คำสัญญาของการรอคอย

"นี่รอเดี๋ยวสิ.." เสียงเด็กสาวที่เอ่ยขึ้นมา

"อะไรเล่าก็เธอเดินช้าเองนี่นา" เสียงของเด็กหนุ่มเอ่ยตอบ

"แล้วใครใช้ให้นายเดินเร็วกันล่ะยะ" เด็กสาวตอบมาด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะหงุดหงิด

"คร๊าบๆขออภัยอย่างสูงคร๊าบ~~" เด็กหนุ่มคนนั้นตอบกลับมาด้วยเสียงและท่าทางที่เหมือนจะยั่วโมโห

"แล้วนี่พวกเราจะไปไหนกันงั้นหรอ?" เด็กสาวถาม

"อีกเดี๋ยวก็รู้น่า" เด็กหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับเดินไปจับมือของเด็กสาว

"เอ๊!?..ดะ..เดี๋ยว!" เด็กสาวเขินอายและหน้าแดงเพราะการกระทำของเด็กหนุ่ม

"เอาล่ะถึงแล้ว!" 

เด็กหนุ่มได้ชี้นิวไปที่ทิวทัศน์อันสวยงามของธรรมชาติซึ่งมันทำให้เด็กสาวรู้สึกประทับใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเธอมากก่อนที่เขาจะพูดบางสิ่งออกมา

"จริงๆแล้วฉันอยากให้เธอได้เห็นมากกว่านี้นะแต่ว่าเวลามันคงไม่พอ..เพราะเธอต้องไปเรียนต่อที่อื่นแล้วนี่นะ"

เด็กหนุ่มพูดออกมาพร้อมน้ำตา..สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่แสนจะทรมานและแสนเจ็บปวด

"ฉันน่ะชอบเธอมาโดยตลอด!..ตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรกฉันน่ะไม่อยากให้เธอไปเลย..."

เด็กหนุ่มได้พูดถึงความรู้สึกที่มีต่อเด็กสาวออกไปจนหมด

"ฉะ..ฉันเองก็..ฉันเองก็ชอบนายมาโดยตลอด!..ฉันคิดว่าฉันคิดไปคนเดียวซะอีก..ทั้งๆที่คิดไว้แล้วแท้ๆว่าอยากจะอยู่ด้วยกัน..จนกว่าจะกล้าพอที่จะสารภาพรักออกไป!..แต่ว่า...แต่ว่า!.."

ก่อนที่เด็กสาวจะพูดจบได้หนุ่มได้เข้าไปกอดเด็กสาวอันเป็นที่รักของเขา...ทั้งสองได้กอดกันและร้องไห้ออกมา..น้ำตาของทั้งคู่มันช่างบริสุทธิ์หาสิ่งใดเปรียบ

"ถ้างั้นเรามาสัญญากัน!" เด็กหนุ่มพูด

"สัญญา..?" เด็กสาวถาม

"เรามาสัญญากัน...เมื่อไหร่ก็ตามที่เราได้พบกันอีกครั้ง...เรามา...เรามาแต่งงานกันนะ!!"

เด็กสาวเมื่อได้ยินคำพูดของเด็กหนุ่มก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

"ค่ะ"

"....เรื่องราวมันก็ผ่านมานานแล้วน้าาา" เสียงของผมที่กำลังพูดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมานานแล้ว

     ใช่ครับที่ทุกท่านกำลังจะได้รู้ต่อไปนี้ก็คือเรื่องราวของเด็กหนุ่มคนนั้นหลังจากผ่านเหตุการณ์ในตอนนั้นมาจนกลายมาเป็นผมในวันนี้

     ผมชื่อ "ดิว" เป็นนักเรียนม.ปลายปกติที่หาได้ทั่วไปตามโรงเรียนมัธยมผมมีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อว่าฟงพวกเราก็ใช้ชีวิตในวัยเรียนแบบปกตินะแต่ว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่คิดไว้ตรงที่....

"กรี๊ดดด!!!พี่ดิวพี่ฟงFCค้าาาาาา!!!"

