คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [BC] สายรุก........Os
MeRun_G : สายรุก........Os
15+ : HimBang? , BangChan
Enjoy Reading งับ ^^
~~~ ทำหน้ามีเลศนัยตลอด เธอจะยอมถอยไปหรือให้ชั้นกอด ~~~
“กอดสิครับ” ว่าจบผมก้ดึงคนข้างๆมากอด แล้วจัดการหอมฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยว ก้มันชอบทำหน้ายั่วผมอ่ะ ดูดิปากห้อยๆ น่ากัด เสียงต่ำแหบๆ เซ็กซี่ๆ ทำตัวเฉื่อยๆ วางมาดเข้มๆ แต่พอยิ้มทีเนี่ยน่ากระโจนใส่นี่สิครับ คุณจะทนหรอทนได้ทนไปนะครับ แต่ผมจะไม่ทน
จากที่กล่าวมาให้ผมบอกมั้ยว่ามันที่ว่าเนี่ยเป็นใคร?
.
.
.
ถ้ายังไม่รู้จักงั้น...เอาไว้ก่อนนะ งงต่อไปครับ ^^
.
.
.
“ทำไรของมึง” หน้าโหดเอาเรื่องกับเสียงเข้มที่เปล่งออกมา มันไม่ได้กลบเกลื่อนริ้วแดงที่ลามขึ้นหูมันเลย แง่ม มึงจะน่ารักไปใหนฟร๊ะ
“ป่าว กุหอมเมีย” ผมเบ้หน้าตีมึนแล้วฟังเพลงเช็คเรทติ้งในโซเชียลต่อ ผมอ่อยไปงั้นเผื่อติดจะได้ต่อไงครับ ^+++^
“ใครเมียมึง” เสียงแหบทุ้มเข้มว่าขึ้นปนโทสะ จนผมต้องเบนหน้ากลับมาให้ความสนใจคนน่ารักก่อน เดี๋ยวงอนปากห้อยกว่าเดิมอีกนี่แฟนผมเอเลี่ยนน้อยที่น่ารักเลยนะ
“ให้ทวนความจำมั้ยว่าใครอยู่บน” ผมทวงสิทธิ์ด้วยความภาคภูมิ แถมยักคิ้วหล่อๆส่งไปให้อย่างสวยงามทีนึง
“ไม่อายปาก” ว่าจบมันก้เบนหน้าหนี ~~~ กกหูแดงๆ ใครแกล้งมาหรือบอกน้อง ~~~ 555
“มึงเขินหรอ หน้าบางเกินนะ” ผมได้ทีล้อมันขึ้นบ้างครับ นี่ไม่อยากบอกนะ แต่ได้บอกก้ดีครับตันใจมาก ผมฝ่ายรุกครับสายรุกสุดตัวเลยล่ะ ส่วนมันรับเต็มๆและผมไม่ยอมให้รุกใส่โดยเด็ดขาด!!! สาเหตุที่ไม่ให้รุกคุณก้รู้นะแค่ผมรุกผมก้เจียนตายถ้ามันรุกใส่ผมผมจะไม่ได้จองวัดหรอครับ มันเป็นผู้ชายขี้อาย ถ้าผมไม่รุกจะได้กันหรอครับ เลยกลายเป็นว่ามันต้องเป็นเมียผมสิครับถึงจะถูก
“ฮิมชาน.....มึงมัน.........เฮ้ออ” มันชี้หน้าผมเหมือนจะด่าอะไรซักอย่างแล้วมันก้ลูบหน้าตัวเองเหมือนเอือมใจกับผมมากมาย ผมพูดอะไรผิดไปรึป่าวครับก้ผู้ชายด้วยกันใยต้องอายครับ ยืดอกรับแมนๆอย่างผมดิ ชีวิตจะได้อะเลิ๊ท
“กูทำไม” ไม่ได้จะหาเรื่องหรอกนะ แต่ที่ผมต้องคร่อมตัวมันไว้นี่เค้าเรียกข่มก่อนขย่ม ^++++^ (อุ๊ย!!! ติดเรท)
“.........” แล้วมันก้เงียบแถมไม่ยอมมองหน้าผมอีก หูเหอนี่แดงลามไปทั่วทั้งหน้าทั้งคอแล้วครับ แถมกัดกรามจนขึ้นสันอีก กุกกี้ผมน่ารักเป็นบ้าเรย
