Don"t know why
คอสแตน หนุ่มหล่อที่สาวๆต่างหมายปองกับยัยแว่นเฉิมเบอะที่ทำให้หนุ่มมาดเข้มอย่างเขาต้องเหลียวมอง เรื่องราวของทั้งคู่จะลงเอยด้วยรอยยิ้มหรือนำตา อันนี่ต้องลองด้วยตัวคุณเอง
ผู้เข้าชมรวม
152
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Don’t know why I
’t know why Iกรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ
กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซรถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของอาคารสูงที่ติดป้ายไว้ว่า ‘รองประธานบริหาร’ สาวสวยผมสีทองคดเป็นคอดตั้งแต่ช่วงกลางผมลงมาถึงปลายผมก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าสะพายและแฟ้มงานสีเดียวกับรถอีกสองสามแฟ้ม หญิงสาวจัดการปิดล็อกประตูรถเป็นที่เรียบร้อยก่อนหันหลังตั้งท่าจะเดินเข้าไปภายในอาคาร เท้าทั้งสองหยุดชะงักเมื่อเห็นจาร์กัวสีแดงสดปาดตาจอดอยู่ในช่องถัดมาที่มีป้ายติดไว้ว่า ‘ประธานบริหาร’ หญิงสาวขยับแว่นกันแดดของตัวเองพร้อมทำเสียงครางในลำคอ
รถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของอาคารสูงที่ติดป้ายไว้ว่า ‘รองประธานบริหาร’ สาวสวยผมสีทองคดเป็นคอดตั้งแต่ช่วงกลางผมลงมาถึงปลายผมก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าสะพายและแฟ้มงานสีเดียวกับรถอีกสองสามแฟ้ม หญิงสาวจัดการปิดล็อกประตูรถเป็นที่เรียบร้อยก่อนหันหลังตั้งท่าจะเดินเข้าไปภายในอาคาร เท้าทั้งสองหยุดชะงักเมื่อเห็นจาร์กัวสีแดงสดปาดตาจอดอยู่ในช่องถัดมาที่มีป้ายติดไว้ว่า ‘ประธานบริหาร’ หญิงสาวขยับแว่นกันแดดของตัวเองพร้อมทำเสียงครางในลำคอ“อืม
ได้ผลแหะ
วันนี้เข้าบริษัทด้วย”ยิ้มเก๋ตามแบบฉบับของสาวมั่นให้รถคันคุ้นเตยแต่ไม่เจนตาก่อนเดินเข้าไปในตึก ตรงดิ่งไปที่ลิฟต์แก้วของบุคคล VIP แล้วกดหมายเลขชั้นเกือบสูงสุด
99
หญิงสาวดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษตั้งแต่เห็นรถสีปาดใจที่จอดอยู่ด้านล่างคัน สองเท้าเคยชินก้าวไปตามทางที่มุ้งสู่ห้องทำงานของตัวเอง หากแต่พอถึงทางแยกที่มุ้งไปสู่ห้องห้องที่ซ้อนตัวในมุมลึกของตึกเท้าทั้งคู่จึงชะงัก สักพักหญิงสาวจึงหันเดินไปตามทางนั้นแทนที่จะตรงไปห้องทำงานของตัวเองอย่างเคย
ประตูห้องถูกผลักเข้าไป หากแต่ในห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงที่เธอคิดว่าจะเจอ
ประตูห้องถูกผลักเข้าไป หากแต่ในห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงที่เธอคิดว่าจะเจอ
หากแต่ในห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงที่เธอคิดว่าจะเจอ“อ้าว ไม่อยู่หรอกหรือ”เดินเข้าไปที่โต๊ะกว้างกลางห้อง เปิดดูแฟ้มงานจำนวนมากกกกก บนโต๊ะแล้วยิ้มออกเมื่อเห็นว่ามีรายเซ็นอนุมัติของท่านประธานแล้ว หญิงสาวกดโทรศัพท์เพื่อเรียกเลขาหน้าห้อง
อ้าว ไม่อยู่หรอกหรือ”เดินเข้าไปที่โต๊ะกว้างกลางห้อง เปิดดูแฟ้มงานจำนวนมากกกกก บนโต๊ะแล้วยิ้มออกเมื่อเห็นว่ามีรายเซ็นอนุมัติของท่านประธานแล้ว หญิงสาวกดโทรศัพท์เพื่อเรียกเลขาหน้าห้อง“แคท เข้ามาเอางานไปทำต่อที”ก่อนวางสาย หญิงสาวยิ้มกับตัวเองแล้วหันหลังกลับเดินออกจากห้องไป สวนทางกับเลขาที่เดินเข้ามา “มันปล่อยมานานเกินไปแล้ว”
แคท เข้ามาเอางานไปทำต่อที”ก่อนวางสาย หญิงสาวยิ้มกับตัวเองแล้วหันหลังกลับเดินออกจากห้องไป สวนทางกับเลขาที่เดินเข้ามา “มันปล่อยมานานเกินไปแล้ว”หญิงสาวเดินไปยังห้องของตัวเองแล้วเปิดประตูเข้าไป
“อุ้ย!!! ”หญิงสาวอุทานตกใจมองดูชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ในห้องด้วยท้วงท่าประจำที่ดูจะเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวให้เธอและคนอื่นๆเห็นเป็นประจำ คือการยืนหันหลังให้ประตู สองมือไขว้หลัง สายตามองตรงออกไปนอกกระจก เจ้าของร่างไม่ได้หันมามองนอกจากไหวไหล่เล็กน้อยรักษาสายตาไว้ในระดับเดิม และตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัทในเครือ ‘ดีโอเชีย’ จัดเป็นตึกสูงอันดับต้นๆของกรีซ เวลานี้เขาจึงสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่สดใสเหนือตึกระฟ้าทั่วกรุงเอเธนส์ ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยค่อยๆหันกลับมามองคนเข้ามาใหม่
