เถื่อนรักจอมทมิฬ Re-Up

เขาว่ากันว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ แล้วความแค้นที่ไม่อาจลบเลือนไปได้ทำให้เสือหนุ่มอยากขย้ำเสือแก่ วิธีเดียวที่เขาจะทำคือทำลายดวงใจของเสือแก่ซะ

แล้วคนที่น่าสงสารจะเป็นใครถ้าไม่ใช่...เธอ...คุณหมอคนสวยที่กลายเป็นเหยื่อในเกมนี้

************************

            “นินทาคนนี่มันสนุกปากจริงๆ นะ คุณหมอว่ามั้ย”

            พยัคฆ์รวบร่างอรชรแน่นขึ้นอีกนิดอย่างจงใจ ไม่สนใจอาการตกใจของคุณหมอสาวที่ลนลานจะหนีให้พ้นจากอ้อมแขนอุ่นๆ ของเขา

            “ปล่อยค่ะนายหัว อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉันแบบนี้นะคะ”

            มุมปากของพยัคฆ์กระตุกขึ้นเล็กน้อย

            “ทีคุณยังนินทาผมได้เลยเมื่อกี้น่ะ หืม...” พยัคฆ์แกล้งกดใบหน้าให้ต่ำลง นีรธาราขืนตัวออกแต่ติดอ้อมแขนที่รัดเอวคอดของเธอแน่น กลายเป็นว่าเธอต้องหงายหลังให้ใบหน้าอยู่ห่างเขามากที่สุด

            “สุภาพบุรุษเขาไม่ทำกับสุภาพสตรีแบบนี้ ปล่อย!” เสียงหวานรอดไรฟันออกมาก่อนตากลมจะมองซ้ายมองขวาเลิกลั่ก ผู้คนเริ่มหันมามองเธอเป็นตาเดียว หน้าสวยใสเปลี่ยนเป็นสีระเรื่ออย่างอับอาย มือบางก็ผลักอกกว้างของคนที่แกร่งดุจหินผา หากแต่ไม่มีทางสะทกสะท้านเสียล่ะ

            พยัคฆ์ปรายตามองตามสายตาของหญิงสาว แล้วขยับตัวเบียดเข้าหาอีกนิด จับจ้องดวงหน้าหวานสวยที่ดูอ่อนเยาว์มากกว่าอายุ นีรธาราอายุน้อยกว่าเขาสิบปี เธอสวยหวานจับใจแม้ยังไม่ได้สัมผัสความหวานให้ลึกซึ้ง แต่เขามั่นใจว่าเธอเต็มไปด้วยรสหวานหากได้ลิ้มลองสักครั้งคงติดตราตรึงใจไม่มีเลือน

            ถ้า...เธอไม่ใช่ลูกของนายหัวสิงขร!

            เมื่อคิดได้ดังนั้นจมูกปลายแหลมก็โฉบลงมาเฉียดพวงแก้มให้ร้อนซู่จนหญิงสาวต้องหลับตาปี๋

            “หึ หึ สวย แต่แตะไม่ลงหรอก ลูกคนเลวๆ แบบนั้น”

            แล้วร่างของคุณหมอก็เซถลาถอยหลังเพราะแรงผลัก จนกระแทกเข้ากับขอบปูนของร้านขายผัก เธอหน้าเสีย ทั้งเสียหน้าและอับอายเหลือจะกล่าว โชคดีที่ตะกร้าผักจะไม่หล่นลงมาด้วย ไม่งั้นคงต้องหาปี๊บแถวนี้คลุมหัว

            “นี่น่ะหรือการกระทำของคนที่ว่าคนอื่นเลว แล้วบอกตัวเองดีน่ะ คุณมันก็เลวไม่ต่างจาก...”

            “ต่างจากอะไรหมอนีน ถ้าพูดไม่สวยอย่าหาว่าผมไม่เตือน” มือหนายื่นออกไปทำท่าเชยคางมนขึ้น นีรธาราปัดมือหยาบหนาออกห่าง

            “ก็คนที่อยู่ในความคิดของคุณไง คุณคิดว่าใครเลวก็คนนั้นล่ะ โอ๊ย!!!” ร่างบอบบางของหมอนีนปลิวปะทะแผงอกล่ำๆ อีกครั้ง “นี่! ถ้ารู้ตัวว่าบ้าก็ไปให้หมอฉีดยากันโรคพิษสุนัขบ้าสิไป๊ อย่ามาทำบ้าแถวนี้ เพราะตรงนี้มีแต่คนดีๆ เขาอยู่กัน”

            นีรธาราไม่คิดกลัวนายหัวพยัคฆ์ แม้ว่าคำบริภาษของเธอจะทำให้หลายๆ คนต้องยกมือทาบอก กลัวเจ้าของดวงตาคมกริบที่มองจ้องคุณหมออย่างจะกินเลือดกินเนื้อ สงสารคุณหมอสาวที่คงจะโดนขย้ำชะตาขาดเสียที่นี่ ก็นายหัวพยัคฆ์เคยกลัวใครที่ไหน วันนี้คงอารมณ์เสียมาจากไหนถึงตามมาหาเรื่องคุณหมอสาวในตลาดสด

            “ปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะหมอนีน เสียดายที่ฉันไม่ได้เอาแฟ้บใส่กระเป๋ามาด้วย แต่ถ้ารู้ว่าจะเจอเธอที่นี่ ฉันจะยัดใส่กระเป๋ามาล้างปากโสโครกให้สะอาด แต่ในเมื่อ...ฉันไม่มีแฟ้บ ฉัน...ก็...จะ...”

            คุณหมอสาวเบี่ยงหน้าหลบไม่ทัน เมื่อเรียวปากร้อนวาบทาบลงบนกลีบปากนุ่ม ก่อนจะบดขยี้ไรหนวดครึ้มแรงๆ จนปากอิ่มแดงช้ำแสบร้อนไปหมด นีรธาราไม่เจ็บปากเท่ากับเจ็บใจ เธอตั้งสติได้ก็สะบัดฝ่ามือใส่หน้าเข้มๆ จนหันไปตามแรงตบ

ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ห้ามมิให้ผู้ใดทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไขส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เป็นลายลักษณ์อักษรโดยเด็ดขาด

ทุกเรื่องที่อัพ มีวางจำหน่ายแล้วในรูปแบบอีบุ๊ก ที่ Meb Market