Lovely Girl พิชิตรักยัยซึนเดเระ

บทนำ


โลกปีศาจ

 "โรท คงน่าจะรู้นะอีกไม่กี่เดือนลูกก็อายุครบ16ปีแล้ว ลูกต้องแต่งงานกับคู่หมั่นของลูก"
"รู้ค่ะ ว่าต้องแต่งงาน"
"เพราะงั้นลูก ต้องไปดูคู่หมั่นของลูกได้แล้วนะ"
"ไม่ค่ะ หนูไม่อยากแต่งงาน"
"ทำไมลูกทำอย่างนี้หละ ลูกก็รู้ว่าโลกปีศาจของเรา..."ท่านพ่อพูดด้วยน้ำเสียงโกธรเกรี้ยว
"พอเถอะค่ะ ท่านพ่อ ท่านพ่อก็รู้ว่าหนูไม่อยากแต่งงาน"
"ถ้าลูกไม่แต่งหละก็ ลูกห้ามกลับมาที่นี่เลยนะ"
"ได้ค่ะ!!!"ฉันตระคอกใส่ท่านพ่อโดยไม่แยแสสิ่งใด ฉันได้หนีออกจากบ้านและมุ่งหน้าไปยังโลกมนุษย์ 

โลกมนุษย์

                 ก๊อก ก๊อก ก๊อก
      เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาจากประตูหลังบ้านของผม ผมจึงเดินไปเปิดประตู ผมก็พบว่า มีหญิงสาวผมสีแดงยาวสลวยหน้าตาสวย แต่งตัวเหมือนปีศาจสาวรับใช้สุดเซ็กซี่ และมีนัยน์ตาสีแดงส่องสว่างในความมืดใบหน้าของเธอเรียวเล็กและผิวของเธอชั่งขาวนวลทำให้หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ และท่าทางจะมีคนอยู่ข้างหลังเธอด้วย
"เอ่อ...คุณมาทำอะไรหลังบ้านผมครับ"
"ขอโทษนะ ช่วยหลับสักพักได้ไหม"เธอยืนชี้นิ้วมาทางผมและมีแสงออกมาจากนิ้วของเธอหรือว่าเธอจะร่างเวทมนต์ใส่ผม มันทำให้ผมรู้สึกมึนหัว
"หลับให้สบายนะ"เธอยิ้มให้ผม แต่ผมยังไม่หลับ
"หะ...ทำไมยังไม่หลับอีก"
"เอ่อ...คุณเป็นใครกันแน่"
"ทำไมนาย...ยังไม่สลบไปหละ"
"ผมก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกมึนหัว"เธอหันไปคุยกับผู้ติดตามทั้งสอง
"แหวน ทำไมเวทมนต์ถึงใช้ไม่ได้หละ"เธอหันไปคุยกับผู้ติดตามคนหนึ่ง ผมสีฟ้าน้ำทะเลซึ่งหน้าตาสวยแต่ไม่เท่าเจ้าของผมสีแดงเพลิง นัยน์ตาสีที่เหมือนกับสีผมน้ำทะเลของเธอ เปรียบเสมือนได้ไปเที่ยวทะเลช่วงฤดูร้อน
"โรทคงยังไม่ไหวสินะ กลับกันเถอะ โลกมนุษย์น่า เป็นโลกที่ต้องใช้พลังเพิ่มเป็นสองเท่าขอโลกปีศาจเลยนะ เพราะงั้นถ้าเธอยังใช้เวทไม่ได้เธอก็ควรกลับ"
"ไม่ ฉันจะไม่กลับ"
"เฮ้อ โรท ฉันจะไม่ห้ามเธอก็ได้แต่เธอต้องฝึกใช้พลังเวทบ่อยๆนะ"
"ได้ ก็ดีกว่ากลับโลกปีศาจหละนะ"
"ท่านพี่ไม่กลัว ท่านพ่อขังหรอ"จู่ๆคนที่อยู่ข้างหลัง ของเธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงชวนสงสัย ท่าทางจะเป็นน้องของเธอ ผมสีดำสนิท หน้าตาเท่ เหมือนพระเอกดาราหนังเกาหลี นัยตาสีแดงเพลิงราวกับว่าถูกไฟนรกอเวจีเข้าคอบงำ
"ท่านพ่อเป็นคนไล่ข้าไม่ใช้หรอ ถ้าข้าไม่อยากแต่งก็ไม่มีใครบังคับข้าได้"
"ตามใจท่านเถอะ ที่ข้าตามมาด้วยก็เพราะมี..."
"หึหึ ข้ารู้หรอก ไม่ต้องพูด ข้าก็รู้ว่าเจ้าคิดอะไรกับ..."จากนั้นเธอก็หันไปคุยกับเพื่อนของเธอ ที่มีผมสีฟ้าน้ำทะเล 
"แล้วเธอหละ แหวนตามฉันมาเพราะอะไร"
"ก็... คือว่า... ฉันอยากเห็นโลกมนุษย์นี่... แหะๆ"
"แน่ใจนะ ไม่ใช่มาหา เวย์ หรอกนะ"
"ปะ...ป่าว"
"หรอ ฉันเชื่อเธอก็ได้"ผมต้องตัดบทการสนทนาของพวกเขาลง
"เอ่อ...ผมไม่รู้หรอกนะพวกคุณเป็นใครแต่พวกคุณไม่หนาวหรอครับ เข้ามาก่อนก็ได้ อยู่หลังบ้านผมมันจะดูไม่ดีนัก"
"อื้ม"ผมได้พาทั้งสามคนเข้ามาในบ้านของผม

talk of  writer

สวีดัดทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ เกี่ยวกับเรื่องนี้นะคะ ก็ คิดเองนะคะ ไม่ได้ไปลอกผู้ใดมา ถ้าเห็นว่าตรงไหนที่อ่านไปแล้ว แล้วมันเปลี่ยนก็แค่ปรับแต่งนิดหน่อยนะ ไม่ได้เปลี่ยนเนื้อเรื่อง ส่วนจะบอกว่านางเองแบบว่า ก็นะ นางเองโคตาระ ดับเบิล โง่ เลย(ใช่รึป่าวลองอ่านดู) ก็ฝากไว้แต่นี้นะคะ 

 

To Be Continue

WELCOMEWELCOMEWELCOMEWELCOME

ความคิดเห็น