เด็กป๋ามาร์ค | markbam

#เด็กป๋ามาร์ค

Ep:1 

Let me hold your hand ~~~

//ณ ผับดังที่มีผู้คนมากหน้าหลายตาที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ แต่มากกว่านั้นคือพวกเขากำลังนั่งมองร่างบางที่กำลังดีดกีตาร์พร้อมร้องเพลงกับเสียงอันไพเราะ//

??‘???????‘???????‘???????‘???????‘?????

??:ขอบคุณค่า~????

.

.

??:แหม~ ยัยแบมฮ๊อตจังนะแก

แบม:บ้าน่า~แจก็เหมือนกันแหละ

ยองแจ:รู้ปะ ตอนที่แกร้องเพลงอยู่บนเวทีนะ คนจ้องมองไปที่แกแทบไม่กระพริบตาเลย

แบม:ขนาดนั้นเลยหรอ

ยองแจ:ก็ต้องสิ! เสียงแกก็เพราะแถมสวยอีกค่ะเพื่อนนนนน

แบม:????อือๆ ฉันไปนั่งพักแปป แกก็ไปเสริฟเครื่องดื่มได้ละ

ยองแจ:จ่ะๆ

//จากนั้นทั้งสองก็แยกจากกัน//

??:นี่! ผู้หญิงที่ขึ้นร้องเพลงบนเวทีเมื่อกี้มาใหม่หรอจินยอง

จินยอง:เขามาร้องเพลงที่นี่ได้สองอาทิตย์กว่าๆแล้วค่ะ คุณมาร์ค

มาร์ค:แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้! ทำไมไม่บอกฉัน!

จินยอง:ก็..คุณมาร์คให้จินยองจัดการทุกอย่างไม่ให้รบกวน คุณมาร์คก็เข้าผับเกือบทุกวันคุณไม่เห็นหรอคะ

มาร์ค:คงเข้ามาตอนที่ยังไม่ร้องมั้ง ไปได้แล้ว

จินยอง:ค่ะ

??:เดี๋ยวครับ!!

จินยอง:อะไรคะ

เจบี:ผมขอเบอร์คุณจินยองได้มั้ยครับ

จินยอง:เอ่อ~ 

มาร์ค:จะจีบกันก็เชิญ กูไปละ

//พูดจบร่างหนาก็เดินออกมาจากตรงนั้น//

//มาร์คจะเดินไปที่ห้องนั่งพักของตนแต่กลับไปสะดุดกับอีกห้องที่เปิดประตูไว้ ในนั้นมีร่างบางนั่งหลับอยู่บนโชฟาเพราะความเหนื่อย//

//มาร์คตัดสินใจเดินเข้าไป ยื่นหน้าเข้าไปให้ร่างบางทำให้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนกับความสวยของร่างบาง//

มาร์ค:(ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง)*ในใจ

//จากนั้นร่างหนาก็เดินออกไป//

//ภายในห้อง//

??:ไง! ไอ้เสือ!

มาร์ค:มาก็ป่วนเลยนะไอ้แจ็คสั้น

แจ็คสัน:แจ็คสันเว้ย!

มาร์ค:เออ! มึงมีไร

แจ็คสัน:ก็เหมือนเดิมอะ วันนี้แปลกเนอะ ปกติกูเข้ามาทีไรเห็นสาวๆนั่งตรึม

มาร์ค:วันนี้ไม่มีอารมณ์ว่ะ

แจ็คสัน:ไม่มีอารมณ์หรือเห็นสาวสวยกันแน่ กูได้ยินข่าวว่ามีนักร้องใหม่หรอ เสียงเพราะแถมสวยอีกด้วย พูดแล้วซักอยากจะลอง????

มาร์ค:ไม่ได้!! นักร้องกูกูไม่ให้!!

