คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ARC 1 :: 9. [ Basic Hero Class ] + เพิ่มรูป fa ประกอบ
o n l y u | fanfic bnha
midoriya izuku x shiori sachita (oc)
อัพตอนสมบูรณ์ ; 14 May 2021
แก้ไขย่อหน้า ; 9 June 2021
ARC 1 :: 9. [ Basic Hero Class ]
ชีวิตในยูเอย์ไม่ต่างอะไรจากโรงเรียนม.ปลายธรรมดาๆ ยังคงมีการเรียนการสอนแบบโรงเรียนทั่วไปตามแบบแผนของกระทรวงศึกษาธิการ เพื่อต่อยอดในอนาคต ความรู้พื้นฐานจำเป็นต้องมี แม้แต่นักเรียนที่วาดฝันอนาคตจะเป็นฮีโร่ก็ตาม - ซาจิตะมองกระดานสลับกับจดบันทึกเลคเชอร์เงียบๆ
ตอนนี้เป็นคาบภาษาอังกฤษของอาจารย์ไมค์ หรือ ชื่อฮีโร่พรีเซนท์ไมค์ โปรฮีโร่ที่เป็นเพื่อนสนิทกับอาจารย์ที่ปรึกษา เขามองพวกเธอผ่านแว่นกันแดดสีเหลือง
"เอาล่ะ! ประโยคต่อไปนี้ ข้อใดผิดเอ่ย!?"
ซาจิตะมองคำถาม กำลังคิดจะยกมือตอบคำถามบนกระดาน หากแต่ฝ่ามือของอาจารย์ไมค์ชี้ไปที่ด้านหลังของเธอ เด็กสาวผมเทาควันบุหรี่หันตามทิศทางของมือ "ยาโอโยโรซึ!"
คำตอบที่เด็กสาวผมหางม้าที่นั่งด้านหลังตอบเป็นคำตอบที่ถูกต้อง ผิดกับคำตอบที่ซาจิตะทดไว้ในกระดาษของเธอ ดวงตาสีฟ้าอ่อนกระพริบตามองตรวจคำตอบเปรียบเทียบกันก่อนจะค่อยๆพยักหน้าของตัวเองว่าตัวเองทำผิดที่ตรงไหน
ผิดจุดเดิมตลอดตั้งแต่สมัยเรียนคนเดียวจนตอนนี้เลยสิ ให้ตาย
"ชิโ --- ซัจจังครับ ไปหาอะไรทานด้วยกันไหม?"
ซาจิตะหันมองตามเสียงเรียกหลังคาบเช้าทั้งหมดผ่านไปแล้ว ดวงตาสีฟ้ามองสบกับลูกแก้วสีมรกตใสซื่อที่ถามอย่างตรงไปตรงมา เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ ยามเหลือบสายตามองไปยังด้านหลังที่มีเด็กสาวแก้มกลมผมบ็อบโบกไม้โบกมือและเจ้าของร่างสูงสวมแว่นอยู่ด้วย "ได้ค่ะ"
"งั้นก็ไปกันเถอะ ทั้งสองคน!" พอได้รับคำตอบ เด็กสาวหน้าตาน่ารักเจ้าของแก้มกลมอย่างอุรารากะก็กล่าวนำ
"ยังไปไม่ได้ค่ะ"
เธอขัดขึ้น
"เอ๊ะ?"
