Love Song... บทเพลงนี้เพื่อเธอ

ตอนที่ 6 : เพื่อนคนใหม่

>>> งานเปิดตัวโปรเจกต์ Romantic J <<<

"จงฮยอนเดี๋ยวเข้าไปรอพี่ในห้องนี้ก่อนนะ"

พี่ARเปิดประตูให้ผมเข้าไปในห้องแต่งตัวที่มีจีนี่อยู่ภายในห้องนั้นด้วย

"เป็นไงบ้างจีสบายดีนะ"

ผมทักทายจีนี่ก่อนเพราะไม่อยากทำให้บรรยากาศมันดูหน้าอึดอัด

"ฉันสบายดีคะ...แล้วพี่ล่ะ"

ฉันตอบพี่จงฮยอนด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่าย

"พี่ก็สบายดี จีโกรธพี่เรื่องนั้นใช่ไหม"

ผมรู้ว่าเธอต้องโกรธเพราะที่ผ่านมาเอาแต่หลบหน้ามาตลอด

"ฉันไม่ได้โกรธพี่หรอกคะ ฉันก็แค่....อายกับสิ่งที่ทำในวันนั้น"

ใช่....ถ้าฉันไม่บอกความรู้สึกของตัวเองไปวันนั้น ตอนนี้เราก็คงจะสามารถมองหน้ากันได้สนิทใจ

"จีนี่เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดเลยนะจ๊ะ"

ฉันลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดทันทีที่พี่สไตลิสต์มาตาม ตลอดทั้งงานฉันก็พยายามพูดคุยกับพี่เขาให้ปกติ เพื่อที่จะได้ลืมความรู้สึกทั้งหมดของตัวเอง และจะได้ไม่ต้องมีใครลำบากใจ จนงานแถลงข่าวจบลงไปได้ด้วยดี

"จีนี่...ยินดีด้วยนะครับ"

คิม ดงฮวานนายแบบชื่อดังเดินมายื่นช่อดอกไม้ให้กับฉัน เรารู้จักกันตอนฉันไปถ่ายแบบคู่กับเขา หลังจากนั้นเขาก็พยายามตามจีบฉันมาตลอด

"ขอบคุณนะคะ...พี่ดงฮวาน"

ฉันรับช่อดอกไม้จากเขาพอดีกับที่พี่จงฮยอนเดินมา

"สวัสดีครับ...คุณลี จงฮยอน ผมคิม ดงฮวานครับ เป็นเพื่อนกับจีนี่ ผมชื่นชอบวง Blue มากเลยนะครับ แล้วก็ดีใจมากที่ได้เจอกับคุณในวันนี้"

พี่ดงฮวานยื่นมือไปทำความรู้จักกับพี่จงฮยอน แต่ดูท่าทางแล้วพี่จงฮยอนคงจะไม่ค่อยชอบเขาสักเท่าไหร่

"ขอบคุณนะครับที่ชื่นชอบวง Blue งั้น...ตามสบายนะครับ.....ผมขอตัว"

ผมทักทายกับเขาก่อนที่จะขอตัวออกมา ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าจีนี่มีเพื่อนคนอื่นด้วย เพราะที่ผ่านมาเธอไม่ค่อยสนิทกับใครนอกจากพวกผม แต่พอเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พวกเรา ผมกับรู้สึกโมโหแปลกๆยังไงก็ไม่รู้

"นั่น...จียืนคุยอยู่กับใครน่ะ ท่าทางสนิทสนมเชียว"

พี่ยงฮวาเดินเข้ามาถามผมที่กำลังนั่งมองทั้งคู่หัวเราะกันอยู่ไกลๆ

"เพื่อนของจีน่ะ"

ผมไม่ค่อยชอบหน้าหมอนั่นสักเท่าไหร่ และยิ่งมันทำตัวสนิทสนมกับจีนี่ผมยิ่งรู้สึกหงุดหงิด

"แปลกนะ...เพิ่งรู้ว่าจีคบเพื่อนผู้ชายคนอื่นนอกจากพวกเราด้วย"

