มอลนฮาร์: ความพยายามไร้เสียง

'เคยคิดไหม? ว่าทำไมเราทุกคนถึงต้องมีความฝัน...'

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังก้องในพื้นที่ที่ว่างเปล่าที่มีเพียงแต่ความมืด

'ทำไมเธอถึงต้องพยายามขนาดนี้? เพราะอะไรกัน!'

จากนั้นความมืดมิดก็ได้ถูกย้อมไปด้วยสีแดงดั่งเปลวเพลิงพร้อมกับ เสียงของผู้ชายที่ดังขึ้น, เสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

'เพราะคนที่เธอรัก? แต่พวกเขาก็รักเธอนะ!'

"!!!"

ผู้หญิงคนหนึ่งได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา, เธอลูบที่คอของเธอพร้อมกับถอนหายใจ

เธอลุกขึ้นจากเตียงของเธอแล้วเดินไปที่โต๊ะตัวเก่าตัวหนึ่งที่อยู่ในห้องที้ส่องสว่างด้วยแสงจันทร์บนท้องฟ้า

เธอได้ใช้เวทย์มนต์บางอย่างทำให้ไฟดวงน้อยออกมาจากปลายนิ้วชี้ของเธอจากนั้นจึงจุดไฟใส่ตะเกียงบนโต๊ะ

เธอนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วก็ได้หยิบสมุดเล่มสีเขียวออกมาจากใต้โต็ะ

เธอเปิดออกแล้วได้เขียนจดบันทึกบางอย่างลงไป

"..."

*ก็อกๆๆๆ*

ผ่านไปไม่นาน เธอได้ยินเสียงคนเคาะประตูจากด้านนอกจึงลุกออกจากเก้าอี้แล้วไปเปิดประตู

"ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วเรีย..."

เธอพบกับชายหนุ่มผู้ที่สูงกว่าเธอสองศรีษะ เขาก้มหน้าแล้วคุยกับเธอด้วยเสียงนิ่งๆ

ชายคนนั้นมีผมสีขาว ดวงตาดั่งทองคำ เขาสวมชุดแขนยาวสีขาวพร้อมกับได้ขาดดาบสีดำไว้ที่เอว

เธอ, ซึ่งชื่อว่าเรียได้ตอบกลับเขาด้วยการพยักหน้าแล้วชายหนุ่มก็นำทางเธอออกจากห้องไป

สมุดสีเขียวได้ถูกทิ้งไว้ในห้องแล้วก็มีลมจากหน้าต่างพัดเข้ามาจนมันได้พับปิดลง

ปกของสมุดได้เขียนไว้ว่า...

"บันทึกชีวิต"

จากนั้นดวงไฟในตะเกียงก็ดับลง