สามเสียงผสานกัน ซาจิตะถอนหายใจแล้วเอ่ยบอกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆและจริงจัง
"ล้างมือให้สะอาดก่อนค่ะ ไปล้างแล้วค่อยไปกิน"
อิซึคุหัวเราะแห้งๆขึ้นมายามที่ได้ยินเช่นนั้น
ท่าทางจริงจังแบบนั้น ดูดุไม่น้อยเลย
หลังจากล้างมือกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งสี่ก็เดินกันไปที่โรงอาหาร ตลอดการเดินมาจะมีเสียงพูดคุยจากเด็กสาวแก้มกลมเป็นเสียงสดใส บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเธอเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดีและเข้าถึงง่าย ซาจิตะฟังบทสนทนาของแต่ละคนมาจนถึงโรงอาหารยูเอย์ เราแยกย้ายกันไปหาของที่จะทาน ซาจิตะเดินไปต่อแถวเงียบๆรอจนถึงคิวของตัวเอง
เมื่อได้รับไข่ตุ๋นญี่ปุ่นถ้วยหนึ่งแล้ว เธอก็ถือถาดออกมา โดยปกติเธอไม่ใช่คนที่กินเยอะอะไรมากมายนัก เมื่อเดินออกมาจากแถวก็ต้องรีบชะงักและยั้งตัวเอาไว้ เมื่อเกือบชนเข้ากับคนอื่น ซาจิตะพ่นลมหายใจเมื่อไม่ได้เป็นอะไร
"ซัจจัง ได้แล้วเหรอครับ?"
"ค่ะ"
"ผมก็ได้แล้วเหมือนกัน… ร เราไปหาที่นั่งกันไหมครับ?" ทางนั้นชักชวนเธอ ซาจิพยักหน้ารับตอบ ก่อนที่เด็กสาวผมสีเทาจะเดินนำเด็กหนุ่มผมสีเย็นตาตรงไปหาที่นั่ง
เมื่อเห็นโต๊ะว่าง ซาจิวางถาดของตนลงจับจองที่นั่ง มิโดริยะ อิซึคุขยับกายไปนั่งตรงข้ามเธอ ใบหน้าของเด็กหนุ่มมีรอยกระขึ้นสีแดง
นั่งกันสองคน - สองคน สองคนกับซัจจัง
ดวงตาของซาจิตะหลุบลงสำรวจถาดอาหารของอีกฝ่าย มองไปที่คัตสึด้ง แล้วก็เงยมามองหน้าอีกฝ่าย พลางเอ่ยคำถามถาม
"จะรออีดะกับอุรารากะก่อนหรือกินไปก่อนเลยดีคะ?"
"ผ ผมคิดว่า…"
ตอนนี้อิซึคุอยากจะยกมือตีปากตัวเองไม่ให้ตะกุกตะกักเพราะความตื่นเต้นเด็กสาวตรงหน้า - ให้ตาย ไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เรื่องเลย อิซึคุ เขากำลังเสียอาการอะไรของเขากันเนี่ย
"คะ?"
เจ้าของตาสีฟ้าอ่อนขมวดคิ้วสงสัยพร้อมหรี่ตาคล้ายจับผิด
"ป เปล่าครับ"
"อิซึคุ"
เธอกดเสียงต่ำ ทำเอาคนที่กำลังเขินอายไปไม่ถูก เขารู้สึกลนลาน ยามที่น้ำเสียงเรียบกดต่ำ และนัยน์ตาเรียบเฉยของเธอจ้องมองมาสบตาสีมรกตตรงๆ
หัวใจของเขาถูกทุบราวมันเป็นหน้ากลองที่รองรับการกำหนดจังหวะของผู้ตีบรรเลง
"กลัวฉันอีกรึไงคะ?"
"ม ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะครับ!"
"จริงเหรอคะ?"
"ครับ!"
ยิ่งกว่าพิรุธ
อิซึคุรู้ตัวเองดี เพราะฉะนั้นสิ่งที่จะช่วยลดความตื่นเต้นก็คือการเปิดอกพูดคุยกับเธอที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน
หัวข้อที่เขาจะเป็นธรรมชาติที่สุด
"คาบบ่ายจะเป็นคาบเรียนฮีโร่ของออลไมท์สินะครับ"
"ค่ะ"
"จะเป็นการเรียนแบบไหนกันนะ…"
"ขึ้นอยู่กับออลไมท์ค่ะ"ซาจิตะตอบไป "อย่างที่อาจารย์ไอซาวะได้บอกในวันแรกว่ายูเอย์ให้อิสระต่อการสอนของอาจารย์มากๆ ออลไมท์ก็คงเป็นการสอนแบบออลไมท์ค่ะ ฉันคิดว่านะคะ"
คนที่ได้รับคำตอบนิ่ง ตาของเขาใสเป็นประกาย ดูตื่นเต้น
ดูเปล่งประกาย
ดูเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
ประกายของความฝัน
"อิซึคุ…"
เธอเรียกเขาที่ดูจมลงไปกับห้วงของความฝันแม้จะยังไม่ได้หลับ คนถูกเรียกสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะแห้งๆออกมา นิ้วมือเกาแก้มของตัวเอง
และซาจิตะที่แสนจู้จี้ราวแม่คนที่สอง - ขยับมือตีมือที่กำลังเกาแก้ม นัยน์ตาสีฟ้าปรายตาใส่ด้วยหางตาบ่งบอกถึงความไม่พอใจและกำลังตำหนิการกระทำของมิโดริยะ
"อย่าเกา เดี๋ยวก็เป็นรอยหรอกค่ะ"
แม่เขายังไม่ดุขนาดนี้เลย…
"ข ขอโทษครับ!"
