คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : มองเห็น
นี่สินะความแตกต่างระหว่างปีศาจกับมนุษย์ธรรมดาอย่างผม ....
“ฮัดชิ้ว!!”
“อืม...สามสิเก้าองศา”พี่กิตยืนกอดอกมองตัวเลขบนปรอทก่อนจะตวัดสายตามองผมด้วยสายจาคมกริบ
“ไปทำอะไรมา”
“เอ่อ...” จะให้บอกว่าไปยืนทำโรแมนติกกันกลางสายฝนประมาณสองชั่วโมงมาเรอะ! ไม่ๆๆ
“ไอ้พักลมเดี๋ยวนี้มึงหัดมีความลับกับกูหรอครับ ^ ^”พี่กิตยิ้มเหี้ยม
“เปล่านะครับ ผมแค่...อ้อ ผมแค่คบกับพี่ไฟแบบเป็นทางการแล้วเท่านั้นเอง”
“คบกับไอ้ไฟทำให้มึงเป็นไข้สินะ = =”ผมส่งสายตาไปขอความช่วยเหลือจากพี่ไฟ แล้วพี่ไฟส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางพี่ชาร์ต่ออีกทอด เพื่อ?!
“กิตๆ”พี่ชาร์กระดิกนิ้วเรียกพี่กิตเข้าๆไปใกล้ก่อนจะกระซิบบางอย่างที่ทำให้พี่กิตช็อคตาค้างไปเลย
“อ๋อ...มันเป็นแบบนี้เองสินะ”พี่กิตพึ่มพำ
ห๊ะ ! อะไรยังไงแบบไหน = =?
“ไอ้ไฟวันหลังอย่ารุนแรงกับน้องกูมากนะเว้ย”พี่กิตตบไหลี่ไฟไปหลายทีก่อนจะเดินออกไป
รุนแรง?
“หึ...”
เหมือนได้ยินเสียงระเบิดบนหน้าตัวเอง -///-
“ไอ้พี่ชาร์แม่งมั่ว”
“อยากให้มันเป็นเรื่องไม่มั่วดูไหมละ”
“ละเว้นผมเถอะครับพี่ T^T”คือแค่ไข้แดกกูก็จะตายอยู่แล้วครับ อย่าได้ทำร้ายกันไปมากกว่านี้เลย
“แคก..”
“อ้อ นอนพักเลยมึง อย่าให้กุเห็นนะว่ามึงลุกขึ้นมาเล่นคอม”
เฮ้ย! รู้ได้ไง
“เอ่อๆ รู้แล้วครับไปจะไปไหนก็ไปเหอะ”ว่าแล้วผมก็นอนคลุมโปร่งโดยมีเสียงพี่ไฟโวยวายอยู่ด้านข้างแต่ไม่กล้าทำอะไรผม หุ สิทธิของคนป่วยมันดีงี้นี่เอง
ไม่นานนักพัดลมก็เผลอหลับไปโดยที่มีสายตาของพี่ไฟจ้องมองดูตลอดเวลา
สาเหตุที่เป็นไข้ ไม่ใช่เพราะตากฝน...
แต่เป็นเพราะมีกลิ่นแปลกๆบางอย่างโชยออกมาทันทีที่หัวใจดวงนั้นกลับเข้าไปเต้นอยู่ในอก
“ไอ้พัดลมหลับไปแล้วหรอวะ”ชาร์ชะโงกหัวเข้ามาดู
“อืม”
“มึงรู้สึกอะไรบ้างวะไอ้ชาร์”ประสาทการรับรู้การเปลี่ยนแปลงของชาร์ไวกว่าไฟมากนัก แต่ถ้าเรื่องกลิ่นแล้วต้องยกให้ไอ้หมาไฟ
“ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนะ...ต้องรอดูกันไป”
“แต่กูได้กลิ่นแปลกๆ”ไฟทำจมูกฟุดฟิดข้างแก้มลม...แล้วเนียนทำจมูกเชี่ยวแก้มคนตรงนี้ไปนิดหนึ่ง
“มึงเฝ้าน้องเค้าไว้ดีๆเถอะ แล้วเอาเอเมมาคืนกูด้วย- -”
“เอ่อ”
“ไอ้ชาร์!”เสียงไอ้กิตตะโกนเรียกไอ้ชาร์ออกไป
ไฟทิ้งตัวลงนอนข้างๆลมก่อนจะยกแขนดึงไอ้คนตัวเล็กกว่าเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ฝังจมูกลงไปกับเรือนผมสีดำสนิทแล้วค่อยจมดิ่งสู่ห้วงนิทรา
“ฮา~ สบายจัง”ผมบิดขี้เกียจด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม มีอะไรที่น่าดีใจน่ะหรอครับ?
