คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [DJ] ขี้ลืม.............Os
MeRun_G : ขี้ลืม........Os
15+ : DaeJae , DJ
Enjoy Reading งับ ^^
ค่ำคืนแสนวุ่นวายในเมืองใหญ่ๆๆๆๆๆ
อะแฮ่มมมม!!!! ผมไม่ขอบรรยายสร้างบรรยากาศอะไรมากนะครับ โปรดเบนสายตาจากใบหน้าหล่อเหลาของผมไปที่มุมหัวโต๊ะหนังสือด้านหน้าผมหน่อยครับ เห็นอะไรบนปฏิทินนั่นมั้ยครับ รูปแฟนผมกำลังยิ้มแฉ่งหน้าแมวในมือถือเค้กแปะบนตัวเลข 28 ตัวใหญ่กว่าใครเพื่อนในปฏิทินนั่นอยู่ แล้วเบนสายตามาที่หน้าหล่อๆของผมที่ยังหมกอยู่กับชีทงานและหนังสืออยู่โดนไม่เอะใจหรืออะไรกับรอบข้างเอาซะเลย
คืนนั้นผมอ่านหนังสือเตรียมสอบเพราะตอนเช้ามีควิชใหญ่รออยู่ ผมเครียดจัดเลย เพราะวิชานี้ผมค่อนข้างอ่อนมากถึงมากที่สุด อยากรู้มั้ยคนฉลาดเช่นผมเอียนกับวิชาใหน เฉลยครับ วิชากฏหมายครับผมไม่ได้เรียนนิติศาสตร์กฏหมายอะไรหรอกครับ แต่มันมีเป็นวิชาบังคับเลยได้เรียน และผมต้องพยายามกับมันเลยต้องฟิตให้หนัก
23.30
ฟึบ...........
จู่ก้มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความเงียบและ...........กองชีทงาน
มันดึกมากแล้ว ทุกคนต้องนอนนะ ผมมองหาที่มาของเสียง และปรากฏว่า ผมเจอแสงไฟอะไรบางอย่างมันเรืองขึ้นจากกองเอกสารชีทงานผมอยู่ ผมค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดชีทงานนั้นออกอย่างหวาดระแวง........
พรึ่บ!
แม่จ้าวววว!!!! ขวัญเอ้ยขวัญมา
DH_JUNG_BAP : ทำไร ^^
= =! มันก้แค่ไอ้แฟนหน้าแมวมันทักมานี่เองแหละครับ
'ติวอยู่ พรุ่งนี้เจอควิชใหญ่'
Read
ฟึบ...........
DH_JUNG_BAP : อืม
'มีไร'
Read
ฟึบ...........
DH_JUNG_BAP : ป่าว
'อ่อ'
Read
ฟึบ...........
DH_JUNG_BAP : ไม่กวนละ
ฟึบ...........
DH_JUNG_BAP : สู้ๆนะ
'คับ ^^'
Read
รอยยิ้มเล็กๆที่บานเต็มหน้าปรากฏบนหน้าผมหราเลยครับ มันรู้สึกดีมากเลย ทุกทีเลยนะที่แฟนผมมักจะใส่ใจผมตลอด ก่อนนอนก้บอกฝันดี พอตื่นก้มีข้อความอรุณสวัสดิ์ ทุกวันสำคัญก้มีอะไรๆพิเศษๆทำร่วมกัน ไม่ได้หวานแหววแต๋วกระจาย แต่ก้ดูแลในแบบแฟนๆกัน
พอผมเบนสายตามาที่หน้าหนังสือที่เปิดค้างไว้ ความสดใสก้เลือนหายความมุ่งมั่นก้พุ่งปรี๊ดเลยครับ จากพลังงานกำลังใจที่ได้ตะกี้กลายเป็นแรงขับเคลื่อนชั้นยอดเลย ขอบใจนายมากนะแดฮยอน
.........ที่รักกกกกกกกกกก
00.00
ครืด ครืดดดดดดด
ตะกี้ผมวางโทรศัพท์ไว้ใกล้ๆนี่นา แล้วตอนนี้มันมุดหัวอยู่ที่ใด
อ่าาาาา เจอแล้วครับ
เอ๊ะ!!! แดฮยอนอีกแล้วหรอ เป็นไรอีกเนี่ย
"ฮัลโหล"
/คิดถึงนะ/
"พึ่งคุยไปตะกี้"
/ขอโทษ/
"อ่อ ไม่เปนไร มีไรหรอ"