เขาเผลอขอโทษเสียงดังอีกแล้ว - จนซาจิตะถอนหายใจ
"ดังไปค่ะ อิซึคุ ลดเสียงด้วยนะคะ"
มิโดริยะ อิซึคุ ภาวนาให้อีดะคุงและอุรารากะซังมาถึงที่โต๊ะเร็วๆขึ้นมา
"ฉันเปิดประตูเข้ามาอย่างคนธรรมดาแล้ว!!"
เสียงตะโกนดังจนทำให้เธอเงยมองตาม ร่างสูงของฮีโร่อันดับหนึ่งตรงเข้ามาในห้อง 1-A สายตาของทั้งห้องได้จับจ้องไปที่สัญลักษณ์แห่งสันติภาพ หรือ หมายเลขหนึ่ง
"ฉันจะเป็นคนสอนวิชาพื้นฐานฮีโร่"เขาแนะนำตัวเอง "ซึ่งเป็นวิชาที่มีไว้เพื่อสอนพื้นฐานของการเป็นฮีโร่ เป็นวิชาที่หน่วยกิตเยอะที่สุดด้วย"
ดูจากชื่อวิชาก็บอกหมดแล้วแหละ…
และอีกอย่างแผนกฮีโร่ วิชาเกี่ยวกับฮีโร่จะหน่วยกิตเยอะที่สุดก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยสักนิด
"เอาล่ะ!!"เขาส่งเสียงดัง "อาจดูรวดเร็วไปเสียหน่อย แต่! วันนี้เราจะฝึกการต่อสู้!!"
อุปกรณ์สื่อการสอนอย่างป้ายคำว่า 'Battle' ถูกโชว์มาต่อหน้าพวกเรา
กล่องเก็บชุดคอสตูมฮีโร่เรียงรายออกมาจากที่เก็บที่เลื่อนออกมา ทุกคนค่อยๆทยอยกันเข้าไปหยิบจับจองกล่องต่างๆที่บรรจุชุดคอสตูมฮีโร่ของทุกคนตามเลขที่
ว่าก็ว่าเถอะ - ซาจิตะเองก็อยากเห็นเหมือนกันว่าบริษัทที่ได้รับชุดของเธอไปผลิต เขาจะผลิตออกมาอย่างไรจากศิลปะอันล้ำลึกของเด็กสาวผมหยักศกตัดสั้น แค่คิดตอนนี้ซาจิจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเขียนแบบดีไซน์ของชุดออกไปแบบไหน
"ชิโอริ เลขที่เธอเท่าไรนะ?"
"12 น่ะ"
ซาโต้หันมาถามเธอ และซาจิตะก็ตอบคำถามของอีกฝ่าย หนุ่มร่างใหญ่ขยับมือส่งกล่องที่มีหมายเลขสิบสองให้กับซาจิ มือของเด็กสาวม.ปลายปีหนึ่งรับมันมาถือไว้ในมือ แอบขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ามันค่อนข้างมีน้ำหนัก
เธอถือกล่องเก็บคอสตูมเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของนักเรียนหญิง เช่นเดียวกับคนอื่นๆในห้อง ระหว่างที่กำลังเดินแรงกอดคอจากด้านหลังก็ทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
"ฮายยย ~! แม่ขาก็จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนริทใช่ไหมน้า!"