“ไม่ชอบหรอ ไม่ชอบแบบนี้หรอ ไม่ชอบกุหรอ” ผมเบียดหน้าขาไว้หว่างขามันไว้อย่างลำพอง ชายน้อยของกุกกี้ของผมมันตื่นมาทักทายกันอย่างมีมรรยาทอย่างน่ารักน่าเอ็นดูเป็นที่เรียนร้อยแล้วละครับ
“.......” และคำตอบก้คือเงียบ และความเงียบมันมักจะมากับตับหวานๆแหละครับ แต่ครั้งนี่คงไม่มีแล้วล่ะตับหวานๆ ผมฉุนนะที่มันไม่ยอมแก้คำถามผมเลย เอาแต่เงียบเหมือนว่ามันมันยอมรับว่าไม่ชอบผม ไม่ชอบแบบนี้ แบบที่ผมให้ ผมยิ้มฝืดๆไปให้มันที่มองริมฝีปากผมอยู่ก่อนแล้ว เหมือนทุกทีที่มีอะไรกันมันไม่ยอมสบตาผม เอาแต่มองปาก เอาแต่จูบ และหลับตา พอคิดได้ก้เกิดคำถามขึ้นมา นี่ผมทำบ้าอะไรมาได้ตั้งเดือนกว่าๆวะเนี่ย เหอะ ใคร่จะเอาอย่างเดียวเลยนะที่รัก
ผมลุกขึ้นเพราะเหมือนไม่อยากจะอะไรต่อ ไม่มีอารมณ์แล้วล่ะครับ คิดเองเจ็บเอง ทำใจได้ก่อนแล้วกันเนาะ ค่อยกลับมากินตับหวานต่อ
แต่ไม่ทันได้เดินก้าวที่สามแขนผมก้โดนดึงไว้
.
.
อ่อค้างอยู่สินะ
.
.
.
งั้น......ก้คงต้องรับผิดชอบแล้วล่ะงานนี้
“มานี่มะ” ผมเลยดึงมันให้เดินตามมาที่ห้องน้ำ ไม่ใช่เปลี่ยนบรรยากาศอะไรมากหรอก ในนี้ก้เคยทำบ่อยแล้วครับ ผมขี้เกียจทำความสะอาดน่ะ ช่วยให้เสร็จๆไป แถมไม่ต้องเลอะอะไรมากมายด้วย
( คำพูดเริ่ม 18+ ละนะโปรดใช้วิจารณญาณขั้นสูง)
“เป็นไร” ผมไม่ได้ตอบอะไรดึงบ็อกเซอร์ตัวบางมันลงจนส่วนแข็งขืนดีดผึ่งขึ้นมาทักทายอย่างเริงร่าเพราะเป็นอิสระ ลูบทักทายเบาๆ อย่างคุ้นเคย
“ฮึมม ฮิม.....ชาน อึก แกเป็น....อ๊ะส์....อะไร หึม” ถ้าพูดไปมีดราม่าแน่ๆผมควรเก็บความน้อยใจนี้ไว้คนเดียว เพราะมันอาจจะทำให้มันรู้สึกไม่ดีด้วยน่ะสิ ผมฉกปากห้อยๆน่ากัดนั่นทันที เพื่อหลีกเลี่ยงการตอบ ส่วนมือก้รูดรั้งให้มันเร็วบ้างช้าบ้างแล้วขยี้เน้นที่ส่วยปลายที่เริ่มปริ่มน้ำ
มันพยายามเอื้อมมือมาช่วยผมด้วยเหมือนกันแต่ผมปัดมือมันออกแล้วจับมือมันไว้แน่น จนมันเปลี่ยนมาลูบที่หลังผมแล้วกอดแน่น แล้วจับช้อนมือผมที่กำลังช่วยมันอยู่ทั้งที่ริมฝีปากเรายังไม่ผละออกจากกัน แล้วมันก้ดึงมือผมออกจากชายน้อยของมัน พร้อมทั้งผละจูบออก เพราะจูบที่เนิ่นนานทำให้เสียงหอบหายใจของเราดังขึ้นท่วมห้อง
“มึงเป็นอะไร” มันกอดผมแน่นขึ้นอีก
“ป่าว” จากเมื่อก่อนผมเรียกหาสายตาจากมันตลอด แต่ตอนนี้ผมจำต้องหลบเพราะใจที่เริ่มเสียดขึ้นมานิดๆ ได้แต่คิดในใจว่าค่อยๆรุกไปอย่าพึ่งเรียกร้องหาสิทธิ์ความน้อยใจบ้าบออะไรทั้งนั้น
