ดีใจ...แล้วก็กลับมาเซ็ง (อีกแล้ว)
เขียนโดย
Maple N. Sarika
วันสอบใกล้เข้ามาแล้วน้า... ^o^
เตรียมอ่านหนังสือรึยังจ้ะ...^-^
อันที่จริงควรจะถามว่า "อ่านหนังสือรึยัง" ดีกว่านะ
เพราะถ้าถามว่าเตรียมอ่านรึยัง
เดี๋ยวตอบว่าเตรียมแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มอ่านเมื่อไหร่
...แต่ว่า ถ้าคำตอบที่ได้มาคือ
"ยัง" อันนี้น่าจะร้ายกว่า
ต้องขวนขวายเสียหน่อย
เลข สังคม...โอย จะบ้าตาย
คิริยามะซังมาสอนเลขหน่อยเด้!!!
ใครก็ได้สอนสังคมให้หน่อย
อันที่จริงไอ้สองวิชานี้น่ะ
แม่เราเก่งสังคม พ่อเราเก่งเลข
แต่ไหงลูกออกมาห่วยแตกทั้งสองวิชาเงี้ย???
ตายล่ะวา (แต่ลูกดันเก่งอังกฤษ)
จะให้แม่กัยพ่อสอน มันก็ได้นะ
แต่พ่อกับแม่เราอยู่กรุงเทพฯหมดเลย
แล้วถึงจะสอนได้ มันก็ยังติดอยู่ที่
ไอ้เนื้อหาที่เราเรียนมันเป็นภาษาอังกฤษน่ะดิ
เฮ่อ...
วันนี้สอบฟันดาบไม้หก หรือก็คือไม้สุดท้าย
การสอบผ่านไปได้ด้วยดี
คล่องแคล่ว ว่องไว และไม่สะดุดเลย
เยส!
หลังจากที่การฝึกซ้อมนั้น
ผิดทุกรอบ ติดขัดทุกรอบ
แต่พอมาสอบ เราทำได้
เย่ๆๆ
ต่อไป...เป็นการสอบฟันดาบคะแนนโบนัส
5 คะแนนเชียวนะ
ไม่เอาก็บ้าสิ ตั้งห้าคะแนน
เราก็เลยฝึกซ้อม ฝึกซ้อมกับคู่แข่งเรา
โดยจบโดยการที่อีกฝ่ายตาย 555+
(ก็ครูให้จบโดยมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตาย)
ตอนซ้อม พอเราจำท่าได้แล้ว ตอนสุดท้ายพอคู่เราตาย
เราก็ควงดาบของเราแล้วก็ของเพื่อนพร้อมกัน
แล้วเอามาไขว้กันเป็นกากบาท
แล้วเราก็ตะโกนลั่นจนเพื่อนหันมามองว่า
"โอเระ โนะ โชริ!!!"
(ชัยชนะของฉัน, ฉันชนะแล้ว)
เพื่อนฟังไม่ออกหรอก แต่มองว่าเราเป็นบ้า
คือประมาณว่าตอนนี้ไม่ชอบเกาหลี
เราก็เลยเปรียบคู่แข่งเราว่าเป็นเกาหลี
(เพื่อนคนนั้นชอบเกาหลี)
เปรียบเราเป็นญี่ปุ่น
แล้วในที่สุด ญี่ปุ่น(เรา)ก็ชนะ 555+
อันที่จริงที่แรกเราเปรียบอีกอย่าง
แต่มันออกจะน่าเกลียดไปนิสนึง
คือปกติเพื่อนเป็นฝ่ายรุกก่อน เรารับ แล้วค่อยรุกกลับทีหลัง
เราก็เลยตั้งว่า...
เพื่อน...เป็นเคะ เราเป็นเมะ - -"
แล้วพอถึงคะแนนโบนัส
เราซึ่งเป็นฝ่ายรุกได้ชนะ เราจึงเปลี่ยนจากเมะ
กลายเป็น...เสะ (ทั้งรุกทั้งรับ)
ตายสิ ฉันไม่ใช่วายนะ
แล้วอีกอย่างคือคะแนนโบนัสตอนสุดท้าย
เรามีการกระโดดไปคร่อมเพื่อนแล้วแทงหัวใจด้วย
(อันนี้ต้องใช้มุมกล้องนิดนึง)
ก่อนจะสอบโบนัสน่ะเหรอ กำลังยืนเตรียมพร้อม
เราพูดว่า
"เฮ่ย...จำท่าได้แล้วเหรอ"
"เออน่า"
"มั่นใจแน่นะ"
"ลองสอบดูเถอะ"
"เค้ายังไม่ค่อยแม่นเลยนา"
"ผิดก็ขอสอบใหม่ได้น่า"
"เอาจริงดิ"
"ลองๆดู"
"มั่นใจไม่ผิดแน่นะ"
"ไม่มั่นใจเท่าไหร่หรอก"
"เรายังซ้อมกันได้ไม่เท่าไหร่เลยนะ"
"เอาเถอะ สู้ๆ" (เอามือมาตบไหล่ให้กำลังใจ)
เรา...เจ็บ - -" "เออๆ สู้ตาย" (เอามือไปตบไหล่บ้าง)
"เริ่มเลยมั้ยคะครู"
แล้วก็สอบ ผึบผับผึบผับ
ในที่สุด ตอนจบ ไม่สามารถนั่งคร่อมได้
เนื่องจากเพื่อนมันดันตั้งเข่าเอาไว้ คร่อมไม่รอด
แต่ก็ควงไม้แล้วก็แทง เย่ๆ ชนะแล้ว
ลุกขึ้นมาก็ ไหว้ศพ...(ครูให้ทำแบบนั้น)
แล้วสุดท้าย ครูก็บอกคะแนน
ลุ้นๆๆๆ
เลขที่ 24 (เราเอง)
ครูนั่งนับช้าๆ คะแนนเต็มเจ็ดสิบ
ครูทำหน้าตาแปลกๆจรเราขนลุก ตกแน่เลย...