"ปล่อยฉันด้วยค่ะ โคซากุระ"
"ไม่เอาหรอกค่ะ แม่ขา ลูกสาวของแม่กลัวหลงนี่นา"
ซาจิอยากจะทุบหัวของเจ้าของผมสีพิสุทธิ์สะอาดตาที่กำลังกอดคอเธอให้บวมปูดชะมัดยาก
เธอเร่งฝีเท้าของตัวเองสะบัดตัวออกมาจากโคซากุระ ริทสึกะ เดินเข้าห้องแต่งตัว เพื่อนนักเรียนหญิงในห้องหลายๆคนกำลังแต่งชุดฮีโร่กันอยู่ ซาจิตะแอบทอดมองดีเทลชุดของแต่ละคนด้วยความแอบทึ่งไม่น้อย
"ชิโอริซัง ไม่เปลี่ยนชุดเหรอคะ?" ยาโอโยโรสึทักเธอขึ้นมา ซาจิหลุดจากความคิดของตัวเองแล้วบอกขอบคุณอีกฝ่ายก่อนจะเปิดกล่องคอสตูมของตัวเอง
เธอถอดชุดนักเรียนของตัวเองออก คนอื่นดูเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างคล่องแคล่ว แตกต่างจากเธอที่แอบรู้สึกอายๆกับการเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องร่วม - อ่า มันคงเพราะไม่ได้ใช้ชีวิตในโรงเรียนทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยดีกับการต้องเปลี่ยนเสื้อผ้ากับคนอื่นล่ะมั้ง ซาจิคาดเดาและตั้งสมมุติฐานเอา
ความรู้สึกหลังสวมใส่ชุดฮีโร่เข้าไปในร่างกาย มันหลวม
เข็มขัดพอช่วยได้บ้าง น้ำหนักของชุดตอนอยู่ในกล่องดูมีน้ำหนัก แต่เมื่ออยู่บนตัวกลับไม่ได้มีน้ำหนักอะไรขนาดนั้น แต่ก็ดีแล้ว เพื่อการเคลื่อนไหวที่คล่องตัว ซาจิตะสวมถุงมือและรองเท้าต่อ สองอย่างนี้พอดีกับตัวของเด็กสาวพอดี
"ริทจัง ชุดเธอมันสุดยอดไปเลย!"
อาชิโดะ มินะ ส่งเสียงร้องออกมา เมื่อเห็นชุดของเพื่อนร่วมห้อง ซาจิตะมองตาม ริทสึกะยังไม่ได้สวมใส่มัน เธอคนนั้นเพียงแค่ถอดชุดนักเรียนและเอาชุดฮีโร่จากการนำกิโมโนมาประยุกต์เป็นชุดฮีโร่
"ใช่ม้า เค้าใส่อะไรก็สวยใช่ไหมล่า!"
"ยอมเขาจริงๆเลย"
จิโร่บ่นออกมาพลางถอนหายใจกับท่าทางของเพื่อนร่วมห้อง
ซาจิมองคอสตูมของอิซึคุสลับกับออลไมท์
อือ รู้เลยว่าอินสไปรซ์จากไหน
รายละเอียดของการฝึกการต่อสู้ถูกอธิบายพร้อมการสอน ซาจิตะฟังเงียบๆไม่ได้แสดงความคิดเห็นของเธอขัดอะไรฮีโร่อันดับหนึ่งจบจนกระทั่งความวุ่นวายเกิดขึ้นในหมู่นักเรียนที่กำลังตั้งคำถาม
"จากนี้ไปจะให้พวกเธอแบ่งออกเป็นทีมวิลเลินกับทีมฮีโร่แล้วต่อสู้กันด้วยรูปแบบ 2vs2!"
"แล้วจะตัดสินผลแพ้ยังไงคะ?"
"อัดให้ปลิวเลยได้รึเปล่า?!"
นั่นเป็นความคิดของฮีโร่หรือวิลเลินกัน - ซาจิหรี่ตา
"จะมีการคัดออกเหมือนรอบอาจารย์ไอซาวะรึเปล่าคะ?"
