อุบัติร้ายลิขิตรัก

ค่ำคืนกับบรรยากาศสนุกสนาน เสียงแก้วกระทบกันของลูกค้าโต๊ะหนึ่ง เป็นหญิงสาวสามคนในชุดนักศึกษาสวมทับด้วยเสื้อคลุมตัวหลวม และเป็นลูกค้ากลุ่มแรกของวันนี้ซึ่งพวกเธอเข้ามานั่งกันตั้งแต่ผับเพิ่งเริ่มเปิด เสียงคุยเจื้อยแจ้วดังแข่งกับเสียงเพลงมันส์ๆ ดังกระหึ่มภายในผับที่ขนัดแน่นไปด้วยนักท่องราตรี

“เย้!! ในที่สุดก็เรียนจบซะที คืนนี้พวกเราฉลองกันให้เต็มที่เลยนะ”

หญิงสาวเจ้าของดวงตากลมโตนิสัยใจกล้าที่สุดในสามสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง

“ฉันรู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยเลยล่ะ เคร่งเครียดมาตั้งนาน คืนนี้จะดื่มให้เต็มที่ไปเลย”

“แต่ฉันว่าพวกเราแอบหนีมาที่แบบนี้ ไม่ค่อยดีมั้งพวกแก”

หญิงสาวคนสุดท้ายที่คิดต่างจากเพื่อนพูดขึ้นด้วยความกลัว ดวงตาคู่หวานภายใต้กรอบแว่นตาหันมองซ้ายทีขวาทีด้วยความหวาดระแวงเพราะไม่เคยมาสถานที่แห่งนี้มาก่อน

“นี่ พวกเราโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วนะ ไม่อย่างนั้นจะเข้ามานั่งในนี้ได้ยังไงกันคะคุณพลอยขวัญ”

หญิงสาวคนแรกผู้มีความมั่นใจสูงหันมาเอ่ย ทั้งโน้มน้าวแกมบังคับ

“ฉันรู้น่าริสา แต่ว่า...”

“เออน่า ไหนๆ เราก็มากันแล้ว ก็สนุกให้เต็มที่เถอะไม่มีอะไรหรอก จริงไหมยัยเอม”

“ใช่แล้วพลอย ขนาดยัยริสาที่ทางบ้านเข้มงวดเรื่องนี้มากโดยเฉพาะพี่ชายมัน มันยังกล้าแอบมาได้เลย ไม่เป็นไรหรอกน่า”

“เอาอย่างนี้ถ้ามีปัญหาอะไร ฉัน...อริสาคนนี้จะรับผิดชอบเอง”

เสียงใสดังขึ้นพร้อมกับยกมือตบที่หน้าอกตัวเองเบาๆ

“ก็ได้ แต่ไม่ดึกนะ”

“ได้ๆ ไม่ดึกหรอก มาชนแก้ว”

พลอยขวัญยกแก้วน้ำผลไม้ของตัวเองขึ้นชนแก้ว ทว่าสายสีหน้ายังคงกังวลตามแบบฉบับเด็กสาวใสซื่อเมื่อต้องอยู่ในสถานที่อโคจรเช่นนี้

ผิดกันกับอีกสองสาว อริสาและชะเอม ทั้งสองแอบมาเที่ยวกันมาแล้วหลายครั้ง และติดอกติดใจกับแสง สี เสียงของ จึงตั้งใจเอาไว้ว่าหากพวกเธอเรียนจบเมื่อไหร่จะต้องมาฉลองกันที่นี่ให้ได้ และด้วยกลุ่มเพื่อนสนิทของพวกเธอก็มีกันอยู่แค่สามคน พลอยขวัญผู้หวาดกลัวทุกสิ่งอย่างจึงถูกลากมาอย่างช่วยไม่ได้

“ยัยเอม ยัยพลอย ฉันไปห้องน้ำก่อน เดี๋ยวมานะ”

“อื้ม ระวังด้วย”

ร่างเพรียวบางเดินไปตามทางเดินที่ค่อนข้างเงียบและคับแคบ เพราะเป็นทางที่ตรงไปยังห้องน้ำโดยเฉพาะจึงไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านนัก