ใช่...คงเพราะช่วงที่เราห่างกันไป ผมเลยไม่รู้เรื่องของจีนี่เลย

"ดูท่าทางแล้ว หมอนี่น่าจะมาจีบจีของเรานะครับ"

ยิ่งมินฮยอกพูดมันยิ่งทำให้ผมคิด แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยืนดูอยู่ห่างๆ

"ผมว่าเราไปกันเถอะครับ...ตอนนี้ทุกคนคงจะรอกันแย่"

ผมรีบตัดบทก่อนจะพาทุกคนไปงานเลี้ยงต่อ ตอนนี้เราอยู่กันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวกังนัม ผมและสมาชิกคนอื่นๆก็มากันครบแล้ว เหลือแต่จีนี่ที่ผมยังไม่เห็น

"ขอโทษนะคะที่ปล่อยให้รอนาน พอดีว่ารถของฉันเสียน่ะคะ พี่ดงฮวานก็เลยอาสามาส่ง ฉันเลยเชิญเขามาร่วมงานด้วย หวังว่าจะไม่เป็นอะไรนะคะ"

ฉันเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับพี่ดงฮวานและกล่าวขอโทษทุกคนที่มาช้า

"ไม่เป็นไรหรอกจีนี่...มีแต่คนกันเองทั้งนั้น ดีซะอีก...คนเยอะสนุกดี"

พี่ผู้จัดการจางบอกก่อนที่จีนี่และหมอนั่นจะนั่งลง ผมนั่งมองทั้งคู่คุยกันอยู่ฝั่งตรงข้าม พร้อมทั้งกระดกแก้วเหล้าด้วยความโมโห แต่ก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำแบบนั้นทำไม วันนี้ทุกคนสนุกกันมากโดยเฉพาะจีนี่กับเจ้าดงฮวาน เพราะทั้งคู่หัวเราะต่อกระซิกกันจนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้

"จีให้พี่ไปส่งนะ"

ผมยืนรอจีนี่ที่เดินออกมากับเจ้าดงฮวานที่หน้าร้าน

"ไม่เป็นไรหรอกคะ...ฉันมากับพี่ดงฮวาน ก็เลยจะกลับพร้อมเขา อีกอย่างคอนโดของพี่ก็ไปคนละทางกับฉันด้วย"

ฉันไม่อยากจะให้ความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขามันมากไปกว่านี้ ถึงแม้ว่าจะให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ฉันก็ควรที่จะทิ้งระยะห่างระหว่างเราด้วย

"งั้น...กลับกันดีๆนะคะทุกคน"

ฉันกล่าวลาทุกคนก่อนจะเดินไปขึ้นรถของพี่ดงฮวาน ส่วนพี่คนอื่นๆก็ต่างพากันแยกย้าย ฉันกลับมาถึงคอนโดโดยที่ไม่ได้พูดมาตลอดทาง 

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

ฉันเปิดประตูรถลงและกล่าวขอบคุณพี่ดงฮวาน

"คุณจะไม่ชวนผมไปกินกาแฟสักหน่อยหรอครับ"

เขาพูดระหว่างที่ฉันหันหลังกำลังเดินเข้าคอนโด

"ฉันว่ามันคงไม่เหมาะหรอกคะ นี่มันก็ดึกมากแล้วด้วย...ฉันอยากพักผ่อน ขอตัวก่อนนะคะ"

ฉันเดินหนีโดยที่ไม่สนใจพี่ดงฮวาน ผู้ชายทุกคนที่เข้ามาหาฉันก็ล้วนแล้วแต่ชอบในรูปลักษณ์ภายนอกของฉันทั้งนั้น ไม่มีใครหวังดีกับฉันจริงๆเท่ากับพี่จงฮยอน ถึงแม้ว่าเราจะอยู่กันแค่ 2 ต่อ 2 พี่เขาก็ไม่เคยทำอะไรเกินเลยฉันสักครั้ง ฉันรู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่กับเขา ไม่ต้องกลัวหรือกังวลอะไร แบบนี้แหละมันถึงทำให้ฉันรักเขามาก