คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เนื้อเรื่อง 5
นิยาย หนึ่ำใน “นิยาม”
อนที่
5
เ็ื้อ
พลอยพรรู้ัวีว่าทุนมอมาที่เธอ
พลอยพร: น้อไม่เินนะพี่ศา
พลอยพรเินหนีเ้าไปในห้อแ่ัว ทุนพาันเินามมา
นริศรา: ไม่มีใร่วยเราไ้แล้วนะน้อ
เินเถอะนะ
ภาิน: นั่นสิน้อพลอย
ยัใ็ถือว่า่วยุลุ
พลอยพร: แ่..
อัศวิน: ป๊อนี่นา
พลอยพร: นายว่าใร
อัศวิน: ็ว่านี้ลาแถวนี้ใรับ
พลอยพรมอหน้าอัศวินแบบแ้นๆ
พลอยพร: ไ้ พี่๋า พี่แ่ัวให้น้อหน่อยนะ น้อะเินแบบ
นริศราีใมามอหน้าภาิน ทัู้่พาันยิ้ม
พลอยพรับอัศวิน็้อาันแบบไม่ระพริบ
พลอยพรแ่ัวเสร็เธอเินออมา ทำให้ทุนมอและอึ้มา โยเพาะอัศวิน
แล้วะที่พลอยพรเินออมา้วยเธอไม่่อยใส่ส้นสู เละสะุ
โีที่อัศวินรับไ้ทัน ทัู้่้อหน้าันพลอยพรรีบผลัอัศวินออ
อัศวิน: ุ่ม่ามริๆ
พลอยพรมอหน้าอัศวินแบบโมโห
ภาิน: พลอยสวยมาเลยนะวันนี้
นริศราหน้าเศร้าๆเมื่อภาินมพลอยพร
ะนั้นปีเอร์็เินเ้ามา
ปีเอร์: โห วันนี้พลอยสวยมาเลยนะ เหมือนเ้าหิเลย
พลอยพร: เว่อละ
ถึเวลาเินแบบทั้ 2
ู่ พาันไปสแนบาย
นริศราับภาินเินมา่อน ทัู้่เินแบบในุสีาว และเรื่อเพรที่บ่บอถึวามอ่อนโยน
อ่อนหวาน ูี
พลอยพรและอัศวินเินมาู่หลั ทัู้่มาในุสีำและเรื่อเพรที่บ่บอถึวามเป็นัวเอ ูีและมีวามน่า้นหา
อัศวินโอบเอวพอยพรเพื่อให้นั่าวถ่ายรูป
พลอยพร: ปล่อยมือนายออไปเี๋ยวนี้
อัศวิน: อยู่เยๆเถอะน่าุ ล้าๆหน่อยิ
ทุนในานมอทัู้่เป็นาเียว ทัู้่เหมาะสมันมา
พอานบทุน่าพาันมว่าทุนูีมา ทุนอัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเปลี่ยนเสร็็ออไปรอที่ร็อบบี้ ุอพลอยพรเปลี่ยนยาสุึออมาที่หลั ในะที่เธอใส่รอเท้า เธอ็รู้สึเหมือนมีอะไรทิ่มอย่าแร ทำให้เธอล้มล
พลอยพร: โอ๊ย!!!!
อัศวินเ้ามาเห็นพอี
อัศวิน: ุเป็นอะไรรึป่าว
พลอยพร: ในรอเท้าั้น
อัศวินะถอรอเท้าอพลอยพรออ
พลอยพร: ุทำไรอ่ะ
อัศวิน: อยู่เยๆเหอะน่า
อัศวินถอรอเท้าอพลอยพรออ พบว่ามีแ้วแหลมๆอยู่ในรอเม้าอเธอ เท้าอพลอยพรเลือออ อัศวินเอาผ้าเ็หน้าอเาพันให้เธอ พลอยพรมออัศวินแล้วยิ้ม เพราะไม่เยเห็นเาอ่อนโยนนานี้มา่อน
อัศวิน: เินไหวรึป่าว
พลอยพร: ไหวสิ แ่นี้เอ
พลอยพรพยายามลุแ่็้อล้มลอี
อัศวิน: แล้วบอว่าไหว
พลอยพร: ็ไหวใ ไหว
อัศวินอุ้มพลอยพรึ้นมา
พลอยพร: นี่นายย
อัศวิน: อยู่เยๆ เ็ื้อ
พลอยพร: ั้นไม่ใ่เ็ละนะ
พลอยพรบ่นไปแ่อัศวินไม่สนใ
อัศวินอุ้มพลอยพรออไปที่ล็อบบี้ ปีเอร์เห็นเอามือทำท่าเหมือนะอุ้มพลอยพร่อเอ แ่อัศวิน็อุ้มเธอเลยเาไปเลย
นริศรา: น้อเป็นอะไร
อัศวินเล่าให้ฟัว่ามีเศษแ้ว
ภาิน: รีบพาน้อับบ้านันีว่า
เินไหวมั๊ย
พลอยพร: เอ่อ…
อัศวิน: ไม่ไหวหรอรับ ผมอุ้มไปส่
นริศราและภาินรีบไปเอารถ
พิม: ศาูแลน้อ้วยนะลู
พ่อับแม่้ออยู่ทานี้่อน
อัศวินอุ้มพลอยพรและหันไปบอปีเอร์ “นายับบ้านไปเถอะันูและุพลอยพรมีเยอะละ”
แล้ว็อุ้มพลอยพรไป
ระหว่าที่อุ้มไปเา็หัวเราะ
พลอยพร: นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย
อํศวิน: แฟนุะาในะ ที่เห็นผมอุ้มุเนี่ย
พลอยพร: แฟนั้น ใร??? ปีเอร์ไม่ใ่แฟนั้น ั้นยัไม่มีแฟน
อัศวินเอาหน้าเ้าไปใล้พลอยพร
อัศวิน: ั้นผม็ีบุไ้อ่ะิ
พลอยพรอึ้ไป
พลอยพร: ทะลึ่ละ
ภาินับนริศราเอารถมาพอี อัศวินอุ้มพลอยพรไปนั่บนรถ แล้วโน้มหน้าเ้าหา
อัศวิน: ไว้เอันใหม่นะ เ็ื้อ
ไว้ผมะมาีบุ
พลอยพรทำหน้าะพูอะไรอัศวินรีบปิประูรถ
พลอยพร: นบ้าอะไร เอะอะ็โน้มหน้าเ้าหา
นริศราับภาินแอบเหลือบมอแล้วหันมาอมยิ้ม
ปุยนุ่น มีมันรา
นิยายเรื่อนี้ัทำึ้นเพื่อวามบันเทิและื่นอบในัวนัแสเท่านั้น
มิไ้มีเนาะพาพิหรือทำให้ผู้อื่นเสียหายแ่อย่าใ
ความคิดเห็น