สาวน้อย..ในตู้กระจก

เนื้อเรื่อง

-*

ดึกแล้ว.... ชายหนุ่มโซเซลงจากรถเมล์ ด้วยอาการอ่อนล้า งานการอันแสนหนักอึ้งเมื่อตลอดช่วงกลางวัน และยังจับพลัดจับผลูลามปามมาช่วงเย็นค่ำ กว่าเขาจะทำงานเสร็จสิ้นลงไป มันก็ดึกโข สมองเริ่มมึนงง อ่อนล้า ข้าวสักเม็ดก็ยังไม่ถึงท้อง ยิ่งคิดขึ้นมา ชายหนุ่มรู้สึกแสบแปลบที่ท้องขึ้นมาทันใด คงต้องหาอะไรรองท้องเสียหน่อยก่อนเข้าบ้านล่ะ

ทันใดนั้น สายตาชายหนุ่มก็พลันปะทะเข้ากับแสงไฟแปลกตาที่สว่างเรืองรอง อยู่ในความมืดมิด เขาเองที่ถึงแม้จะผ่านปากซอยนี้ทุกวัน แต่ก็ไม่เคยทันสังเกตว่า มันมีอะไรแปลกใหม่ ตราบจนถึงในขณะนี้....

เร็วเท่าความคิด ชายหนุ่มเอามือสอดกระเป๋ากางเกง แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปมองดูใกล้ๆให้เห็นชัดกับสายตา ที่คูหาตึกที่เคยร้างๆนั้น บัดนี้ปรากฏแสงไฟนีออนเจิดจ้า สว่างไสวไปทั่วทั้ง บริเวณด้านหน้ามีผู้คนเดินขวักไขว่ ไปมา ราวกับยามกลางวันก็มิปาน ป้ายชื่อขนาดใหญ่หน้าร้านตั้งตระหง่าน แต่ใจของเขาไม่ทันอ่านว่ามันเขียนว่ากระไร เพราะอะไรมันก็ไม่สำคัญ เท่าสิ่งที่อยู่ในตู้กระจกนั้น...

อ่า... สาวน้อยวัยกำลังเอ๊าะหลายสิบนาง เบียดเสียดแออัดเรียงรายอยู่เบื้องหลังกระจก ยั่วยวนให้ผู้ผ่านไปผ่านมาได้ไหลหลง นางสาวน้อยๆเหล่านั้น ต่างเยื้องย่างวนรอบเสา อย่างมิรู้จักเหน็ดเหนื่อย

ชายหนุ่มตะลึงจังงัง ยืนนิ่งอยู่กับที่ ความหิวผสมกับความอ่อนล้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึก อ่อนเปลี้ยเพลียแรงในทันใด แต่หากสมองยังอื้ออึงไปด้วยภาพที่เห็นตรงหน้า

ชายหนุ่มเพ่งสายตาพินิจสาวน้อยวัยกำดัดในชุดเปล่าเปลือย ที่หมุนไปรอบๆเสาสแตนเลส ด้วยอาการน้ำลายจุกคอ

สาวน้อยในวัยกระเตาะ หุ่นกำลังพอดิบพอดี น่าฟัดพอดีคำ อกอวบอิ่มตั้งเต้าสมวัยสาว เอวคอดรับกับช่วงสะโพกผายหนั่นหนา ปลีน่องขาวสวยได้รูป อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อสวยๆ ร่างกายของเธอ ช่างหาไขมันพอกพูนแม้สักน้อยนิดก็หาได้ไม่

ชายหนุ่มรู้สึกสะดุดใจแม่สาวนางหนึ่ง ที่อยู่ประจำเสาด้านในสุด เธอคนนั้นรูปร่างกระทัดรัด อกอิ่มเอวคอดสะโพกกลมกลึงกว่าใครในนั้น ผิวกายออกสีแทนนิดๆ คงจะด้วยร้อนไอแสงไฟเจิดจ้า ที่สาดส่องอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แสงไฟจากสปอร์ตไลท์นานาชนิด ขับให้ผิวสีน้ำผึ้งของเจ้าหล่อนนั้นผุดผาดอย่างน่าดูชม
นานเท่าไรแล้วนะ ที่เธอต้องมาเต้นวนอยู่รอบเสาเช่นนี้ ชายหนุ่มครุ่นคิดในใจ เธอคงจะร้อน....

ผิวกายเธอเป็นมันวาบวับ ยามต้องแสงไฟ และเมื่อสะท้อนเข้ากับเสาและฟลอร์สแตนเลสที่เป็นมันวับ มันช่างยิ่งงามจับตายิ่งนัก

และเมื่อชายหนุ่มประสานสายตากับแววตาที่ไร้อารมณ์คู่นั้น มันเหมือนมีกระแสไฟช๊อร์ตแปลบเข้ากลางใจ แม้ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดปากออกมา ด้วยกระจกที่กางกั้นไว้ แต่รอยยิ้มน้อยๆ จากปากเรียวบางของเธอ กลับดึงดูดใจชายหนุ่มไว้เหมือนมีมนต์

วันเก่าๆ อันหวานชื่นในอดีต ผุดขึ้นมาพร่างพรายในใจของชายหนุ่ม มันเด่นชัดราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน......

ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากยากเย็นที่สุดในชีวิตเขาเอง ถึงแม้จะเคยมีคนรัก ที่พอจะช่วยคลายอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่เสมอๆ แต่บัดนี้ก็ร้างลาห่างจากกันไปนาน อันเหตุด้วยสาวเจ้าพบชายหนุ่มคนอื่นที่ทั้งดีกว่าตัวเขาทุกประการ ถึงตอนนี้ ชายหนุ่มถึงกับต้องถอนหายใจออกมาดังๆ ด้วยความท้อใจในโชคชะตาชีวิต กับเงินเดือนอันน้อยนิด ไอ้การจะไปละลายเงิน เพื่อแสวงหาความสุขอย่างที่ชายหนุ่มทุกคนต้องการ คงจะไม่ใช่เรื่องฉลาดนัก ในยามยากกลางเดือนเช่นนี้

ฉับพลัน ชายหนุ่มรู้สึกสะดุ้งหลุดจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงเรียกร้องโหวกเหวกเชิญชวน จากอาแปะหนุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่หน้าร้าน ทำท่าพยักเพยิดให้เขาเข้าไปใช้บริการ

อาแปะส่งสัญญาณชี้ไม้ชี้มือ เป็นทำนองโฆษณาว่าสินค้าในตู้กระจกนั้นยอดเยี่ยมขนาดไหน
ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของอาแปะ ดูราวกับว่าเหมือนเยาะเย้ยถากถางอยู่ในทีว่า อารมณ์ความต้องการของชายหนุ่มนั้น มันรุนแรงเพียงใด

มือชายหนุ่มที่ซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกง เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ มือกำเศษธนบัตรแน่น นี่ก็ยังเพิ่งกลางเดือน เศษเงินเหล่านี้ ยังต้องเป็นค่าเลี้ยงดูชีวิตเขาไปอีกหลายวันกว่าจะสิ้นเดือน ชายหนุ่มรู้สึกลังเลใจเป็นอันมาก แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้า มันทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้
สองมโนธรรมต่างเร่งเร้าความรู้สึกเขาอย่างช่วยไม่ได้......

และแล้วเขาก็พ่ายแพ้ต่อความรู้สึกเรียกร้องที่ประดังหลั่งไหล ถะโถมเข้าสู่ความคิด

“เอาล่ะ”

ชายหนุ่มครุ่นคิด ไหนๆเขาก็ห่างเหินกิจกรรมแบบนี้มานานพอควร การเสียเงินเล็กน้อยๆ เพื่อแลกกับความสุขทางใจในยามอดอยากหิวโหยเช่นนี้ มันก็คงคุ้มค่าอยู่

ชายหนุ่มตัดสินใจแน่วแน่ สูดลมหายใจลึกๆเข้าปอด แล้วสาวเท้าเดินเข้าไปหาร้านตู้กระจกที่สว่างอยู่เบื้องหน้า

อาแปะที่อยู่หลังตู้กระจก โผล่หน้าที่เปื้อนรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ กระวีกระวาดออกมากล่าวเชื้อเชิญชายหนุ่มให้เดินเข้ามาใช้บริการ
ชายหนุ่มรู้สึกเกลียดรอยยิ้มรู้ทันแบบนี้เป็นที่สุด

แต่อาแปะกลับหาได้สนใจไม่ พร้อมกับกล่าวยกย่องเชียร์คุณสมบัติของบรรดาสาวน้อยแต่ละนางในตู้กระจกอย่างคล่องแคล่วเร็วปรื๋อ เหมือนกับท่องมาแรมปี

ชายหนุ่มมึนงงไปด้วยข้อมูลหลากหลายที่พรั่งพรูเข้ามาในสมอง รวดเร็วเกินกว่าจะแยกแยะตัดสินใจได้ทัน เขาผงะไปชั่วครู่ ก่อนตั้งสติได้ และบอกให้อาแปะสงบปากสงบคำ
เขาต้องการเลือกสินค้าตามลำพัง......
ชายหนุ่มรวบรวมสติ สำรวจสายตาไปทั่วๆ แต่ในบรรดาสาวงามเหล่านั้น หามีผู้ใดเตะสายตาเขาเท่าสาวน้อยที่เขาหมายตาไว้แต่แรก
“นี่ล่ะคือสิ่งที่ฉันต้องการ” ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“แม่สาวน้อยเอ๋ย คืนนี้ฉันจะหม่ำเธอเป็นอาหาร ให้สมกับที่ฉันรอมาแสนนาน”

อาแปะที่ยืนรอทีท่าอยู่ใกล้ๆส่งสายตาเป็นประกายที่เห็นชายหนุ่มมีทีท่าตัดสินใจลงได้เสียที

“ดึกๆ อย่างนี้ มีลูกค้าห่วยๆ แบบไอ้เบื๊อกนี่ มาใช้บริการบ้างก็คงจะไม่เลวร้ายมากนัก” อาแปะได้แต่คิดในใจ

ชายหนุ่มหันหน้ามาเผชิญกับอาแปะ สายตาลูกผู้ชายประสานกัน เสียงหัวใจเต้นตึ่กตั่กๆ
ชายหนุ่มสูดลมหายใจอีกเฮือก ตัดสินใจเป็นไงเป็นกัน พร้อมเอื้อนเอ่ยถึงสิ่งที่เขาต้องการทันที......

“อาแปะ อั๊วะเอาไก่ย่างห้าดาวตัวในสุดนะ ที่ตัวเล็กๆ เนื้อแน่นๆ ผิวเกรียมๆ น่ะ สับให้ด้วย แล้วขอน้ำจิ้มเยอะๆ”

-*