Love Song... บทเพลงนี้เพื่อเธอ

ตอนที่ 5 : กลับมาเป็นคนเดิม

ผมและจีนี่ต้องทำงานร่วมกันภายใต้โปรเจกต์ 'Romantic J' ของทางต้นสังกัด เป็นมินิซีรี่ย์ละครเพลงโดยที่ผมจะต้องแต่งเพลง 1 เพลง เพื่อใช้ร้องคู่กับเธอด้วย แต่ในหัวของผมมันคิดอะไรไม่ออกเลย พอเราไม่ได้คุยกันเหมือนเดิมผมก็รู้สึกหงุดหงิด เหมือนกับว่าจีนี่เธอคือความสดใสในชีวิตของผม พอไม่มีเธอความสดใสมันก็หายไปจากชีวิต

*** ห้องประชุมของบริษัท ***

"นี่เป็นเนื้อเรื่องในมินิซีรี่ย์ของพวกคุณ"

ผมและจีนี่หยิบบทละครขึ้นมาอ่าน

"เราต้องเล่นเป็นคู่รักวัยเรียนกันหรอครับ"

ผมตกใจกับบทที่ได้เพราะมันไม่เหมาะสมกับวัยของผมเลย ตอนนี้ผม 27 จะให้ย้อนวัยไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วมันคงยาก

"ใช่แล้ว...เพราะพวกคุณฮอตมากในหมู่นักเรียน ผมว่าถ้าเป็นคู่รักวัยรุ่นวัยเรียนต้องฟิน~แน่นอน"

ผู้กำกับอธิบายให้กับพวกเราฟัง

"ดีเลยคะ...เพราะมันเหมาะสมกับวัยของฉัน งั้นตกลงตามนี้นะคะ...แล้วถ้าจะนัดวันถ่ายทำวันไหน ก็ติดต่อที่พี่ชินกูได้เลย...ตอนนี้ฉันต้องขอตัวก่อนคะ"

ฉันรีบจบการประชุมทุกอย่างในวันนี้ด้วยความรวดเร็ว และรีบเดินออกมาจากห้อง ก่อนที่พี่จงฮยอนจะเดินตามออกมา

"เดี๋ยวก่อนจี"

ผมรีบเดินมาดักหน้าจีนี่ก่อนที่เธอจะหนีผมไปแบบวันนั้นอีก

"มีอะไรคะ..."

ฉันหยุดทันทีที่เขามาดักหน้า

"พี่ว่าเราควรจะคุยกันให้รู้เรื่อง ก่อนที่เราจะทำงานร่วมกันนะ"

ความจริงผมควรจะต้องเคลียร์กับเธอนานแล้ว ไม่หน้าปล่อยให้มันยืดเยื้อมาถึงทุกวันนี้เลย

"ฉันแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกนะคะ และก็เข้าใจทุกอย่างด้วย เพราะฉะนั้นเราไม่จำเป็นจะต้องคุยอะไรกันอีก ขอตัวนะคะ"

แค่เจอหน้ากันฉันก็ว่ามันยากแล้ว แต่เขาก็พยายามจะเคลียร์ทุกอย่าง นี่เขาไม่เข้าใจหรอว่าฉันรู้สึกลำบากใจแค่ไหน

"ถ้าเธอโกรธพี่เรื่องวันนั้นพี่ขอโทษ แต่เธออย่าทำแบบนี้เลยนะจี"

ตอนนี้จีนี่เปลี่ยนไปมาก....กลายเป็นจีนี่ที่แสนเย็นชา คงเป็นเพราะผมที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ แต่ผมก็คงต้องเลือกระหว่างอนาคตของเธอกับความสุขของตัวเอง 

*** คอนโด K ย่านกังนัม ***

ทั้งๆที่ฉันไม่อยากจะยุ่งกับเขาอีก แต่เขาก็พยายามที่จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และจะให้ฉันกลับไปทำตัวเหมือนเดิม ฉันคิดว่าคงทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะความรู้สึกของฉันมันเกินคำว่าพี่น้องแล้ว ทำเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยซะดีกว่า คุยกันเฉพาะเรื่องงานก็คงมากพอแล้ว

"นี่เธอมีปัญหากับจงฮยอนจริงๆใช่ไหมจี"

พี่ชินกูวางกระเป๋าของฉันลง

"วันนี้ฉันเหนื่อยมาก พี่กลับไปก่อนเถอะ"

ฉันทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาพร้อมทั้งหลับตาลงด้วยความเหนื่อย

"เรารู้จักกันมาตั้งแต่ที่เธอเป็นเด็กฝึกนะจี ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ แต่...ถ้าเธอไม่เห็นว่าฉันเป็นพี่ชายของเธอ ฉันก็จะไม่ถามอะไรเธออีก"

ใช่....ฉันกับพี่ชินกูเราก็สนิทกันไม่แพ้ที่ฉันสนิทกับพี่จงฮยอน 

"ฉันชอบพี่จงฮยอนคะ ฉัน...ชอบพี่จงฮยอน แต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันเกินพี่น้องเลย และที่หน้าอายไปมากกว่านั้น คือฉันสารภาพรักและ.....จูบ ตอนนี้ฉันเลยไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง...เมื่อต้องเจอกับเขา"

พี่ชินกูโอบไหล่ของฉันพร้อมกับเอาหัวของฉันไปซบที่ไหล่ของเขา น้ำตามันไหลออกมาด้วยความโล่งใจ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่สามารถพูดกับใครได้เลย

"พี่เข้าใจเธอนะจี และพี่ก็รู้ว่าเธอชอบจงฮยอนตั้งแต่ตอนที่เป็นเด็กฝึกด้วย แต่เราจะทำอะไรได้ล่ะ...ในเมื่อเขาไม่ได้รักเรา ถึงเราบังคับเขาให้ตายยังไง ถ้าเขาไม่รักก็คือไม่รักนะ เธอร้องไห้และระบายมันออกมาให้หมด แล้วพรุ่งนี้เธอก็กลับมาเป็นจีนี่คนเดิม ที่ทั้งสวยและเก่ง ไอดอลสาวสุดเซ็กซี่คนเดิมนะจี"

ฉันร้องไห้กับพี่ชินกูทั้งคืนจนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และพอตื่นขึ้นมาฉันก็สัญญากับตัวเองว่า จะกลับมาเป็นจีนี่คนเดิม ฉันจะไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้อีกแล้ว คำพูดของพี่ชินกูเมื่อคืนทำให้ฉันเริ่มมีสติอีกครั้ง บางทีการเป็นแค่พี่กับน้องอาจจะดีมากกว่าคนรักก็ได้ พี่จงฮยอนก็คงจะคิดเหมือนกับฉัน เพราะถ้าเราเป็นคนรักความสัมพันธ์มันคงไม่ยั่งยืนมากเท่ากับพี่น้อง