ป่วนรักกามเทพตัวน้อย 👼❤👼 #วาย Yaoi

สวัสดีคร้า อาเหมย นะ นามปากกาอะชื่อจริงไม่บอกหรอกหาตรงติดต่อเอา คริๆ

นิยายเรื่องนี้แต่งสดค่ะคิดไปแต่งไปแบบนี้อะคะ อาจจะไม่สนุกเท่าไรแต่แต่งคลายเครียดตัวอาเหมยเองนะ เพราะกำลังเขียนเรื่อง "ผมคือ ยมทูต"

#ไม่ชอบกดออกได้นะ

#แต่อย่าลืมคอมเมนบอกเหมยด้วยนะว่าต้องแก้ยังไง ตรงไหนเพราะเรามือไหมหัดเขียนเมื่องเดือนที่แล้วเอง

# งั้นมาเริ่มกันเลย

.

.

_____________________________________

__________________////______________

บทนำ

สวัสดีครับผมชื่อ รัน ชื่อจริงผมคือ นาย นันทภพ มหากุล วันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของผมซึ่งก็คือผมได้ขึ้นม.6 แล้วครับกว่าจะถึงตรงนี้ได้ผมเกือบไม่รอดแหนะครับนึกว่าตัวเองจะซ้ำชั้นซะแล้วผมมีเพื่อน 6 คน ชาย4 หญิง2 อะแหนะคนอ่านอยากรู้จักอะดี๊~~ถามอาเหมยเอาน่าา (เหมย;ไงมาโยนให้ฉันยะ)(รัน;ก็อาเหมยเขียนไม่ใช่ไง)(เหมย;???‘) พอๆนอกเรื่องละกลับเข้าเรื่องดีกว่า อะแฮม!!! เอาเป็นว่าตอนนี้ก็ใกล้ได้เวลาเข้าแถ้วแล้วไปนะคร้าบบเดียวสายเอา 5555

ผมวิ่งมาเข้าแถวเฉียดฉิวกับเวลาพอดีเลยครับพอมาถึงก็ไม่รอช้ามองหาเพื่อนตัวเองว่าอยู่ตรงไหน

" อะ นั้นไง....เฮ้ย! พวกมึง!! " พอผมเรียกพวกมันเสียงดังลั้นทุกคนทั้งแถวก็หันมาหมดเลยรวมพวกเพื่อนผมด้วยแต่สายตาที่พวกมันส่งมาคืออะไรคับ ส่งมาประมาณว่า

'มึงไม่ใช่เพื่อนพวกกู!!!'

[สัส ไอ้เพื่อนเหี้ยตอบกูหน่อยก็ได้...อายคนเป็นนะเว้ยทักแล้วไม่ตอบอะ เพื่อนเวร]คิดในใจ

"ไงพวกมึงไม่เจอกันตั้ง2เดือนเป็นไงมั้งวะ" ผมถามพวกมันแล้วมองหาที่ว่างนั่งแต่ก็เต็มครับเลยไปนั้งเบียดกลางระหว่างไอ้สองแฝดนรก ครับคุณฟังไม่ผิดหรอกสองแฝดนรกจริงๆ

"เฮ้ยไอ้คิงไอ้คิม ขยับหน่อยดิกูจะนั่ง"ผมว่า ไอ้สองฝาแฝดเนี้ยพ่อมันเป็นมาเฟียไม่บอกก็รู้ว่ารวย แถมหล่อ หน้าตาดีโครตๆ! [กูอิจฉา!!]

"แล้วมึงมาเบียดพวกกูทำไมเนี่ย!"ไอ้คิมถามพรางทำหน้าหงุดหงิดใส่ ไอ้คิมมันเป็นคนกวนๆ อารมร้อน ขี้หงุดหงิดง่าย

"ก็กูจะนั่งตรงเนี่ยมีไรปะ"ผมตอบพรางทำหน้ากวนๆพร้องยักคิ้วให้มันอีก ฮ่าๆดูไอ้คิมมันทำหน้าเข้าหน้ามันตอนนี้เหมือนตูดลิงเลย

