ตอนที่ 53 : บทที่ 53 เสื้อเกราะเงิน มีดทองคำ!1
บทที่ 53 เสื้อเกราะเงิน มีดทองคำ!1
เคล็ดวิชา!
ความหมายของคำนี้ออกเป็นเชิงอุดมคติ ทว่าเป็นสิ่งที่จับต้องได้
ในโลกใบนี้มีหลากหลายเคล็ดวิทยายุทธเกิดขึ้นมากมาย เช่นเคล็ดวิชาเพลงกระบี่ เคล็ดวิชาเพลงทวน เคล็ดวิชาเพลงมวย เคล็ดวิชาเพชฌฆาต และเคล็ดวิชาต่อสู้ แต่ละเคล็ดวิชาล้วนยากยิ่งต่อการเรียนรู้ได้อย่างถ่องแท้ จะขอยกตัวอย่างเคล็ดวิชาเพลงกระบี่ ทั่วทั้งแคว้นเจียงกลับมีเซียนกระบี่เพียงหนึ่งคน หรือจะกล่าวว่าในแคว้นเจียงมีคนอยู่ผู้เดียวที่สามารถเรียนรู้จนเข้าใจเคล็ดวิชาเพลงกระบี่ได้อย่างถ่องแท้ก็ว่าได้
เหตุผลที่ทำให้เคล็ดวิชาต่อสู้ยากต่อการเรียนรู้จนเข้าใจอย่างถ่องแท้ก็เป็นเพราะเคล็ดวิชาไม่มีระบุวิธีฝึกยุทธที่แน่นอนตายตัว ผู้ฝึกยุทธจะสามารถเรียนรู้จนเข้าใจอย่างถ่องแท้ได้หรือไม่ขึ้นอยู่ตัวของผู้นั้นเอง
เมื่อใดก็ตามที่ผู้ฝึกยุทธสามารถเรียนรู้และเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ในเคล็ดวิทยายุทธ ความสามารถในการต่อสู้ของผู้นั้นจะยิ่งเพิ่มพูนรวมทั้งผู้ฝึกสามารถพัฒนาสู่ขั้นที่สูงยิ่งขึ้นไปอีกได้!
ดังเช่นในเวลานี้ที่เย่ฉวนเคยเรียนรู้เคล็ดวิชาเพลงทวนมาพอสมควร ทว่าครั้งนี้ยังไม่แน่ชัดว่าที่เรียนรู้มานั้นเพื่อตนเองหรือเพื่อน้องสาวกันแน่ ความจริงแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าจะเรียนรู้ไปทำไม
ชายหนุ่มรู้เพียงว่าไม่เคยคิดถอย อย่าว่าแต่ต้องเผชิญหน้ากับกองพันทหารม้า ต่อให้มีทหารม้าสักหนึ่งหมื่นมาอยู่ต่อหน้าก็ตาม!
สู้ตาย!
ทุกย่างก้าวของเย่ฉวนก่อให้เกิดลมแห่งจิตวิญญาณต่อสู้ถาโถมราวกับพายุ แรงลมหอบเอาฝุ่นละอองจากพื้นดินให้ฟุ้งกระจาย ก่อนรวมตัวเป็นพายุฝุ่นมหึมาพัดหมุนวนอยู่รอบกายของชายหนุ่ม!
อย่างไรก็ตาม กำลังปะทะจากกองทหารม้าเสื้อเกราะดำทั้งกอง ไม่ว่าจะเป็นทั้งความเร็วและความแรงที่เกิดขึ้นนั้นกลับน่ากลัวยิ่งกว่ากำลังพายุของเย่ฉวนเสียอีก
ทว่าในแววตาของเย่ฉวนหาได้ปรากฏร่องรอยแห่งความหวาดกลัวแม้สักน้อย ในทางกลับกันเขากลับยิ่งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและทวีความเร็วขึ้น
เบื้องหลังชายหนุ่ม ห่างออกไปไม่ไกลนัก สาวน้อยอายู่กำลังวิ่งเข้าหาทหารม้าเกราะดำ แววตากระตือรือร้นของนางส่อประกายบ้าคลั่งอย่างชัดเจน
เย่ฉวนและกองทหารม้าเกราะดำที่วิ่งเข้าหากันจนเหลือระยะห่างราวสามร้อยเมตรเตรียมเข้าปะทะ แต่ทว่ายังไม่ทันได้ทำอะไร อยู่ ๆ หัวหน้าทหารวัยกลางคนในชุดเกราะดำก็ได้ชูมือขวาขึ้น ทันใดนั้นเองทหารม้าเกราะดำนับพันนายก็พลันหยุดนิ่งปราศจากเคลื่อนไหวอย่าง
พวกเขาหยุดนิ่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีแตกแถว!
