ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fanfic KNB || Best Part [ Kuroko × OC ] 《 END

    ลำดับตอนที่ #14 : Q14

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.31K
      277
      28 มี.ค. 63





    Q14





         กลับมานั่งดูการแข่งแล้วทั้งเธอและเพื่อนหนุ่ม การแข่งขันครึ่งหลังระหว่างเอสทั้งสองของทั้งสองทีม อายากะก็ยังจะคงเชียร์คิเสะคุงของเธอเสมอ



         เสียงนกหวีดดังเป็นสัญญาณเหมือนทุกครั้ง



         ไคโจสวนกลับเร็ว



         ถ้าดูไม่ผิดเมื่อกี้ตอนกัปตันสวมแว่นของโทโอคนนั้นเข้าไปขวาง คิเสะคุงทำเหมือนอาโอมิเนะ?



         ถึงจะยังไม่สมบูรณ์



         แต่ก็ถือว่ารวดเร็วมาก



         และทางฝ่ายโทโอก็ทำฟาล์วจนคิเสะคุงได้ลูกโทษถึงสองลูก



         "ยอดจริงๆเลยคิเสะ ทำได้สมบูรณ์แบบเหมือนอาโอมิเนะเลย"



         "ไม่หรอก น่าจะยังไม่สมบูรณ์ดี"โค้ดสาวแห่งเซย์รินขัด "หลักฐานก็คือเขาสวนกลับเร็วเฉพาะตอนที่อาโอมิเนะคุงไม่ได้เข้ามาป้องกัน คงเพราะยังไม่ตรงกับภาพในหัวที่คิดเอาไว้"



         จะก็อปก็ต้องก็อปให้ดูเป็นของตัวเองอีก



         "ก็แปลว่าคิเสะจะดวลตัวต่อตัวกับอาโอมิเนะอีกครั้งก็ต่อเมื่อเขาสามารถเลียนแบบสไตล์การเล่นได้อย่างสมบูรณ์แล้ว"



         รุ่นพี่คิโยชิเสริม ปรมาจารย์เซียนบาสแห่งเซย์รินสองคนนี้เอ่ย ทำเอาอยากจะหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาเลคเชอร์ แต่ขอส่งเสียงกรี๊ดลูกโทษสวยๆที่ลงห่วงของคิเสะคุงก่อนนะคะ



          46-58 แล้ว ไคโจสู้ๆๆ



         แต่ว่า



         อาโอมิเนะปาลูกเข้าห่วงสวนกลับไป เสียงนกหวีดดังขึ้นมาท่ามกลางความอึ้งของทุกคนในสถานที่แห่งนี้



         เมื่อกี้มันลูกชู้ตเหรอวะ…



         แบบนี้มันต้องฟ้อง มันชู้ตเหรอ มันไม่ใช่ลูกชู้ตนี่ มันเหมือนกับลูกที่ปาออกจากมือส่งๆไปเองนะ!!!



         สองคนนั้นในสนามพูดคุยกัน



         ไคโจดูไม่ยอมแพ้เลยสักนิด แต้มของทั้งสองทีมห่างกันตั้ง 12 แต้มเลยนะ



         และไม่นานนัก อายากะก็สัมผัสได้ว่าหนุ่มนายแบบนั้นเปลี่ยนไปแล้ว



         และทุกคนที่อยู่ข้างๆเธอไม่ว่าจคางามิ เท็ตสึยะ หรือแม้กระทั่งพวกรุ่นพี่ก็รู้สึกเหมือนกันหมดว่าคิเสะ เรียวตะที่กำลังอยู่ในสนามที่เผชิญหน้ากับเอสของปาฏิหาริย์เปลี่ยนไปแล้ว



