ชีวิตม.ปลายของผมต้องจบลงเพราะไอ้หล่อนี้แท้ๆ
ตัวละครหลัก
1 : มิสึคายะ คางาวะ - เคะ
2 : คุดางะ เรียวจ - เมะ
3 : มิสึคายะ ยูกิโกะ - แม่ 1
4 : มาชิกิ อูซามิ - เพื่อน 1
5 :คามิสึกิ อากะ - เพื่อน 1
เนื้อเรื่อง
ในเช้าวันจันทร์ ที่อากาศสดใส เย็นสะบาย น่านอน จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งตะโกนขึ้น...
3 : นี้ตื่นได้แล้วจร้า คาจัง เดี๋ยวจะไปเรียนสายเอานะ [ เสียงของแม่ ที่ตะโกนบอกผมให้ตื่นไปโรงเรียน อยางสุภาพ ]
1 : อือ~อื้ม~~ (ครับๆ) [ ผมที่พึ้งจะตื่นก็รู้สึก มึนหัวอย่างไม่ได้สติ อยู่บนเตียงนอน ]
ผมนั่งอยู่ที่เตียงสักพักเพื่อดึงสติคืนมา แป๊บๆก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ และแต่งตัวเพื่อที่จะไป โรงเรียน วันนี้เป็น วันเปิดเทอมแรก ของโรงเรียน ปีนี้ผมอยู่ มัธยมปลายปี2 แล้ว ผมอยากรู้จังว่าจะได้อยู่ห้องไหน อยากอยู่กับ เพื่อนๆจัง
1 : แม่ครับ กี่โมงแล้ว
3 : 7.45 จร้า จะสายแล้วนะ รีบกินข้าว แล้วรีบไปโรงเรียน นะจ้ะ แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้ว
1 : ครับๆ ..... { ทานข้าว }
1 : ขอบคุณสำหรับอาหาร ครับ
3 : อิ่มแล้วหลอจ้ะ ทำไมทานน้อยจัง
1 : พอดีไม่ค่อยหิวนะครับ งั้นผมไปนะ
3 : จร้า ไปดีมาดีนะ
เฮ้อ ผมก็เคยคิดนะว่าถ้าบนโลกใบนี้ มีเพียงแค่ ผมคนเดียว ผมจะอยู่ยังไง แต่ว่าถ้าคิดอีก แง่หนึ่งแล้ว มันก็ดีกว่าต้องมารีบตื่นตั้งแต่เช้าและแต่งตัว เพื่อไปเรียนอะนะ
4 : อรุณสวัสดิ์ คางาวะคุง ไงไม่ได้เจอกันนานเชียวนะ [ นี้เพื่อนผม
ชื่อว่า มาชิกิ อูซามิ เป็นเพื่อนตั้งแต่ประถมต้น เราเรียนที่เดียวกันมาตลอด ไม่เคยตัวห่างกันเลย เฉพาะตอนอยู่โรงเรียนอะน้ะ ]
1 : อรุณสวัสดิ์ อูซามิ ไม่ได้เจอกันนานเชียว
สะบายดีหลอ
4 : สะบายดี แล้วไหงเดินมาคนเดียวละ
1 : พอดีตื่นสายนะ แล้ววันนี้ทำ ไมนายถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละ
4 : พอดียังไม่ค่อยอยากเข้า ไปโรงเรียนตอนนี้นะ เลยกะว่าจะมาหา เดินเที่ยวเล่นนิดหน่อย
1 : งั้นหลอ งั้นเราเดินไปโรงเรียน ด้วยกันเลยไหม
4 : ไม่ละ ยังไม่อยากไปตอนนี้ นายไปก่อนเลย เดียวฉันตามไปทีหลัง
1 : ได้ งั้นไว้เจอกัน บาย
4 : บาย [ แล้วเขาก็เดินจากไป ]
{ รีบไปดีกว่าเดียวจะไปสายเอา ขี้เกียจฟังครูบ่น }
พอเดินไปได้สักพัก ก็จะถึงโรงเรียนแล้ว แต่จู่ๆก็มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง มายืนบังประตูทางเข้า เต็มไปหมด จนเกือบจะเข้าไปในโรงเรียนไม่ได้ แต่อยู่ๆ สายตาอันเฉียบคมของผมดันมองไปเห็น คนที่ทุกคนกำลังลุมอยู่นั้น เขาเป็นผู้ชายที่หล่อ และเพอเฟ็คสุดๆ แถมดูดีไปหมดทุกอย่าง อย่างกับว่า เขาเป็นเทพบุตรเลย...