"เออมึงที่กูถามพวกมึงสองเดือนไม่เจอกันสบายดีมั้ยเนี่ย...จะตอบได้ยังครับ"ผมถาม

"เราสบายดีนะรันตอนปิดเทอมเราก็บินไปเที่ยวญี่ปุ่นที่โอซาก้ามาด้วยนะ..แล้วก็มีของฝากมาให้ทุกคนเลยแต่เราลืมเอามาจากบ้านด้วยอ่ะ"มีนาตอบ มีนาเป็นผู้หญิงอ่อนโยน เรียบร้อย สุภาพครับต่างกับพวกผมสุดขั้วเลย

"จริงดิ!!...เราอยากไปบางจังอ่า~~ มีนา~~"ไอ้กล้าพูดเสียงหวานพรางทำตาอ้อดออน

___ผัวะ!!___

"โอ๊ย!!....ไอ้สัสเรียวมึงตบหัวกูทำไมเนี่ย!!"ไอ้กล้าด่าไอ้เรียว ไอ้เรียวมีชื่อเรียกเต็มว่าเรียวยะมันเป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น พ่อแม่เป็นยากูซ่า หล่อ รวย พอๆกับไอ้สองพี่น้องฝาแฝดเลย [กูอิจฉาโว้ย!!] ไอเรียวเป็นคนไม่ชอบพูดครับจะกระทำมากกว่าพูดซะอีก ส่วนไอ้กล้าไอ้นี้หน้ามันสวยหวานเหมือนผมครับ คนอ่านฟังไม่ผิดครับผมหน้าหวานครับ มันเป็นคนขี้เล่น กวนทีน เจ้าเล่ห์(รัน:กูจะฆ่าไรท์! ทำมั้ยกูต้องหน้าหวาดด้วยเนี้ย!!????)(เหมย:เอาสิจ๊ะน้องรันถ้าน้องรันฆ่าเหมยละก็..แม่จะลดส่วนสูงเธอให้เหลือเท่าเด็ก2ขวบเลยนน้าา????????)(รัน:ขอโตดกับอาเหมยจัง) แต่ผมบอกตัวเองหน้ากระจกทุกครั้งว่า 'เราหล่อแล้ว' ทุกวันเลย555

"แล้วพวกมึงสีคนละได้ยินข่าวมาว่านัดกันไปเที่ยวพักซัมเมอร์ตลอดปิดเทอมที่ป่าของอังกฤษนิ ไปไม่ชวนกูกับไอ้น้ำอิงไปด้วยเลย ห่า"ผมว่า แล้วทำหน้าน้อยใจ [หึๆเห็นใจพวกกูละซี้~~~]

"ใช่ๆ พวกมึงอะไม่ช่วนพวกกูเลยรู้ทั้งรู้ว่าพวกกูชอบลุยแต่กลับไม่ชวนเลย..ฮึก กูงอนแล้ว!" [เห็นใจพวกกูแล้วรีบมาขอโทษเลี้ยงข้าวพวกกูซะ5555]น้ำอิงคิด ส่วนไอ้คนสุดท้ายที่สตอตามแผนที่แอบว่างกันตอนปิดเทอม มันชื่อน้ำอิง สั้นๆว่า อิงก็ได้ เป็นผู้หญิงที่จะว่าห้าม จะทอม จะแมน ก็ไม่ใช่อีกเพราะมันเป็นคนหลายอารมณ์หลายบุคลิคมาก โดยเฉพาะเคะเมะที่มันชอบพูดบ่อยๆแถมกรี๊ดจนบางครั้งครูที่สอนอยู่ยังตกใจพาเรียนข้ามหน้าตั้งสิบหน้า แล้วไอ้ผมสงสัยไงว่าที่มันชอบกรี๊ดชอบพูดบ่อยๆมันคืออะไร ผมเลยถามมันว่า 'อิงที่มึงชอบกรี้ดบ่อยๆมึงดูอะไรวะ' รู้มั้ยครับว่ามันตอบว่าอะไร..มันตอบว่า 'กูกรี๊ดผู้ชายกับผู้ชายได้กันวะ'พอได้คำตอบเหวอสิครับ ก็เข้าใจอยู่ว่าโลกมันเปิดกว้างแล้วแต่ผมยังสงสัยว่ามันจะดี๊ด๊ากรี๊ดกร๊าดขนานนันทำมั้ยขนานนั้นเลยถามันอีกว่า

'ทำไมมึงถึงอาการหนักขนานนี้ละวะ' มันตอบว่า

'มันเป็นอาการของสาววายยะอิเวร' 'สาววายมันคืออะไรวะ'