ผมหายไข้แล้วละ ได้นอนพักแค่สองวันก็หายแล้ว
เป็นไข้มันไม่สนุกสุดๆ เวลาปวดเมื่อยตัว และไม่ได้อาบน้ำ มันช่าง...ไม่สบายตัวเอาซะเลย
“หายแล้วหรอ”
“แข็งแรงสุดๆ”ผมเบ่งกล้าม(ที่มีอันน้อยนิด)โชว์
“ไหนขอวัดไข้หน่อย”ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อให้พี่ไฟจับหน้าผาก
พี่ไฟโน้มตัวลงมาจูบที่ริมฝีปากของลมเบาๆแล้วผละออก
=[]= !!
“ยังอุ่นๆอยู่แฮะ...ไหนขอลองอีกที”
จุ๊บ!
พะงาบ ๆ
“อืมม หายแล้วจริงๆด้วย”
“วะ...วัดไข้บนริมฝีปากเนี้ยนะ”
“ความสามารถเฉพาะตัวของปีศาจ”
โกหกชัดๆ - -
“ไม่เชื่อสินะ ให้ลองอีกทีไหม?”พี่ไฟยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ๆๆ รีบไปกันเถอะครับ ไอ้ไอด่าผมในใจตายแล้วมั้งตอนนี้”
“หึหึ”
ผมรีบเดินขึ้นรถประหนึ่งไอ้ไอจะคลอดลูกแล้วผมเป็นหมอตำแย(?) ไอ้พี่ไฟแม่งก็ไม่อายฟ้าอายดิน กูอายพี่กิตพี่ชาร์ตายแล้วเนี้ย
“ไอ้ลม”
“ครับ?”
จุ๊บ !!
“เฮ้ยย!”
“ฮ่าๆๆ”พี่ไฟหัวเราะจนพอใจถึงจะเดินขึ้นรถไปแต่โดยดี
-///- หน้าด้านว่ะ กูเขิลลอ๊ะ !!
กริ๊ง~
“ยิน...กูนึกว่ามึงตายแล้วซะอีก”
“สัส กูหน้าตาดีขนาดนี้สวรรค์ไม่ใจร้ายส่งกูไปลงนรกแล้วหรอก”ผมแยกเขี้ยวใส่ไอ้ไอ
“เจอหน้ากันปุ๊บก็กัดกูปั๊บเลยนะ แทนที่จะเป็นห่วงเป็นใยกันสักคำก็ไม่มี-3-”ผมก็ทำหน้าแอบแบ๊วพูดไปงั้นแหละครับ ที่จริงมันก็เป็นห่วงผมนั่นแหละ(ดูจากปริมาณข้อความที่ส่งมาด่าผมทุกวัน)
“ไอ้ลมมึงอย่า..”
“อย่า?”
“อย่าทำหน้าแบบนั้นอีกนะมึงอุบาทว์สัสอ่ะ”
“โหยแรงหว่ะมึง T^T”
“ก็งี้แหละมึงคนไม่หล่อทำอะไรก็ผิด”ไอ้ไอเช็ดแก้วไปกัดผมไปโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองสภาพหน้าผมที่ย่ำแย่ลงทุกทีๆ
“กูเกลียดมึงงง”
“เรื่องของมึง...อ๊ะ ยินดีต้องรับครับ”
ดูมัน... ดูมันเซ่ สองมาตรฐานชัดๆ ทำไมกับเจ้านายมันพูดเฉือดเฉือนใจเหลือทน ทีกับลูกค้า...เทคแคร์ดูแลยิ่งกว่าแฟนอีก !
