ความรักต้องมีอุปสรรค

เนื้อเรื่อง

-          ณ.ห้องนอนสามพี่น้อง

“ พี่เม พี่โม พรุ่งนี้โรงเรียนเราก็จะเปิดแล้วนะ เค้าตื่นเต้นจังเลยอ่ะ” เสียงน้องคนสุดท้องของบ้าน

“ นี่ยัยตัวเล็ก แกคงดีใจมาสินะที่โรงเรียนเปิด” เสียงพี่ใหญ่สุดของบ้าน

“ ถ้าแกโตมาแล้วแกจะรู้ว่านรกมีจริง” เสียงฉันเอง ^_^

ตอนนี้เราสามพี่น้องกำลังพูดถึงเรื่องเปิดเทอมวันพรุ่งนี้ ฉันชื่อเม เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีที่ 6 อยู่โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ฉันมีพี่สาวอยู่ 1 คน ชื่อพี่โม เรียนอยู่มหาลัยปี 3 และมีน้องอยู่ 1 คน เชื่อน้องมาย เรียนอยู่อนุบาล 3 น้องมายเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันส่วนพี่โมก็ไปเรียนมหาลัยเชียงใหม่คณะแพทย์ ครอบครัวฉันมีทั้งหมด 5 คน มีฉันพ่อ แม่ พี่โมแล้วก็น้องมาย พรุ่งนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของฉันกับน้องมายดูท่าทางน้องมายจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ อยู่บ้านบ่นทุกวันว่าเมื่อไรจะเปิดเรียนสักที เด็กก็อย่างนี้แหละ ไม่รู้เลยความจริงมันเป็นอย่างไง T_T

“ น้องมายพี่ว่าแกหุบปากแล้วเข้านอนไปเลยไป ฉันรำคาญ” พี่โมบ่นใส่น้องมาย ปรกติถ้าดูภายนอกพี่โมจะเป็นคนเงียบๆแต่จริงๆแล้วพี่โมเป็นสาวห้าว ทุกวันนี้ฉันกับน้องมายยังไม่กล้าจะเถียงกับพี่โมเลย เถียงกันทีไรก็แพ้พี่โมทุกที

“ พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ น้องมายไปนอนนะแล้วพรุ่งนี้พี่เมจะปลุกน้องมายไปโรงเรียนเองนะจ๊ะ” ฉันพูดเสียงหวานใส่น้องสุดที่รักของฉัน จริงๆแล้วก็มีบางครั้งที่ฉันรู้สึกอิจฉาน้องมายเพราะน้องมายได้สิ่งที่อยากได้อยู่เสมอซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับฉันตอนเด็กแล้วทุกอย่างที่ฉันอยากได้ฉันต้องเก็บเงินซื้อเอง แต่ก็ไม่เป็นไรอย่างไงน้องมายก็เป็นน้องของฉันคนหนึ่งเหมือนกัน

“ งั้นเค้านอนละน้า พี่เม พี่โม พรุ่งนี้อย่าลืมปลุกเค้าให้ตื่นเช้าๆนะ”

“ จ้าๆ แล้วพี่เมจะเป็นคนปลุกน้องมายเองจ๊ะ”จากนั้นน้องมายก็นอนหลับไปอย่างง่ายดาย น้องมายนี่ก็แปลกเหมือนกันหัวถึงหมอนเมื่อไรหลับทุกครั้ง ทีเราข่มตานอนเท่าไรมันก็ไม่หลับสักที เซ็ง

“ แกไอ้เม แกก็ไปนอนเลย อยู่ม.6มันเรื่องหนักรู้มั้ย นอนเช้าๆพรุ่งนี่ตื่นขึ้นมาสมองจะไปปลอดโปร่ง” ลามมาหาฉันแล้ว

“ ค๊าๆ แล้วพี่ก็นอนไปแล้วนะอยู่ปี 3 เรื่องหนักนะรู้มั้ย พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาสมองจะได้ปลอดเปร่ง”

“ นี่แกเถียงฉันเหรอ”

“ เปล่า ฉันแค่หวังดี เป็นห่วงพี่ไง” เกือบโดนด่าแล้วฉัน ปากนะปาก

“ อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกคิดจะเถียงฉัน ถ้าฉันรู้นะแกตายแน่เม” พี่หันมามองหน้าฉันแล้วทำตาดุใส่ น่ากลัวชะมัด นอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าอีก zzz