'หาในอินเทอร์เน็ตเอาเว้ย'นั้นแหละครับคำตอบสุดท้ายของมัน

'อ้าว เพื่อนเวรตอบหน่อยก็ไม่ได้..หาในเน็ตก็ได้วะ' พอผมพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาค้นหาถึงได้รู้ว่ามันคือ คนที่ชอบจับผู้ชายด้วยจิ้นกันเองและได้กันเองอีก หลังจากนั้นผมก็ไม่ถามมันอีกเลยเพราะกลัวมันจะจับผมจิ้นกับผู้ชายด้วยกันเหมือนกับไอ้เรียวไอ้กล้า

"ป่าว..พวกกูสงสรคนไม่มีเงินอย่างพวกมึงไง"ไอ้คิงว่า ไอ้คิงมันได้ฉายาเจ้าชายนำแข็งครับ เพราะมันนิ่ง เงียบ เย็นชาแต่อย่าให้มันพูดนะหมาเต็มปากมันเลยเพราะแต่ละที่มันพูดมานะถึงจะเรียบๆนิ่งๆแต่เจ็บเข้ากระดูกดำเลยละ

"ไอ้คิง..มึงอยู่เงียบไม่มีใคระว่ามึงเป็นใบ้หรอก...อยูเงียบๆไปเลยมึงไอ้สัส"

"อุ๊บ..หึหึ.หึ..55555"

"มึงเป็นไรมากปะไอกล้าหรือว่า....."ไอ้คิมถามพร้องลากเสียงยาว

"มะ...มึง..มึงเป็นไบโพลล่าหรอวะไอ้กล้า!!"ไอ้คิมพูดทีเล่นทีจริง

"ไอ้สัสคิม...อะ..ไอ้เหี้ยคิม....ควายคิม"ไอ้ด่าไอ้คิม [โอโห้เพื่อนถ้ามึงด่ามันขนาดนั้นเอามาทั้งสวนสัตว์เลยก็ได้มึง]

"5555+.....หมดสวนสัตว์ยังมึง อุ๊บ...ฮาๆ!!!"

"เรื่องเหอะมึงอะไอสัสคิม"ไอ้กล้าตอบ จู่ๆมีนาก็มาสะกิดตัวผมเบาๆผมเลยหันกลับมาและก็เจอกับคุณชายวินัยนั้นเองก็อาจารย์วินัยนั้นแหละจ้องพวกผมเขม็งเลยคับผมกับมีนาเลยหลีกทางให้คุณชายท่านแบบเงียบๆ [พวกมึงโชคดีนะ..กูขอไว้อาลัย]ผมคิด

"อแฮ่ม!!....พวกคุณคุยอะไรกันครับ"อาจารย์วินัยถามพรางกดเสียงต่ำ อุ้ยกูก็โดนด้วย

"ผมถามว่าคุยอะไรกันครับ..หืม!!"จารย์วินัยถามขึ้นอีกครึ่ง

" เฮือก!!! "

"แล้วได้ฟังท่านผอ.พูดรึเปล่าครับ"

"ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง...ครับ!!"พวกผมพากันตอบพร้อมกันเหมือนนัดกันเข้าห้าง (เหมย:ไม่ใช่ละ)

"ดี!!....ผมจะให้พวกคุณออกไปวิ่งรอบสนามโรงเรียน ชาย10รอบ หญิง2รอบ ปฏิบัติ!!!"

"ทราบ!!!....ปฏิบัติครับ/ค่ะ!!!!"

"ตั้งแถว ปฏิบัต!!!!"

"ครับ/ค่ะ!"

"ดังกว่านี้อีก!!!!"

"ครับ/ค่ะ!!!!"

"เริ่มได้!!!!"