จู่ๆเขาก็มองมาที่ผมแล้วยิ้มให้ ทำเอาผมทำตัวไม่ถูกเลย ที่โดนผู้ชายด้วยกัน ยิ้มให้ด้วยความ สุภาพ ผมอึ้งไปได้สักพัก ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามา ตบไหล่ผม แล้วทักทาย
5 : อรุณสวัสดิ์ คางาวะ ทำไรอยู่หลอจ้ะ
1 : อะ อรุณสวัสดิ์ คามิจัง ผมไม่ได้กำลัง จะทำอะไรสะหน่อย.. [ คนนี้คือ คามิสึกิ อากะ เป็นเพื่อนผมตอนอยู่ ปี1 เธอเป็นคนน่ารัก และนิสัยดี จึงทำให้มีแต่คนมาสารภาพรัก กับเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธหมด จนผมไม่กล้าที่จะถามว่าเธอ ชอบผู้ชาย หรือผู้หญิง ]
ชื่อว่า มาชิกิ อูซามิ เป็นเพื่อนตั้งแต่ประถมต้น เราเรียนที่เดียวกันมาตลอด ไม่เคยตัวห่างกันเลย เฉพาะตอนอยู่โรงเรียนอะน้ะ ]
1 : อรุณสวัสดิ์ อูซามิ ไม่ได้เจอกันนานเชียว
สะบายดีหลอ
4 : สะบายดี แล้วไหงเดินมาคนเดียวละ
1 : พอดีตื่นสายนะ แล้ววันนี้ทำ ไมนายถึงมาอยู่ที่นี้ได้ละ
4 : พอดียังไม่ค่อยอยากเข้า ไปโรงเรียนตอนนี้นะ เลยกะว่าจะมาหา เดินเที่ยวเล่นนิดหน่อย
1 : งั้นหลอ งั้นเราเดินไปโรงเรียน ด้วยกันเลยไหม
4 : ไม่ละ ยังไม่อยากไปตอนนี้ นายไปก่อนเลย เดียวฉันตามไปทีหลัง
1 : ได้ งั้นไว้เจอกัน บาย
4 : บาย [ แล้วเขาก็เดินจากไป ]
{ รีบไปดีกว่าเดียวจะไปสายเอา ขี้เกียจฟังครูบ่น }
พอเดินไปได้สักพัก ก็จะถึงโรงเรียนแล้ว แต่จู่ๆก็มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง มายืนบังประตูทางเข้า เต็มไปหมด จนเกือบจะเข้าไปในโรงเรียนไม่ได้ แต่อยู่ๆ สายตาอันเฉียบคมของผมดันมองไปเห็น คนที่ทุกคนกำลังลุมอยู่นั้น เขาเป็นผู้ชายที่หล่อ และเพอเฟ็คสุดๆ แถมดูดีไปหมดทุกอย่าง อย่างกับว่า เขาเป็นเทพบุตรเลย...
จู่ๆเขาก็มองมาที่ผมแล้วยิ้มให้ ทำเอาผมทำตัวไม่ถูกเลย ที่โดนผู้ชายด้วยกัน ยิ้มให้ด้วยความ สุภาพ ผมอึ้งไปได้สักพัก ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามา ตบไหล่ผม แล้วทักทาย
5 : อรุณสวัสดิ์ คางาวะ ทำไรอยู่หลอจ้ะ
1 : อะ อรุณสวัสดิ์ คามิจัง ผมไม่ได้กำลัง จะทำอะไรสะหน่อย.. [ คนนี้คือ คามิสึกิ อากะ เป็นเพื่อนผมตอนอยู่ ปี1 เธอเป็นคนน่ารัก และนิสัยดี จึงทำให้มีแต่คนมาสารภาพรัก กับเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธหมด จนผมไม่กล้าที่จะถามว่าเธอ ชอบผู้ชาย หรือผู้หญิง ]
5 : งั้นหลอจ้ะ งั้นฉันขอตัวไปเดินเล่นก่อนนะ ขอให้ได้อยู่ร่วมห้องกันอีกนะจ้ะ บาย [ เธอพูดด้วยความสุภาพแล้วเดินจากไป ]
{ เอาละ งั้นรีบไปก่อนดีกว่า อีกไม่กี่นาทีก็คงจะเข้าหอประชุมแล้ว }
ผมเดินจากกลุ่มคนกลุ่มนั้นไปโดย ไม่สนใจอะไร
แล้วสักพักก็ถึงบ๊อดประกาศ ผมยืนหาดูชื่อผม จนเจอ และผมก็ได้อยู่ห้อง 5/6 ซึ้งเป็นห้องที่ปกติไม่พิเศษหรือแย่จนเกินไป แต่พอมองดูดีๆ ก็เห็นชื่อของ มาชิกิ อูซามิ
ผมคิดในใจว่า ผมคงไม่มีวันที่เราจะแยกจากกัน หลอกใช่ไหม และผมคงไม่มีวันที่ จะได้อยู่อย่างสงบแน่ แต่สวรรค์ก็เมตตาผม ให้อยู่ร่วมห้องกับ คามิจัง ...
