ทัณฑ์รักหักเตียงวิวาห์

นราธิปมองไปก็ลอบยิ้ม ถ้าคืนนี้เขาปล่อยให้เธอหลุดจากอกง่าย ๆ คงเสียชื่อแย่

“เธอหาอะไร” ชายหนุ่มทักเมื่อเห็นชมจันทร์ มุดตัวหายไปในความมืด เธอไม่ยอมตอบ แต่คนสายตาดีอย่างเขาก็ทันมองเห็นสิ่งที่เธอแอบยัดใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นไปอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวเดินนำหน้าออกไปอย่างเงียบ ๆ คิดถึงเตียงอุ่น ๆ ในห้องนอน ถึงมันจะไม่อบอุ่นเท่าเตียงที่บ้าน แต่ก็คงไม่เย็นสะท้านเท่าพื้นกระเบื้องในห้องทำงานที่เธอต้องนอนให้เขาทำกิจกรรมอย่างว่าไปหลายนาที อยากร้องไห้อีกแล้ว ถ้าได้เอาหน้าซบหมอนตอนนี้คงดีไม่น้อย

“ไปขึ้นรถ” เสียงทุ้มทรงอำนาจดังลอยอยู่เหนือศีรษะ

“ถ้าคุณจะไปส่งก็ไม่ต้องค่ะ ฉันเดินกลับเองได้” ชมจันทร์ตอบเขาแม้ไม่เงยหน้ามอง

“แล้วใครบอกว่าจะไปส่ง” น้ำเสียงฟังดูเย้ยหยันนิด ๆ ทำเอาเธอต้องสบตา พร้อมกับที่เขาโน้มตัวลงมาเพื่อกระซิบที่ข้างหู “จะพาไปใช้หนี้”

ชมจันทร์เม้มปากแน่น แววตาสั่นระริกไปด้วยม่านน้ำตา นี่เขาจะตอกย้ำให้เธอขาดใจตายให้ได้ใช่ไหม

“เร็วสิ อยากเห็นหัวนมฉันไม่ใช่รึไง เดี๋ยวเธอจะได้ดูดเหมือนตอนที่ฉันดูดของเธอ”

เพี้ยะ!!

แรงฟาดฝ่ามือหนักที่สุดในชีวิตที่ไม่เคยคิดจะทำกับใครมาก่อน ทำได้เพียงสะกิดให้ใบหน้าคมแค่สั่นเล็กน้อยเท่านั้น แต่ตัวเธอกลับเจ็บไปทั้งฝ่ามือ

นราธิปไม่ตอบโต้ แต่ส่งสายตาวาวโรจน์ ประหนึ่งจะกินเลือดกินเนื้อ เจ้าของมือน้อย ๆ นี่บังอาจตบหน้าเขา

หมับ!!

“ฉันเจ็บนะ” พยายามสะบัดข้อมือออกจากมือใหญ่ที่กำไว้รอบ แต่ยิ่งบิดก็ดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งกำมือเธอเอาไว้แน่นกว่าเก่า

“เพิ่งครางเพราะไอ้นั่นของฉันอยู่เมื่อกี้ ก็ทำร้ายผู้มีพระคุณเสียแล้ว”

“สารเลว” กลัวเขาจับใจอย่างที่ไม่เคยนึกกลัวใครมาก่อน แต่หยุดปากตัวเองไม่ได้ คนแบบนี้ถึงอย่างไรก็ต้องตอบโต้

“ได้เป็นเมีย…อา ไม่ใช่สินะ ได้เป็นนางบำเรอของคนสารเลวแบบฉัน โชคดีเหมือนขึ้นสวรรค์ ดียิ่งกว่าได้ผัวเป็นดาราฮอลลีวู้ดเชียวละ”

“ตกนรกสิไม่ว่า ฮึก” มืออีกข้างที่ยังว่างจากการจับกุมรีบเอามือปาดน้ำตาตัวเองทันทีที่มันร่วงออกมา

“ดี!! งั้นฉันก็จะพาเธอทัวร์นรกสักหลาย ๆ คืนหน่อย จะได้ไม่ต้องไปทัวร์…คุก!!”

หน้าตาตื่นตะลึงแฝงความหวาดกลัวตรงหน้า ทำเอาคนตัวสูงกว่าฟุตห้ามใจไม่ไหว มืออีกข้างที่ยังเหลือสอดเข้าไปในกลุ่มผมแล้วบังคับศีรษะเล็กให้แหงนเงยยึดแน่นไม่พลาดเป้า ก่อนจะกระแทกบดปากคนดื้อรั้นอย่างแรง ต้องรีบสยบเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้ ปราบเสียให้สิ้นพยศตั้งแต่เนิ่น ๆ