"ตายห่าแน่กูขาลากชัว..ไม่น่าคุยใน่แถวเลย"ผมบ่นออกมาอย่างปรงตก

"พวกมึงกูขอโทษนะโว้ยที่ทำให้พวกมึงมาโดนด้วยแบบนี้ แล้วก็มีนากับมึงด้วยอิง"ผมพูดอย่างสำนึกผิด อ่อ! ทุกคนคงสงสัยใช่มัยว่าทำมั้ยอาจารย์วินัยแกถึงพูดเสียงดังแล้วทำไมพวกผมถึงตอบกลับแกก็จารย์วินัยเคยเป็นทหารมาก่อนนะสิพอออกจากทหารก็มาเป็นครูใหญ่ฝ่ายปกครองกับคุมกฎ ร.ร. นะครับ แค่นั้นยังไม่พอจารย์ยังเป็นครูสอนพละครูประจำชั้นพวกผมอีก โหดกว่านั้นจารย์ยังสอน รด.อีกอะ พอสอนทีไรเป็นต้องคลานกลับบ้านอย่างกับคนหมดอะไรตายอยากอีกอะเพราะยิ่งเป็นศิษย์ที่จารย์เป็นครูประจำชั้นแล้วละก็เข็มงวดมากแต่พอแกอยู่กับเมียอย่างกับคนละคนเลย เหอะๆ แต่ว่าปี่นี้ขออย่าให้ได้จาร์วินัยก็แล้วกันเพราะสองตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียนม.ปลายที่ รร.KM ได้อาจารย์วินัยประจำชั้นตลอดเลยอะ แต่ก็เข้าใจอะนะที่จารย์วินัยเข็มงวดกับ น.ร. ทุกคนเพราะอยากให้ได้ดีกันทุกคน

"แฮ่กๆ....อะ..อ้าววิ่งครบรอบแล้วหรอไอ้อิงกับมีนาอะ"ผมถามพวกที่เหลือยังวิ่งกันอยู่

"แฮ่กๆ....คะ..ครบแล้วว..แฮ่กๆ....โอ๊ยยยเหนื่อยชิบหายเลย"ไอ้กล้าตอบเสียงแบบเหนื่อย แล้วมันบ่นอุบอิบเหนื่อยไปมา นี้ถ้าจารย์วินัยไม่บังคับเรียน รด.กับคุณชายเข้าละก็ปากผมวิ่งสลบคาที่ตังแต่รอบแรกแล้ว อ่อผมลืมบอกจารย์แกให้ น.ร. ทั้งห้องแกเข้าเรียนใครไม่เข้าจารย์ก็จะตัดคะแนนวิชาพละให้ติด 0 ทั้งห้องนั้นแหละครับไปลงชื่อกันทั้งห้องเลย เพราะกว่าจะได้คะแนนมาต้องบอกเลยว่ายากโครตๆ ผมยังจำได้เลยว่าตอนสอบกลางภาคตอนม.4เทอมสุดท้ายแก่ออกขอสอบแทนครูนันครูวิชาวิทย์เพราะครูสบอุบัติเหตุลื่นบันไดบ้านจนก้นกบร้าวต้องนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลเป็นเดือนๆ (เหมย:อนาจแท้) ครูเลยของร้องคุณชายวินัยให้ออกขอสอบกับคุมสอบแทนครูและก็ใก้นักเรียนที่ติด ร.มผ.0 ให้ไปแก้กับครูแล้วไอ้คนที่ติดมันดันเป็นผมกับไอ้กล้าครับเลยจำยอมต้องไปแก้กับจารย์ ผมกับไอ้กล้าติด0 ครับ ทำไงได้ก็นึกว่าครูนันออกข้อสอบเลยนัดกับไอ้กล้ามาติวกันสองคน พอมาถึงวันสอบจริงเลยได้ทราบข่าวร้ายโครตๆ ที่ครูนันเข้าโรง'บาลแล้ววานจารย์วินัยออกข้อสอบให้กัมมาคุมสอบอีกอะ แถมขอสอบที่แกออกให้ไม่เหมือนที่ครูนันบอกว่าจะออกเลยยากเข้าขั้นเลยก็ว่าได้แล้วพวกมันแต่ละคนนะสีหน้าเครียดสุดๆเพาะข้อสอบอยากระดับจังหวัดอะ แต่ละคนออกจากห้องดวนหน้าทีซีดสุดๆเพราะทำเสร็จก่อนเพื่อนครึ่งชั่วโมงเพราะผมเดาด้วยการนับนิ้วสี่นิ้วถึงสิบค่อยขอนั้น 555 ผมเลยออกมาจากห้องรอเพื่อนอยู่ข้างนอก ทุกคนออกมาหมดแล้วเหลือกล้าคนเดียวเลยพอพวกผมเห็นมันออกมาถึงประตูนะมันสลบหน้าประตูเลยอะคิดดู แต่พอผลสอบออกทำให้ผมกับไอ้กล้าวิ่งวุ่นกันทั้งเทอมเลยกว่าแกจะให้ผ่านก็ใกล้สอบปลายภาคแล้วอะ ช่วงนั้นนรกสุดๆ

