อาจารย์ที่รัก...

ตอนที่ 1

ฉันยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้แสนสวย ลมพัดเป็นระยะทำให้อากาศที่นี่เย็นสบายอย่างมาก ท้องฟ้าปลอดโปร่งไร้เมฆหมอก

ฉันชอบที่นี่จัง ^^

กลิ่นดอกไม้หอมๆ ลอยเข้ามาเตะจมูกฉัน ทำให้ตัวเองอดใจไม่ไหวที่จะเก็บมันมาดอมดม ขอสักดอกนะ

ว่าแล้ว ฉันก็โน้มตัวลงกะจะเด็ดดึงเอาดอกไม้ที่มีสีสันสวยงามแปลกตา แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อพลันสายตาเหลือบไปเห็นงูจงอางสีดำตัวหนึ่ง มันกำลังเลื้อยมาที่ใกล้เท้าของเช้า

แล้วทำไมต้องรอช้าล่ะ สองเท้ารีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตโดยทันที

แต่ก็เหมือนโชคชะตาไม่เข้าข้าง เมื่องูจงอางดำตัวนั้น มันเลื้อยด้วยความเร็วไล่ตามฉันมาติดๆ ตายละวา! แม่จ๋าช่วยหนูด้วย!!

ไอ้งูบ้านี่ หยุดตามเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!!

พลัก!!!

ฮือ... ไม่ทันแล้ว ฉันล้มลงเพราะสะดุดหลุมอะไรซักอย่าง เงยหน้าขึ้นอีกที งูตัวนั้นก็เหมือนกำลังจ้องหน้าฉันอยู่

งูจงอางมักจะกัดที่ใบหน้าใช่มั้ย ตายแล้วทำไงดี ฮือ...ใครก็ได้ช่วยทีเถิด ช่วยด้วย

งูจะกัดแล้ววววววว... กรี๊ดดดดดด!!!

ตุ๊บ!!!

ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองล่วงจากที่สูง ตายแล้วนี่เราตกภูเขาหรือนี่

เมื่อรวบรวมสติได้แล้ว ฉันก็มองไปรอบๆด้าน เอ... มันคุ้นๆตานะ ก็จะไม่ให้คุ้นได้ยังไงกันล่ะ ก้นี่มันห้องนอนของฉัน ทีแท้ก็ฝันไปนี่เองฝันบ้าฝันบออะไรกัน แต่ก็ช่างเถอะ ฉันไม่อยากจะใส่ใจ ไปอาบน้ำไปโรงรียนดีกว่าเดี๋ยวสาย

//////////////////////////////

ในห้องเรียนชั่วโมงโฮมรูม

เสียงนักเรียนต่างพูดคุยหยอกล้อกันดังจอแจ เป็นธรรมดาอยู่แล้ว

"เออ แก้ว แกว่าครูที่ปรึกษาคนใหม่เราจะเป็นไงวะ" แป้งพูดขึ้นมาทั้งสีหน้าและน้ำเสียงฟังดูออกอาการตื่นเต้นเล็กน้อยที่จะได้ครูที่ปรึกษาคนใหม่แทนคนเก่าที่ย้ายไปประจำการที่อื่น

"ไม่รู้สิ แต่ที่แน่ๆ ฉันว่าต้องหล่อแน่เลย" แป้งตอบไปอย่างนั้นก่อนจะก้มหน้าก้มตานั่งอ่านหนังสือการ์ตูนต่ออย่างขะมักเขม้น

"แต่เขาบอกว่าไม่ใช่อาจารย์โดยตรงนะ เป็นนักศึกษาฝึกงานน่ะ"

"หรอ... แปลว่าก็ต้องยังเอาะๆ อยู่น่ะสิ"

"คงงั้น" สองสาวหัวเราะคิกคัก

ฉันรู้สึกปวดท้องขึ้นมาตะงิดๆ คงเป็นเพราะส้มตำปูเมื่อวานแน่ๆ โอย... ขนลุกซู่ ไม่ไหวแล้ว ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า

"ไปไหนสุ" แก้วเอ่ยถามขณะที่ฉันกำลังลุกออกจากห้อง

"เข้าห้องน้ำน่ะ"

ฉันตอบก่อนจะเดินอย่างเร็วๆ ตรงไปยังห้องน้ำ

ผลัก!!

ฉันชนเข้าอย่างแรงกับผู้ชายคนหนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง

"ขอโทษครับ ขอโทษ..." เขากล่าวขอโท ก่อนจะรีบเดินจากไป

อะไรกัน รีบขนาดนั้นเชียว แต่อย่ามัวสนใจอยู่เลย ตอนนี้แทบไม่ไหวแล้ว!

////////////////////////

หลังจากเสร็จธุระ (หนัก) เมื่อครู่ ฉันก็รีบเข้าห้องเรียนทันที

ฉันกำลังก้าวเข้าไปในห้องอยู่พอดี แก็ตกชะงักกึก เพราะมีคนคนหนึ่งยื่นอยู่หน้าห้อง จากการสันนิษฐานแล้ว เขาคงเป็นครูที่ปรึกษาคนใหม่ของพวกเรา

"ขออณุญาตเข้าห้องค่ะ" ฉันขออณุญาติครูที่ปรึกาคนใหม่ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่นั่งตัวเอง

เมื่อหันหน้าไปมองหน้าของอาจารย์ผู้นั้นก็ได้รู้แล้วว่า เขาคือคนที่วิ่งชนฉันเมื่อตะกี้นี้เอง

"สุ เป็นไงที่ปรึกษาใหม่ของพวกเรา หล่อเนอะ" แก้วว่าพร้อมทำหน้าเพ้อฝัน

"อืมม์" ฉันตอบแบบมะนาวไม่มีน้ำ

"ทำไมนังแก้ว คิดจะเอาทำพันธ์รึไง" แป้งโพล่งออกมาก่อนจะหัวเราะคิกๆ

"บ้า! ใครเขาจะไปคิดบ้าๆหมือนแก"

"ให้มันจริงเถอะ"

"เดี๋ยวๆ"

"พอเถอะน่า" ฉันห้ามทับ

"ฟังที่อาจารย์เขาพูดมั่ง เขามองมาทางเราหลายครั้งแล้ว" ฉันบอกกับเพื่อนสาวทั้งสอง

"เชอะ" สองสาวสะบัดหน้า

"นอกจากเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว อาจารย์ยังสอนวิชาฟิสิกษ์ด้วยนะครับ" อาจารยืบอกก่อนจะมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ แล้วพูดต่อ "วันนี้แค่นี้นะครับคาบฟิสิกษ์ตอนบ่ายเจอกัน"

"นักเรียนเคารพ" หัวหน้าบอก แล้วก้ต่อด้วยเสียงทำความเคารพอันยางคางของเหล่านักเรียนในชั้น

"ขอบ-คุณ-คะ/ครับ"

/////////////////////


----------- แนะนำติดชมกันยอะๆ เน้อ -----------------