อยู่ๆ อริสาก็รู้สึกคล้ายกำลังถูกจ้องมอง เธอหันขวับไปด้านหลังพบชายร่างผอมสูงสักลายเต็มแขนทั้งสองข้างกำลังเดินตามมา เธอรีบหันกลับมาแล้วเร่งฝีเท้าก้าวเดินเร็วๆ ตรงไปทางห้องน้ำ คิดว่าอย่างไรก็ต้องมีคนอยู่ด้านในแน่นอน แต่ฝีเท้าด้านหลังกลับเร่งเดินมาดักหน้าหน้า ทำเอาเธอต้องหยุดเดินแล้วจ้องมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความหวาดระแวง

“มาคนเดียวหรือครับคนสวย”

สายตาโลมเลียที่จับจ้องมาทำให้เธอมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน

“คุณมีธุระอะไรกับฉัน เราไม่รู้จักกันเสียหน่อย”

“ถ้างั้นเราก็ไปทำความรู้จักกันหน่อยเป็นไง”

ขาเรียวก้าวถอยหลังเมื่อชายแปลกหน้าขยับเข้ามา

“หลีกไป!”

เธอพูดอย่างไม่เกรงกลัวแต่ก็เริ่มใจคอไม่ดีเพราะบริเวณนี้มีเพียงเธอกับผู้ชายคนนี้เท่านั้น

“จะรีบไปไหนล่ะสาวน้อย เรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลยนะ”

อีกฝ่ายพูดพร้อมจับข้อมือของเธอแน่น

“อย่ามาจับฉัน! ถอยไปซะไม่อย่างนั้นฉันจะอัดแกให้น่วมไปเลย”

เธอตกใจสะบัดข้อมือออกแล้วพูดเสียงแข็งข่มความกลัว ขณะที่สายตายังคงพยายามมองหาคนที่น่าจะเดินผ่านมาทางนี้ แต่มันช่างบังเอิญเสียเหลือเกิน เพราะตั้งแต่เธอเดินเข้ามาก็ยังไม่เห็นมีใครผ่านมาสักคน

“เก่งซะด้วย แบบนี้แหละพี่ชอบ…”

น้ำเสียงจาบจ้วงพูดจบก็คว้าแขนเรียวไว้แน่นแล้วออกแรงดึง

“อ๊าย!!ปล่อยฉันนะไอ้บ้า”

หญิงสาวขืนตัวพยายามสะบัดแขนออก กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

พลั่ก!!!

“โอ๊ย!!”

ชายแปลกหน้าปล่อยมือจากหญิงสาวแล้วร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อแขนถูกบิดด้วยมือแข็งแรงพร้อมกับน้ำเสียงเยือกเย็นจากผู้มาใหม่

“ฉันเห็นและได้ยินหมดทุกอย่าง จะให้เรียกตำรวจเลยไหม”

“ไม่นะ! อย่า…ก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง”

“รีบไสหัวไป!!”

เจ้าของร่างผอมสูงไม่รอให้พูดซ้ำ รีบเดินออกไปทันทีก่อนที่ตำรวจจะมา เพราะตนเองก็ไม่ได้เก่งกล้าอย่างที่แสดงออกมาจริงๆ เพียงแค่มามองหาสาวสวยชักชวนกันไปต่อข้างนอกอย่างที่ทำเป็นประจำ ทว่าคืนนี้กลับไม่ง่ายดั่งเช่นทุกครั้ง

อริสามองชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้ แววตาของเธอเป็นประกายเมื่อสายตาคมกริบหันมาสบตา คนอะไรหล่อเป็นบ้าเลย ขนาดเมาหน้าแดงยืนทรงตัวแทบไม่อยู่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาลดลงแม้แต่น้อย หญิงสาวได้สติเมื่อได้ยินเสียงเอ่ยถามของคนที่ช่วยเหลือ

“คุณ ไม่เป็นอะไรนะ”