กะทันหันสายตาของหัวหน้าทหารมองมาที่เย่ฉวนจากระยะที่ห่างกันราวสามร้อยเมตร ทางขวามือของชายหนุ่มปรากฏสตรีนางหนึ่งบนหลังม้าควบตรงเข้ามาช้า ๆ
นางสวมเสื้อเกราะอ่อนสีเงิน ที่เอวเหน็บมีดโค้งทำด้วยทองคำ ผมยาวรวบเป็นหางม้าทิ้งตัวลงเบื้องหลัง ใบหน้าแม้ไม่ถึงกับสวยเลิศเลอทว่าสายตากลับวาววับคมกริบราวใบมีด หญิงสาวค่อย ๆ ขยับเดินม้าใกล้เข้ามา ท่วงท่าไม่รีบร้อน
เสื้อเกราะเงิน มีดทองคำ!
เหล่าทหารม้าเกราะดำนับพันเมื่อเห็นเช่นนั้นพลันสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
ทั่วทั้งแคว้นเจียง เป็นที่รู้กันว่าผู้ที่สวมเสื้อเกราะสีเงินและเอวเหน็บมีดทองคำคือองค์หญิงเก้าแห่งแคว้นเจียง ผู้ที่กล่าวกันว่าเกิดมาเพื่อเป็นผู้นำกองทัพโดยแท้!
นางคือคนที่แคว้นถังกลัวเกรงมากที่สุด!
และมิใช่เพียงแคว้นถังเท่านั้น แต่กล่าวกันว่าแม้แคว้นที่อยู่โดยรอบต่างก็แสดงความครั่นคร้ามต่อนางด้วยเช่นกัน!
องค์หญิงเก้าแห่งแคว้นเจียงกับอันหลานซิ่ว ทั้งสองได้รับสมญานามว่าผู้เยี่ยมยุทธแห่งแคว้นเจียง และเป็นเสมือนเป็นตำนาน!
ด้านหน้าสุดของกองทหารม้าเกราะดำ ชายกลางคนละสายตาออกจากภาพตรงหน้า เขาจับจ้องมาที่เย่ฉวนซึ่งยืนไม่ห่างกันนัก หลังจากนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ชายวัยกลางคนก็พลันสั่งถอนกำลังทหารทั้งหมดกลับไปพร้อมกัน และไม่นานก็หายลับไปจากสายตา
พวกเขามาเร็วไปเร็วยิ่งนัก!
เย่ฉวนสะดุ้งในใจ
“พวกมันเกรงกลัวข้าเช่นนั้นหรือ?”
เมื่อคิดได้ตรงนี้เย่ฉวนอดรู้สึกผยองในตนเองไม่ได้ พลันเสียงสตรีลึกลับดังก้องขึ้นในหัว “เกิดมาข้าเพิ่งจะเคยเห็นคนหน้าทนไม่รู้จักอายก็หนนี้!”
เย่ฉวน “...”
ขณะนั้นเองที่สตรีสวมเกราะอ่อนสีเงินเดินม้าหยุดลงเบื้องหน้า นางได้แต่มองเย่ฉวนอยู่เงียบ ๆ ชายหนุ่มมิใช่คนโง่เง่า ดังนั้นเขาจึงมองออกว่าเหตุที่ทหารม้าเกราะดำล่าถอยกลับไปทั้งหมดนั้นเพราะสตรีเสื้อเกราะเงินคนนี้!