เสียงของเหล่านักเรียนหญิงตะโกนกรี๊ด

"เชี่ย!เอาไงดีวะฟง!?" ผมพูด

"วิ่งดิจะรอพระบิดามาตัดริบบิ้นหรอคับ!" ฟงตอบ

     ใช่ครับผมกับไอ้ฟงเราสองคนเป็นเดือนของคณะแถมยั้งเป็นท็อปของชั้นปีด้วยกันทั้งคู่...แต่หลังๆนี้รู้สึกจะโดนจับจิ้นกันไม่ก็โดนหาว่าผมเป็นเกย์เพราะไม่เคยมีแฟนมาก่อน....

"ทำไมเรื่องถึงเป็นงี้ฟะ!แค่เพราะตูไม่มีแฟนเลยต้องเป็นเกย์หรอ!?แบบนี้คนโสดทุกคนบนโลกต้องเป็นเกย์ด้วยป่าววะ!?แล้วไหงถึงต้องโดนจิ้นคู่กับไอ้บ้าหื่นกามที่เป็นเสือผู้หญิงอย่างไอ้ฟงที่มันไม่เคยใช้มุขเสี่ยวใช้แค่ทางเปลี่ยวกับพละกำลังด้วยเนี่ย!?"

ผมได้บ่นออกไป

"พูดซะเสียหมดให้เกียรติตูหน่อยเห็นงี้ก็เพื่อนนะเว้ย!แต่ก่อนจะบ่นก็ช่วยกันหาทางหนีกลุ่มแฟนคลับให้ได้ก่อนเต๊อะ!"

ฟงตอบ

"เห้ยฟง!ระวัง!!"

ผมตะโกนบอกฟงให้ดูทางข้างหน้า

ตุบ!!

เสียงของคนที่ล้มลงกับพื้นเพราะถูกฟงวิ่งชนเข้า

"อ๊ะ!!ขอโทษนะเป็นอะไรรึเปล่า!?"

ฟงรีบเข้าไปขอโทษ

"ไม่เป็นไรค่ะแต่คราวหน้าช่วยดูทางด้วยนะคะ...โอ๊ย!"

เด็กสาวที่ถูกชนส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

"เห้ยฟง!ที่ขาน่ะ"

ผมขี้ไปที่ขาของเด็กสาวคนนั้น

"เลือดออกเลยนี่นา!มานี่เร็วเดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล...ไอ้ดิวฝากจัดการเรื่องแฟนคลับด้วยนะ"

ฟงพูดจบไม่ทันไรก็รีบอุ้มตัวเด็กสาวคนนั้นไปก่อนจะทิ้งให้ผมรับมือกับแฟนคลับอยู่คนเดียว

".....ไอ้เพื่อนชั่วอย่าให้เจอคราวหน้านะพ่อจะจัดการจนไม่กล้าทำแบบนี้อีกเลยคอยดู!"

     ผมก็ได้แต่วิ่งไปบ่นไปเพราะแฟนคลับยังคงวิ่งตามมากันไม่หยุด

     แต่ในขณะเดี๋ยวกันผมก็เจอเด็กสาวคนนึงเดินตัดหน้าผม(แย่แน่ถ้าไม่หลบล่ะก็ชนแน่)

"หลบไป!!" (แย่ล่ะไม่ทันแล้ว)

ทันใดนั้นร่างกายของผมก็ได้ลอยขึ้นเพราะฝีมือของนักเรียนสาวคนนั้น

"อ๊อก!" ผมได้ส่งเสียงที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดออกมา

"อ๊ะ!ขอโทษค่ะพอดีว่าตกใจไปหน่อยเลยเผลอจับทุ่มไปน่ะค่ะ" เด็กสาวคนนั้นพูด

"มะ..ไม่เป็นไร"

และแล้วการพบเจอกันของผมกับเด็กสาวประหลาดคนหนึ่งก็ได้เริ่มต้นขึ้น...ว่าแต่เธอคนนี้จะใช่คนในคำสัญญามั้ยนะ....