         คิเสะคุงงงง



         คิเสะคุงงงงง คิเสะคุงของฉันผ่านอาโอมิเนะได้แล้ว อุแงงงง ที่รักคะ มาฟัดที ฮืออ



          และขณะที่พ่อหนุ่มนายแบบอันเป็นที่รักของเด็กสาวกำลังจะทำแต้ม ก็ถูกขวาง จนได้ยินเสียงนกหวีดเป่าฟาวล์แต่มันไม่จบเพียงแค่นั้น เพราะคิเสะคุงส่งลูกเข้าไปในห่วงเรียบร้อยแล้ว



         เลียนแบบอาโอมิเนะได้แล้ว



         แฟนฉันเป็นคนเก่ง เก่งที่สุดเลย ฮืออออ



         อาโอมิเนะฟาวล์ไปตั้งสี่ครั้งแล้ว



         ว้ายๆๆๆๆ



         ว้ายยยยยยย



         วันนี้ฉันจะไม่ใช่กาลกิณีแบบเจี๊ยบเลียบด่วน



         ตามแค่เก้าแต้มเอง เก้าแต้มที่หมายถึงสกอร์ no พันธุ์แมว



         51-60



         มีหวังงงง



         อาโอมิเนะสติหลุดแหละ



         หมอนั้นเสียบอล



         อ้าว



         ตามมาปัดลูกเฉยเลย



         อย่าพึ่งตีกันได้ไหม 



         จริงๆเลย พวกเด็กผู้ชายเนี่ยยยย



         แต่เลือดร้อนกันแบบนี้ก็ดีนะคะ มันส์ดี ชอบๆ










         เหลือควอเตอร์สุดท้ายสินะ



         อายากะเคี้ยวไวท์ช็อกโกแล็ตที่เหลือ เครียดจนลืมกินเลยแหะ



         เสียงของควอเตอร์ที่สี่เป็นสัญญาณบอกของการเริ่มต้น



         อาโอมิเนะไม่ได้เล่นไม่ออกแต่อย่างไร



         กลับกันเขาดูตั้งใจเล่นสู้มาก



         ฟาวล์ตั้งสี่แต่ยังมีใจเล่น



         ถามจริง เติมทรูมามากกว่าชาวบ้านเขาเหรอ?



         เกินเบอร์มาก



         เอสของรุ่นปาฏิหาริย์



         สองคนนั้นสลับผลัดกันทำเกมซ้ำไปซ้ำมา



        ไม่มีใครยอมใคร ไม่มีใครยอมถอย



        แลกหมัด ซัดกันนัวเนียสุดๆๆ



        แต่ว่า...ถ้าเป็นแบบนี้ คิเสะคุงจะไม่มีทางพลิกมานำได้เลยสักนิดจริงๆนะ



        สามนาทีสุดท้าย 98-106



        โค้งสุดท้ายแล้วใช่ไหมนะ



        "สาหัสจริงๆ"



        "นั้นสิเหนื่อยจังเลย"



         ใช่ ขนาดเราเป็นแค่คนดู เรายังเหนื่อยตามกับในสนามเลย



         "ไม่ได้พูดกับนาย"โค้ชสาวหันไปโวยใส่รุ่นพี่โคงาเนะ "แข่งมาขนาดนี้ จังหวะเกมก็ยังไม่เปลี่ยน พึ่งจะเคยเห็น สภาพจิตใจของผู้เล่นในสนามต้องอ่อนล้าสุดๆแน่ๆ"



          "โดยเฉพาะไคโจที่เป็นฝ่ายไล่ตามอยู่"



          เพราะตามเท่าไรก็ยิ่งห่างออกไป เพราะจังหวะมันไม่เปลี่ยนเลย



         ระยะห่างของแต้มมันก็เท่าเดิม



         ตอนนี้เป็นโอกาสของไคโจแล้ว หลังสมดุลถูกทำลาย



         การดวลตัวต่อตัวครั้งสุดท้ายของทั้งคู่ในนัดนี้



         และมันก็จบลงที่การพ่ายแพ้ของสุดที่รักของเธอ



         อายากะหงอย…



         หงอยโคตร



         ไม่อยากดูต่อแล้วอ่ะ



         เจ็บ



         เจ็บใจชะมัดเลย



        ทีมที่เชียร์ต้องมาแพ้โทโอตลอดเลยวะ



        ไม่ชอบเลย เสียใจ



        ยิ่งสภาพของคิเสะคุงที่ล้มไปกองกับพื้นแบบนั้น ที่ไม่สามารถลุกขึ้นมาจากพื้นได้ อายากะน้ำตาร่วงออกมาจากขอบตาที่เริ่มร้อนผ่าว หลังจบการแข่งขันที่สภาพของคิเสะคุงนั้นดูก็รู้ว่าไม่ไหวแล้ว