"อีกครึ่งคะแนน"
หา???
"ขาดไปอีกครึ่งคะแนนจะเต็ม"
จริงดิ? ไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย???
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด (อันนี้กลับมากรี๊ดที่บ้าน)
70 คะแนน ได้ 69.5 คะแนน
อีกแค่ครึ่งนึง ครูปัดให้หน่อยไม่ได้เหรอคะเนี่ย???
ดีใจสุดๆ \(^0^)/
คาบต่อมา
เรียนวิทยาศาสตร์
อาทิตย์หน้าสอบแล้วแต่...
ครูเพิ่งมาสั่งให้ทำรายงานเดี่ยว
ส่งศุกร์นี้!!!
อะไรนะคะ? เพิ่งมาสั่งอะไรตอนนี้อ่ะครู ไม่ทันแล้วน้า...
ให้ตายสิ งานยุ่งอีกแล้ว
เริ่มเกิดอาการเซ็งเล็กน้อย f(^o^)
วิชาต่อมา
เลข...ครูบอกว่าเราถูกประเมินอยู่ในขั้นดี
มันก็ดีอยู่หรอก
แต่เพราะอะไรน่ะเหรอ???
...เพราะครูยังจำหน้าเราไม่ได้เลย
จำไม่ได้ว่าเราอยู่ในห้องครู
ครูก็ไม่รู้น่ะสิว่าเราเป็นคนยังไง
(ไม่มีคนสนใจ เสียใจนะเนี่ย)
เริ่มเซ็งอีกนิส...(^-^)
แล้วเวลาสอบ ครูบอกว่าต้องมีอุปกรณ์ครบ
ต้องไปซื้ออีกแล้ว ให้ตายสิ
เริ่มเซ็งขึ้นมาอีกหน่อย...(- -)
เลิกเรียนแล้ว เราให้เพื่อนช่วยวัดส่วนสูงอีกที
อยากจะบอกว่าจะบ้าตาย
เมื่อครั้งก่อนนู้น วัดได้ 161
เดือนต่อไป วัดได้ 162
เดือนต่อมาอีก วัดได้ 163
อาทิตย์ต่อมาวัดได้เป็น 164
ไม่ได้เซ็งที่ว่ามันสูงช้าขึ้นหรอกนะ
แต่เซ็งที่พอมาวัดวันนี้ มัน..
หดกลายเป็น 161!!!
เฮ่ย?? เพื่อนเราสายตาบิดเบี้ยวรึเปล่า???
เราไม่ไว้ใจเอาซะเลย แต่เราก็ไม่ได้วัดเองอีกรอบ
ถึงจะมองในแง่บวกว่า เพื่อนอาจจะมองผิด
แต่เราก็อดกังวลไม่ได้หรอก...
เซ็ง...(- -")
จะเห็นว่าวันนี้ความเซ็งมีทุกวิชา
ยกเว้นวิชาเดียวคือ...สอบฟันดับ...เอ๊ย ฟันดาบ
(เซ็งจนสติเลอะเลือน)
ไม่อยู่แล้วดีกว่า...
อ้อ ลืมเล่าไปอีกอย่าง
วันนี้ไปเปิดดูไดอารี่พวกชาวมิวๆอีกแล้ว
อยากจะตะโกนด่าทาคุยะคุงกับคามาคาริซังว่า
"ไอ้เกย์" เสียจริงๆ...
ทาคุยะคุงบอกว่า
"ชอบเคนเคน" (คามาคาริซัง)
(ไอ้เกย์...)
เคนเคนก็บอกว่า "ชอบทาคุยะ"
(ไอ้วาย...)
อยากจะรู้จริงๆว่าใครกันนะ เป็นเคะ เป็นเมะ???
