เหล็กใหลอัคคี

ในป่าลึกมีหมู่บ้านที่ไม่ยุ่งกับโลกภายนอกมานับร้อยๆปี หมู่บ้านนี้หาเลี้ยงชีพด้วยการล่าสัตว์ ทำไร่นาเลี้ยงปากท้องกัน พลเป็นพ่อของผม เป็นพรานที่เก่งที่สุดในหมู่บ้าน มีคาถาอาคมที่แกร่งกล้า พ่อมีหนังเล่มเก่าๆเอยู่เล่มหนึ่งผมเคยเอามาอ่าน ในหนังสือเล่มนี้มีแผ่นที่ ในแผนที่เขียนไว้ ป่าอัคคีพญาเย็น ในนั้นมีวงกลมไว้สี่จุด แต่ละจุดจะมีตัวหนังสือเขียนไว้ ดิน น้ำ ลม ไฟ และมีคาถาเรียกเหล็กใหล และป้องกันตัวอื่นๆอีกมากมาย ผมยังไม่ทันได้อานหมด พอมาเห็นพ่อไม่ให้ผมอ่าน พ่อบอกว่ายังไม่ถึงเวลา ผมถามพ่อว่าเมื่อไรจะถึงเวลา พ่อยิเมให้ผมแล้วพูดว่า วันที่ลูกอายุยี่สิบได้บวชเรียนเรี่ยบร้อยวันนั้นหนังสือเล่มนี้ก็จะเป็นของลูก ทุกๆวันพ่อจะสอนผมนั่งสมาธิสวดมนต์ ผมนึกในใจอีกสองปีผมก็จะอายุยี่สิบแล้ว ในขณะที่ผมนั่งคิดอยู่นั้นมีเสียงผู้ใหญ่บ้านมาเรียกพ่อผม พลเอ้ยพล อยู่บ้านไม ผมเดินออกมาแล้วบอก พ่อผมเข้าป่าครับพ่อผู้ใหญ่ มีอะไรกับพ่อผมหรือปล่าวครับ คือมีคนเดินทางมาจากต่างหมู่บ้าน มาหาพลเขาจะจ้างเข้าป่าไปหาของ ถ้าพ่อเองกลับมาให้ไปหาข้าที่บ้านละ อย่าลืมนะ พ่อผู้ใหญ่พูดก่อนจะหันหลังกลับไป ครับผมตอบ หลังจากนั้นครึ้งวันพ่อก็กลับมา มาพร้อมกับหมูป่า เย้ๆวันนี้เรามีเนื้อกินแล้วน้องสสวผมพูด ผมลืมบอกผมมีน้องสาวชื่อแววดาว ส่วนแม่ผมจากไปตอนดาวเกิด