แจ็คสัน:มึงจะตะคอกทำไมว่ะ! แล้วมึงเป็นไรก็แค่นักร้องในร้านจะอะไรกันหนักหนา

มาร์ค:ถ้ามึงเอา แล้วเขาไม่ร้องเพลงลูกค้าจะเข้าร้านกูป่ะ ตัวดึงดูดเลยนะ

แจ็คสัน:หรอ! กูก็คิดว่ามึงจะเก็บไว้กินเองชะอีก

มาร์ค:กูไม่เหมือนมึงหรอก ไม่เคยจริงใจกับใคร

แจ็คสัน:พูดเหมือนมึงจริงใจตายแหละ เห็นเอาๆเอาเสร็จก็แยกทาง พอมีคนมาขอจีบก็ไม่เล่นด้วยมึงนี่นะ

มาร์ค:ผู้หญิงก็เหมือนกันทุกคนนั้นแหละ เห็นแก่เงินไม่มีใครรักจริงหรอก

แจ็คสัน:มึงรู้ได้ไงว่าเขาไม่รักจริง

มาร์ค:ก็มึงดูจากที่ผ่านๆมาดิ ได้เงินละก็หนี

แจ็คสัน:โห่ววว ไอ้ควายยย ก็มึงไล่เขาออกแต่ห้องขนาดนั้นแถมขู่ด้วยใครมันจะอยากตายว่ะ

มาร์ค:เออ! ก็จริง????

แจ็คสัน:แล้วนี่มึงก็30ละนะไม่คิดจะมีเมียบ้างหรอว่ะ น้องเวก้าไงรายนั้นอะเด็ดนะเว้ย!

มาร์ค:แม่ง! หลวมแล้วว่ะ

แจ็คสัน:แรงส์สัส

//วันใหม่20:22//

??:มาร์คขาาา

มาร์ค:อะไรอีก!

เวก้า:เวก้าคิดถึงคุณมาร์คค่ะ//เดินไปนั่งบนตักร่างสูง//

มาร์ค:ออกไป! วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์!

เวก้า:แต่ว่า..เวก้าอยากนิค่ะ//กัดปากยั่ว//

มาร์ค:ได้~~

//แล้วบทรักอันร้อนแรงก็ได้เริ่มขึ้น//

เวก้า:คุณมาร์คคะ

มาร์ค:เงินอยู่บนโต๊ะ ใส่เสื้อผ้าและออกไปจากห้องนี้ชะ!

เวก้า:ค่ะ! คุณมาร์คคะ 

มาร์ค:อะไร!

เวก้า:เวก้ามีเรื่องจะถามค่ะ 

มาร์ค:............

เวก้า:วันนั้นเวก้าไปบ้านคุณมาร์ค เวก้าจะเข้าไปหาคุณมาร์คที่ห้องทำไมคุณมาร์คถึงไม่ให้เวก้าเข้าไปคะ!

มาร์ค:ห้องนั้นมีไว้สำหรับ’เมีย’ฉันเท่านั้น!

เวก้า:แต่เวก้าก็เป็นเมียคุณมาร์คนิคะ!

มาร์ค:ฉันยังไม่เคยเอ่ยปากเลยว่าเธอเป็นเมียฉัน เมียฉันต้องไม่ใช่ผู้หญิงแบบเธอ!//พูดจบมาร์คก็เดินออกจากห้องไป//

เวก้า:หึ! ยังไงเวก้าก็ต้องเป็นเมียคุณเท่านั้น คอยดูเถอะ!

.

.

It’s a beautiful sky~~~

//เสียงหญิงสาวร้องเพลงด้วยเสียงอันไพเราะ ร่างหนาที่นั่งมองร่างบางอยู่ห่างๆก็คิดว่าจะทำไงดีถึงจะ....//

มาร์ค:ไปเรียกผู้หญิงคนนั้นมาหาฉันหน่อย

??:ครับคุณ มาร์ค

.

.

แบม:เฮ่ย~! เอาว่ะอย่ากลัวสิแบม เขาอาจจะเรียกไปเพิ่มเงินค่าขนมให้ก็ได้ เอาว่ะ!

แกร๊ก!

แบม:คุณมาร์คเรียกฉันมามีอะไรคะ

มาร์ค:...............

#ไว้มาต่อใหม่นะ