คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CH 03#การเรียกของพวกเรา
หลังจากที่ฉันได้บอกกับ ทานากะไปว่าให้มารักฉัน เขาก็ไม่พูดอะไร แล้วเขาก็ออกจากห้องไป ไม่นานเขาก็บอกพวกเราให้ นอน อยู่ที่ห้องเก็บของไปก่อน เดียวเขาจะจัดของให้ พรุ่งนี้ และเขายังบอกอีกว่า ‘พรุ่งนี้ผมไปโรงเรียนเพราะงั้นอย่าส่งเสียงดัง’ จากนั้นเขาก็ไปเข้านอน
วันต่อมา...
ฉันตื่นแต่เช้า เพราะ โลกปีศาจมันไม่รู้เวลาก็เลยเป็นกลางคืนตลอดแต่พอมาโลกมนุษย์ก็มีเวลา เช้า กลางวัน และ เย็น ก็เลยทำให้รู้สึกตื่นตัวกับสิ่งใหม่มั้ง แต่ฉันก็ตื่นเช้าไปนั้นแหละ ยังไม่มีใครตื่นเลยสักคน เจ้าพวกนี้ = = .... จริงสิ นึกขึ้นได้ว่า ต้องทำให้ ทานากะ รักฉันนี่ ลืมไปเลย อ่อ...เหตุผลที่ฉันบอกแบบนั้นก็คือว่า... จริงๆแล้วฉันไม่รู้จักความรัก ดังนั้นฉันเลยอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง ก็เลยให้ ทานากะเนี้ยแหละ เป็น แพะรับบาป ฉันไม่ได้ไป พิศวาสทานากะหรอก ก็แค่จะให้เป็น แพะรับบาปเฉยๆ ฮ่าฮ่าฮ่า...แต่จะพูดไปว่าให้รักกันมันก็... นะ แล้วจะทำยังไงหละ ให้ทานากะมารัก อือ... อืม... อ่อ นึกออกแล้ว ก่อนอื่นเลย ก็ต้อง รู้ทุกอย่างก่อนสินะ อื้มๆ ต้องไปถามซะแล้ว แต่.... เดียว ถ้าถามตรงๆจะดีหรอ อือ....จะว่าไปโรงเรียนคืออะไร แล้วทำไมต้องไปโรงเรียนอะ ไม่เข้าใจเอาซะเลย พวกมนุษย์เนี้ย เห็นบอกว่าไปแต่เช้า แต่ยังไม่ตื่นเนี้ยนะ เจ้าบ้าเอ่ย ไปหลุกซะหน่อยดีกว่า ฮี่ฮี่ แต่เป็นวิธี ที่โลกปีศาจใช้กันนะ
ฉันเดินไปยังห้องนอนของทานากะ เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่า ในห้องที่ดูสะอาดตานั้นมี ร่างของเด็กหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเสื้อผ้าหลุดลุ่ยไปหมด นอนน้ำไหลยืดอยู่ และฉันก็บังเอิญไปเห็นรูปภาพที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเข้า มันน่าจะเป็นรูปครอบครัวของทานากะ แต่มีแค่ทานากะตอนเด็กกับคนข้างๆแค่นั้นเอง...
