นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
สปิลด์มิลค์ [ฟิคแปล Dramione]
เธอควรจากไปแค่ห้านาที ห้านาทีกลายเป็นสิบ สิบนาทีผันผ่านเป็นยี่สิบ ก่อนเขาจะทันได้รู้ เธอก็หายหน้าไปได้ชั่วโมงหนึ่งแล้วและเขารู้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล
ผู้เข้าชมรวม
1,550
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
1.55K
หมวด : แฟนฟิคฝรั่ง
อัปเดตล่าสุด : 26 มิ.ย. 64 / 22:43 น.
Dramione Draco Malfoy เดรไมโอนี่ เดรโก มัลฟอย ดราม่า ฟิคแปล Harry Potter HermioneGranger เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
Spilled Milk
cruciokink
Summary:
"เธอควรจากไปแค่ห้านาที ห้านาทีกลายเป็นสิบ สิบนาทีผันผ่านเป็นยี่สิบ ก่อนเขาจะทันได้รู้ เธอก็หายหน้าไปได้ชั่วโมงหนึ่งแล้ว และเขารู้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล"
WARNING! This one-shot contains major character death.
เรื่องนี้มีตัวละครหลักเสียชีวิตนะคะ!
Author Note: สวัสดีค่ะ กลับมาพบกับมายาคนเดิมอีกครั้งนะคะ คราวนี้อิฉันหอบฟิค one-shot มาอีกแล้วจ้า เย้! ต้องขอขอบคุณคุณ CRUCIOKINK มาก ๆ ที่ได้สร้างสรรค์ผลงานกระแทกใจนักอ่านสายดราม่าและให้โอกาสเราได้แปลเรื่องนี้ ตื่นเต้นสุด ๆ จริง ๆ นะ เพราะเรื่องที่เราอยากแปลหลายเรื่อง คุณคนเขียนไม่ active นานแล้ว ไม่รู้จะไปตามตัว ณ แห่งหนตำบลใดด้วย ???? เป็นเศร้า แถมช่วงที่ผ่านมาการเรียนออนไลน์ในยุคโควิดก็หนักมาก ฟังหูซ้ายทะลุไปนอกโลก ปีนี้จะตั้งใจเรียนให้มากขึ้นคับ จะพยายามหาเวลามาเขียนมาแปลฟิคสนุก ๆ ให้ทุกคนด้วย ถ้าเรื่องยาวอาจต้องรอกันนาน ๆ เลยนะคะ ยังไงก็จะพยายามบริหารเวลาให้ดีขึ้น ไม่ทิ้งทุกคนไปไหนนะคะ ที่จริงก็มีหลาย ๆ คนเคยทักเข้ามาว่าอยากให้แปลเรื่องนี้เรื่องนั้น ซึ่งหลาย ๆ เรื่องก็ขัดกับกฎของทางเด็กดี ก็ยังมีคำถามว่าตัดฉากที่ขัดกับกฎออกไปได้ไหม คือ... จะว่ายังไงดีล่ะ มายาก็อยากแปลให้รีดเดอร์อ่านนะ แต่ก็ยังอยากให้ได้อ่านกันแบบเต็มอรรถรสด้วย และตัวเราก็ไม่อยากไปดัดแปลงงานของใครด้วย ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ //ไหว้ย่อ
หากท่านใดอยากติดตามผลอื่นของคุณ cruciokink สามารถจิ้มที่ชื่อได้เลยนะคะ ส่วนใครที่อยากอ่านเรื่อง 'Spilled Milk' เวอร์ชั่นต้นฉบับภาษาอังกฤษก็สามารถไปตามลิงก์นี้ได้เลยค่า >>> https://archiveofourown.org/works/29143821
ยังไงก็ขอบคุณหลาย ๆ คนที่ยังติดตามกันนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ขอให้มีวันที่ดีนะคะ ทั้งนี้มายาอยากขอบคุณเพื่อนรักนักวาด ควบตำแหน่งบรรณาธิการส่วนตัว AprilRain ผู้ที่ตื่นเต้นทุกครั้งเวลาที่เพื่อนคนนี้จะแปลฟิคใหม่สักเรื่อง รวมถึงพลอยที่คอยตรวจแก้คำผิดให้ บ.ก.ที่ใจเย็นที่สุดที่นักแปลคนหนึ่งจะมีได้ ไม่มีพวกเธอ ฉันคงหมดไฟไปนานแล้ว ขอบคุณมาก ๆ นะ
พล่ามมาซะยาว อะแฮ่ม! ขอทุกท่านเชิญอ่าน 'Spilled Milk' จากปลายปากกาของคุณ cruciokink ได้เลยค่า!
