[FIC WJSN]::LOVE VIRUS::[SEOLBIN]

Love Virus

แจ้งผู้อ่าน : ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมมุติขึ้นจากจิตนาการขึ้นมาเท่านั้น

_________________________________________________________________________________

Intro

                ชีวิตของนักศึกษาที่เพิ่งจบใหม่สิ่งที่ยังต้องตามหานอกจากความฝันแล้วก็คือการหางานทำ ท่ามกลางการแข่งขันของผู้คนในประเทศนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่จะต้องเข้าสู่สนามรบนี้กับพวกเขาด้วยเพราะเชื่อกันว่าถ้าไม่ทำตามก็จะถูกจับตามองของเพื่อนๆรุ่นเดียวกันนี่คือสีสันชีวิตของมนุษย์ที่จะเริ่มก้าวมาสู่วัยผู้ใหญ่

                “พัคซูบิน เอกสารที่ให้ตามลูกค้าเมื่อวันจันทร์ได้หรือยัง?” เสียงของชายวัยกลางคนเอ่ยเรียกหญิงสาวใบหน้าเกลี้ยงดวงตาเล็กที่กำลังวุ่นวายกับการจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์มือของเธอกดแป้นพิมพ์ตามความเคยชินกับอายุงานที่ผ่านช่วงทดลองงานมาแล้วได้เดือนกว่า

                “ค่า กำลังติดต่อให้อยู่ค่ะ”

                “งานต้องรวบแล้วนะ ถ้าช้านายจะบ่นให้”

                “ค่ะ”

                เสียงถอนหสายใจลอดออกมาจากความรู้สึกที่เธอเพิ่งจะเคยได้รับแตกต่างจากการกดดันตัวเองเมื่อตอนสอบหรือตอนเรียนแต่นี่คือการทำงานที่เธอนั้นไม่เคยชินด้วยซ้ำ หญิงสาวก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองเดี๋ยวก็เลิกงานแล้วทั้งๆที่วันนี้งานยังไม่คืบหน้าอะไรเลยด้วยซ้ำหน้าที่ของพี่สาวคนโตก็ต้องได้รับแรงกดดันแบบนี้แหละจากบ้านมาอยู่ไกลในเมืองคนเดียวตั้งแต่เรียนหนังสือจวบจนได้ทำงานทั้งการ

                “วันนี้ทำงานหนักมากเลยนะซูบินนา”

.

.

.

.

                ดวงตากลมโตที่แสนจะเย็นชามองไปยังทุ่งดอกไม้นาๆพรรณที่เมื่อเปิดม่านเมื่อไหร่ก็สามารถรับกลิ่นอายอันหอมอบอวลชองพืชนาๆพรรณนี้ได้อย่างไม่ต้องเดินออกไปหาด้วยซ้ำ ในหัวของเขามีแต่เรื่องให้คิดมากมายตั้งแต่เข้าสู่วัยที่สามารถออกเรือนได้แต่เพราะความรู้สึกลึกๆในใจที่ยังไม่อยากจะตกลงปลงใจใช้ชีวิตกับใครนั้นมันเลยทำให้เขานั้นรู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อย

                “องค์หญิงเพคะ-“

                “ใครบอกให้เจ้าเข้ามา”

                ไม่มีคำพูดต่อปากต่อคำไดๆนางสนมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาถอยหลังกลับไปยังประตูห้องบรรทมขององค์หญิงรัชทายาทของราชวงศ์คิม เรื่องแสนจะเย็นชาและอารมณ์รุนแรงในบางครั้งนั่นคือเรื่องธรรมดาแต่พักนี้ยิ่งจะทวีคูนขึ้นเมื่อหลังจากร่ำเรียนจากเมืองนอกเมืองนานั่งสำเภามาก็เจอกับข่าวแย่ๆสำหรับเขา แค่คิดเขาก็ถอนหายใจออกมาภายใต้ดวงตาที่แข็งกราวบนใบหน้านิ่งนั้นใครที่เข้าเฝ้าก็คงจะเกรงขามกันเป็นแถบๆ

                “ข้าไม่ชอบอะไรแบบนี้จริงๆ”

                เขาเอ่ยกับตัวเองแล้วคิดเรื่องที่กังวลใจต่อไปสิ่งที่อยู่ในหัวตอนนี้คือการสละทุกอย่างแม้แต่ยศหรือชีวิตเขานั้นก็ยอมที่จะสละต่อให้เกิดใหม่ยังจะดีกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้

To be continue

Talk : สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่านไรท์กลับมาแล้วกับเรื่องใหม่ ^^ จริงๆคอมพ์ไรท์ยังพังอยู่ค่ะแต่วันนี้เปิดแล้วไม่ดับเลยมาแวะเปิดอินโทรเรื่องใหม่ ครั้งนี้เราจะมาพลิกตัวละครกันค่ะทุกทีเราจะแต่งสาวๆโซชิกับเด็กๆเค้ก สำหรับเรื่องนี้คือเด็กๆจากนอกโลก ฮ่าๆๆ นั่นคือ เด็กๆอูจูโซนยอค่ะ จู่ๆก็ชิพคู่ซอลอากับซูบินไปอย่างงงๆเราก็คิดพล็อตฟิคไว้เลยค่ะ ยังไงเรื่องเก่าBATER ไรท์ยังจะกลับมาอัพอยู่นะคะ TT ช่วยเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยค่ะ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจได้นะคะไรท์อ่านอยู่ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ ^^

-ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาเม้นต์นะคะ-