                ทุกคนลงมาอยู่กันพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร หลังจากพี่ฉันตื่นขึ้นมาตอนตี 5 ฉันก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ปลุกน้องมาย จากนั้นก็ลงมานั่งรออยู่ที่หน่าโต๊ะอาหาร ส่วนพี่โมไม่ต้องไปพูดถึงตื่นตั้งแต่เช้าละ ช่วยแม่ทำอาหารอยู่ในครัว

“ มาแล้วจ้า อาหารเช้าสำหรับวันเปิดเทอมวันแรกของลูกๆ วันนี้แม่ทำของโปรดของทุกคนเลยน้า เอ้า!!!เมแล้วน้องมายละลูก” แม่ยกถาดอาหารมาวางบนโต๊ะแล้วก็ถามหาน้องมาย

“ น้องมายแต่งตัวอยู่บนห้องค่ะแม่” แม่พยักหน้าแล้วเดินไปในครัวต่อ แม่ฉันทำงานเปิดร้านเบเกอรี่อยู่แถวๆโรงเรียน ส่วนมากลูกค้ามักจะเป็นเด็กนักเรียนต่างๆที่พากันมากินเค้กร้านแม่ฉัน ร้านของแม่จะออกแนวโรแมนติกมากๆ มีแต่สีชมพูเต็มร้านเลย ส่วนพ่อทำงานเปิดร้านดอกไม้อยู่ใกล้ๆกับร้านแม่ ร้านพ่อจะออกแนวธรรมชาติมากๆส่วนมากมีแต่ดอกเต็มไปหมด

“ มาแล้วแม่” น้องมายเดินลงบันไดมาพร้อมเดินไปหาแม่ในครัว

“ น้องมายมากินข้าวก่อนสิ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายน้า”

“ ค๊า” น้องมายขานรับอย่างน่ารัก

                หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จกันหมดแล้ว ฉันกับย้องมายก็ไปนั่งรอที่รถเพื่อให้พี่โมไม่คอย พี่โมเป็นคนขับรถไปส่งฉันกับน้องมายทุกวัน บางวันที่น้องมายไม่สบายฉันก็จะขึ้นรถเมล์ไปเอง

“ เม วันนี้พี่เปิดเทอมวันแรกงานคงจะหนักงั้นพี่จะมารับน้องมายกลับก่อนแล้วถ้างานเมเสร็จเมื่อไรค่อยโทรบอกพี่นะพี่จะมารับหรือไม่ก็ขึ้นรถกลับเองนะ” พี่โมพูดพลางออกรถ

“ อื้ม เอางี้วันนี้เมกลับเองดีกว่าพี่โมไปต้องมารับเมรอบสองเปลืองน้ำมัน”

“ตามใจนะ งั้นตามนี้ละกัน”จากนั้นไม่นานรถก็มาถึงโรงเรียนของฉันกับน้องมาย พี่โมจอดรถหน้าประตูโรงเรียน พอฉันกับน้องมายลงจากรถเสร็จพี่โมก็ออกรถเพื่อไปมหาลัย

“ น้องมายตั้งใจเรียนนะค่ะ พี่ไปละบาย” ฉันบอกลาน้องมายแล้วเดินไปดูห้องเรียนที่ถูกตั้งขึ้นใหม่ พอเดินไปถึงคนที่กำลังดูห้องของตัวเองเยอะมากๆตายละแล้วฉันจะเข้าไปดูชื่อของฉันได้มั้ย??????? โทรหาเพื่อนสุดเลิฟดีกว่า

ตืด~~~ตืด

“(ฮาโหล)”

“ กี้เหรอ ฉันเมนะ”

“(อ๋อ มีไร)”

“ แกรู้มั้ยว่าฉันอยู่ห้องไหนอ่ะ”

“(แกอยู่ห้องคิงว่ะ)” หา!!!!!!!!!!!!! ห้องคิงเลยเหรอ

“ ห้องคิงเหรอ แล้วแกอยู่ห้องไหนละ”

“(ฉันก็อยู่ห้องเดียวกับแกนั้นแหละ นี่ไมค์ก็อยู่ห้องเดียวกับแก)” คนอ่านไม่ต้องตกใจนะค่ะว่าไมค์เป็นใคร ไมค์ก็คือแฟนคนล่าสุดของฉันนี่เอง เราคบกันมาสามปีแล้ว เรารักกันมากๆๆ โทรศัพท์หากันทุกคืน อิจฉาอ่ะดิ ช่วยไม่ได้นะ >.<

“ อื้ม ขอบใจแล้วเจอกันที่ห้องนะ”

