โซ่รักร้อยดวงใจ

โซ่รักร้อยดวงใจ 

สำนักพิมพ์ดีบุ๊คส์

Don’t judge a book by its cover

อานิสงส์ไม่ควรตัดสินเธอด้วยฉายา ‘อีกิ๊งร้อยผัว’

และ…ร้อยกรองไม่ควรตัดสินเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ‘คนหน้าใสใจสกปรก’

****** 

ด้วยความสงสัยเจ้าของบ้านจึงผลักประตูห้องนอนที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อย ภาพที่เห็นทำเอาเลือดในกายชายหนุ่มร้อนฉ่า

                “กรี๊ด…อย่ามองนะ อย่ามอง” ร้อยกรองใจหายวาบ ไม่คิดว่าใครจะเข้ามา โดยเฉพาะเขา เธอไม่ได้ยินเสียงรถด้วยซ้ำ

                อานิสงส์ห้ามสายตาไม่มองไม่ได้จริงๆ เขาเปิดประตูมาพบร้อยกรองยืนหันหลัง กำลังถอดเสื้อยืดสีอ่อน จนหลุดจากศีรษะ แขนเล็กยังติดอยู่ในแขนเสื้อ และมีบราสีดำสนิทตัดกับแผ่นหลังขาวผ่องทำให้ไม่อาจละสายตา

                “คุณ ออกไป” ร้อยกรองไล่เสียงสั่น ทำได้เพียงหันมาเผชิญหน้ากับเขา ซ่อนแผ่นหลังเปลือยแนบไปกับผนังห้อง ยกสองแขนที่ยังติดอยู่ในแขนเสื้อเปียกชื้นขึ้นกอดอก ใช้เสื้อยืดเนื้อบางปิดบังท่อนบน

                “ทำไมไม่ปิดประตู” เจ้าของห้องถาม เป็นฝ่ายปิดประตูห้องเสียเอง ไม่ได้ละสายตาไปจากไหล่ขาวนวลที่มีสายชั้นในสีดำเส้นเล็ก คาดมาจากด้านหลังแล้วหายลับไปในอกส่วนที่ปิดด้วยเสื้อ อานิสงส์สบตาตื่นตระหนกของร้อยกรอง เห็นว่าผิวแก้มซีดขาวคนเพิ่งฟื้นไข้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีจัด

                “กิ๊ง…อยู่ไหนลูก”

                “อย่าร้องนะกิ๊ง” ชายหนุ่มรู้ว่าอีกฝ่ายขืนตัวทำท่าจะสะบัดแขน ทำให้เขาต้องก้มลงกระซิบ “อย่าดิ้น อย่าร้อง อยากให้แม่มลเห็นเราสภาพนี้หรือไง”

                ร้อยกรองคิดอะไรไม่ออก จำใจปล่อยให้เขาดึงแขนเธอเข้าไปแอบ…ในตู้เสื้อผ้า

                “อยู่นิ่งๆ ก่อนกิ๊ง” ชายหนุ่มสั่งคนที่ขยับยุกยิกไม่หยุด

                “หันไปทางอื่น กิ๊งจะใส่เสื้อ” ร้อยกรองพูดผ่านไรฟันทีละคำ เกลียดท่าทีไม่รู้ร้อนของเขาเหลือเกิน “ถ้าหันมากิ๊งฆ่าคุณแน่” หญิงสาวเห็นชัดในแสงสลัวว่าเขาอมยิ้มและเหมือนจะหลุดขำออกมาด้วย หากก็ยอมหันหลังให้

                “ออกไปเดี๋ยวนี้นะคุณโซ่” ร้อยกรองไล่ทันทีที่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า เสื้อยืดสีอ่อนเปียกปอนจนเห็นชั้นในสีดำชัดแจ๋ว

                “หายป่วยหรือยัง แล้วนี่โกรธเหรอ” อานิสงส์ถามเสียงเรียบ แต่แววตาเป็นประกาย พอใจที่ร้อยกรองคนเดิมกลับมาแล้ว คนที่ชอบตีหน้านิ่งแต่แววตาบอกเล่าทุกอารมณ์ความรู้สึก “โกรธแน่เลย”

                 “โอเคๆ ไม่ต้องไล่ เสร็จแล้วออกมาคุยกันหน่อย ฉันรอในห้องหนังสือ”

     ร้อยกรองถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ให้ตายเถอะ อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าเขาเห็นอะไรไปบ้าง หญิงสาวกุมขมับ ใบหน้าก็ร้อนแทบสุก

                “ตอนอยู่ในตู้…” อานิสงส์พูดช้าๆ “คิดโคลงสี่สุภาพได้หนึ่งบท”

                “คะ?” ความสงสัยทำให้หญิงสาวอดถามไม่ได้

   “พอดีเห็นไฝสองเม็ดเลยคิดเป็นโคลงสี่สุภาพได้บทนึง”

     คราวนี้คนฟังอ้าปากค้าง ‘เห็นไฝ’ ไฝใคร?

    “ผิวขาวนวลผ่องแผ้ว อรชร” อานิสงส์วางหนังสือลง เพราะโคลงสี่สุภาพที่ตั้งชื่อเองว่า ‘บทชมไฝ’ ไม่มีในหนังสือเรียนเล่มไหน ชายหนุ่มเริ่มท่องโคลงอีกครั้ง ตั้งแต่บาทแรก

*********

โซ่รักร้อยดวงใจ เป็นเรื่องราวระหว่าง โซ่ อานิสงส์ หนุ่มนักเรียนนอกที่ต้องกลับมาสืบเรื่องอุบัติเหตุของบิดากะทันหัน ด้วยนิสัยใจร้อน วู่วาม ทำให้อาต้องหาคนนิ่งๆ มาช่วย และดันได้คนหน้านิ่ง...สวยแล้วหยิ่ง อย่าง กิ๊ง ร้อยกรอง สาวที่มีเรื่องลึกลับเหมือนหลุมดำมาช่วย 

ร่วมลุ้นความสัมพันธ์ครั้งนี้ไปด้วยกัน ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นด้วยความเข้าใจผิด ก่อให้เกิดความใกล้ชิด มิตรภาพ และเห็นอกเห็นใจซึ่งกัน และไม่ควรตัดสินใครจากภายนอก 

ฝากเฮียโซ่กับน้องกิ๊งด้วยนะคะ :))

**สำหรับเฮียโซ่กับน้องกิ๊งได้รับโอกาสตีพิมพ์จากสำนักพิมพ์ดีบุ๊คส์ ขอบคุณสำนักพิมพ์ที่ให้โอกาสไรต์และขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามมาโดยตลอด ทั้งคนที่มาเมนต์ให้ตลอดๆ หรือมิตรรักนักซุ่มทั้งหลาย **

รูปเล่มสั่งจองได้ที่ 

▪️www.dbooksgroup.com
▪️inbox page: dbooksgroup
▪️line id: @dtawan_dbooks

สามารถติดตามนักเขียนได้ที่แฟนเพจ 

https://www.facebook.com/maysarinnthewriter/