“งั้นขึ้นมาได้ละ ตอนนี้กูพร้อมละ” ผมส่ายหน้าแล้วเงยขึ้นไปจูบมันมือก้ฉกเอาแกนกายที่แข็งขืนมารูดรั้งอีกครั้ง แล้วมันก็ผลักผมออกอีก
“กูบอกให้ขึ้นมาไง”
“...........” ผมส่ายหัวอีกครั้ง แล้วหันหลังกลับไปที่ประตู ไม่เอาละ วันนี้พอก่อนไม่อยากทำ ไม่เอา
“ฮิมชาน !!!”
หลังจากที่ผมก้าวออกมาเสียงเข้มก้ตวาดขึ้นตามด้วยแรกกระชากที่แขนกลับไปหาเจ้าของเสียง แรงบีบที่ไหล่ทำให้ผมต้องเม้มริมฝีปากสะกดกลั้นความเจ็บเอาไว้
“เป็นเหี้ ยไรอีกวะ!!” มันตวาดขึ้นอีก
“..........”
“ห้ามเงียบ ห้ามตอบว่าเปล่าฮิมชาน” เพราะผมเอาแต่หลบหน้าเลยไม่รู้ว่ามันจะทำหน้าโกรธขนาดใหน แต่เสียงที่เหมือนอดกลั้นอารมณ์ไว้ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปเผชิญหน้ากับมัน
“ที่กูถาม ตอบกูได้มั้ยมึง แม่ งมันก้คำถามบ้าๆบอๆกุเนี่ยแหละ แต่พอมึงไม่ตอบ.....มันเลย” จะบอกว่าตัวผมในซีนคงดูง้องแง้งมากสินะ เหอะๆ จุดนึงที่เริ่มรู้สึกน้อยใจเป็นเพราะรักใครมากๆ คุณอาจจะงี่เง่าได้มากกว่านี้นะครับ
“คิดมากก้เป็นหรอมึง ที่เงียบก้ตามนั้นล่ะ กูไม่ชอบว่ะ” จบประโยคมือผมก้ตวัดชกเหง้าหน้าที่เคยว่าเหนดีงามแต่ตอนนี้มันชักจะวอนเท้าแสนงามผมแล้วสิ
“แล้วมึงมาเอากับกูทำซากไรวะ” ผมจะถีบมันอีกซักอั้ก แต่แม่งก้กระชากผมไปกอดแน่นอีก
“ฟังให้จบฮิมชาน” ผมดิ้นไม่หยุด แม่ ง ฟังต่อแล้วผมจะไม่เสียมันไปหรอ ไม่น่างี่เง่าตอนจะไปได้สวยเลยว่ะ ผม แม่ งงงงงงงงงง แรงกอดมันแน่นขึ้นอีก จนตอนนี้เรี่ยวแรงผมมันก้เริ่มถดถอยลงทุกทีแล้ว
“ที่ไม่ชอบมึงก้ตรงที่มึงพูดอะไรไม่อายปาก แถมชอบอ่อยกูชะมัด อ่อยไม่พอแม่งอ่อยติดแล้วยังชอบเมินกูอีก”
“.....ก้กุ”
“แล้วที่ไม่ชอบแบบนี้ ไม่ใช่ว่ากุไม่ชอบอยู่ล่างมึงนะ กุชอบมากเลย แต่ที่เห็นมึงร่อนแล้ว ควบเอาๆ แต่ให้กุต้องนอนดูนิ่งๆนี่แม่งทรมานกุมากว่ะ”
“พอเลยมึง”
“อย่าบอกว่ามึงอายเป็นฮิมชาน”
“หน้ากุหนากุยอมรับ แต่แม่งพูดมาซะขนาดนี้มึงขุดหลุมฝังกุเถอะ”
“ฝังมึงแล้วใครจะเล่นบทผัวอ่อยเมียกับกูล่ะ” J มันกระตุกยิ้มแล้วกระชากเสื้อผมออก จู่โจมผมด้วยจูบเร่าร้อนโดยไม่ต้องอุ่นเครื่อง
“อือ ฮึก ก......กุก นิ่งๆ อือ”
“ฮือมมม”
“อึ ไม่อย่าดิ เชี่ยยย อย่าสวนมา อ๊ะ ห๊ะๆๆ”
“ช..........ชาน..........ฮิมชาน อืมมมม”
“เฮ้ย”
“ขอโทษ กุทนไม่ไหวแล้ว!!!”
