ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ห นี้ พ ล อ ย รั ก
--------------------------------
-- ล า นี น --
“มีอะไร” พศินตวัดสายตาขึ้นมองร่างบอบบางที่เดินเข้ามาหยุดยืนข้างโต๊ะอยู่นานสองนาน
“หนูจะดรอป”
“ตลก! เธอลืมไปหรือเปล่า ว่าเหตุผลหลักที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่แค่ฝึกงาน”
“หนูรู้
หนูไม่ลืมหรอกค่ะ ว่ามาอยู่ที่นี่ในฐานะคนขัดดอกของแม่”
“รู้ตัวก็ดี
จะได้จำเอาไว้ว่าอย่าพยายามทำอะไรเกินตัว”
“สักวัน หนูจะหาเงินมาใช้หนี้คุณให้ได้” ปารวีบอกอย่างหมายมั่น ทั้งที่เจ็บร้าวไปทั้งใจ
“เฮอะ จะเอาปัญญาที่ไหน”
“มันต้องมีสักทางแหละค่ะ
อย่าดูถูกกันนักเลย”

ใครโหยหาความหน่วงสไตล์ลานีน
มาจิ้มเรื่องนี้รอกันได้เลยจ้ะ ลานีนจะจัดให้แบบสมใจจจ
ใครลองอ่านแล้วชอบ อย่าลืมกดติดตามกันด้วยนะคะ
สำหรับเรื่องนี้ อัพให้อ่าน 50% ของเนื้อเรื่องค่ะ
หรือ
จะไปติดตามกันที่เพจก็ได้จ้าาา
จิ้มลานีนได้เลยยย
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
หนูเอ้ย ลำบากเลย ดูแลกายใจตัวเองดีๆ อ่อนแอมีแต่คนซ้ำ
มมาน้อยจังขอยาวๆหน่อยค๊าาาา
รอมาหลายวันค่ะเข้ามาดูทุกวัน
ไม่รู้นะ ป่านก็รู้ว่าแม่แสดงออกชัดเจน ว้าเกลียด แต่นางก็ยังเร้าหรือแม่ตลอด บางทีก็ไม่เข้าใจนาง ทำแบบนี้ทำไมให้ตัวเแงเจ็บ
เย้รอแล้ว
ใจร้ายไปมั้ย พาย เด็กเค้ายังต้องเรียนต่ออีกนะ
ได้ฝึกทั้งงานเกษตร และงานครัวเลยนะคะ 55 ไม่นิ่งดูดาย ใครก็เอ็นดู
เจ้ไม่เขินเลยเน๊อะ ด้านๆ มาเลย นางไม่คู่ควร ก็ไม่ปฏิเสธไปเหรอคะ ไม่รำคาญเหรอ
เก่งจังคุณเดียว ซ่อมได้ทุกอย่าง ใจดีอีกต่างหาก เอ่อ นายคะ จักรยานเก่าเนี้ย คือของคนงานจัดหาเองเหรอคะ สวัสดิการไร่ไม่มี
ไรคะพี่ บุกมาตอนดึก ไม่กลัวคนอื่นรู้เหรอคะ ผนังห้องบางออก
ดีอยู่นะคะ มีห้องน้ำในตัว แล้วน้องควรคิดออกจากบ้านตัดขาดได้แล้วคะ เดี๋ยวโดนเอาไปขัดดอก เรื่อยๆ อีก
ปล ตัวการตูนน่ารักค่ะ
ดีออกค่ะ มีคุณแม่ชอบทำอาหาร มีคุณพ่อชอบปลูกต้นไม้ เนี้ยเริ่มหวั่นไหวเลย ทำปาท่องโก๋ ได้ด้วย
ไม่เข้าใจนาง จะยอมไปเรื่อยๆ เหรอ หมดคนนี้ เจอคนใหม่ หรือเพราะเป็น สจ หรือจะให้รอดก่อนแล้วไปคุยทีหลัง
กรรมเวรน้า แล้ว คนเป็นแม่ เนี้ย เกลียดชัง อะไรป่านนักหนา