{ โปรดทราบ ทุกคนที่มาถึงแล้ว ขอให้เข้ามาที่หอประชุมตอนนี้ด้วยคะ ขอบคุณค่ะ }
และพอถึงเวลาเข้าหอประชุม ทุกคนในโรงเรียนก็เดินเข้าไปในหอ อย่างรู้สึกได้เลยว่าพวกเขานั้นไม่อยากเข้าไปเลยแม้แต่นิด เพราะมันหน้าเบื่อ ยังไงละ และพอมองไปที่หน้าประตู ตรงที่ๆคนกลุ่มนั้นอยู่ ก็พบว่า ไม่มีใครอยู่แล้ว ผมจึงจะเดินเข้าไปในหอประชุม... แต่จู่ๆผมก็รู้สึก อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ผมจึงกะจะเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วค่อยกลับ
เข้าไปที่หอประชุม แต่พอไปถึงก็พบว่า มีคนสอง
คนกำลังอยู่ในห้องน้ำ และกำลังทำอะไรกันก็ไม่รู้
ตอนแรกผมไม่แน่ใจ ว่าใช่คนหรือเปล่า ผมจึงเข้าไปดู และพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งและนั้นก็คือคนที่โดนพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นร้อมลอบอยู่และผู้หญิงคนหนึ่ง พวกเขากำลังมีอะไรกัน
{ เอาละ งั้นรีบไปก่อนดีกว่า อีกไม่กี่นาทีก็คงจะเข้าหอประชุมแล้ว }
ผมเดินจากกลุ่มคนกลุ่มนั้นไปโดย ไม่สนใจอะไร
แล้วสักพักก็ถึงบ๊อดประกาศ ผมยืนหาดูชื่อผม จนเจอ และผมก็ได้อยู่ห้อง 5/6 ซึ้งเป็นห้องที่ปกติไม่พิเศษหรือแย่จนเกินไป แต่พอมองดูดีๆ ก็เห็นชื่อของ มาชิกิ อูซามิ
ผมคิดในใจว่า ผมคงไม่มีวันที่เราจะแยกจากกัน หลอกใช่ไหม และผมคงไม่มีวันที่ จะได้อยู่อย่างสงบแน่ แต่สวรรค์ก็เมตตาผม ให้อยู่ร่วมห้องกับ คามิจัง ...
{ โปรดทราบ ทุกคนที่มาถึงแล้ว ขอให้เข้ามาที่หอประชุมตอนนี้ด้วยคะ ขอบคุณค่ะ }
และพอถึงเวลาเข้าหอประชุม ทุกคนในโรงเรียนก็เดินเข้าไปในหอ อย่างรู้สึกได้เลยว่าพวกเขานั้นไม่อยากเข้าไปเลยแม้แต่นิด เพราะมันหน้าเบื่อ ยังไงละ และพอมองไปที่หน้าประตู ตรงที่ๆคนกลุ่มนั้นอยู่ ก็พบว่า ไม่มีใครอยู่แล้ว ผมจึงจะเดินเข้าไปในหอประชุม... แต่จู่ๆผมก็รู้สึก อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ผมจึงกะจะเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วค่อยกลับ
เข้าไปที่หอประชุม แต่พอไปถึงก็พบว่า มีคนสอง
คนกำลังอยู่ในห้องน้ำ และกำลังทำอะไรกันก็ไม่รู้
ตอนแรกผมไม่แน่ใจ ว่าใช่คนหรือเปล่า ผมจึงเข้าไปดู และพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งและนั้นก็คือคนที่โดนพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นร้อมลอบอยู่และผู้หญิงคนหนึ่ง พวกเขากำลังมีอะไรกัน
ผู้หญิงคนนั้น ตกใจจนรีบวิ่งออกไป เหลือแค่ ผมกับ ผู้ชายคนนั้น บรรยากาศตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดมาก ผมจึงขอโทษแล้ว กำลังจะเดินออกไป แต่ผู้ชายคนนั้น....
.
.
.
.
ค้างไหมละ 555 ไม่ต้องคิดมากผู้แต่งก็ค้างเหมือนกัน แต่จะให้ทำไงละ
ก็มันคิดไม่ออกนี้นา ผู้แต่งก็เป็นคนที่บรรยายฉากเรทได้ไม่ค่อยดีนัก กว่าผลตัดสินว่าจะแต่งต่อหรือไม่นั้นจะออก ต้องใช้ความ มโน ของนักอ่านทุกท่านเองแล้วละคะ
-ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านล่วงหน้าคะ ^^