-          ณ.ห้อง 6-1

“ เม ทางนี้ๆ” เสียงนี้ดังมาจากหลังห้องเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเพื่อนสุดที่รัก

“ แกคิดดีแล้วเหรอที่มานั่งหลังห้องอย่างงี้”

“ ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี้จ๊ะ มาเถอะ ฉันมีข่าวด่วนจะมาบอกแก”

“ เดี๋ยว!!!!!!!ไมค์นั่งไหนเหรอ” อดห่วงหาแฟนตัวเองไม่ได้ อิอิๆ

“ นั่งข้างหน้าเรานั่นแหละ” กี้บอกพร้อมชี้ไปที่เก้าอี้ตรงหน้าฉัน

“ อือ.............แล้วข่าวด่วนที่แกว่ามันเป็นข่าวอะไรอ่ะ”

“ เรื่อนแฟนแกนั้นแหละ ฉันได้ข่าวว่ามันนอกใจแกอ่ะ เห็นข่าวบอกว่ามันไปควงเด็กม. 4 เดินห้างฯ”

“ ฉันว่าอาจจะจำคนผิดก็ได้นะ” ฉันไม่เชื่อหรอก ไมค์ไม่เคยเป็นอย่างนี้ ไมค์ไม่เคยนอกใจฉัน มันไม่จริงใช่มั้ย T_T

“ แต่คนที่ไปเจอและเห็นกับตาคือ....ฉัน....เอง” “ คือวันนั้นฉันไปดูหนังกับน้องฉันที่ห้างอ่ะแล้วฉันเห็นไมค์แฟนแกควงเด็กม.4 ที่อยู่โรงเรียนเราไปดูหนังด้วย เอ่อ...แกจะฟังฉันเล่าต่อมั้ย” กี้หันหน้ามามองหน้าฉัน

“ แกเล่ามาต่อเถอะ ฉันจะฟังต่อ” T_T

“ อือ ต่อจากนั้นหลังจากออกมาจากโรงหนังฉันก็เห็นไมค์พาน้องคนนั้นไปกินไอศกรีมกัน แล้วจากนั้นก็...” กี้กำลังจะพูดแต่ขัดขึ้นมาก่อน

“ พอๆๆก่อน ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเชื่อเท่าไรเลย” ฉันก็บอกกี้ไปอย่างนี้

“ งั้นวันหยุดพรุ่งนี้เราไปพิสูจน์กันมั้ย ไปพิสูจน์กันเลยว่าความจริงเรื่องนี้มะนเป็นอย่างไง” เป็นความคิดที่เยี่ยมมาก

“ อืม..งั้นพรุ่งนี้เราไปพิสูจน์กัน แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าไมค์จะไปเที่ยวที่ไหนกัน” ???????

“ ฉันรู้ละกันน้า แล้วพรุ่งนี้แกเตรียมตัวให้พร้อมแล้วฉันจะไปรับแกที่บ้านนะ และอีกอย่าแกเตรียมใจไว้ให้พร้อม”

-          โรงอาหาร

เราก็พากันไปกินข้าวที่โรงอาหารและสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดเกิดขึ้นคือ ภาพไมค์กำลังนั่งกินข้าวกับน้องม.4 คนหนึ่ง ดูคู่นั้นสวิทกันมากๆต่างคนต่างมีความสุข แต่ไมค์เคยรู้มั้ยว่าถ้าฉันมาเห็นภาพนี้แล้วมันรู้สึกอย่างไร มือของกี้โอบไหล่ฉันไว้ปลอบใจ ฉันอึ้งมากตอนนี้ ฉันควรทำอย่างไงดี T_T

“ ฉันว่าแกคงไม่ต้องรอวันพรุ่งนี้ก็ได้นะ วันนี้ภาพมันฟ้องอยู่” ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปหาไมค์ พอกันทีฉันไม่อยากทนเห็นภาพที่บาดใจอย่างนี้ได้อีกแล้ว ฉันเดินไปหยุดตรงหน้าไมค์และน้องคนที่นั่งกินข้าวกับไมค์ พอไมค์เห็นฉันทำหน้าตกใจแล้วยืนขึ้น

“ ไมค์ทำไมไมค์ไม่คนอย่างนี้ ไมค์เคยคิดมั้ย ถ้าเรามาเห็นภาพนี้แล้วเราจะรู้สึกอย่างไร เคยคิดถึงความรู้สึกเรามั้ย!!” น้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นไว้มันไล่ออกมา ฉันพูดเสียงดังทำให้คนในโรงอาหารมามุงดูเรากันหมด