เย่ฉวนมองหญิงสาวเสื้อเกราะเงินตรงหน้าอย่างพิจารณา แม้ว่าความสวยของนางไม่อาจเทียบอันหลานซิ่ว แต่อารมณ์แปรปรวนในสายตาของหญิงสาวก็เป็นอะไรที่เขาเองไม่เคยพบมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งแววตาคมกริบราวใบมีดขนาดที่ยากจะสบตาคู่นั้น ! ทว่ามันก็เป็นความรู้สึกเพียงชั่วแว็บเดียวเท่านั้น
ชั่วชีวิตของเย่ฉวนมีเพียงคนเดียวที่เขาเคารพ และไม่เคยนึกกลัวใครมาก่อน!
เย่ฉวนไม่กลัวที่จะมองตรงเข้าไปในดวงตาของสตรีสวมเกราะเงิน
แววตาของคนทั้งสองแตกต่างกัน สตรีชุดเกราะเงินมีแววตาคมและดุดันจนไม่มีผู้ใดกล้าสบตา ขณะที่แววตาของเย่ฉวนสงบเยือกเย็นราวสายลมเอื่อยพัดผ่านเนินเขา
สตรีสวมเกราะเงินละสายตาพร้อมกับพูดว่า “ตามข้ากลับไปในเมือง”
ว่าแล้วนางก็หันม้ากลับออกเดินตรงไปยังประตูเมือง
เย่ฉวนได้แต่ยักไหล่ หันไปทางอายู่ที่เดินเข้ามาใกล้ “ไปกันเถอะ!”
อายู่พยักหน้ารับคำก่อนเดินตามชายหนุ่มต้อย ๆ
ภายใต้การนำของสตรีเสื้อเกราะเงิน ไม่นานทั้งสามก็มาถึงประตูเมือง สตรีเสื้อเกราะเงินจ้องเขม็งที่บานประตู ทันใดนั้นก็ได้ปรากฏร่างลึกลับสามตนขึ้นที่หน้าประตู ก่อนที่บานประตูจะเปิดอ้าออกอย่างรวดเร็ว เมื่อเสร็จสิ้น คนลึกลับทั้งสามพลันล่าถอยกลับมาอยู่ด้านหลังสตรีนางนั้นอย่างสงบเรียบร้อย
เย่ฉวนซึ่งมองเห็นโดยตลอด เขารู้สึกราวผู้มีเกียรติก็ไม่ปาน!
น่าประหลาดแท้!
น่าแปลกที่ทั้งสามคนนั้นมีพลังอย่างน้อยขั้นทะยานสวรรค์!
ก่อนหันกลับไปพิจารณาหญิงสาวอีกรอบ ครานี้สายตาเต็มไปด้วยความข้องใจ “นางเป็นใครกันแน่?”
สตรีสวมเกราะเงินเดินเข้าไปในเมืองพร้อมกับเย่ฉวนและอายู่ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผู้ปกครองเมืองหน้าด่านและทหารกลุ่มหนึ่งรีบรุดเข้ามาขวางทาง ชายร่างอ้วนผู้ปกครองเมืองตรงรี่เข้ามาชี้หน้าสตรีในเสื้อเกราะเงิน เขาส่งเสียงถามอย่างกราดเกรี้ยว “เจ้าเป็นใคร? เจ้า...”
คำพูดสะดุดหยุดลง เมื่อสายตาไปกระทบเข้ากับมีดทองคำซึ่งเหน็บอยู่ที่เอวของหญิงสาว
มองเห็นมีดทองคำ เจ้าคนอ้วนก็ถึงกับตะลึงงัน
กายของมันสั่นเทิ้มไปทั้งตัว ท่ามกลางสายตาของชาวเมืองที่มองมาด้วยความประหลาดใจ ชายร่างอ้วนค่อย ๆ ทรุดเข่าลงกับพื้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “ถวายบังคม ถวายบังคมองค์หญิงเก้า พ่ะย่ะค่ะ!”
องค์หญิงเก้า!
ทันทีที่ได้ยินจากปากเจ้าคนอ้วน ผู้คนทั้งหลายพากันนิ่งตะลึงตัวแข็งทื่อ
องค์หญิงเก้า!
ผู้นำกองทัพที่อายุน้อยที่สุดแห่งแคว้นเจียง อีกหนึ่งตำนานผู้เทียบเท่ากับผู้เยี่ยมยุทธ์อันหลานซิ่ว
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