/อยากเจอหน้า/
"ตอนนี้อ่ะนะ" ผมนี่ยืนขึ้นเลยครับ แถมวิ่งไปส่องที่บานหน้าต่างด้วย แต่ก้ไม่เจอใครหรือสิ่งมีชีวิตใดๆข้างล่างเลย
/คิดถึงจริงๆ/
"อย่างี่เง่าดิ" ผมเริ่มหงุดหงิดเพราะรู้สึกเหมือนโดนแกล้ง
/........./
ปลายสายเงียบไปจนผมเริ่มรู้สึกไม่ดี คือมันจะแกล้งผมไม่ใช่หรอ แล้วทำไมผมรู้สึกเหมือนมันโกรธผมล่ะวะ....ครับ
"เอาไว้ค่อยโกรธนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังสอบเสร็จค่อยเจอกัน" ผมตัดบทก่อนที่มันจะอะไรไปมากกว่านี้
/ถามไรหน่อย/ เหมือนจะจบแต่ก้ไม่จบครับคุณจอง
"แดฮยอน" ผมถอนหายใจเบาๆ
/วันนี้วันอะไร/
อ่อวันนนนนนนนนน..........................อ๊ะ
"วันอาทิตย์"
/..........ที่เท่าไหร่/ ปลายสายเงียบไปซักพักก้ถามขึ้นอีก
ยี่สิบสาม เอ้ย ยี่สิบ.............................แปด
"28 "
/เฮ้ออ............เดือนอะไร/
คือผมต้องแจ้งทั้งวันเดือนปีไว้ให้มันดูดวงรึป่าวครับ แล้วไอ้น้ำเสียงเอือมระอานั่นน่ะมันอะไรกัน นี่ผมทำอะไรให้มันน้อยใจกัน ก้บอกจะเครียพรุ่งนี้ไงครับ ผมชักจะรำคาญมันแล้วจริงๆ คือมันรู้นะว่าผมจริงจังมากถ้าได้อ่านสือหรือมุ่งมั่นจะสอบมันจะไม่กวนใจเลย แล้วนี่อะไรกันครับ มันน่าหงุดหงิดเกินไปนะ
"จะถามเอาอะไรเนี่ย พรุ่งนี้ชั้นมีสอบนะ" ผมตวาดออกไปต้วยตวามหงุดหงิดเกินขั้น
/งั้นแค่นี้ล่ะไม่กวนละ/
ติ๊ด!!
"???" ผมทำอะไรผิดมากมั้ย น้ำเสียงน้อยใจคืออะไร ก่อนหน้านี้ยังให้กำลังใจกันอยู่เลย ไอ้แดฮยอน ไอ้บ้า ไอ้หน้าแมวเอ้ยยยยย
ผมเดินเข้ามาในกองชีทด้วยความกรุ่นโกรธ อีกทั้งยังสงสัย สับสน ว้าวุ่นใจ พอจะกดโทรกลับแม่_งก้แบกฟอร์มอยู่ เลยได้แต่จับๆโยนๆ โทรศัพท์ไปมา หนังสงหนังสือไม่อ่านมันละ ไม่ไมีอารมณ์ ผมเตะขาโต๊ะระบายอารมณ์อย่างแรง
"ชิท!!!" หัวแม่เท้าสุดบอบบางของผมมันก้โดนเหลี่ยมโต๊ะพอดีครับ เอาซะน้ำตาเล็ดกันเลยครับ สุดจะทนกับความเป็นตัวเอง ผมได้แต่เดินเขย่งเท้าเดินไปหายาทาที่เตียง ตรวจสอบความเสียหายคือ ห้อเลือดเลยครับ
"แม่_งงงง เจ็บสึดๆ ซีสสสส"
02.45
ครืดดดด ครืดดดดดดดดดดดด
เสียงไอโฟนลูกรักหน้าถีบขาดใจดังขึ้นหลังจากที่ผมงีบหลับได้ไม่นาน วันนี้โลกจะแตกรึเยี่ยงไร ทำไมมันดูวุ่นวายเฉกเช่นนี้ ยองแจคนหล่อขอครายยิ่งแพ๊บ ผมพยายามควานหาโทรศัพท์ที่หัวเตียงจนเจอ แล้วกดรับด้วยความง่วงงุน
"หืมอืมม ฮัลโหล" ใครวะเนี่ย ผมดึงโทรศัพท์ออกจากหูทันทีเพราะเสียงเพลงจังหวังฮิพดังแทรกเข้ามาอย่างแรงกระแทกกกหู
/ยองแจ/ เสียงคุ้นๆ
"ครับ"
/นี่ชั้นฮิมชานนะ/ อ่อ แต่พอผมมองที่เบอร์กลับเป็นเบอร์แฟนผม???????????
