พึบพับ
พึบพับ
ระยิบ
ระยับ
ผีเสื้อสี[ ]เอ่ย เจ้าแมลงตัวน้อยปีกสวยสดที่ควรบินอย่างสง่างามบนท้องฟ้า...แต่ตอนนี้มันกลับบินไปมาอย่างโซเซ บินไปมาอย่าง
ไร้จุดหมาย ดูเหมือนว่ามันพยายามจะบินเข้าหาดวงอาทิตย์บนท้องฟ้านั้น โดยที่มันไม่รู้เลยว่าหากเข้าใกล้มากเกินไป ตัวมันอาจตายก็ได้
แม้ว่าอาจจะเป็นแบบนั้น มันก็ยังคงใช้ปีกเล็กๆของมันบินต่อไป....เสียงกระพรืบปีกของมันค่อยค่อยแผ่วเบาลงเรื่อยๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไป
เป็นชั่วโมง วัน สัปดาห์ หรือนานเพียงใด...
ในท้ายที่สุดแล้วนั้นผีเสื้อทุกตัวล้วนมีอายุขัยที่สั้น มิอาจอยู่ได้นานเฉกเช่นเดียวกันกับมนุษย์ แต่ผีเสื้อพวกนี้ไม่มีความโลภ โทสะ ความกลัว
แบบมนุษย์ พวกมันไม่กลัวที่จะตาย...ทำทุกอย่างเพียงเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของตัวเองให้อยู่รอดต่อไป
ช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับมนุษย์ที่ดิ้นรนโหยหาในสิ่งที่ตนเองไม่มีเพื่อเติมเต็มความว่างเปล่า ช่องว่างในใจที่ถูกเติมเต็มนั้นคงเป็นสิ่งที่ชาย
ในฮู้ดสีน้ำเงินต้องการมากที่สุด ความรัก จากเหล่าพี่น้องที่เมินเฉยต่อตัวเขามานาน ถึงแม้จะกรีดร้องมาแค่ไหน เหล่าพี่น้องก็ยังคงหันหลัง
ให้เขา หากขอพรได้ 1ครั้ง เขาก็คงไม่ปรารถนาสิ่งใดมากไปกว่า การที่เขาอยู่ในสายตาของพี่น้อง
สักครั้งก็ยังดี...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น