“อ..เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

สายตากลมโตมองร่างสูงยกมือขึ้นยันกำแพงเพื่อพยุงตัวและคล้ายกำลังสะกดกลั้นอะไรบางอย่าง หรือเขาจะไม่สบาย คิดได้ดังนั้นก็ก้าวเข้าหาร่างกำยำทันที

“คุณเป็นอะไรไป ไม่สบายหรือเปล่าคะ”

เธอถามเมื่อเห็นชายหนุ่มเริ่มทรงตัวไม่อยู่ มือบางเอื้อมไปเพื่อจะจับแขนของเขา เป็นจังหวะที่อีกฝ่ายหันมา มือทั้งสองข้างของเธอจึงแปะเข้าที่หน้าอกล่ำสันเข้าอย่างจัง ทั้งคู่ต่างชะงักงันไปครู่หนึ่ง นิ้วเรียวเผลอขยับลูบไล้หน้าอกหนั่นแน่นอย่างเผลอไผล

ความรู้สึกร้อนวูบวาบเมื่อถูกสัมผัส ทำให้อารมณ์บางอย่างที่ชายหนุ่มกำลังอดกลั้นไว้หลุดออกมา เจ้าของร่างสูงจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น สายตาคู่คมกวาดมองทั่วร่างบางพร้อมกับหายใจแรง ก่อนจะเลื่อนมือลูบไล้กายได้สัดส่วนผ่านเนื้อผ้าลงไปยังสะโพกผาย

หญิงสาวได้สติเอาก็ตอนริมฝีกปากบางถูกเขาฉกจูบอย่างรวดเร็ว

“อื้อ!!”

“ตาบ้า!! ที่แท้คุณมันก็ลามกเหมือนตาคนเมื่อกี้ไม่มีผิด”

หญิงสาวยกมือขึ้นดันหน้าอกเขาอย่างแรงแล้วถอยออกมายืนต่อว่าคนที่ช่วยเธอไว้ แต่กลับมาลวนลามเธอเสียเอง

ร่างสูงเซถอยหลังเล็กน้อยจากแรงผลักของคนตัวเล็ก รู้สึกได้ถึงการกระทำที่ควบคุมไม่ได้ของตนเองเมื่อครู่ เขาสะบัดศีรษะไล่ความมึนงงในหัว พยายามเรียกสติกลับคืนมา

“ผม..”

“ไม่ต้องคิดจะแก้ตัวเลยนะ นายจงใจลวมลามฉันชัดๆ”

หญิงสาวเงื้อกำปั้นขึ้น พลันต้องชะงักค้างเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังเดินตรงมา

“วิน!!”

ร่างกำยำหันไปตามเสียงเรียก

“ทิว..”

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง แค่เห็นใบหน้าก็ว่าคล้ายแล้ว แต่ชื่อที่ออกจากปากของร่างสูงที่ยืนอยู่ใกล้เธอยิ่งย้ำชัดว่าใช่อย่างแน่นอน พี่ชายของเธอมาโผล่ที่นี่ได้อย่างไรกัน ก็ไหนว่ามีนัดสำคัญกับเพื่อนร่วมรุ่นสมัยเรียนที่เมืองนอก จะนัดเจอกันในถานที่เช่นนี้เลยหรือ หญิงสาวคิดพร้อมกับหลบไปอยู่ด้านหลังของผู้ชายตรงหน้า ลืมความโมโหที่เขาเพิ่งจะลวนลามเธอไปเสียสนิท เพราะเรื่องที่จะถูกจับได้ว่าเธอแอบหนีออกมาเที่ยวสถานที่เช่นนี้สำคัญกว่าสิ่งใด

ทิวาเดินตรงมา สายตากลับสะดุดเข้ากับบางอย่างแวบๆ ทางด้านหลังของเพื่อนจึงพยายามชะเง้อมอง

ทางด้านชายหนุ่มผู้กลายเป็นโล่กำบังมองตามสายตาของเพื่อนมายังด้านหลังของตน เขาเลิกคิ้วขึ้นเมื่อพบว่าเสียงตวาดแว้ดเมื่อครู่หายไปแล้ว แต่เจ้าตัวกลับมาก้มหน้าหลบเงียบอยู่ด้านหลังของเขาแทน

