นิทานของฉัน

เนื้อเรื่อง

ณ   เมืองที่ไกลโพ้นมีป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์อยู่แห่งหนึ่ง  ที่นั่นมีสัตว์มากมายหลายชนิดต่างก็มีความสามัคคีกันโดยมีสิงโตเป็นราชสีห์หรือเจ้าป่านั่นเอง   มีอยู่วันหนึ่งมีเด็กน้อยได้หลงเข้ามาในป่าแห่งนี้ เธอมีชื่อว่า ฟาติมา เธอได้เดินเข้าไปจนเธอได้เจอกับกระท่อมอยู่หลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากลำธารที่สัตว์ทั้งหลายอาศัยอยู่ไม่มากนัก  วันรุ่งขึ้นฟาติมาก็ได้เดินเข้าไปในป่าเพื่อหาอ่หารแต่เธอก็ได้พบแต่ผลไม้มีมากมายหลายชนิดที่มีความอุดมสมบูรณ์มากและเธอก็ได้พบกับลิงตัวหนึ่งที่มีชื่อว่า  สเกล   ซึ่งมันกำลังกินผลไม้อยู่ สเกลไม่ใช่สัตว์ที่ดุร้ายเมื่อสเกลได้พบกับฟาติมา สเกลก็ได้แบ่งผลไม้ที่ตนเก็บไปให้แก่ฟาติมา  ฟาติมาดีใจมากที่ได้เจอกับลิงใจดีพอฟาติมาจะกลับกระท่อมนั้น สเกลก็ได้ตามฟาติมาไปด้วยเพราะตนก็ไม่มีที่อยู่  คืนนั้นทุกๆคนก็ได้มาต้อนรับฟาติมาทุกๆคนได้แนะนำชื่อของตัวเองทันใดนั้นเองท้องฟ้าก็กลายเป็นสีแดงและอากาศก็หนาวมากช้างจึงพูดขึ้นมาว่า  “ เราควรทำอย่างไรดีเพราะคืนนี้อากาศหนาวมาก” ฟาติมาก็ได้พูดขึ้นมาว่า “ฉันคิดว่าพวกเราควรจุดไฟเพื่อให้ความอบอุ่นแก่พวกเราพวกเราจะได้นอนหลับอย่างสบาย” พอวันรุ่งขึ้นทุกคนก็มีพลังงานมากเพราะนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่มและทุกคนก็ทานอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุข  
                นิทานเรื่องนั้สอนให้รู้ว่า  เมื่อมีภัยเราควรช่วยกันคิดหาทางแกไขปัญหา อย่าปล่อยเฉยหรือนิ่งดูดายเพราะตัวเราอาจจะไม่สบายหริออาจมีภัยได้   สุดท้ายนี้ ต้องขอบพระคุณทุกคนที่อุตส่าห์อ่านจนจบและก็ขอแสดงความคิดเห็นด้วยคะ ขอบคุณคะ