พูดถึงแฟน ไอ้ไอมันมีแฟนยังวะเนี้ย? (นี่พวกมึงเป็นเพื่อนกันยังไงวะ)
“พี่ไฟจะดื่มอะไรก่อนไปเรียนหน่อยไหม”
“เอากาแฟดำ”
“...”
“อะไร?”
ทุกคนครับ... ผมว่าผมตาฝาด หรือ ประสาทหลอน หรืออะไรก็ตามแต่ = =
ผมเห็น หู หาง เล็บ เขี้ยว = =
ขยี้ๆๆตา
“เป็นอะไร”พี่ไฟขมวดคิ้วมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง
อ๊ะ ! มันหายไปแล้ว “เอ่อ... ไม่มีอะไรครับผมจะไปชงกาแฟให้เดี๋ยวนี้แหละ”
ผมคงจะตาฝาด... หลอนจัด
“เป็นอะไรวะ”ไอ้ไอผลักไหล่ผมเบาๆ
“กูว่าจะลองเข้าศรีธัญญาดูสักรอบ”
“ก็ดีนะ ที่จริงมึงน่าจะลองไปดูตั้งนานแล้ว”
“มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”ผมพูดเสียงอ่อย
“กูประชด!”
“กูพูดจริงนะ!”
“ไอ้ลมกูจะไปเรียนแล้วนะ”
“อ๊ะ กาแฟๆๆๆ”ผมรีบยกกาแฟไปให้พี่ไฟที่ยืนอยู่หน้าร้าน
“ถ้ามีอะไรโทรหากู”ผมกำลังจะหันตัวเดินเข้าร้านก็โดนพี่ไฟดึงแขนเอาไว้ เฮ้ย ! ไม่ใช่ว่าจะจูบกูตรงนี้นะ
ลมยกมือปิดปากโดยอัตโนมัติ
“ทำอะไร - -“
“ห้ามจูบ!”
“หึ”
จุ๊บ!
-///- ถึงมีมือปิดไว้ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคกับเฮียแกเลยสินะ พี่แกเล่นจูบผ่านมือที่ปิดเอาไว้เลย
รู้สึกเขิลกว่าเดิมอีก โว้ยจะบ้าตาย!
“สวีทกันพอยังวะ มึงยังคิดบัญชีไม่เสร็จเลยไอ้ลม!”
หมดอารมณ์จะเขิล “เอ่อๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ผมเดินลากขาไปหยิบบัญชีมานั่งขีดๆเขียนๆข้างๆไอ้ไอ
“เฮ้ยมึงทำไมเดินนี้ขาดทุนวะ”
“ไหน”ไอ้ไอชะโงกหน้าเข้ามาดู
ผั๊วะ!!
“เฮ้ย มึงตบหัวกูทำไมเนี้ย”
“ดูนี่มึงบวกเลขตรงนี้ผิด !@#$%^&”
ผมมองไปยังกระดาษแล้วมองเลยผ่านกระดาษไปอีกทีเมื่อเห็นที่สิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นภายในร้าน
เฮ้ยกูตาฝาดอีกแล้วหรอวะ!
ขยี้ๆๆตา
0_0!!
คนครับ.... แต่มีเขาแหลมเปี๊ยบ แค่นั้นเอ๊งงงง
“เฮ้ยไอ้ลมมึงเป็นอะไรวะ หน้าซีดเชียว”
“ปะ ปะ เปล่า”ผมหลบสายตาไอ้ไอ
ผมแอบชำเลืองมองลูกค้าคนนั้นอยู่หลายครั้งจนเฮียแกหันมามองผมแบบไม่ชอบใจนัก
“มีอะไรรึเปล่าน้อง”
“อ้อ ขอโทษฮะ...ไม่มีอะไรครับ”ผมก้มหน้าลงแก้บัญชีอย่างจริงจัง...ไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้ จิตหลุดไปเรียบร้อย
กริ๊ง~
“ยินดีต้อนรับครับ”
“เอาชา..”