"ครับ"
/มารับไอ้ดำหน่อย/ ดำใหนง่ะ???????
อ๋อ! แดฮยอนคนหน้าแมวผิวสีแทนสุดเซ็กซี่แฟนผมสินะ แก้ใหม่นะแฟนผมไม่ดำ แฟนผมแค่ผิวแทนตามมาตรฐานผู้ชายเซ็ก&ซี่ไงครับ ^^
แต่มันไปทำอะไรกับพี่ฮิมชานเมียเฮียบังระครับ นี่มันยังไงกันเนี่ย
"หืม"
/มันเมาหนักมาก/ เจ๊มอมเหล้าแฟนผมป่าววะเนี่ย ไอ้นี่ยิ่งเชื่อคนง่ายอยู่นะ
"ที่ใหนครับ"
/ผับไอ้บังนี่ล่ะ/
"ครับ" อ่อผับปั๋ว นี่ล่อแฟนผมไปผลาญเงินสินะ เหอๆ
ไม่ค่อยจะรีบครับ เสื้อกล้ามและบ็อกเซอร์อ่ะเกรงใจสายตาสาวงามเลยหยิบรองเท้าไปด้วยแล้วกัน?
ผมกระโจนขึ้นรถด้วยความเร็วแสงทั้งที่ตาจะปิดนั่นล่ะครับ = =
03.00
"ใจร้าย ฮืมมมม" เสียงยานคางเอ่ยขึ้นที่ซอกคอผม หลังจากที่พยายามแบกให้ลงจากรถและขึ้นมาบนห้องอย่างทุลักทุเล คือเราสองคนไม่ใช่เล็กกับใหญ่หรอกนะ มันก้ถึกกันทั้งคู่แต่เพราะมันเทน้ำหนักมาให้ผมหมดไง แถมขาผมก้เป๋ๆด้วย ชักอยากถีบแฟนที่รักไปกองกลิ้งบนพื้นแล้วล่ะครับ มันตันเกินไปนะเนี่ย
"อะไรของนายเนี่ย" คุยกับมันหน่อยให้รู้ว่าเราไม่เคยทอดทิ้ง แต่ใจอยากถีบทิ้งซะเหลือเกิน หนักชิบบบ
"ยองแจ...อึก" เรียกไม่พอมือยังมาอีกครับ แบบกระชากคอเสื้อกล้ามจนมันหวิวหัวนมกันเลยทีเดียว
"อะไร" ตอนนี้แบกมาถึงประตูห้องแล้วล่ะครับ แง่มกุหนากกก
"ใจร้ายยยย" ถีบแฟนนี่ผมจะบาปมั้ย มันโกรธ มันน้อยใจอะไรไม่บอกผม แต่เอาแต่พูดๆๆๆ ว่าผมใจร้าย น้ำ
เสียงบ้าๆนี่ก้ด้วย เหมือนมันผิดหวังอะไรมากมายซะเหลือเกิน ผมชักจะหงุดหงิดขึ้นอีกครั้ง เลยกระชากมันลงไปแผ่บนเตียงอย่างแรง
"นายน่ะบ้า!!!" ผมยืนควันออกหูแล้วเดินมาเปิดน้ำใส่กะละมังใบเล็ก กับผ้าขนหนูจะไปเช็ดตัวให้อีกคน
อย่างหงุดหงิดใจ พอเดินเข้าห้องมาอีกทีก้เห็นมันลืมตาหวานๆมองผมละห้อยรออยู่แล้ว ผมไมม่มองตอบและเช็ดตัว เอิ่ม......ขัดหนังกำพร้าด้วยผ้าขนหนูให้ จนผิวแทนเป็นรอยปื้นแดงไปทั่ว มันคงทนเจ็บไม่ไหวเลยคว้ามือผมไว้ ผมกระชากมือออกแล้วจะเอากะละมังไปเก็บ
"วันเกิดชั้นนะ
[กึก 00!]
