“……” หยวนเว่ยเสวียนชะงักนิ่งขณะจับจ้องสตรีเบื้องหน้า ขุนนางหนุ่มกำลังอึ้งงัน ฉินผิงถงกำลังใช้ร่างของสาวน้อยอันเป็นที่รักของเขาหล่อเลี้ยงดวงจิตของนางอย่างไร้เหตุผลที่จะลังเล นัยน์ตาคู่งามบัดนี้แดงเถือกกล้ำด้วยฝอยเส้นเลือดสีดำสนิท โลหิตสัตว์ร้ายเปื้อนดวงหน้า หน้าหน้า ริมฝีปากคาบเคี้ยวหัวใจของหมาป่าด้วยท่าทางเนิบนิ่งสุดแสนที่จะพรรณนาได้ว่านั่นคือมนุษย์
“ท่านพี่…” หยวนผิงถงทักร่างแกร่งสูงแล้วค่อยๆบดเคี้ยวหัวใจหมาป่าด้วยรอยยิ้มอันยะเยียบเย็นไร้ซึ่งกลิ่นอายแห่งความเป็นผู้มีลมหายใจ หัวใจสัตว์ร้ายคือเครื่องเซ่นสำหรับนาง
<::><><::>
(การวางบรรทัดในหน้าข้อมูลเบื้องต้นแปลกๆค่ะ จัดแล้วแต่ยังเป็นแบบนี้อยู่ ขออภัยจริงๆ)
ช่องทางติดต่อพูดคุยโดยตรงกับไรท์
ทวิตเตอร์ @melonmay_novel (ฝากทวิตเตอร์ด้วยนะคะ แฮร่ มันสะดวกดี)
เฟสบุ๊คเพจ MelonMay เมล่อนเมย์ (อัปเดตและพูดคุยได้ค่ะ)
:::::::::::::::::::
P.s กรุณาไม่คัดลอก ดัดแปลงหรือทำซ้ำนิยายของไรท์นะคะ หากตรวจพบและมีผู้แจ้งเข้ามา ขอดำเนินการตามกฎหมาย ขอบคุณที่เข้าใจกันค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น