หนี้พลอยรัก

ห นี้ พ ล อ ย รั ก

--------------------------------

-- ล า นี น --

“มีอะไร” พศินตวัดสายตาขึ้นมองร่างบอบบางที่เดินเข้ามาหยุดยืนข้างโต๊ะอยู่นานสองนาน

“หนูจะดรอป”

“ตลก! เธอลืมไปหรือเปล่า ว่าเหตุผลหลักที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่แค่ฝึกงาน”

“หนูรู้ หนูไม่ลืมหรอกค่ะ ว่ามาอยู่ที่นี่ในฐานะคนขัดดอกของแม่”

“รู้ตัวก็ดี จะได้จำเอาไว้ว่าอย่าพยายามทำอะไรเกินตัว”

“สักวัน หนูจะหาเงินมาใช้หนี้คุณให้ได้” ปารวีบอกอย่างหมายมั่น ทั้งที่เจ็บร้าวไปทั้งใจ

“เฮอะ จะเอาปัญญาที่ไหน”

“มันต้องมีสักทางแหละค่ะ อย่าดูถูกกันนักเลย”

ใครโหยหาความหน่วงสไตล์ลานีน

มาจิ้มเรื่องนี้รอกันได้เลยจ้ะ ลานีนจะจัดให้แบบสมใจจจ 

ใครลองอ่านแล้วชอบ อย่าลืมกดติดตามกันด้วยนะคะ

สำหรับเรื่องนี้ อัพให้อ่าน 50% ของเนื้อเรื่องค่ะ

หรือ

จะไปติดตามกันที่เพจก็ได้จ้าาา

จิ้มลานีนได้เลยยย

 

TB