“ เดี๋ยวเม ตัวฟังเค้าอธิบายก่อนสิ เค้ามีเหตุผลของเค้านะ” ไมค์พยายามอธิบายแต่ฉันไม่ฟังมันอีกต่อไรแล้ว

“ เธอก็หน้าด้านมากเหมือนกันนะที่แย่งแฟนคนอื่นเค้าอ่ะ” ฉันหันไปด่าน้องม.4คนนั้น ฉันเห็นน้องคนนั้นน้ำตาไหลออกมา

“ เม ตัวอย่าไปว่าน้องคนนี้นะ น้องคนนี้ไม่ผิดเลย” ไมค์เอามือของตัวเองเช็ดน้ำตาของน้องคนนั้น

“ ปกป้องกันนักใช่มั้ย “ ฉันพูดออกไปทั้งน้ำตา “ เราเลิกกันเถอะ เชิญสวิทกันตามสบายนะ ขอให้โชคดีนะ ไมค์อดีตคนรักของฉัน” ฉันพูดพลางเดินไปจากที่นั้น กี้เดินตามหลังฉันมาติดๆ ฉันนึกถึงตอนที่เรารักกัน เราโทรหากัน เรานั่งกินข้าวด้วยกัน ก่อนกลับบ้านไมค์มาส่งฉันที่รถพี่โม เราไปเที่ยวด้วยกัน ภาพเหล่านั้นมันกลายเป้นอดีตไปแล้ว มันไม่มีวันกลับคืนมาอีกแล้ว ฮือๆๆ

“ เมฉันว่าแกขึ้นห้องเถอะ” ฉันพยักหน้า จากนั้นกี้ก็พาฉันขึ้นห้อง

-          ห้อง6-1

“ ทุกคนนั่งที่วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอกห้องเรานะ” ครูนุ้ยเดินเข้าห้องมาพร้อมกับใครก็ไม่รู้

“ ขออนุญาตเข้าห้องครับ” ไมค์มาละ คงจะปลอบน้องคนนั้นมาละสิ ไมค์เดินมานั่งตรงหน้าฉัน ฉันทำเป็นไม่สนใจมองออกไปนอกหน้าต่างแต่ในใจจริงก็อยากจะมองเหมือนกัน เราต้องทำเป็นไม่สนใจไว้ก่อน >_<

“ เอ้า นักเรียนวันนี้ครูมีเรื่องมาประกาศว่า “นักเรียนในห้องเราไปทำคุณงามความดีมา นาย พิรัตน์ ยืนขึ้นสิ นักเรียนคงรู้จักเพื่อนของเราคนนี้นะ นายพิรัตน์ได้ไปช่วยน้องม.4 คนหนึ่งที่มีปัญหาทะเลอะกับทางบ้านมา นายพิรัตน์ได้ทำให้น้องคนม.4คนนั้นได้ปรับความเข้าใจกับครอบครัวได้ และทำให้ครอบครัวนั้นมีความสุขมาก ขอให้นักเรียนทุกคนปรบมือให้กำลังใจนายพิรัตน์เพื่อนของเราหน่อยเร็ว” ครูนุ้ยพูดจบนักเรียนในห้องต่างพาให้ปรบมือให้ไมค์ ไมค์ยืนขึ้นแล้วขอบคุณเพื่อนๆ แล้วก็หันมามองหน้าฉันแล้วก็พูดกับฉันว่า

“ ตัวเชื่อเค้าหรือยังละ เค้าไม่คิดจะทำให้ตัวเสียใจเลยนะ เค้าแคร์ความรู้สึกตัวเองนะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด “ ไมค์พยายามอธิบาย

“  แล้วมันเป็นอย่างไง ในเมื่อเราเลิกกันแล้วนี่ นายมันก็เป็นแค่อดีตคนรักของฉันที่ฉันเคยรักมากรักจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้น แต่ตอนนี้ฉันได้ตาสว่างสะที ฟังนะไมค์ ฉันไม่เชื่อสิ่งที่นายพูดมา!!!!!!!!! “ ฉันตะโกนลั่นห้องแล้ววิ่งออกนอกห้อง

 “ ไอ้เมรอฉันด้วย” กี้วิ่งตามฉันมา

“ เมย์ฉันว่านะ สิ่งที่ครูและไมค์พูดอ่ะ มันเป็นความจริงนะ แต่น่าจะให้อภัยให้ไมค์สิ”