31&08 รหัสรักสีเทา

โอ้หนอความผูกพัน          มิอาจกลางกันแม้ห่างพบ

ความรักอาจเวียนบรรจบ   และโอบกอดเธอไว้ แม้สิ้น...........ลม.........

        อัน "ความรักนั้น" นำมาซึ่งความสุขและความเศร้า ตาเหตุใดยังคงต้องการความรักไขว้คว้าได้มาซึ่งสิ่งนั้น ความรัก มนุษย์ในบางครั้งแม้เพียงวามรักตีห่างกลับยิ่งโหยหา หากได้มาแล้วกลับมองอย่างไร้ค่า ทิ้งขว้าง เช่น กุหลาบอับเฉารอวันร่วงโรย แต่มนุษย์ในบางครั้ง เมื่อมีรักครอบครองอยู่แล้วกลับไม่พอ เพียรไขว่คว้าให้มากยิ่งขึ้น นี่หรือ คือ มนุษย์ ผู้ไม่รู้จักคำว่า พอ แต่ใยมนุษย์กลับบางสิ่ง สิ่งๆนั้นที่คู่กับมนุษย์มาแต่กำเนิด และจะอยู่คู่กับมนุษย์อย่างนั้นชั่วกัลป์  " ความตาย "  สิ่งที่มนุษย์หลงลืม โอ้ช่างมืดมิดและน่ากลัว  ในโลกห่างความจริงมันโหดร้ายยิ่งกว่า  ความตาย  ได้พรากคนรักและหัวใจของเราไป...........ตลอดกาล..............................