เกิดเป็นตัวร้ายในนิยายรัก

สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องตาย โดนผู้คนทั้งหลายนับหมื่นนับแสนคน สาปแช่ง ส่วนเธอ มีชีวิตอยู่ และอยู่อย่างมีความสุข ทุกคนต่างก็รักเธอ ฉันเพียงต้องการคนรักของฉันคืนมา คนรักของฉัน คนที่เธอแย่งเขาไปจากฉัน แล้วเธอยังทำให้ชีวิตของฉันตรงอยู่ในความน่าเวทนา ทำให้ฉันต้องกลายเป็นคนบ้า ทั้งหมดเป็นความผิดของแก ความผิดของพวกแก ขอสาปแช่งให้พวกมีชีวิตอยู่อย่างน่าสังเวช ทุกทรมานมากกว่าฉัน และอย่าได้มาเจอกันอีก แม้แต่ในชาติหน้าฉันก็ไม่อยากเจอ...

"ตายห่าล่ะ นี้ฉันอยู่ในนิยายเรื่องรักๆใคร่ๆแบบนี้ได้ไงกัน แถมยังมาเป็นตัวร้ายอีก สวรรค์น้อสวรรค์ ทำไมถึงทำกับฉันได้T_Tฮื่ออ..ฮืออ"

ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้เข้ามาอยู่ในร่างกายสาวสวยแบบนี้ สาวสวยที่มีนัยตาสีแดงเลือดตัดกับเส้นผมเงินเป็นประกาย ผิวขาวใสไร้ริ้วรอยใดๆ เธอคนนั้นคือ"เลดี้ เอเทล อัลเฟรด โนเบล" ตัวร้ายในนิยายรัก

ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเข้ามาได้ แต่ฉันกับจำทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนที่จะมาในที่แห่งนี้ได้ คือ...ฉันไปร้านหนังสือที่อยู่ใกล้บ้านเพื่อไปคืนหนังสือนิยายเรื่องนี้ ตอนที่ฉันกำลังเดินกลับ ฉันได้เสียงผู้คนกรีดร้องเสียงดังลั่น จากนั้นฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบ้างอย่างตกลงมาทับร่างฉัน ก่อนที่จะหมดสติฉันมองเห็นว่ามันเป็นป้ายโฆษณาที่เขาพึ่งมาซ้อมเมื่อวันก่อน หลังจากนั้นฉันก็ตื่นมาในเตียงนุ่มๆ แล้วก็โดนสาวชุดเมดปลุกให้ตื่นเพื่อแต่งตัวไปต้อนรับแขกที่จะมาในเช้า สาวใช้ชมแขกของฉันว่านหน้าตาสระสวย ผมสีเหลืองทองเจิดจรัส นัยตาสีม่วงสวย ผิวพรรณขาวสว่างใส ปากอมชมพู ชมมาซะขนาดนี้ จะทำเป็นไม่รู้ก็คงไม่ใช่เพราะเธอคือ"เลดี้แองโกล เมอร์ ไวกิ้ง" นางเอกของนิยายเรื่องนี้ยังไงหล่ะ 

ปัญหาใหญ่เลยนะเนี่ยเพราะฉันยังไม่รู้เหตุผลที่เธอมาเป็นแขกของฉันในวันนี้เลย ฉันยังจำอะไรยังไม่ค่อยได้ อยู่ๆก็ได้มาเจอตัวแม่เลยนะนี้สวรรค์จะแกลงกันไปถึงไหนว่ะเนี่ยย..