         ขาทั้งสองข้างล้า เขาต่อยพื้น ท่าทางเหมือนร้องไห้



         คุณเข้าใจคำว่าหัวใจสลายไหมคะ?



         อายากะโคตรเข้าใจเลย



         ยิ่งเห็นคิเสะคุงร้องไห้แบบนี้ด้วยแล้ว



         อายากะยิ่งรู้สึกเจ็บมาก



         Top8 ระดับประเทศ ทีมบาสไคโจ



         "จะมัวแต่นั่งเครียดกันไม่ได้หรอกนะ รีบกลับไปฝึกซ้อมกันดีกว่าน่า"



         "กลับเหรอ? ยังมีรุ่นปาฏิหาริย์คนอื่นแข่งอีกนี่ครับ?"



         "ถ้าทำได้ก็อยากจะอยู่ดูตอนจบหรอก"



         "ถ้างั้นก็ไปหาโรงแรมค้างกัน"



         คางามิพูดบอกไป เธอได้ยินเสียงของความวุ่นวาย ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินออกมาเองก่อน ขณะที่ปาดน้ำตาไปด้วย 



         เชียร์ทีมไหนก็แพ้หมด แบบนี้รอบหน้าเชียร์โทโอแม่มเลยดีไหม?



         ต้องเจอฤทธิ์อายากะกาลกิณีเสียบ้าง!!!



        ออกมาสงบสติอารมณ์ต่ออีกหน่อย



         ปาดน้ำตาของตัวเองออกไปเบาๆ ไม่นานพวกทีมเซย์รินก็ออกมาตาม 



         "ใกล้จะออกแล้ว เอาออกมาได้แล้วมั้ง"



         "ครับ"



         เท็ตสึยะตอบรุ่นพี่สาว ค่อยๆเอาเบอร์สองออกจากกระเป๋า อายากะรับน้องมาอุ้มเอาไว้ เธอได้ยินเสียงบ่นจนต้องหันไปมองชายร่างยักษ์ที่เดินผ่านไป และเห็นเท็ตสึยะที่ค้างไปคล้ายตกใจ



          แต่ก็ไม่ได้ทักอะไรหรอก



          ยิ่งเห็นเท็ตสึยะมองตามแผ่นหลังที่เดินไป อายากะก็มองตามไปด้วย



          รุ่นปาฏิหาริย์



          มุราซากิบาระ











         ระหว่างที่นั่งรถ เสียงโทรศัพท์ของอายากะก็ขยับสั่นก็จะนิ่งไป เธอเปิดอ่านเมล์ของคิเสะคุงที่ส่งมาหาดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายก็แค่พยายามทำตัวร่าเริงเพื่อกลบเกลื่อน 



          อายากะกดแป้นพิมพ์ข้อความกลับไปให้กำลังใจตามประสา



         ก่อนจะรู้สึกถึงแรงที่ทับลงมาบนไหล่



         "คุณฮิโรโตะ แชทหาหนุ่มเหรอครับ?"



