รักวุ้นวายของนายฮีโร่

19.38 น. ณ.สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

"ช่วยด้วยยใครก็ได้ช่วยที" เสียงผู้หญิงร้องเรียกหาความช่วยเหลือด้วยความกลัว

"หุบปากน่ะเดี่ยวก็แทงซ่ะหรอกน่ารักแบบนี้ตายไปเสียงดายของแย่เพราะงั้นเงียบๆล่ะส่งกระเป๋าเงินมา" โจรได้พูดก่อนที่จะนำปืนจ่อหัวเธอ

"ฉันไม่มี... ถ้าฉันมีฉันก็ให้ไปแล้วแต่ฉันไม่มีจิงๆฉันขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ" สาวน้อยพูดด้วยน้ำเสียงทีาสั่นและกลัว แต่จู่ๆก็เงาของชายคนนึงโผล่ขึ้นมาหลังโจรคนนั้นแหละพูดว่า

"คุณสุภาพบุรุษครับมีอะไรกลับแฟนผมรึป่าว" เด็กสาวทำหน้างงกับคำพูดของชายแปลกหน้าแต่ก็จำเป็นเออออไปตามบทที่ชายคนนั้นได้ปูไว้

"ที่รักช่วยด้วยเขาขู่เอาเงินฉันเขาจะยิงฉันถ้าฉันไม่ให้เขา"หญิงสาวได้บอกกับหนุ่มแปลกหน้าก่อนที่โจรจะแทรกขึ้นมาว่า

"หุบปากเน่าๆของแก้ไปซ่ะฉันมีปืนเพราะฉะนั้นส่งเงินมาไม่งั้นฉันฆ่าเมียแกแน่"ชายแปลกหน้ายืนขำก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า

"งั้นกะช่วยไม่ได้"เขายิ้มและปาก้อนหินที่ถือเอาไว้ที่มือขวาใส่หัวของโจรและพุงเข้าไปต่อยเข้าหน้าโจรจนโจรคนนั้นสลบไป

"เป็นอะไรไหมเจ็บตรงไหนรึป่าว"ชายแปลกหน้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงและดูเป็นกังวล

"ขอบคุณน่ะที่ช่วยฉันคุณ.."

"แทนผะ...ผมชื่อแทน"ชายแปลกหน้าพูดด้วยน้ำเสียงที่แกรงพูดผิดถูกๆ

"ฉันชื่อฟ่างน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักและก็ขอบคุณอีกครั้งน่ะแทน" หญิงสาวกล่าวขอบคุณและก็เดินไป

"เดี่ยว.. ให้ผมไปส่งไหมพอดีว่าผมเอารถมาน่ะ"

"ก็ได้น่ะถ้านายสะดวก"ฟ่างตอบตกลงก่อนจะตอบแทน

"ทำไมนายดูเป็นห่วงเราจังเลยตั้งแต่ตอนแรกที่เข้ามาถามน้ำเสียงดูเป็นห่วงเปนใยฉันมากเลย รึว่าฉันคิดไปเอง" ฟ่างถามด้วยความสงสัย

"ถ้าเธอรู้ว่าเราเป็นใครเธอก็จะรู้เองว่าทำไมเราถึงเป็นห่วงเธอมากขนาดนั้น" แทนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่จิงจังและยิ้มให้กับฟ่าง

"เรารู้จักกันงั้นหรอ ทำไมฉันไม่คุ้นหน้านายเลย" ฟ่างถามด้วยความงง

"ก็แง่ล่ะก็นี้มันไม่ใช่หน้าฉันนิฉันสร้างหน้าขึ้นมาใหม่เพื่อไม่ให้ใครจำฉันได้น่ะเป็นเทคโนโลยีที่ฉันสร้างขึ้นมา เป็นชุดที่ฉันทำให้มันร่องหนไว้น้ะเท่ป่ะล้าไม่เชื่อลองต่อยดูสิ" แทนพูดก่อนที่ฟ่างจะต่อยเข้าที่ท้องแทน

"โอ้ยเจ็บอะไรเนี่ยทำไมเหมือนต่อยเหล็กเลยอะ" ฟ่างงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"ก็ที่ต๋อยไปน่ะเป็นเหล็กนิ" แทนพูดก่อนที่จะทำให้ชุดหยุดสถานะร่องหน

"โหยยเท่เป็นบ้าเลยนายทำได้ไงเนี่ย"ฟ่างตะลึ่งกับสิ่งที่เห็น

"ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะเอานั้นมาใส่นี้เอานี้มาใส่นั้นล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ อธิบายไม่ถูก" แทนหัวเราะ

"โอเครขึ้นรถเดี่ยวเราไปส่ง"

20.47 น. หน้าบ้านฟ่าง

"นี่แทนถามจิงนายเป็นใครกันแน่" ฟ่างถามด้วยความงง

"ไม่บอกหรอกอยากรู้ก็สืบเองสิ เอางี่ถ้าฟ่างเจอเราเราจะทิ้งคำใบ้ให้1คำใบ้ต่อการเจอครั้ง 1แต่ก็ได้วันล่ะ1คำใบ้น่ะ แล้วไปสืบเอาเอง โอเครไหม"

"งั้นก็บอกคำใบ้ของวันนี้มาดิ๊" แทนหัวเราะก่อนจะพูดไปว่า

"พี่รักหนูน่ะ" แล้วขับรถออกไปทิ้งความงงไว้ให้ฟ่างยืนสตั้นอยู่หน้าบ้านคนเดี่ยว

To be continues