คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Passionate Game EP.04 :: Kill me with your kiss II [100%]
Passionate game episode o4.
“Kill me with your kiss II”
บดขยี้ริมฝีปากฉัน แผดเผาร่างกายฉัน
ฆ่าฉันให้ตายด้วยจูบของคุณ
:: Hot Scene ::
อย่ามาจูบฉัน! อย่าแตะต้องตัวฉัน! อย่ามอบสัมผัสเหล่านั้น
ถ้านายยังมีผู้หญิงคนอื่น!
ร่างสูงตรงเข้ามากระชากแขนของฉันอย่างรุนแรง ความโกรธแค้นเด่นชัดในแววตาคู่นั้น ร่างของฉันเซถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง เขายกยิ้มแล้วก้มมองดูหน้ายูไดด้วยสายตาสมเพช…
“เหอะ…” ยูไดแค่นหัวเราะออกมา เขาใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปากก่อนยันตัวลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับโช
“จำใส่หัวแกไว้ นี่ผู้หญิงของฉัน!” โชใช้มือข้างหนึ่งผลักอกยูไดอย่างแรง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งของเขานั้นยังเกาะเกี่ยวอยู่บนเอวของฉัน
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน…
ผู้ชายใจร้ายแสยะยิ้มใส่ยูไดก่อนอุ้มร่างของฉันขึ้นพาดบ่า ฉันกรีดร้องสุดเสียง เพื่อหวังว่าจะมีใครเข้ามาช่วย แต่เปล่าเลย มันยิ่งทำให้เราสามคนตกเป็นหนึ่งในหัวข้อสนทนา
“โช! ปล่อย!” ฉันพยามยามดีดดิ้นให้เขาปล่อยร่างของฉัน ไม่ว่าจะทุบตีจิกข่วนเท่าไหร่ คนดื้อด้านก็ไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงของฉันอีก!
เขาอุ้มฉันมาจนถึงรถ ผ่านสายตาผู้คนนับร้อย ผู้คนต่างซุบซิบนินทากันอย่างสนุกปาก เขาก็ยังทำหน้ามึนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
เขาจับฉันยัดเข้าไปในรถด้วยความรุนแรง กระดูกฉันคงจะหักเข้าสักวันเพราะน้ำมือเขา รอยแดงๆจากแรงกระชากปรากฏอยู่ตามต้นแขนของฉัน
รุนแรง! ป่าเถื่อน! เอาแต่ใจที่สุด!
“โช เราคุยกันดีๆก็ได้นี่” ในเมื่อใช้ไม้แข็งไม่สำเร็จ ฉันก็จำเป็นจะต้องอ่อนข้อให้กับเขา ถึงแม้จะเกลียดแสนเกลียดผู้ชายตรงหน้ามากก็ตาม
“เชื่อเถอะว่าพูดกันไม่รู้เรื่อง!”
“รู้เรื่องสิ มีแต่นายนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง!”
“อยากคุยนักก็ไปคุยกันที่ห้อง หุบปากซะ!” สายตาคมตวัดมามองหน้าฉัน ก่อนเริ่มออกรถให้พุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วพอๆกับอารมณ์เดือดในใจเขา
ฉันได้แต่นั่งเกร็งด้วยความกลัว จะว่ากลัวความเร็วของรถก็ไม่ผิด
“โช ช้าหน่อยได้ไหม” ฉันพูดด้วยความกล้าๆกลัวๆ
“….” เขาไม่ตอบเพียงแต่ปรายตามองแล้วกระตุกยิ้มร้ายให้เท่านั้น
ร้ายกาจ…
ฉันก้มหน้าลงยอมจำนนในชะตากรรม เพราะไม่ว่าจะพูดอย่างไร เขาก็คงจะไม่ฟังฉันอีกต่อไปแล้ว
อยากทำอะไรก็ทำเลยโช… ฉันทำอะไรไม่ได้แล้ว!
