Start Again (บทของพระรองนี้ผมขอจบลงเพียงเท่านี้)
ในชีวิตของคนเราอาจเป็นได้ทั้งพระเอกในความรักของตนเอง เป็นตัวร้ายในความรักของคนอื่นหรือแม้กระทั่งเป็นพระรองที่ต้องยิ้มรับทุกความเจ็บปวด....
ผู้เข้าชมรวม
32
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
32
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 28 ธ.ค. 66 / 10:34 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ในชีวิตของคนเราอาจเป็นได้ทั้งพระเอกในความรักของตนเอง
เป็นตัวร้ายในความรักของคนอื่น
หรือแม้กระทั่งเป็นพระรองที่ต้องยิ้มรับทุกความเจ็บปวด....
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วันนั้นเป็นวันที่อาาศสื่น ไม่ร้อนหรือหนาวเินไป ผมไ้พบับเธอ ผู้มีรอยยิ้มแสนสใส เสียหัวเราะอเธอมันทำให้โลอผมเปลี่ยนไป สายลมเบา ๆ ที่พัมาทำให้ผมอเธอปลิวไสว เธอยมือึ้นมาเี่ยวเส้นผมสีำวาวยาวสลวยั่เส้นไหมนั้นเอาไว้ ทันในั้นเอที่เธอไ้สบาับผม วินาทีนั้นผม็รู้แล้วว่าหัวใอผมมันไ้มีนเ้ามาับอเป็นที่เรียบร้อยเสียแล้ว
ุบ
'เหม่อไรว่ะเรย์'เสียเรียื่อผมพร้อมับวามรู้สึเ็บี๊ที่หลั ทำให้ผมหลุออาภวั์ หลัาที่อีฝ่ายทัทาย็เินไปนั่เ้าอี้ฝั่ร้ามับผม
'เปล่า แ่ิว่านี้็ใล้ะปิเทอมแล้ว..ไวเนอะ'
ผมอบำถามาเพื่อนสนิทที่รู้ัันั้แ่มัธยมปีที่ 4 ิวับผมเรารู้ัันมา่อนที่ะเ้ามหาลัย หมอนี้เป็นนเฟรนลี่ เ้าับนไ้่ายทำให้เป็นที่รู้ัับนหมู่มา
'ี้า..ุยอะไรันอยู่เหรอ'เสียหิสาวัึ้นพร้อมารปราัวอเธอ
ร่าบอบาน่าถนุถนอมและยัสใสัวันวานเินเ้ามานั่้าิว
ผมส่ายหน้าแล้วยิ้มรับเป็นารทัทาย อาาศและสายลมเบา ๆ พัเ้ามาเหมือนัวันวานในวามทรำอผม เส้นผมัใยไหมสีำที่ปลิวามลมทำให้ภาพมันยัสวยามเพียแ่มีบาสิ่ที่แ่าไป นั้นือเธอไม่ไ้เป็นนัเรียเส้นผมเอแล้ว เพราะอนนี้ิวำลััทรผมให้เธออยู่
ผมไ้แ่มอภาพรหน้า้วยรอยยิ้มที่่อนวามเ็บปวไว้้าใน แม้ว่าเวลาะผ่านมาแ่สีถึห้าเือนแล้วที่ทั้สอลบันแ่นถึอนนี้ผม็ยัิว่า ถ้าอนนั้นเป็นผมที่เินเ้าไปทัเธอ ถ้าอนนั้นผมยื่นร่มในมือให้เธอ่อน ถ้าอนนั้นผมเ้าถึเธออนล้ม่อน ถ้าอนนั้นเป็นผมที่พาเธอไปส่ห้อพยาบาล ถ้า....
ในหัวอผมมันมีำว่าถ้าเ็มไปหม แ่สุท้ายผมรู้ีว่าถึอนนั้นะเป็นผม เธอ็ไม่หันมามออยู่ี..
ลอเปรียบีวิอผมให้เหมือนนิยายสัเล่มที่มีัวเอือิวับเธอนนั้น ผมเป็นไ้แ่พระรอที่ทำไ้แ่แอบรั ไม่ล้าแม้แ่ะแสวามรู้สึอัวเอให้นาเอไ้รับรู้
'มึ'
'หืม'
เสียอิวเรียผมอีรั้ ผมหันไปมอหน้าิว ส่เสียอบรับในลำอพร้อมเลิิ้วเป็นเิรับรู้และให้อีฝ่ายพู่อ
'ูับฝ้ายะไปินิม มึไป้วยันเปล่า'ิวเอยวนผมพร้อมับหันหน้ามายิ้มให้ผม แ่ผมรู้ีว่าิวแ่วนเป็นมารยาม นอย่ามันอยาไปเันสอ่อสอมาว่า
ผมสายหน้าเป็นำอบพร้อมยิ้มให้ทัู้่ เป็นสัลัษ์ว่าผมไม่ไป้วย
เมื่อไ้ำอบาผมิวับฝ่าย็อัวาไป เหลือผมนั่อยู่ที่เิมนเียวเหมือน่อนที่ิวะเินเ้ามา ผมไ้แ่นั่เหม่อลอยนเวลาผ่านไป าที่เา้นไม้ทอถึแ่พอบัแสให้ผมอนนี้เานั้นับทอยาวไปถึอีฝั่อโ๊ะพร้อมับท้อฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีส้ม
ฟิ้ววว
สายลมไ้พัมาอีรั้ ผมยมือึ้นบัใบหน้าเพื่อป้อันเศษฝุ่นที่สายลมไ้พัพามา พร้อมวามรู้สึที่เยมีเริ่มาหายไป
'เฮ้ยย' ผมถอนหายใ่อนัสินใลุาที่นั่แล้วเินออมา ในมุมมออบุลภายนออาแ่เห็นนลุออาที่นั่เรียมัวลับบ้านหรืออาะไปสัสรร์่อ แ่ในมุมมออผม มันือารเินออาวามรู้สึที่เยมีให้ับใรบาน ผมทิ้มันไว้รนั้นและเลือที่ะลอเริ่มใหม่ับใรสันที่อาะเ้ามาในอนา
ันั้นอนนี้ผม็พร้อมแล้วที่ะเลิับบทบาทพระรอในนิยายอใรบานแล้วมาเริ่มบทพระเอในนิยายอผมเอ
และผมหวัว่าุ....อาเป็นนนั้นที่ผมรออย
ผลงานอื่นๆ ของ Leben ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Leben
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น