ห้วงรัก ณ ฉางอัน

พรมลิขิตในความหมายของแต่ละคนต่างกันออกไปบ้างกล่าวว่า สวรรค์สรรสร้างคู่ครอง บ้างก็กล่าวว่าล้วนถูกกำหนดมาแล้วจากคนบนฟ้า แต่ถึงจะอย่างไรทุกอย่างตนเองต้องลงมือทำเท่านั้นจึงเกิดผล

 “ข้าแต่ผู้เฒ่าจันทราในศาลแห่งนี้โปรดปกปักรักษาชีวิตน้อยๆลูกด้วยหากรอดไปได้ ลูกจะศรัทธาในความรักเจ้าคะ” เธอเอ่ยในใจพลางยกมือขึ้น แม้ว่าร่างกายของตนเองเวลานี้แนบติดกับอกแกร่งด้านหลังก็ตาม

“งมงาย” เสียงราบเรียบด้านหลังเอ่ยขึ้นสีหน้าเรียบเฉย แววตาไม่สบอารมณ์ยิ่ง เขาตั้งใจแล้วว่าหากถูกฆ่าตายให้จบๆไปทุกคนคงจะพอใจ แต่เจ้าของร่างเล็กในอ้อมกอดนี้ก็ยื่นมือเข้ามาจนได้ เวลานี้เขาทำได้เพียงต้องปกป้องเธอเท่านั้น

เสียงสวบสาบของหญ้าแห้งใกล้พวกเขาเข้ามาช้า ราวกับตามหากวางน้อยที่บาดเจ็บ ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เหมือนจะประกาศที่ซ่อนตัวของทั้งคู่กระนั้น

“ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก” นาฬิกาโบราณที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ด้านหลังพวกเขาตั้งแต่เมื่อไร ก่อนที่แสงสว่างจ้าจะวาบหายไปในทันที

ฆาตกรรีบวิ่งตามเสียงมาทันทีแต่ก็พบเพียงรอยเลือดกองหนึ่งอยู่หน้าเนินดินสูง ไรวีแววใดเขาแปลกใจเห็นอยู่ว่าสองคนนี้หายเข้ามาแต่กลับไม่พบสิ่งใด เขาเดินวนสองสามรอบก็เดินออกไปอย่างมึนงง