"แฮ่กๆ เออ มึงปีนี้ใครเป็นครู...อึก..ประจำชั้นเราวะ"ตอนนี้เราวิ่งรอบถึงรอบสุดท้ายแล้วครับ ไอ้สนามบ้านี้ก็ไม่รู้จะกว้างอะไรนักหนา เหนื่อยยย..โว้ยยยยย ฮือออ

"ค...คะคุณ...แฮ่กๆๆ.....แปบมึงขอหายใจแปบ..อึก"ไอ้คิมตอบพลางหายใจเข้าออกช้าๆ พอเริ่มปกติมันเลยเริ่มพูดขึ้น

"อึก...อาจารย์วินัยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนมึง"ไอ้คิมตอบ

"ห๊ะ!!.....ปีนี้ก็คุณชายวินัยอีกแล้วเหรอ"ผมตกใจเลยครับทีนี้อยู่กับมาจนถึง3ปี..ปีนี้ก็ใช่อีก!

"เอาน่ามึง...อยู่กับแกก็สนุกออกถึงจารย์แกจะเข็มงวนก็เถอะ แต่ปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วนะเว้ยพอจบทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันเลือกจะเรียนต่อมหาลัยรึเปล่า จะมีเวลามาเยี่ยมแกรึเปล่าให้ถานะศิษย์เก่านะ อยู่กับจารย์ก็คลายกับอยู่กับพ่อไม่ใช่หรอวะ"ขนานไอ้คิงเป็นคนเย็นชานิ่งเงียบไม่ค่อยยิ้มมัยยังมาพูดกับรอยยิ้มมีความสุขที่สาวๆเห็นเป็นต้องเหลียวหลังกลับมาดูเลยแฮะ ผมเลยคิดตาม ก็จริงของมันนะ จารย์เหมือนเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ของผมที่ท่านเสียไปเพราะโดนฆาตกรรม ตอนนั้นผมยังอยู่ม.ต้นปี2 อยู่เลย อ๋อเมื่อก่อนตอนพ่อกับแม่ยังไม่ตายท่าเขียนมรดกทั้งหมดให้ผมอย่างลับๆ พอพ่อกับแม่ผมตายผมก็ได้มรดกมารวมถึงคฤหาสน์ด้วย แต่พอผมคิดว่าเอามาแล้วได้ชีวิตพวกท่านกลับมางั้นหรอ คำตอบในใจของผมคือ 'ไม่' ผมเลยบริจาคเงินส่วนมากช่วยสถานส่งเคาะห์เด็กกำพร้าและคนจนไปส่วนบ้านผมก็ติดประกาศขายไปในราคาที่เหมาะสมเพราะมันมีทั้งความทรงจำดีๆมากมายแต่ในเวลาเดียวกันมันก็มีความทรงจำที่แสนเจ็บปวดเหมือนกัน จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครติดต่อขอซื้อบ้านหลังนั้นเลย จนตอนนี้เงินส่วนที่ผมแบ่งไว้กับเงินที่ผมทำงานเก็บเงินมาก็ซื้อบ้านสไตล์ญี่ปุ่น1หลังเมื่อตอนที่ผมย้ายออกมาพร้อมกับนมมารีและพี่จีนที่เคยเป็นสาวใช้กับในคฤหาสน์ขอตามมาดูแลผมด้วย ส่วนคนอื่นๆก็ก็ให้เงินเดือนไปใช้กินเลี้ยงคคในครอบครัว ยกเว้นพี่เรย์ที่เคยเป็นมือขวาของพ่อข้านหัวชนฝาว่าตามผมมาผมก็ไม่รู้จะทำไงเลยให้มาด้วยเพราะตอนนั้นผมยังเป็นเด็กม.ต้นอยู่ขาดผู้ใหญ่ให้คำแนะนำหรือคนปลอมใจ แล้วก็ผมมีพี่สาวนะเธอสวยมากเลยเราเกิดห่างกันอยู่ 1ปี เธอชื่อ ยูกิ ที่แปลว่าหิมะเพราะตอนเกิดพี่ยูกิตัวออกมาขาวเหมือนหิมะไม่เหมือนเด็กแรกเกิดเลย หลังพ่อแม่ตายเธอก็หายตัวไปอย่างไรร่องรอยให้ตำรวจตามหายังไงก็ไม่เจอ ผมเลยมีแค่อัลบั้มรูปตอนที่เรายังอยู่ด้วยกันกับจดหมายก่อนพี่ยูกิจะหายตัวไปมันเขียนว่า