- Mayandara_Ratisia -
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อาาศนั้นทั้หนาว ทั้เย็นและื้น เารู้สึไ้ถึิ่ไม้ที่ทิ่มแทเ้าที่หัวเ่าระหว่าทีุ่เ่าลบนผืนห้า เหมือนว่าทุสีสันบนโลนี้ะหายวับไปับา เาไม่อามอเห็นสีรามอท้อฟ้าหรือระทั่สีแสอ่อุหลาบที่ำไว้ในมือไ้อี่อไป สีเียวที่เาเห็นือสีเทาหม่นอป้ายหลุมศพรหน้า
หนึ่เือนมาแล้วั้แ่เธอาไป หนึ่เือนแล้วที่สีสันเลือนหายไป ะว่าไป่อนหน้านี้โลเยมีสีสันแะแ้ม้วยหรือ เาไม่ยัำไ้ นัยน์าสีอำพันอเธอ็ลับล้ายะอยู่ไลแสนไล ราวับเป็นวามทรำอันลาเลือนึ่ถูึออไปาใอเาและถูฝัอยู่ใ้พื้นินไปพร้อมร่าอเธอ ยิ่เาพยายามะำสีเรือนผมอเธอ ภาพำเล่านั้น็ูะ่อยหายไปทีละนิ ๆ ปานว่าเานำรอยยิ้มอเธอเ็บใส่ไว้ในล่อใบหนึ่แล้วยัมันไว้ในมุมลึสุอู้เสื้อผ้า
หยาน้ำ้าาเ้าหน้าหนาวปลุมพื้นห้าใ้เท้าเา วามเปียื้นแทรึมเ้าไปในเนื้อผ้าาเอเา สายลม็อยแ่ะเ้ามาบหน้าเานปวแสบเือนให้ิถึรั้เมื่อมืออเธอปะทะับแ้มอเาในวัยเยาว์ ย้อนลับไป่อนที่เาะทันสัเเห็นประายไฟในวาอเธอเวลาเมื่อเธอหลใหลในสิ่ใ ่อนที่วามปรารถนาอันเร่าร้อนะมุ่รมาหาเา
เายัำรั้แรทีู่บับเธอไ้ ่อนที่ายหนุ่มะัปาัวเออย่าแรนเลือออ น้ำาที่ลออยู่ในทีเอ่อล้นไป้วยวามทรำอนทั้สอ ภาพำรั้เทแร รั้แรยามเธอุมมือเา ภาพำเมื่อเธอส่ยิ้มมาให้อนที่เามว่าุอเธอสวยแ่ไหน พระเ้า วันนั้นเธอูีมา เาไ้แ่้อเธออยู่นานสอนาน้วยอยาสลัภาพรหน้าราไว้ในวามทรำ เธอหัวเราะลบเลื่อนะที่อยู่ในสายาอเา ่อนที่เาะเลื่อนสายามาสบาเธอ แล้วมอเ้าไปในนัยน์าสีอำพันู่นั้น “เธอสวยเหลือเิน” เาบอเธอ เธอหัวเราะึ้นอีหนแล้วอบลับมาว่าเาเอ็ูีเ่นัน แ้มนวลอเธอึ้นสีน้อย ๆ เป็นสีมพูเทีู่แล้วเพลินาที่สุที่เาเยไ้เห็น ทว่าในอนนี้แ้มอเธอลับไร้สี ไร้ีวิีวา
เาหายใไม่ออ อาาศนั้นหนัเินไป หนันเา้อเ้นมันลไปทุรั้ที่หายใ เธอแ่ั้ใะไปื้ออ ในบ้านไม่มีนมเหลือสัหยแล้วเธอ็รู้ีว่าเาอบาใส่นมมาเพียไร ึัสินใออไปหาื้อมาเิม เธอวราไปแ่ห้านาที ห้านาทีลายเป็นสิบ สิบนาทีผันผ่านเป็นยี่สิบ ่อนเาะทันไ้รู้ เธอ็หายหน้าไปไ้ั่วโมหนึ่แล้ว และเารู้ว่ามีบาอย่าไม่อบมาพาล เาเินสับเท้าเนื่อาประหม่าอยู่ในห้อนั่เล่นในแฟลอทัู้่ เิเรื่อผิปิ อีสามสิบนาทีให้หลัพวมือปราบมาร็มาถึ เล่าว่าายสอนมีปาเสียันนอร้านหม้อให่รั่ว ่อนที่ารทะเลาะนั้นะลายเป็นารประลอเวทย์ และเธอโนลูหลาแรำสาปปะทะเ้าลาแผ่นหลัระหว่าเินผ่านู่รีทั้สอ เหล่ามือปราบมาร่า็พูเป็นเสียเียวันว่าไม่เยเห็นาถาใที่ทำให้ผู้หินหนึ่ลไปนอนแน่นิ่ับพื้นไ้เร็วถึนานี้ มันหยุารทำานอปอเธอ ส่ให้ร่าอหิสาวลายเป็นสีล้ำเียวทันา ยามเธอล้มล เธอยัอถุผ้าใส่วนมไว้แน่น
ั้แ่นั้นมา เรโ็ไม่เยเิมนมลในาอนอีเลย
