Nice to see you again, my bear

'นี่หมี..เธอว่าก้อนเมฆบนท้องฟ้านั่นกินได้ไหม'

'ไม่ได้หรอก คุณแม่ของผมเคยบอกไว้ว่าก้อนเมฆเป็นแค่วัตถุบางๆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า"

'แย่จังเลยนะ เราเคยฝันว่าอยากขึ้นไปกินก้อนเมฆบนท้องฟ้า"

"จริงหรอ อืม..ไว้ผมโตขึ้นผมจะพาเธอไปเองนะ"

'หึ้ o_o จริงหรอ สัญญานะ'

"จริงสิ..ผมสัญญา^^"

'เย้~ อยากให้ถึงวันนั้นไวๆจังเล้ยยย'

"ฮะๆผมก็เหมือนกัน นี่มิกะผมมีอะไรจะให้"

'อะไรหรอ..'

"เปิดดูสิ"

'หื้อO_O นี่มันแหวนหนิ เธอเอามาให้เราทำไม'

"ก็..ผมชอบเธอ"

'ไม่ได้นะ! คุณแม่เคยบอกไว้ห้ามชอบใครตอนเด็กต้องโตแล้วเท่านั้น'

"แต่ผมชอบเธอจริงๆนะ"

'ไม่มิกะไม่ชอบหมี มิกะจะเลิกเป็นเพื่อนกับหมี'

"แต่ผมกำลังจะไปที่อื่นแล้ว.."

'หมีจะไปไหนก็ไปเลย มิกะโป้งแล้ว'

"เดี๋ยวมิกะ..เธอจะไปไหนหรอ"

'มิกะจะกลับบ้านนนน~'

"ยัยยยมิกะะะะะ ตื่นได้แล้วว แกจะนอนหลับในห้องไปถึงไหนหะ!!!"

ไม่ต้องเดาเลยว่านี่เป็นเสียงใคร ก็เสียงยัยผักขมเพื่อนของฉันหน่ะสิ ไม่ต้องตกใจกับชื่อของนางหรอกนะ เพราะตอนเด็กยัยนั่นเกลียดผักขมสุดๆเลยถูกตั้งชื่อว่าผักขม ประหลาดใช่ไหมล่ะะ ฉันก็ว่าแบบนั้น  ขอแนะนำตัวก่อนเลยแล้วกันฉันชื่อมิกะ อายุ16 เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เป็นลูกคนเดียวของที่บ้านเลยถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กๆเลยแหละ แล้วก็อย่างที่เห็นก่อนหน้านี้ฉันยังขี้เกียจสุดๆอีกด้วย(. .)

“เอาหละนักเรียน นั่งที่กันได้แล้วจ้ะ..วันนี้ครูมีเด็กใหม่มาแนะนำ เค้าพึ่งย้ายมาจากอังกฤษยังไงก็ฝากดูแลเพื่อนด้วยนะเด็กๆ หนูแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักหน่อยสิจ้ะ”

“สวัสดีครับ..ผมบีไวท์ ชื่อนายจินเจษ วัฒนะภูมิ ยินดีที่ได้รู้จักครับบ”

ฉันนอนตะแคงเล่นเกมในโทรศัพท์ไปมาขณะที่คุณครูพานักเรียนใหม่มาแนะนำ แต่ก็นั่นแหละนะเป็นเรื่องปกติของห้องเราไปแล้วที่จะมีนักเรียนใหม่ๆเข้ามา แต่เอ๋ชื่อผู้ชายคนนี้ดูคุ้นๆจัง

“หรือเรียกผมสั้นๆว่าหมีก็ได้ครับ คนที่บ้านเรียกแบบนั้น”

นี่มัน...หรือว่าจะเป็น หมี หรอ!!!!

ฉันเรียบเงยหน้าขึ้นมามองคนตรงหน้าอย่างสงสัย O_O

“เธอยังชอบทำตาแบบนั้นอยู่อีกหรอ มิกะ.. “

หะะเห้ยยยรู้จักฉันด้วยชัวร์เลย! ต้องเป็นหมีแน่ๆแล้วเค้ากลับมาได้ยังไงหละเนี่ยยโอ้ยย ทำไมโลกมันกลมและบังเอิญได้ขนาดนี้แงๆT~T ทำไมฉันถึงรู้สึกเสียใจหน่ะหรอ ก็เพราะตอนเด็กๆฉันเคยไปหักอกเขาไว้ไง ตายแล้วยัยมิกะะ

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับทุกคน”

เค้าไล่มองไปทั่วห้อง แล้วหยุดสายตาลงมาที่ฉัน..อร้ายยยยยยย.////. ทำไมตอนเด็กๆกับตอนโตเค้าถึงได้ไม่เหมือนกันเลยนะ จะว่าไปโตขึ้นแล้วเค้าดูดีขึ้นมากๆเลยที่เดียว ผิวขาวซีด ตัวสูง จมูกคมเป็นสัน ปากอมชมพูนั่น อร้ายยยละลายได้มั้ยย>< แต่นี่ไม่ใช่เวลามาดีใจนะมิกะ แกเคยไปหักอกเค้าไว้แล้วจะมองหน้ากันติดหรอแง้งง ทำไมตอนนั้นฉันถึงได้ทำอะไรไปโดยไม่คิดนะฮือๆ หลังจากที่หมีสารภาพรักกับฉันในวันนั้น วันถัดมาฉันก็ไม่เห็นเค้าอีกเลย คุณพ่อกับคุณแม่บอกว่าหมีย้ายไปเรียนต่างประเทศเพราะคุณพ่อของหมีย้ายไปทำงานที่นั่น แต่วันนี้มันอะไรกันคนที่ไม่ได้เจอเป็นสิบๆปียืนอยู่ตรงหน้าฉันฮืออ อะไรดลใจให้เค้ากลับมากันนะY~Y