เมื่อยามดอกเหมยและดอกบัวเปื้อนเลือด

(เรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์จีน )

เย่วเหมยกุ๊ยและอี้เซียนหงส์ คือชื่อของฮูหยินใหญ่แห่งจวนแม่ทัพบูรพาผู้เป็นสตรีโมโหร้าย และ อนุแห่งจวนแม่ทัพบูรพาผู้มีนิสัยอ่อนโยนจนดูเหมือนเสเเสร้ง

หลิวเหมยฮวา.

 คือชื่อของ บุตรคนโตอันเกิดจากฮูหยินใหญ่ ผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นนางร้ายแห่งเมืองหลวงเเคว้นเป่ย กล่าวกันว่าเหมยฮวาเป็นสตรีเหี้ยมโหด และยังมีดีกรีเป็นถึง เจ้ายุทธภพรุ่นที่115

และ 

หลิวเหลียญฮวา คือชื่อของบุตรีคนรองอันเกิดจากอนุเซียนหงส์ผู้ต่อยต่ำ และยังเป็นชื่อของหมอหญิงอัจฉริยะแห่งแคว้นเป่ย 

คนทั้งคู่คือเส้นขนานของกันและกัน ไม่อาจญาติดีต่อกันได้ แต่ใครจะคาดคิด เมื่อแม่ทัพทิศบูรพาอย่างหลิวตง ดันไปล่วงเกินเจ้าหญิงที่มาเพื่อทำการทูต จนต้องโทษประหาร

  แน่นอนว่า

ความซวยมันพึ่งเริ่มต้น เมื่อน้องชายยังเล็กไม่อาจสืบทอดชื่อของแม่ทัพ เหมยฮวาจึงถูกบังคับให้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลและแม่ทัพทิศบูรพา เพื่อรบกับแคว้นอื่นๆที่พร้อมใจกันโจมตีแคว้นเป่ย

เหรียญฮวาก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงถูกบังคับให้เป็นหมอประจำกองทัพ 

สตรีสองนางที่เป็นดั่งเส้นขนานในท้ายที่สุดจึงต้องร่วมมือกันเพื่อแคว้น 

หยาดโลหิตหลั่งริน บุบผาสองนางต้องเปื้อนเลือดเพียงเพราะ 

ความมั่วเมาในกามของบิดา