ท่านอาจารย์ของข้าเก่งที่สุด! - วายจีนโบราณ

“เป็นถึงเจ้าสำนักซ่งเผย เหตุใดจึงชอบเก็บเด็กข้างถนนมาเลี้ยงนัก”

“ศิษย์พี่ ท่านไม่นึกถึงเมื่อสมัยข้ายังเด็กบ้างหรือ ท่านอาจารย์ก็เก็บข้ามาเลี้ยงนี่”

“ไม่เหมือนกัน นั่นเจ้า”

“เอาอะไรมาไม่เหมือน ท่านลองมองเด็กคนนี้ดูดี ๆ เหมือนข้าหรือไม่”

“เด็กน่ารังเกียจ ใช้สายตาเหยียดหยามข้า แต่กลับมองเจ้าเป็นเหมือนเทพเซีบน”

“ข้าก็เป็นเซียนจริง ๆ”

จู่ ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงแรงดึงเบา ๆ จากด้านข้าง “ท่านอาจารย์ เลิกคุยกับศิษย์พี่ของท่านเถอะ รีบสนใจศิษย์เร็วเข้า”

ร้อยวันพันปีเจ้าสำนักซ่งจะออกมาสักหน แต่พอกลับมางานเลี้ยงใหญ่ก็ประกาศว่าตนรับศิษย์แล้ว เช่นนี้เจ้าสำนักใหญ่ทั้งห้าจะรีรอได้อย่างไร โจวจือเหลียนรับสืบทอดตำแหน่งตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่มีใครเข้าสำนักซ่งเผยได้สักคน ทีนี้ก็ต้องมาประลองกันว่าศิษย์คนไหนจะดีกว่ากัน

นิยายเรื่องนี้ไม่มีการเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใดทั้งสิ้น เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้เกิดขึ้นในโลกความเป็นจริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ

หากผิดพลาดตรงไหนก็ทักไรท์ได้นะคะ ไรท์เองก็เพิ่งเคยแต่งนิยายจีนเป็นครั้งแรกค่ะ

×เรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนแต่เพียงผู้เดียว ไม่อนุญาตให้ทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอก ฯลฯ โดยเด็ดขาด หากพบจะขออนุญาตดำเนินทางกฎหมายทันที ขอให้เข้าใจตรงกัน ณ ที่นี้ด้วยค่ะ×

สามารถพิมพ์ติชมได้ แต่ขอความกรุณาอย่าใช้ถ้อยคำรุนแรงกับนักเขียนนะคะ ทางนักเขียนจิตใจค่อนข้างอ่อนไหว หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ (´ 3｀)