         คำพูดคำจาของตานี้น่าโขกหัวซะจริงๆ



         "ให้กำลังใจคิเสะคุงต่างหาก"



         "วันนี้คิเสะคุงได้กำลังใจจากคุณไปเยอะแล้วนะครับ"บอกแล้วช้อนตาขึ้นมามองเด็กสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน "แถมยังได้น้ำตาจากคุณอีกนะ ไม่ดีเลย"



           "ฉันอินกับการแข่งเถอะ นัดนายกับโทโอฉันก็ร้อง อย่ามา"



           "ก็ไม่อยากเห็นใคร...ทำคนที่เราชอบร้องไห้นี่ครับ"



           น้ำเสียงนั้นทำให้เด็กสาวนิ่งงัน อายากะทำตัวไม่ถูกกับคำพูดเสียงแผ่วเบา



           พวกในชมรมนายก็ไม่ได้หลับนะเว้ยยย



           "รอบหน้าไม่ร้องไห้แบบนี้อีกแล้วนะครับ"



           "งั้นวินเทอร์คัพก็เอาชนะให้ได้สิ"



           อายากะท้าทายออกไป เผื่อมันจะไปเป็นแรงผลักดันอะไรให้หนุ่มจืดจางข้างๆบ้าง รายนั้นเงียบไปอยู่พักนึง ก่อนจะละจากการซบขึ้นไปนั่งปกติ แล้วมองมาที่เธอพร้อมส่งยื่นนิ้วก้อยมา "สัญญาสิครับ ว่า ถ้าชนะ จะไม่ร้องไห้"



            "ทำอะไรเป็นเด็กๆไปได้"



           "ก็แบบเด็กๆนี่แหละครับ"เขามองสบตาสีทับทิม "ซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองแบบเด็กๆดีกว่าโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ทำตามหัวใจของตัวเองไม่เป็นนะครับ"



           คมไปอีก



           มีดบาดนิ้วไปเลย



           "เร็วสิครับ ไม่อยากรอคุณฮิโรโตะเก้อนะ"



           "งั้นก็เลิกเรียกคุณฮิโรโตะได้ไหม?"



           "เรื่องนั้น...ผมเคยบอกแล้วไงครับ"



          อายากะยกยิ้มร้ายคล้ายจะแกล้งไอ้เจ้าคนที่ขายทองหยอดเธอมาหลายวันตอนฝึกที่ค่าย "คนจีบกันก็ต้องสนิทกันไม่ใช่เหรอคะ เท็ตสึยะ"



          "หรือว่าเท็ตสึยะไม่กล้าเอ่ยย"พร้อมทำเสียงล้อเลียน



          "อายะจัง"



          "ฮ...ฮะ?"



          "อายะจัง"



          ไหงคนถูกแกล้งเมื่อกี้กลายเป็นคนคุมเกมได้เล่า



         "อายะจังห้ามร้องไห้อีกนะครับ"



         เขาว่าแล้วถือวิสาสะมัดมือชกจังหวะที่เธอตกใจเกี่ยวก้อยไป แล้วเขย่าเบาๆ สบสายตาบ่งบอกถึงความจริงจังจากคำพูดและเอ่ยย้ำอีกครั้ง "ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ห้ามร้องไห้ให้เขาอีกนะครับ"



          "คนที่จีบคุณอยู่อย่างผม หวงคุณมากนะครับ"



          ………



          หน้าของอายากะแดงประหนึ่งมะเขือเทศสุก และระเบิดออกแทบจะทันที




          คงไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าเธอเขินแค่ไหน?






    |||||


    จบ Q14 แล้วก็จบซีซั่นหนึ่งของอนิเมะแล้วค่า

    ก่อนอื่นขอบคุณที่ทุกคนพาเรามาถึงตรงนี้ได้นะคะ!

    เราดีใจมากๆที่มาถึงตรงนี้ได้


    และคงต้องพักในวันอาทิตย์นี้แต่ก็อยากจะขอพักมากกว่านี้หน่อยนะคะ เพราะปวดแขนมากจริงๆ โหมบ่อยมาก พอเห็นคอมเม้น กำลังใจต่างๆนาๆ 


    เอาเป็นว่า ss.2 หรือ Q15 จะมาต่อแน่นอนนะคะ ไม่ทิ้งไปไหนแน่นอน ขอบคุณค่า! รักทุกคนเลยนะคะ ❤






    TB
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×