อนนี้ฝนเริ่มโปรยปราย หยาน้ำฟ้าที่ร่วลมาพร้อมใันแทรึมเ้าไปในเสื้อผ้าที่เาสวมอยู่ ย้ำให้ำนึถึรั้เมื่อทั้สอุมพิันลาสายฝน พวเาเพิ่ลับาทานมื้อเย็นับพ่อแม่อเา แน่นอนว่าอาหารมื้อนั้นไม่ไ้เป็นไป้วยีเท่าไร ทั้ที่พูุยับ้วยสายาและำพู็แล้ว ่อนที่เาะทันไ้รู้็พบว่านเอและเธอำลัเินผ่านรั้วฤหาสน์เ้าไปแล้ว เาไ้พร่ำอโทษและสัาับเธอว่าะไม่พาเธอมาเอพ่ออเาอี ทัู้่หายัวลับมายัลอนอน โยยืนอยู่บนถนนหน้าแฟลอันเป็นที่พั เาอโทษอยู่หลายรั้หลายราระทั่เธอั้ใูบเพื่อปิปาเา อนนั้นฝน็เ่นัน พวเา่าัวสั่น้วยวามหนาวเย็น แ่้วยวามอบอุ่นาเรือนายอเธอที่ทาบทับอยู่ใล้ิเานั้นไ้เิมเ็มวามอบอุ่นที่เาเฝ้าถวิลหามานานปี
เฮอร์ไมโอนี่ ีน เรนเอร์
19 ันยายน 1979 – 21 พฤศิายน 2008
ลูสาว เพื่อนและภรรยา ผู้เป็นที่รั
เาบรรวา่ออไม้ล แล้วปล่อยให้หยาฝนพรมลีบอไม้ ่อนะหยิบหนัสือเล่มหนึ่ออมาาเสื้อลุม พลาใ้มือลูบบนปมัน้ำ ๆ หนัสือเล่มนั้นเป็นหนัสือ ฮอวอส์ : ประวัิศาสร์น่ารู้ บับีพิมพ์รั้แรที่เาให้เป็นอวัในโอาสรบรอบแ่านรบสามปีับเธอ เาไม่อาทนเห็นมันวาอยู่บนโ๊ะาแฟอพวเา—อเาไ้อี่อไป
เาใ้เวลาอยู่ในสุสานนานนับั่วโมไ้ วบนวอาทิย์ลับฟ้า ระทั่เาไม่อาเห็นสีสันบนท้อฟ้าไ้แล้ว เาไ้แ่รู้สึผิอยู่ภายในที่ไ้เห็นไ้รับรู้วามสวยามใ ๆ ็ามที่ไม่ไ้มาาเธอ
พิธีศพอเธอมีนมาร่วมานหลายร้อยราย ไม่ว่าะเป็นเพื่อนฝู หรือนที่รั แม้แ่ผู้นึ่ื่นมเธอ ราวับว่านาทั้โลเวทมนร์ในอัฤษ่า็อยู่ที่นั่น ร่ำไห้ให้ับารสูเสียเ็สาวผู้เป็นวีรสรี ผู้เปรียบเสมือนทอล้ำ่าอพวเา สำหรับเา เธอไม่เยเหมือนทอ ในใเา เธอือทุสีสันทุเที่ะมีไ้ ทั้มพู ม่ว แ เหลือและฟ้าเพอริวิเิล
เธอเป็นมาว่าแม่มที่ลาที่สุแห่ยุ เธอเป็นนรั เป็นนัสู้ เป็นิรรผู้ลึลับ เธอเป็นทุสิ่ทุอย่าที่เาเอลับไม่เยรู้ว่าเา้อารอยู่ลึ ๆ เธอ้าวเ้ามาอยู่ในใเาโยที่เาไม่ทันรู้ัว้วย้ำ เหมือนับว่าวันหนึ่เธอเป็นแ่อีเพื่อนร่วมโรเรียน พอถัมาเธอลายเป็นสิ่ยึเหนี่ยวเพียสิ่เียวให้เามีีวิอยู่่อ เธอเย่อลมหายใอเา เธอเยทำให้หัวใอเายัเ้นอยู่ไ้ ไม่แปลใที่เาะรู้สึว่า้าในอมันวูบโหว
เธอไม่ไ้อยประับประอเาไม่ให้บุบสลายอีแล้ว
ฝนหยุแล้ว แ่วามเย็นที่ล่อลอยในอาาศและวามมืมิอลาืนยัห้อมล้อมัวเาไว้อยู่ พวมัน่าลืนินเาไปทั้ร่า ลับล้ายลับลาว่าเาใ้ีวิอยู่ในฟออาาศที่ทั้สว่า อบอุ่น แสนะเพอร์เฟ์อยู่หลายปี และท้ายที่สุมัน็แสลายหายไป
เาลุึ้นยืน แล้วปัฝุ่นินที่เปื้อนอยู่ามาเ และเ็หน้าเ็า เมื่อผละมือออาแ้ม มือู่นั้น็ุ่มไป้วยน้ำา
“ันรัเธอ เฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์ ะรันว่าันะไ้ไปอยู่รนั้น้า ๆ เธอ แล้วะมีแ่เราสอนอีรั้”
ผลงานอื่นๆ ของ Maya_Ratisia ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Maya_Ratisia
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น