ชั้น %^&*(*)(&*%$&%" ผมเออเร่อทันทีหลังจากได้ยินประโยคแรก สายตาตวัดไปที่ปฏิทินที่บ่งบอกว่า
/วันนี้วันอะไร/.............. 'วันอาทิตย์'
/..........ที่เท่าไหร่/ .......................... '28'
/เฮ้ออ............เดือนอะไร/............................ ????????????????
เหยดดดดดดดดดดดดดด ที่รักผม
เกิด 00!!!!
"แด.....อืม" ผมวางกะละมังไว้ตรงนั้นทันได และกระโจนขึ้นเตียงเรียกที่รักและมอบจูบแสนหวานให้อย่างเอาใจ มันน่าละอายใจที่ผมลืมวันนี้ มันน่าละอายใจที่ผมลืมคนๆนี้ ผมอยากขอโทษด้วยจูบๆนี้ ที่มันอาจะทดแทนอะไรไม่ได้เลย จูบที่ดูดดื่ม และเอาใจทำให้แขนแกร่งกอดรัดผมแน่น แน่นจนหายใจไม่ออก แน่นจนเหมือนการลงโทษ แต่เป็นการลงโทษที่ผมยินดี
***สเต็ปเดิม จร้า โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพเรท 3 บรรทัด ^+++^
"นายไม่มา นายทิ้งชั้นไว้ ฮึ่มมมม"
"อ๊ะ ฮรื่อออ แด....อ๊ะ แดฮยอน" เข้ามาซะทีเถอะ ทรมานจะตายแล้ว
"คนใจร้าย อึกซ์" จุกสึสสส
"ข.....อ๊ะ.........ขอโท อ๊ะ......ขอโทด"
"อยากฟัง ฮืม คำอวยพรจากนายจัง อืมม"
"รักชั้น ฮื่อ อ๊ะๆๆ"
"รักแล้ว"
"รักมากๆอ๊ะๆ"
"มากที่สุดยองแจ.........อ๊ะซ์"
Ah Yeah!!!
เอ๊ะพรุ่งนี้สอบนะยองแจ ^^
.
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
MeRun_G [Talk] :
มาเกาให้แล้วครัชเชอร์ แปลกๆเนอะ จากกริบๆ พอยองแจเล่าปุ๊บกลายเป็นฟิคป่วงเลยทีเดียว
ตอนนี้เอารอยยิ้มมาฝาก จัดเป็นฟิคอารมณ์ดีนะ คือแจน่าตีทั้งเรื่องเลยอ่ะแหละ ที่กล้าลืมวันเกิดแฟน
ฉากเรทคือไม่ขอเพิ่มอะไรมากนะคะ คือมัน.................(โค้งหัวทิ่มพื้น) เราทำไม่ได้เลยจิมๆ TT
ไม่ใช่ว่าไม่ลองนะ YOO แต่เค้าคิดไม่ออกจิงๆ คืออธิบายไม่ออกเรย มันตื๊ดๆๆๆ ยังไงไม่รู้ง่ะ
แต่ยังไงมันต้องมีซักวันที่รันต้องทำให้ได้!!! รีดเดอร์ที่รักทั้งหลายขอกำลังใจหน่อย จุ๊บที
#โดนถีบแรง เอิ่ม #รุมกระทืบเลยละกัน
สุดท้ายขอโค้งงามๆ และบอก #ฮักนะคนอ่าน ด้วยสภาพบอบช้ำ
ความคิดเห็น