เข็ดแหละ
"ห้องพวกเรามี 22 คน! ถ้าแบ่งจะต้องแบ่งยังไงถึงจะดีครับ? มีคู่หนึ่งเหลือเป็น 1vs1 เหรอครับ?"
เป็นคำถามที่น่าสนใจ
"ผ้าคลุมนี่เจ๋งดีนะว่าไหม?"
อันนี้ผิดประเด็น
ออลไมท์เปิดโพยคำตอบของทุกคำถามเขาเงยขึ้นมาอีกครั้ง หลังไอเบาๆ "จะไม่มีการสู้แบบ 1v1 แต่จะมีคู่หนึ่งที่ได้ 3vs3 ส่วนที่เหลือจะเป็น 2vs2"
อ่า ถ้าออลไมท์อยากจะดูระบบการทำงานเป็นทีม การเลือกแบบนี้ก็นับว่าถูกต้อง
"ซึ่งทีมที่มีสามคนสองทีมต้องแข่งกันอย่างไม่มีข้อแม้"
จากนั้นการจับฉลากตามตัวอักษรก็เริ่มขึ้น ซาจิตะล้วงเข้าไปในกล่องจับขึ้นมา มองตัวอักษรบนลูกบอลที่ตัวเองถือ
และแต่ละคนที่กำลังทยอยทีมจับกัน
ตัวอักษรบนลูกบอลของเธอคือ A
จนทุกคนเริ่มรวมทีม ซาจิตะเห็นแล้วว่าทีมสามคนทีมแรกคือทีมอะไร ทีม D นั่นเอง
ทีม D ที่ประกอบไปด้วยอีดะ บาคุโก และ โคซากุระ
ให้ตายสิ สาธุเถอะ อย่าเป็นเธอเลยที่ต้องมาเผชิญกับทีมอเวนเจอร์แบบนี้
แต่โชคชะตาไม่ได้เข้าข้างซาจิตะเท่าไร เมื่อค้นพบว่าทุกคนมีคู่หมดแล้ว
"แม่หนูชิโอริ"ออลไมท์เรียกเธอ "ตัวอักษรของเธอเป็นตัวอะไรเหรอ?"
ซาจิไม่ได้ตอบทันที
ลูกแก้วสีฟ้าอ่อนสบกับลูกแก้วสีมรกตที่มองมาคล้ายคาดหวัง เขาจับทีมกับอุรารากะแล้ว มิโดริยะขยับปากถามเธอประมาณว่า ของผม A ครับ - ซัจจังเป็นตัวอะไรเหรอ
ซาจิพ่นลมหายใจ
" A ค่ะ"
คำตอบของเธอทำให้อิซึคุตัวแข็งค้างในทันที
นั่นเท่ากับว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับบาคุโกที่กำลังพร้อมจะกระโจนเข้าใส่ ระหว่างที่ฟังออลไมท์อธิบายกติกา เธอที่เดินเข้าไปหาสมาชิกทีมอีกสองคนก็สังเกตเห็นว่าเจ้าของผมสีเย็นตาน่ะตัวสั่นขนาดไหน
เธอวางมือลงบนไหล่ของอีกฝ่าย จนอิซึคุสะดุ้ง เขาหันขวับมาหาเธอ
"อย่าทำตัวเหมือนจะมีเรื่องกับนักเลงหลังเลิกเรียนแบบนั้นแล้วกลัวว่ากลับบ้านไป แม่จะจับได้แบบนั้นสิคะ"
เอ...หรือจริงๆ ถ้าเจอนักเลง อิซึคุจะรู้สึกดีกว่าเจอทีมนั้นกันนะ
|||||
Talk with มาวว ♡
อรุณสวัสดิ์นะคะ
ตอนนี้อาจมึนๆเบลอๆไปบ้างนะคะ!
จะพยายามมาต่อเรื่อยๆค่ะ!
( เรฟชุดฮีโร่ | ซัจจัง | ริท(ซ้าย) )
ราตรีสวัสดิ์นะคะ มาวยังมะได้นอนเลย แหะ รักและขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น