ท่านแม่ทัพ รับรักข้าเถิด

เทพธิดาหมื่นพิษ ซูหนิงเหม่ย / องค์หญิงลำดับห้า หวงซูหนิง

เทพสงคราม ลู่หานเฟย / แม่ทัพใหญ่ หานชิงหลง

     บุปผาร้อยเริงร่ายรำ

ลำธารฉ่ำชุ่มชื่นไพร

สายลมหวนพัดผ่านไป

พาดวงใจให้โบยบิน

     ยามตะวันนั้นสิ้นฟ้า

ดวงจันทราพลันปรากฏ

ดวงดาราฟ้าฝนหยด

ใครกำหนดโชคชะตา

     หากท่านคือ ลู่หานเฟย

ซูหนิงเหม่ย คือนามข้า

เราไม่เคยพบกันมา

ไฉนข้ารักท่านกัน

                   ด้วยรักจาก ซูหนิงเหม่ย

     

     อันตัวข้ามีนามแสนจะไพเราะว่า ซูหนิงเหม่ย เป็นเทพธิดาผู้แสนจะรักสงบ ใช้ชีวิตลั้นลามาตลอดหมื่นปีอยู่บนสรวงสวรรค์ ตามประสาเทพผู้ว่างงาน แต่เหตุใดหนอ ยามเมื่อข้าพบท่าน ความสงบของข้าก็มลายหายไป ความซวยพลันบังเกิดขึ้นทันที และยิ่งซวยเข้าไปอีกเมื่อข้าดันถูกเตะ! ย้ำ... ว่าถูกเตะจริงๆ ไม่ใช่อุปมาขึ้น ส่งเข้าประตูจุติไปเกิดบนโลกมนุษย์ แต่ที่ซวยยิ่งกว่านั้นคือ ข้าดันไปเจอท่านที่โลกมนุษย์อีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ซวยกว่านี้จะมีอีกไหม?

     "นี่ท่านแม่ทัพ ท่านจะขวางข้าไปถึงเมื่อไหร่?"

     "ก็จนกว่า องค์หญิงจะเลิกสรรหายาพิษมาดื่มพะยะค่ะ"

     "ไม่มีทาง! อย่างไรข้าก็ไม่มีวันเลิกดื่ม ต่อให้ข้าตายจริง ข้าก็จะดื่มต่อในสวรรค์"

     "ถ้าอย่างนั้น กระหม่อมก็ไม่มีทางเลือก ข้าคงต้องขัดขวางท่านไปตลอด แม้ตายไปข้าคงต้องตามไปหยุดท่านต่อบนสวรรค์"

     "อั๊ยย่ะ...."

 .เครดิตรูปภาพ.

http://by-dadooza.blogspot.com/2014/10/3.html

http://chayjeenbolan.blogspot.com/2014/10/5.html