หลังจากที่ฉันนั่งเงียบอยู่นาน ในที่สุดก็มาถึงคอนโดของเขาด้วยเวลาไม่ถึงชั่วโมง ระยะทางก็ค่อนข้างไกลพอสมควร แต่หากเป็นโชแล้ว… ทุกอย่างต้องให้ได้ดั่งใจเขา
“ลงมา!” โชเปิดประตูฝั่งฉันออกก่อนดึงข้อมือฉันแรงๆ มันเจ็บร้าวไปทั้งแขน นี่เขามีหัวใจอยู่รึเปล่า…
เขาไม่รอให้ฉันได้อ้าปากเถียง เขาช้อนตัวฉันไว้ในอ้อมแขนแล้วปรามฉันให้หุบปากด้วยสายตาดุๆนั่น
พูดไม่ออกเลย…
ทำไมเขาถึงน่ากลัวได้ขนาดนี้…
“ปล่อยนะโช!” ฉันพยายามดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแกร่ง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลเอาเสียเลย เขายังคงอุ้มฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่หน้าลิฟท์เสียแล้ว
ไม่! ฉันไม่อยากไปห้องเขาอีก…
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว มันเจ็บหนึบไปทั้งหัวใจ ใช่! ฉันไม่อยากไปห้องเขาอีก ห้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด…
ห้องที่เต็มไปด้วยความทรงจำ ความเจ็บปวด และคราบน้ำตา…
“เงียบเถอะหน่า” เขายังคงอุ้มฉันไว้แล้วก้าวเข้าไปในลิฟท์อย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นลิฟท์ก็เคลื่อนมาถึงที่หมาย
ไม่เอา… ปล่อยฉันเถอะโช…
น้ำตาเริ่มเอ่อคลอรอบดวงตาทั้งสอง ภาพต่างๆฉายชัดในความคิดของฉัน
ผู้หญิงคนนั้น…
ฉัน…
และก็เขา…
---------------------------------[50%]---------------------------------
“โช ปล่อยฉันเถอะนะ ขอร้องล่ะ” ฉันร้องไห้จนสายตาของฉันพร่ามัวไปด้วยม่านน้ำตา ฉันพยายามขอร้อง อ้อนวอน ให้เขาปล่อยฉันไป
แต่ก็ได้เพียงแค่สายตาดุๆที่มองมาเท่านั้น…
“เงียบ ถึงแล้วนี่ไง” โชจับตัวฉันขึ้นพาดบ่าของเขา ก่อนใช้อีกมือหนึ่งเปิดประตูห้องของเขาเข้าไป
ประตูแห่งนรกเปิดรับฉันแล้ว…
“จะร้องไห้ทำไม?” เขาวางฉันลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา ท่าทางของเขาดูเปลี่ยนไปราวกับคนละคน ตอนนี้เขาเหมือนโชที่อ่อนโยน… คนที่ฉันเคยรู้จัก
“โช ไม่เอา พาฉันออกจากห้องนี้ ฉันไม่อยากอยู่” ฉันพึมพำราวกับคนเสียสติ ฉันรู้สึกเจ็บราวกับคนเอามีดแหลมๆมากรีดหัวใจของฉัน ไม่ว่าจะมองไปมุมใดของห้องฉันก็เห็นภาพซ้อนทับขึ้นมาไปเสียหมด
ภาพที่ฉันร้องไห้…
ภาพที่เขามองฉันด้วยสายตาเย้ยหยันและเกลียดชัง…
ภาพที่เขากำลังจูบกับผู้หญิงอีกคนต่อหน้าฉัน!
“มิกิ ทำไมเหรอ ฉันผิดอะไร ทำไมต้องกลัวฉันขนาดนี้…” โชกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูของฉัน ฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
นายจำไม่ได้เหรอโช ว่านายทำอะไรไว้บ้าง…
จำไม่ได้สักนิดเลยรึไง?
เขาเชยปลายคางฉันขึ้น ให้สบตาเขา เขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉันราวกับต้องการคาดคั้นหาคำตอบ
ยิ่งฉันมองเข้าไปในดวงตาคมคู่นั้น… ภาพที่ฉันกรีดร้องราวกับจะเป็นบ้าก็เด่นชัดขึ้นมาทันที…
“ปล่อยฉันไปเถอะโช… ไม่เอาแล้ว ฉันไม่อยากเห็นภาพพวกนั้นอีกแล้ว…” ฉันพร่ำบอกซ้ำๆอย่างเลื่อนลอย
“…” เขาไม่ตอบอะไรเพียงแต่โน้มหน้าเข้ามาหาฉัน ก่อนจะปิดริมฝีปากของฉันด้วยริมฝีปากของเขาเอง!
