ARE YOU SERIOUS BABY ?

เสียงดังสนั่นคล้ายกับท้องฟ้าร่วงหล่นกระเเทกลงบนพื้นดินทำเอาร่างเล็กหนาวสั่นบนทางเท้ากอดอกแน่นกว่าเดิมเพื่อปลอบใจตัวเองจากเสียงแผดดังลั่นจากท้องฟ้ายามฝนตก มือเล็กลูบเเขนเปียกโชกของตัวเองเพื่อไล่เม็ดน้ำเล็กๆออกไปให้พ้นเรือนร่างของเจ้าตัว เสื้อตัวบางที่เจ้าตัวเองก็ไม่ได้อยากจะใส่มันแนบไปกับลำตัวบางเฉียบ ผมสีคาราเมลเค้มลู่ไปกับใบหน้าหวานกว่าชายปกติทำให้คนผิวขาวร่างเล็กนี้เด่นจนเป็นจุดสังเกตได้มากพอแม้จะอยู่ในยามวิกาลที่โอบร้อมไปด้วยตึกรามบ้านช่องสูงเสียดฟ้า

"ผมกับฝนเกลียดอะไรมากกว่ากัน"

 เสียงทุ้มดังขึ้นเเข่งกับเสียงฟ้าที่เขาเกลียดทำเอาร่างเล็กเบือนหน้าหนีเเทบไม่ทันปากบางอิ่มเอิบเหยียดตรงไล่ความรู้สึกเกลียดชังที่พยายามพุ่งโถมออกมาแสดงให้ใครต่อใครรู้ ดวงตากลมหวานสั่นสะท้านเหลือบไปด้วยน้ำสีใสเลี้ยงลูกตากลมโตอย่างช่วยไม่ได้ทันทีที่สมองกลั่นกรองได้ว่าเขามาถึงแล้ว คนที่จนพยายามหนีอยู่ ...เขาหาจนเจอ หากันจนเจอ..ต่อให้สุดหล้าฟ้าเขียว

" แล้วผมกับมัน คุณเกลียดใครมากกว่ากัน" 

เมื่อไร้เสียงตอบรับกลับมาเสียงทุ้มที่เจ้าตัวเองรู้ดีว่าใครก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง เกิดบ้าอะไรขึ้นนะเขาถึงหนีไม่พ้นเจ้าของเสียงนรกนี้ ไม่สิ ทุกอย่างของผู้ชายคนนี้เหมือนถูกสรรค์สร้างมาจากนรกชั้นลึกสุด เกลียด.. เกลียดสายตาที่อ่านเขาขาดตั้งเเต่เขาก้าวขาผ่านเข้ามาในสายตาของคนคนนี้ เกลียดปากร้ายนั้นที่เอาเเต่พ่นคำร้ายๆออกมาทำร้ายกันได้ทุกวัน เกลียดเเขนที่รัดกันจนอยู่หมัดด้วยเเรงเพียงน้อยนิดของเขา เกลียดมือคู่ใหญ่ที่มันเอาเเต่บีบคั้นให้เจ็บช้ำ เกลียดขายาวๆที่ก้าวตามทันไม่ว่าจะย่างกรายไปทางไหน เกลียดปลายเท้าของเขาที่เอาเเต่ย่ำตามมา.. เกลียดทุกอย่างที่ก่อให้เป็นเขา เกลียดความมั่งคั่งของเขา เกลียดอำนาจที่สลัดไม่พ้น เกลียดทุกอย่างที่ล้อมรอบเขาไว้ เกลียด.. 

ผู้ชายที่ชื่อ... กัมปนาท

เขาไม่ได้เกลียดฝน ไม่ได้เกลียดใครอีกคนที่เขาเอ่ยอ้าง มีเพียงอย่างเดียวที่เกลียด เพียงคนเดียวที่เขาเกลียด คือผู้ชายคนที่ยืนถามอยู่ขณะนี้ ผู้ชายที่ชื่อ กัมปนาท..

"คำถามของผมมันยากไปงั้นเหรอ ..งั้นผมถามใหม่ จะกลับไปดีๆ หรือต้องใช้กำลัง"

      เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยราวกับการใช้กำลังสำหรับเขานั้นมันคือเรื่องปกติเสียเต็มประดา การทรมานผู้คนกลายเป็นเรื่องสนุกตั้งแต่เมื่อไหร่ การก้มหน้าอดทนต่อความเจ็บปวดเป็นเรื่องปกติไปแล้วงั้นหรือสำหรับคนไม่มีทางเลือกเช่นเขา ทำไมถึงเกิดมาไร้หนทางสู้ผู้อื่นแบบนี้ ใจแทบไม่อยากเอื้อนเอ่ยอะไรออกไป แต่ปากกลับคว่ำแสดงอาการไม่พอใจเสียเต็มประดา ใบหน้าหวานหันมามองคนตัวสูงกว่าที่ยังไม่ไหวติงไปทางไหนอย่างเหลืออด ปากจิ้มลิ้มพริ้มเพรานั้นได้เอ่ยคำเสียดหูคนตัวโตไปเป็นที่เรียบร้อยแข่งกับเสียงสายฟ้าฟาดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนฝนฟ้าครานั้นจะหยุดพิโรธ

" ไปเอาชุดมาให้ผมเปลี่ยนเดี๋ยวนี้ แล้วจะพาผมไปตายทางไหนก็ไป ! "

นิยายดราม่างั้นหรือ ไม่เลย... 

มีแต่เรื่องราวของคนคลั่งรักทั้งนั้นแหละ   จะบ้าตายรายวัน..อย่ามีเมียเด็กถ้าใจคุณเย็นไม่พอ เกิดเป็นคนหล่อลำบากเหลือเกิน !!

      "ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ...

                     แล้วผมจะให้สิ่งที่คุณไม่เคยได้ " 

     นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงโดยผู้แต่งนามปากกา MRDUCKS

ทุกอย่างในเนื้อเรื่องเป็นเพีงสิ่งที่สมมุติขึ้นเพื่อความสมจริงเท่านั้น ไม่ว่าจะชื่อตัวละคร สถาณที่ 

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในนิยาย หรืออาชีพของตัวละครทุกตัว  

ผู้เขียนไม่มีเจตนาจะล่วงเกิินผู้ใด หากมีสิ่งใดผิดพลาด ผู้เขียนกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ 
 

แนะนำตัวละครหลัก

- กัมปนาท - 

"ความรักเหรอ..ก็แค่ธุรกิจ ไม่มีความรักอะไรทั้งนั้น"

- พีช -

" เกลียดหน้าฝนที่สุดเลย "

- บอมบ์ -

" รักเว้ย คนเค้าดูออกกันหมดแล้ว "

- ภูผา -

" ไปยุ่งอะไรกับเค้าอะ ยุ่งเรื่องตัวเองก๊อนนน "

- ม่านหมอก -

 " บางเรื่องราวก็ไม่เหมาะกับการเปิดเผย "

- ฮอล์ค -

" หมายถึงเรื่องของผม..หรือเรื่องของเรา "

"    บางคำ ก็เหมาะจะพูดออกมา

         บางคำ ก็ไม่เหมาะจะพูดออกมา  "