“นายเป็นยังไงบ้าง ไหวหรือเปล่า”

ผู้ถูกถามเวลานี้ใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์ยาบางอย่างผสมกับแอลกอฮอล์ส่ายหน้าอย่างระอาใจกับผู้ที่จงใจให้เขาดื่มมันเข้าไป

“ไม่ไหวแล้วล่ะทิว ฉันคงต้องกลับก่อน”

“ได้ๆ ถ้าอย่างนั้น นายรีบไปเถอะ ฉันจะกลับไปที่โต๊ะสักเดี๋ยว”

ทิวาพูดด้วยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของตน อุตส่าห์นัดเจอกันเสียดิบดีเพื่อจะได้มีเวลาคุยกัน ดันเกิดเรื่องเพราะบังเอิญพบเข้ากับบางคนเสียนี่ แต่ในระหว่างการสนทนา สายตาของเขาก็เพ่งมองไปที่ด้านหลังของเพื่อนรัก เมื่อก้าวไปด้านข้างเพื่อจะมองให้เห็นชัดๆ ร่างนั้นกลับหมุนตัวเพื่อนของเขา เบี่ยงตัวหลบอยู่ด้านหลังอย่างไม่ยอมโผล่หน้าออกมา ทิวาสบตาเพื่อนพร้อมกับพยักเพยิดไปทางด้านหลังของอีกฝ่ายด้วยสายตาตั้งคำถาม

ชายหนุ่มผู้เป็นกำบังให้กับเด็กสาวที่รู้สึกว่าตนกำลังช่วยเหลือเธออีกครั้ง ทำเพียงยักไหล่ตอบเพราะเขาเองก็ไม่รู้เช่นกัน แล้วอยู่ๆ มือเล็กที่กำเสื้อของเขาก็ปล่อยแล้วหันหลังวิ่งออกไปไวปานจรวจ จนสองหนุ่มมองตามแทบไม่ทัน

“ฉันคิดว่านายจะมาระบายเอากับเด็กที่ไหนง่ายๆ เสียอีก”

“บ้าน่า แต่..จริงๆก็มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย...แต่ช่างเถอะฉันไปล่ะ”

เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจพร้อมตบไหล่เพื่อนเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป

“สัปดาห์หน้าเป็นวันสำคัญที่บ้านฉัน นายต้องว่างมาให้ได้นะ”

ทิวาตะโกนไล่หลังไป อีกฝ่ายจึงยกมือขึ้นตอบกลับ

“แล้วเจอกัน..”

ร่างเพรียววิ่งออกมาจากทางเข้าห้องน้ำ ไม่สนใจอาการปวดท้องของตน เธอวิ่งอย่างเหนื่อยหอบมาถึงโต๊ะที่มีสองเพื่อนสาวต่างอารมณ์กำลังนั่งอยู่ ท่าทางลุกลนของอริสาทำให้ชะเอมอดหัวเราะออกไม่ได้

“แกจะรีบอะไรขนาดนั้นริสา ฉันยังไม่หนีไปไหนหรอกกำลังสนุกเลย”

“หมดเวลาสนุกแล้วพวกแก พี่ชายฉันอยู่ที่นี่”

“หา!!!”

สองสาวอุทานขึ้นพร้อมกันแล้วลุกพรวดขึ้นอย่างพร้อมเพรียง

“ไม่ต้องหา รีบไปกันเร็ว”

อริสาคว้ากระเป๋าของตนได้ก็ก้าวขาตรงไปยังทางออกอย่างรีบร้อน พาลให้เพื่อนสาวอีกสองคนต้องรีบตามไปด้วย ใบหน้าสวยหันมองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังยิ่งกว่าเพื่อนของตนเมื่อครู่เสียอีก อุตส่าห์ตั้งใจมาฉลองที่นี่แท้ๆ ทำไมโลกมันถึงได้แคบขนาดนี้ กำลังบันเทิงแต่ดันบรรลัยเสียนี่ อริสาคิดอย่างแสนเสียดายพร้อมรีบจ้ำออกไปจากที่นี่แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ก่อนที่พี่ชายของเธอจะมาเห็น