อีกอย่างที่เราไม่ค่อยจะอยากรับ
มาสะซัง...วันนี้ถ่ายรูปตอนใส่หมวกสีเทา
สายพันรอบหมวกสีดำ
มีเนคไทสี(เกือบ)ดำ ชุดสูตรสีเทา
ปกเสื้อและปกแขนสีขาว
มีแว่นกันแดดเกี่ยวเอาไว้ที่เนคไท
(มันโทนมืดๆหมดเลยนะนี่)
โพสหน้าได้เท่ห์มากๆ เท่ห์สุดๆไปเลย
ประมาณว่าพวกสาวๆ(ญี่ปุ่น)จะให้พันคะแนนเต็มร้อยคะแนน
(แล้วมันยอมรับไม่ได้ตรงไหน)
เราก็เกือบจะคิดอย่างนั้น
เราเข้าไปเห็นรูปแล้วเราพูดเลย
"โห...โคดเท่ห์อ่ะ"
แล้วเราก็จัดการจิ๊กรูป
(ก็อย่างที่เคยบอก มาสะซังไม่ยอมให้เซฟรูป
เราก็เลยใช้วิธีการจิ๊กรูปนี่แหล่ะ สุดยอดสุด)
แต่พอเห็นส่วนหนึ่งเข้า...คะแนนที่เราให้จากร้อยคะแนน
ขออนุญาตลดลงไปเหลือแค่ห้าสิบพอ
(อุตส่าห์ไม่ต่ำกว่าครึ่งนะเนี่ย คะแนนสอบถือว่าไม่ตก)
ก็ไอ้มือที่กำลังจับปีกหมวกอ่ะ
มัน...ขอไม่บอกตรงๆ
คุณท่านจับปีกหมวกด้วยสองนิ้ว แบบแอลอ่ะ
(ถ้าให้บอกตรงๆคือ
"คุณท่านกระแดะจีบมืออ่ะ")
ทำเหมือนจะจีบคนชม...แต่สำหรับเรา นายนี่วาย(อีกแล้ว)แน่ๆ
ทนไม่ไหวและ ไปดีกว่า
แค่ระบายก็พอ...
...ถ้ามีโอกาส เราจะเอารูปมาลงให้ดู
(ถ้าเราไม่หวงอีกนะ)
ไปล่ะค่ะ บ๊าย บาย
ขอให้พี่นู๋อ้อเข้ามาไดอารี่เมได้อีกนะ
ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านค่ะ
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
1 ก.ย. 51
371
6
ความคิดเห็น
ไดอารี่วันนี้ยาวมาก
จึงใช้เวลาในการเขียนยาวแบบสุดๆ
ยังไงก็ขอกำลังใจจากคนอ่าน
ช่วยเม้นท์หน่อยนะคะ
PS. Muteki de genki honki ga suteki, Tsuyoki demo yowaki demo massugu na kimi ga suki, Bukiyou de uso ga heta sore demo ne kimi ga suki, Sono egao suki dakara itsuka boku ga mamoru yo...
hehehe
PS. ภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียว สงสัยอยากถาม หรือสนใจ ก็ถามมาได้นะคะ อีเมล์อยู่บนหน้าไอดีค่ะ ... ภาษาดัชต์ ก็ไม่ยากนะคะ ใครอยากรู้ว่าอ่านอย่างไร ถามมาได้ค่ะ
เจ้าของไดเก่งจังครับ555
แต่ผมไม่ได้เรียนญี่ปุ่นนะครับ555
นั่นเพลงบี้555
PS. ฝากนิยายเรื่องดวงตาสีดำกับคฤหาสน์สีขาว*เรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์กับห้องส้วมของเจ้าชาย*เรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายชีกอ MANCHESTER UNITED WE ARE THE CHAMPIONS (-_-)zzz PRINCE BLUE 555
คิดถึงน้องเมเปิ้ลนะ แต่ 555+ เน๊ตที่บ้านพี่นู๋อ้อ วันนี้เด่วล่มๆ หือ หือ แวะมาทักทายกันบ้างนะ
PS. อย่ามองตัวเองไม่มีค่าสายตาคนอื่นอาจเห็นค่าของเรา
ข้าพเจ้ามีเคล็ดลับในการอ่านหนังสือมาฝากค่ะ
ก่อนอื่นท่านหญิงต้องดูตารางสอบก่อนว่าสอบวิชาอะไรสุดท้าย
เช่น 1 คณิต
2 วิทย์
3 ไทย
4 สังคม
5 อังกฤษ
ท่านหญิงเลือกอ่าน อังกฤษก่อนค่ะ
แล้วไล่มาที่ สังคม
ไทย
วิทย์
คณิต
ให้อ่านวันที่สอบวันสุดท้ายก่อน
(เพราะวันสอบวันสุดท้าย จะรู้สึกไม่อยากอ่านหนังสือ ใจจะไปฉลองสอบเสร็จอย่างเดียว 555+)
ทีนี้หากเราไม่อยากอ่านก็ยังพอผ่านตามั่ง ^U^