ภาพเดิมๆพรั่งพรูเข้ามาในสมอง…
เขาบีบแก้มทั้งสองข้างให้ฉันยอมเปิดริมฝีปากรับรสจูบอันป่าเถื่อนนั่น ฉันพยายามที่ผลักไสเขาออกไป แต่มันก็ไม่เป็นผล เขาใช้มือข้างหนึ่งรวบแขนทั้งสองข้างของฉันไว้ก่อนที่จะดันตัวฉันให้นอนราบไปกับเตียง
“อย่า! อย่าทำแบบนี้!” ฉันร้องออกมาทันที เมื่อเขาเริ่มเลื่อนต่ำลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอของฉัน
ร่างของฉันสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว…
“ทำไมต้องกลัวฉันขนาดนี้” เขาหยุดการกระทำป่าเถื่อนต่างๆก่อนจ้องหน้าฉันนิ่ง
“อย่ามาจูบฉัน! อย่าแตะต้องตัวฉัน! อย่ามอบสัมผัสเหล่านั้น ถ้านายยังมีผู้หญิงคนอื่น!” ฉันตะหวาดใส่เขาทั้งน้ำตา
รู้ไหมมันเจ็บแค่ไหน…การที่นายจูบกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉัน! นายรู้ไหม…ตอนนั้นฉันเหมือนคนที่ถูกมีดแหลมปักเข้าที่กลางอก
ใช่…ตอนแรกมันเจ็บ เจ็บมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป ฉันก็เริ่มจะชิน มันด้านชาแล้วยังไงล่ะโช…
“มิกิ!” เขาเรียกชื่อฉันเสียงดัง ฉันแสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่แท้จริงนั้นฉันกลัวเขาจับใจ
“ฉันพูดไม่ถูกเหรอโช? นายเลือกผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฉัน!”
“เหอะ…ที่กล้าพูดขนาดนี้เพราะไอ้เวรนั่นใช่ไหม!?” เขาแค่นหัวเราะก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“เขาไม่เกี่ยวเลยโช บางทีเขาอาจจะดีกว่านายก็ได้” ฉันพูดเสียงเรียบก่อนเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย
“งั้นเหรอ?” เขาแสยะยิ้มร้าย แววตาของเขากลับมาดุดันอีกครั้ง! ความอ่อนโยนในตัวเขาแบบเมื่อครู่นี้หายไปแล้ว… มันหายไปหมดแล้ว…
“พูดอีกทีสิมิกิ…”
“เขาดีกว่านาย! ชัดพอรึยัง!?” ฉันกำมือแน่นด้วยความโกรธ โกรธที่เขาทำเหมือนฉันเป็นคนผิด ทำเหมือนฉันเป็นคนทิ้งเขา!
“หึ! งั้นก็จำไว้ด้วยนะว่า ผู้ชายเลวๆที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอจะเป็นคนที่ได้ทั้งตัวและหัวใจของเธอ และฉันก็จะไม่ยอมให้ไอ้เวรหน้าไหนได้ตัวเธอไปทั้งนั้น!” เขาประกาศกร้าวก่อนหันหลังก้าวออกไปจากห้องพร้อมกับเสียงประตูดังลั่น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาโกรธฉันขนาดไหน…
แล้วทำไมเหรอ… ฉันทำอะไรเหรอโช…
นายเลือกผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฉัน… นายทิ้งฉัน…
แล้วนายยังจะเอาอะไรกับฉันอีก?
ฉันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย พลันน้ำตาก็ร่วงผล็อยลงมาอย่างห้ามไม่ได้ อีกครั้งแล้วที่ฉันร้องไห้ให้กับผู้ชายอย่างเขา อีกครั้งแล้วที่ฉันต้องโทษตัวเอง…
โช…นายเห็นฉันเป็นตัวอะไรงั้นเหรอ?
Talk with writer :)
อ่านแล้วเสียสละเวลาเม้นต์กันสักนิดนะคะ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คนนี้ J
โชใจร้ายมากเลยใช่ไหมคะ? เปิดปมได้นิดนึงแล้วนะ ทำไมมิกิถึงได้เสียใจ
แต่มันยังไม่หมดแค่นั้นหรอก (หัวเราะ)
อย่าลืมเม้นต์ๆกันน้า *O*
ความคิดเห็น