<รักนะรันน้องรักของพี่ยูกิ...รอพี่หน่อยนะแล้วพีจะกลับมา รัก จาก พี่ยูกิที่รัก>

หลังจากนั้นผมก็รอพี่สาวคนเดียวของผมมาโดยตลอดเวลาที่ผ่านมา

" รัน....รัน!! " กล้าเรียกรันแต่รันก็เงียบ

" ไอ้รัน!!!! " ผมตกใจเมื่อเพื่อนผมมันตะโกนเรียกผมเสียงดัง แล้วจู่ๆน้ำตาผมที่ไม่เคยไหลตอนพ่อกับแม่ตายกับตอนที่รู้ว่าพี่หายตัวไปก็ไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตก

"อึก...ฮึก...ฮือออ..ฮึก ฮืออออ"

"อ้าว เห้ย!.....ไอ้รัน!!"ไอ้คิมตกใจที่จู่ๆผมก็ร้องไห้ออกมาทั้งๆที่พวกมันก็ไม่เคยเห็นผมร้องไห้เลยสักคนพวกมันรู้ว่าผมเป็นคนเข้มแข็งมาก มีความอดทนสูง

"มะ....มะมึงร้องไห้ทำมั้ยวะ....เป็นไรวะมึง"ไอิคิงที่นั้งทำหน้าเย็นชานิ่งเงียบยังหลุดลุคพูดตะกุกตะกักลุกลี้ลุกลนผิดนิสัยเพราะมันแพ้น้ำตาคนเอามากๆ

"..ฮึก กะ..ฮึก กู...ฮืออออ!!"

"พอก่อนนะทุกคนเราว่าให้รันหยุดร้องก่อนนะ...รันร้องไห้ซะให้พอใจนะมีอะไรก็บอกพวกเรานะนะรันอย่าเก็บไว้คนเดียว"มีนาหันไปพูดกับพวกไอ้คิงก่อนจะหับมาพูดปลอบใจพรางบอกผมว่าอย่าเก็บไว้คนเดียวแต่ผมรู้แหละครับว่าพวกมันรู้แหละครับว่าผมคิดถึงเหตุการณ์เมื่อ 4 ปีก่อนนะโดยเฉพาะมี่นาเลยที่เจ้าตัวเข้าถึงความรู้สึกได้ดีตอนนี้เลยมี มีนาเข้าใจความรู้สึกผมเป็นคนแรก

"เออนั้นดิ..พวกมึงอะก็รู้อยู่แล้วสาเหตุที่มันร้องขนานนี้อะ" ไอ้น้ำอิงบอกพวกมันพรางเอามือข้างหนึ่งลุบหลังผมเพื่อปลอบผมส่วนอีกข้างก็นอ่านนิยายวายของ [อิสัส!..ถ้ามึงจะขนาดนี้เนี่ยมึงไม่ต้องปลอบกูก็ได้ไอ้อิง]ผมคิด คิดแล้วออกร้องไห้ต่ออะ

"ฮืออออออออ!!"คราวนี้ผมปล่อยโฮ่เลยครีบ

"เห้ยมึง ถ้ามึงร้องมากกว่านี้เดียวเลือดตาก็ไหลหรอก"ไอ้กล้าว่าพรางเสียงเป็นห่วงผมมาก

"ถ้ามึกหยุดร้องเดียวกูพาไปเที่ยวทะเลวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์นี้เลย"แล้วจู่ๆไอ้เรียวคนไม่พูดแต่กระทำมากกว่าก็พูดขึ้น

"เออ~~ใช่ๆ!...กูเห็นด้วยใช่มั้ยมีนา ไอ้อิง ไอ้คิง ไอ้คิม"ไอ้กล้าพูดเห็นด้วยกับคำพูดของไอ้เรียว

