ท่านตัวร้ายหมายตาผิดคนแล้ว!

​

หญิงขาพิการในโลกปัจจุบันใช้ชีวิตไร้ความหวังจนตายแต่กลับได้เกิดใหม่ในร่างของ ‘เฝิงหน่วน’ คุณหนูใหญ่ สมองใช้การไม่ได้ สติปัญญาบกพร่องแห่งจวนกั๋วกง นางแสร้งบ้าใบ้ถูกดูแคลนมาห้าปี เอาตัวรอดจนเติบใหญ่ได้ในยุคโบราณ

เฝิงหน่วนตั้งใจจะแต่งงานมีครอบครัวเช่นเดียวกับสตรีโบราณทั่วไป ผูกสมัครรักใคร่กับบุรุษที่ตนพึงใจ ทว่าเฝ้ารอเขามาแรมปี อีกฝ่ายได้ดีแล้วกลับคิดจะให้นางเป็นเพียงอนุ! ในเมื่อรักแล้วไม่สมใจหมาย ขอเสพสุขกับเงินทองเป็นพอ!

สุดท้ายนางจับพลัดจับผลูตบแต่งกับ ‘เลี่ยวอี้’ ผู้มีนิสัยดังเดรัจฉานห่มเสื้อผ้า แต่วาสนาดีเกิดในตระกูลสูงศักดิ์มี ฮ่องเต้ถือหาง เพราะนางโลภมากพาหูตามืดบอด เห็นว่าเลี่ยวอี้ป่วยกระเสาะกระแสะ ขอเพียงปรนนิบัติเขาให้ดี ว่าที่สามีทำตัวไม่เจียมสังขารแต่ยังขยันก่อศัตรูทั่วเมืองหลวงจนคนเข็ดขยาดหวาดกลัวเช่นนี้ ไม่ช้าคงตายตกไปเอง ส่วนนางก็จะเป็นหม้ายสาวที่จมกองเงินสบายทั้งชาติ!

ทว่าราวกับสวรรค์ราดน้ำเย็นปลุกให้นางตื่น โชคลาภกลายเป็นหายนะ ยามหมั้นหมายแล้วกลับฝันเห็นนิมิตบอกเหตุว่าเลี่ยวอี้จะตายในระยะเวลาสองปีให้หลัง หนำซ้ำก่อนตายยังจดจ้องมองนางตาค้าง แต่คนแซ่เลี่ยวกลับคิดว่าเลี่ยวอี้ทั้งชิงชังและพะวงหานางจนตายตาไม่หลับ จึงฝังนางให้ตายทั้งเป็นพร้อมกัน!

ปู่มันเถอะ! นางเพียงอยากสุขสบาย แต่จะไม่ขอผูกความตายของตนไว้กับมารร้ายผู้นี้เด็ดขาด!

.......................................................................................

"ท่านพี่ ในคืนอภิรมย์เช่นนี้ มีดดาบไร้ตา ท่านพี่เก็บมีดก่อนดีหรือไม่" เฝิงหน่วนฝืนบีบเสียงนุ่มหูกล่าวรอมชอมกับเขา

เลี่ยวอี้แสยะยิ้มร้าย “เจ้ากลัว?”

“ท่านเป็นสามีเป็นผืนฟ้าของข้า ท่านชมชอบสิ่งใด ไหนเลยข้าจะกล้าคิดกลัว“ นางยิ้มหวานละมุนให้สามีผู้หล่อเหล่าที่มีภรรยาตัวน้อยโฉมงามรอคอยอยู่ แต่ยังคงจดจ้องลูบคลำมีดสั้นราวตัววิปริต!

ไม่นานนักเลี่ยวอี้เอ่ยเสียงเรียบไม่มองหน้านาง ทำเพียงตบเบา ๆ ลงที่เตียงฝั่งด้านข้างตน “ปลดอาภรณ์แล้วมานี่”

แต่ไรมาไม่ต้องรอให้เอ่ยปาก คนข้างกายเลี่ยวอี้ล้วนทำทุกอย่างไว้รอแล้ว ทว่ายามนี้เขาสั่งการไปนานนมแต่ภรรยาขี้ประจบกลับยืนนิ่งเฉย ครั้นได้ยินเสียงฟันกระทบกันดังกึก ๆ เลี่ยวอี้จึงละสายตาจากมีดคมกริบ เลิกคิ้วมองนางแทน

“หรือต้องให้ข้าปลดให้?”

ไม่ต้องถึงกับให้เลี่ยวอี้ช่วยปลดอาภรณ์ เพียงเห็นอีกฝ่ายปลดปลอกมีดมาควงเล่น ปัสสาวะนางก็แทบเล็ดแล้ว ตัวบัดซบนี่จะคิดจะแล่เนื้อเถือหนังนางให้ตายตั้งแต่คืนเข้าหอเชียวหรือ!

......................................................................