“อือ... คุณคลาริน่า มาทามอารายที่ห้องของโผมคราบเนี้ย นั้นมันรูปพี่ของโผมนี่น่า ถ้าคุณคิดว่าเป็นครอบครัวหละก็คิดใหม่เถอะคราบ เขาไม่ใช่ครอบครัวโผมหรอกกกก ก็แค่ พี่เลี้ยงงงน่าคราบบบ”ท่าทางจะละเมอ ตื่นขึ้นมา ทำให้ฉันตกใจ หันกลับไปดู แต่พลาด สะดุดขาตัวเอง ล้มไปทับกับทานากะ ด้วยท่าค่อมเขาอยู่ และชั่งเหมาะกับชุดนอนของฉันมากถ้าเป็น พวกหื่นคงจะชอบน่าดูเพราะ ชุดนอนของฉันออกจะเซ็กซี่บาดใจหนุ่มๆ ทำเอานางเอกละครชิดซ้ายเลยก็เป็นได้
“อือ... ขอโทษ”ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เลยทำให้ดูเซ็กซี่ก็ได้ ทานากะเลยน่าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ จากนั้นฉันก็ค่อยๆลุกขึ้นจากตัวเขา
“ทำไมคุณตื่นเร็วจังครับ”ทานากะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเนื่องด้วยอาการอายจากการที่ฉันขึ้นค่อม
“ก็ไม่ค่อนชินกับโลกมนุษย์น่ะ เลยตื่นเร็ว ฮ่าฮ่าฮ่า”ฉันเกาหัวตัวเองเบาๆเพื่อแก้อาการเขิน
“คุณมาปลุก ผมหรอ…”
“อื้ม ฉันบอกแล้วไงว่า นายต้องตกหลุมรักฉัน”
“... ออกไปได้แล้วครับ”
“อ่อ อืม”ฉันเดินเปิดประตูออกไปตามคำสั่งของทานากะ เดียว แต่ทำไม ฉันต้องทำตามคำสั่งของ เจ้าบ้านั้นด้วย โถ่
ฉันเดินลงบันไดไปชั้นล่างเพราะไปรอทานากะ อยู่ตรงห้องนั่งเล่น
“โรงเรียน โรงเรียน... อยากรู้จังว่าเป็นยังไง จริงสิ มีเวทย์ที่ลบล้างจิตใจคนด้วยนี่ ทำไมฉันขี้ลืมอย่างนี้ = = น่าจะใช้กับทานากะตั้งแต่แรก แต่ชั่งเถอะ เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว...”ฉันบ่นพรึมพรำกับตัวเอง
“คุณคลาริน่า มานั่งทำไรตรงนี้ครับ”
“อ่าว...ทานากะ ลงมาแล้วหรอ ไม่ต้องเรียกคุณคลาริน่าก็ได้ เรียกโรทไปเลยแล้วไม่ต้องพูดครับด้วย”
“อ่อ อื้ม โรท งั้นเรียกผมว่าจุนเถอะ เพราะมันเป็นชื่อเล่นผม”
“อ่อ โอเคร”
“อืม...”
“ไม่ไปโรงเรียนหรอ”
“อ่ะ! จริงด้วย งั้นไปก่อนนะ โรท”
“อื้ม ไปดีมาดี”
“อะไรน่า อะไรน่า คุยกันสนิทสนมมากเลยนะ โรท”
“อะไร แหวนก็แค่ มนุษย์เท่านั้นแหละ เชอะ”
“เหอะ เธอเนี้ยปากไม่ตรงกับใจเลยนะ ตกหลุมรัก เจ้าทานากะนั้นไปแล้วหรอ เจ้ามนุษย์นั้นน่ะ”
“ปะ...ป่าว”
“ก็แค่อยากลองมีความรักดู แต่จุนไม่รู้ว่าฉันจะทำให้เขามารักฉันได้รึป่าว”
“เอาเถอะๆ เรื่องของเธอแล้วหละ ยังไงก็ เรามาอยู่โลกมนุษย์คง ต้องทำตามธรรมเนียมของมนุษย์ไปก่อนหละ”
“แหวน โรงเรียนคืออะไรอะ”
“โรงเรียนหรอ ฉันเคยอ่านเจอในหนังสืออยู่นะว่า มันคือสถานที่ศึกษาค้นคว้าของมนุษย์”
“อ่อ อย่างนี้เอง แหวน เธอพอจะให้เวทย์น้ำแข็งควบคุมคนได้รึป่าว”ฉันไม่สามารถควบคุมคนได้หมดเพราะธาตุของฉันเป็นธาตุไฟแล้วเวทย์นั้นต้องใช้ผู้ที่มีธาตุน้ำแข็งซึ่ง แหวนเป็นธาตุน้ำก็เลยใช้น้ำแข็งได้นะสิ
“ก็พอได้”
“งั้นไปบุกโรงเรียนกันเถอะ”
“หะ เธอจะบ้าหรอ”
“ไม่ได้หรอ”
“ถ้าอยากเข้าโรงเรียนหละก็ ไม่จำเป็นหรอกย่ะ”
“ทำไมอ่า”
“ก็เพราะมีโรงเรียนหนึ่งที่ คุณน้าโยโกะอยู่น่ะสิ เลยไม่จำเป็นต้องใช้เวทย์ ยัยงี่เง่าเอ่ย”
“อ่อหรอๆ ไปดูกันว่าน้าโยโกะอยู่โรงเรียนไหน”
“อยู่แถวนี้หละมั้ง เดียวพรุ่งนี้ไปดูให้”
“อื้มๆ”
/To Be Comtinue
ความคิดเห็น