โครมมม !!!
“ไอ้ลมมึงเป็นอะไรรึเปล่า”ไอ้ไอรีบมาช่วยพยุงผมขึ้น
เต็มหน้ากูเลยครับท่าน !!
คราวนี้เป็นปีศาจอะไรไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ มันทำผมตกใจจนตกเก้าอี้ได้เลย !
ใบหน้าเละๆดวงตาสีขาวปูดปูน ฟันเหลืองๆที่ยื่นออกมาเป็นซี่ๆทรงสี่เหลี่ยม ทำเอานึกไปถึงซอมบี้หน้าเละๆ
“คะ คือ คือ มัน เฮ้ย มึง ดูแลหน้าร้านไปนะกูจะไปพักในห้องซะหน่อย”ผมวิ่งเข้าไปในห้องย่างรวดเร็วก่อนจะปิดประตูเสียงดัง
“เอ่อ นั่นเจ้าของร้านหรอครับ”แขกถามเสียงแปลกใจ
“ครับพอดีเฮียแกไม่ค่อยสบายน่ะ”...เป็นอาการป่วยทางจิตแบบไร้ทางเยียวยาได้แล้วอ่ะนะ
“งั้นหรอครับ”
“มีอะไรรึเปล่าครั้บ”ไอ้ไอยิ้มหวานแต่เคลือบไปด้วยความระแวง
“เปล่าครับก็แค่น่าสนใจดี”
“!?”
เฮ้ยๆๆๆ ไม่ใช่กูไม่ได้ยินนะเว้ยย แต่กูได้ยินชัดเต็มสองรูหูกูเลย!
อะไรวะ ทำไมวันนี้ผมมองเห็นแต่อะไรแปลกๆ หรือว่าผมจะจิตจริงๆวะ ชักจะเริ่มเข้าใจไอ้พวกที่เสพยาบ้าแล้วโดดตึกฆ่าตัวตายแล้วสิกู
ผมเดินไปหยิบกระจกมาส่องหน้าตัวเอง เอ..มันก็ไม่ได้มีอะไรแปลกไปนี่หว่า เหมือนสีตาจะอ่อนลงนิดหน่อย เหอๆไม่ใช่แล้ว คนบ้าอะไรเปลี่ยนสีตาได้ฟะ !
ครืดด~
ผมสะดุ้งเสียงโทรศัพท์สั่นนิดๆก่อนจะรับสาย
“ครับ?”
-ไงเป็นไงบ้าง-พี่ไฟนั่นเอง
“ก็...ดีมั้งครับ”ถ้าไม่นับรวมเรื่องเห็นคนเป็นผีอ่ะนะ
-ถ้ามีอะไรต้องโทรหากูทันทีนะ-
“อ่าๆ”
-เข้าใจไหม- เสียปลายสายสั่งย้ำ
“ครับเข้าใจแล้ว”
-ดีมาก กูต้องไปเรียนต่อแล้วแค่นี้นะ-
“ครับตั้งใจเรียน”
ตี๊ด!
บางทีผมควรจะบอกพี่มัน...หรือบางทีผมควรจะดูอาการตัวเองไปก่อน ว่าผิดปกติจริงหรือว่าผมเป็นบ้าจริงกันแน่ !
ลมกระแทกแก้วน้ำลงบนโต๊ะอย่างระบายอารมณ์นิดๆ
เพล้ง !!!!
เฮือกก !
เฮ้ยๆ ผมไม่ได้วางแรงขนาดนั้นนะครับ มันแตกได้ไงวะ
“เกิดอะไรขึ้นวะไอ้ลม”ไอ้ไอเคาะประตูถาม
“เปล่ากูแค่ปัดแก้วแตก”
บางที...ผมอาจจะไม่ปกติจริงๆแล้วก็เป็นได้
ความคิดเห็น