ตอนเช้าที่ท้องฟ้าสีเหลืองนวลตา หรือผมตายวะ
“ฮืมมม อ๊ะส์ ชิทแสบ”
“ขอโทษ”
“ก้กุบอกให้นิ่งๆมึงสวนมาทำหอกหรอ”
“........”
“จองวัดไว้ยัง”
“ฮิมชาน กุมีเรื่องจะบอก”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เปลืองหน้ากระดาษแล้วมึง”
.
.
“อย่างที่เคยบอกตอนนั้นกุไม่ได้ชอบผู้ชาย ตอนนี้ก้เหมือนกัน”
.
.
.
“...........”
.
.
.
“แต่มึง มึงเป็นข้อยกเว้นทั้งหมดของกูฮิมชาน กุชอบมึงเข้าแล้วว่ะ”
“รับผิดชอบกุด้วยนะเว้ย”
.
.
.
.
Ah Yeah
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®
MeRun_G [Talk] : ขอโทษนะคะที่ไม่สามารถใส่รายละเอียดลึกๆได้เลย เอิ่มยังแต่งได้ไม่ถึงเลยจิมๆนะแย่มากเลย แต่เข้าใจฟีลม๊าเนาะคือนางชอบควบจ้ะเลยได้อยู่บน อุคริๆ
เอ๊ะๆ เสียดายแจไม่ได้เล่น แต่คือเอาสองคนนี้เวิร์คสุดแล้วค่ะ เพราะถึงม๊าจะเป็นคนเล่าแต่รันอิงพระเอกล้วนๆนะ คือคิดไว้ว่าพระเอกต้องเงียบและขี้อายดิบๆแบบเฮียนี่แหละเลยล็อกเป้าไว้ ต่อมาเลยหานางเอก ก้คิดจะเอาแจอีกอ่ะแหละค่ะแต่ถ้าคิดโมเม้นท์เฮียกะแจมันน่าจะเป็นเด็กกะผู้ใหญ่เกินไป ดูมาโซเกินไปเลยมองเป้าใหม่ที่ใกล้เคียงกันมากแต่บุคลิกต่างกันหน่อยนึงเลยได้ม๊ามาเนี่ยแหละ ^+++^
ขอบคุณเพลงไร้เดียงสาของ K-otic ม้อกค่า แบบอยากได้ฟีลใสๆนะ แต่มันใสจนทะลุทะลวงนิดนึง 555 เลยได้แรงบันดาลใจในการมโนเริ่มต้นขึ้นมาได้ ขอบคุณกำลังจากเมนท์ตอบรักจากคุณ IM BE YOO และคุณ Bubble-1 มากๆเลยนะคะ ^^ เบบี้ที่น่ารักจริงๆเลย และสุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับการแวะเข้ามาของทุกๆคนนะคะ ^^ #ฮักนะคนอ่าน
ความคิดเห็น