"อืมพวกกู/เรา ก็เห็นด้วยอะ"พวกมันพูดพร้อมกัน

"ฮึก...จริงนะที่พวกมึงจะพากูไเที่ยวทะเลอะ"ผมถามพวกมันเพื่อความแน่ใจ

" จริง!!! " พวกมันตอบพร้อมกันเสียงดังลั่นห้องเรียนอย่างหนักแน่น อ๋อตอนที่พวกผมวิ่งรอบสุดท้ายเสร็จก็นอนหงายหลังหมดแรงคาที่เลยครับได้ไอ้อิงกับมีนามาเป็นพยาบาลจำเป็นให้สลับกันดูแลคนนั้นมาคนนี้ แต่การต่างกันโครตมีนาว่านางฟ้ากับไอ้น้ำอิงว่านางมารครับเพราะมันดันทำคอไอ้คิมเคล็ดแล้วมันก็จับหัวไอ้คิมหันกลับเข้าที่ตามเดิมอย่างง่ายดายอะครับ พวกผมนี้เห็นแล้วมันสยองมาก เหมือนไอ้คิมเป็นของเล่นแล้วไอ้อิงมันเป็นฆาตกรโรคจิตที่เล่นของเล่นแบบไม่ถนุถนอมเลยอะครับ แล้วหลังจากนั้นพวกผมกับอีกสองสาวก็พากันขึ้นห้องมาถูกจารย์อบรมเสียเยอะเลยพึ่งจะว่างทั้งคาบบ่ายก็ตอนจารย์วินัยปล่อยไปทานข้าวเที่ยงเพราะแกหมดธุระแล้ว เหลือก็แค่รอกลับบ้าน เพราะพึ่งเปิดเรียนเลยไม่ได้เรียนฟังแต่อาจารย์วินัยแกบ่นตลอดทั้งคาบเช้าเลย หูชาครับบอกเลย

"เออ..มึงว่าแต่ความคิดใครวะ?"ผมถามพวกมันแล้วทำหน้าสงสัย

"อ๋อ~~~~"ไอ้กล้าพูดลากเสียงยาย

"อ๋อ อะไรมึง หรือความคิดมึง"ไอ้คิงถามเสียงเรียบ

"เปล่าๆ..ไม่ใช่กู......ไอ้เรียวต่างหากที่พูดออกความคิดนะ"มันพูดยิ้มๆ เอ๊ะ!! เดียวนะ

"เอะ เดียวนะเมื่อกี้กะ..กูพูดว่า 'ไอ้เรียวมันพูดหรอ' โอย กูตกใจไอเรียวยะพูด " ไอ้กล้าพูดพรางทำหน้าตกใจ

"อย่าว่าแต่มึงเลยไอ้กล้า!! พวกกูยังตกใจเลย!!"ไอ้อิงพูดเบิกตาออกกว้าง

"อะ...ไอเรียวเนี่ยนะพูด คุณชายเรียวยะคนนี้เนี่ยนะ 555"ไอ้สองแฝดก็หัวเราะอย่ากับคนบ้าส่วนไอ้กล้าอ้าปากจนแมลงวันจะเข้าไปไข่ในปากแล้วนั้น แต่ผมนั้นจิตหลุดจากร่างแล้วครับ

"555 ดูทุกคนทำหน้าอย่างกับโลกแตกเลยอะ คริๆ~~"มีนาพูดขำขึ้น

"โลกแตกจริงๆนะมีนา"ผมพูดแบบจิตหลุดลอยในอาการ ทำไงได้ร้อยวันพันปีตั้งแต่คบเพื่อนกับมันมามั้นเคยพูดกับพวกผมซะที่ไหนละ พอมาตอนที่ผมร้องไห้ก็เอาซะกูหยุดร้องเลยอะ ห่า แต่เดียวนะได้ยินเสียงมันวิวๆพูดขึ้นตอนผมร้องอยู่นี้น่า เสียงมันแบบเสียงทุ่มแหบแซ็กซี่ถึงจะมันจะเบาเพราะเสียงร้องของผมก็เถอะ

"ว่าแต่มีนาไม่เห็นตกใจเลยนะ"ไอ้คิงถามเมื่อตั้งสติกลับมา

"เอ่อ...เรียวบอกดีมั้ยอะ"มีน่าอ้ำอึ้งก่อนที่จะหันกลับไปถามไอ้เรียว

"อืม"ไอ้เรียวตอบในลำคอ

"เอ่อ...ก็แบบว่านะ พ่อกับแม่ของพวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันนะ เราเลยเล่นกันว่าตั้งแต่เด็กแล้วอะแต่ตอนนั้นเรียวพูดเยอะกว่านี้น่า~~"