อุ้ย!!! ”หญิงสาวอุทานตกใจมองดูชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ในห้องด้วยท้วงท่าประจำที่ดูจะเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวให้เธอและคนอื่นๆเห็นเป็นประจำ คือการยืนหันหลังให้ประตู สองมือไขว้หลัง สายตามองตรงออกไปนอกกระจก เจ้าของร่างไม่ได้หันมามองนอกจากไหวไหล่เล็กน้อยรักษาสายตาไว้ในระดับเดิม และตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัทในเครือ ‘ดีโอเชีย’ จัดเป็นตึกสูงอันดับต้นๆของกรีซ เวลานี้เขาจึงสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่สดใสเหนือตึกระฟ้าทั่วกรุงเอเธนส์ ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยค่อยๆหันกลับมามองคนเข้ามาใหม่“คอสแตน นึกว่าพี่จะอยู่ห้องซะอีกเลยแวะไปหา”ชายหนุ่มยิ้มเครียดให้น้องสาวพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ของเจ้าของห้อง
คอสแตน นึกว่าพี่จะอยู่ห้องซะอีกเลยแวะไปหา”ชายหนุ่มยิ้มเครียดให้น้องสาวพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ของเจ้าของห้อง“เธอส่งใบนี้ไปให้พี่ใช่ไหม”หยิบแผ่นการ์ดสีสวยออกมาจากกระเป๋าเสื้อชูไปด้านหน้าแล้วโยนลงบนโต๊ะ คลอลิน หัวเราะร่วน เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่มีโต๊ะกั้นอยู่
เธอส่งใบนี้ไปให้พี่ใช่ไหม”หยิบแผ่นการ์ดสีสวยออกมาจากกระเป๋าเสื้อชูไปด้านหน้าแล้วโยนลงบนโต๊ะ คลอลิน หัวเราะร่วน เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่มีโต๊ะกั้นอยู่“นั้นเป็นทางเดียวที่ฉันจะเจอพี่ได้ก่อนตี 3 ฉันจะได้ไม่ต้องลงทุนนอนที่ห้องรับแขกเพื่อรอพี่”
“ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ จัดงานแบบนี้นักข่าวมาตรึมแน่ๆ”ชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นๆแต่คนฟังยังไม่สำนึกอะไร
“ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ จัดงานแบบนี้นักข่าวมาตรึมแน่ๆ”ชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นๆแต่คนฟังยังไม่สำนึกอะไร
ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ จัดงานแบบนี้นักข่าวมาตรึมแน่ๆ”ชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นๆแต่คนฟังยังไม่สำนึกอะไร“แหม
คอสแตนปีนี้พี่สามสิบแล้วนะมันก็ต้องมีอะไรพิเศษๆหน่อยสิ เอาให้มันสุดๆไปเลยให้สมกับการเป็นทายาทของดีโอเชีย”
“ไร้สาระ
แถมนักข่าว
”
“ไม่ไร้สาระ”น้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด “มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้น”ชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน
“ไร้สาระ
แถมนักข่าว
”
“ไม่ไร้สาระ”น้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด “มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้น”ชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน
“ไม่ไร้สาระ”น้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด “มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้น”ชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน
ไม่ไร้สาระ”น้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด “มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้น”ชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน“แต่พี่ไม่ชอบ”
“โถ
คอสแตนงานนี้หม่ามี้ลงทุนบินมาจากเมกาเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของพี่โดยเฉพาะเลยนะ”หญิงสาวพูดเสียงอ่อนลงเหมือนท้อใจจะพูดแต่ชายหนุ่มกลับตาวาวขึ้นมา
“โถ คอสแตนงานนี้หม่ามี้ลงทุนบินมาจากเมกาเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของพี่โดยเฉพาะเลยนะ”หญิงสาวพูดเสียงอ่อนลงเหมือนท้อใจจะพูดแต่ชายหนุ่มกลับตาวาวขึ้นมา
โถ คอสแตนงานนี้หม่ามี้ลงทุนบินมาจากเมกาเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของพี่โดยเฉพาะเลยนะ”หญิงสาวพูดเสียงอ่อนลงเหมือนท้อใจจะพูดแต่ชายหนุ่มกลับตาวาวขึ้นมา“นี้
แม่ก็เอาด้วยงั้นหรือ
ทะ”
“พี่ดูนี้”หญิงสาวคัดคอพี่ชาย ค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา
“พี่ดูนี้”หญิงสาวคัดคอพี่ชาย ค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา
พี่ดูนี้”หญิงสาวคัดคอพี่ชาย ค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา“ดูรายชื่อสำนักพิมพ์และนักข่าวที่ได้คัดมาทำข่าวในงานของพี่ก่อนสิ รับรองนอกจากนี้ไม่มีสำนักพิมพ์ใดได้ไปหรือรู้เด็ดขาด”ส่งของในมือให้พี่ชายยิ้มๆ ชายหนุ่มหยิบมาอ่าน ก่อนชะงักแล้วเหลือบตาขึ้นมองน้องสาว
ดูรายชื่อสำนักพิมพ์และนักข่าวที่ได้คัดมาทำข่าวในงานของพี่ก่อนสิ รับรองนอกจากนี้ไม่มีสำนักพิมพ์ใดได้ไปหรือรู้เด็ดขาด”ส่งของในมือให้พี่ชายยิ้มๆ ชายหนุ่มหยิบมาอ่าน ก่อนชะงักแล้วเหลือบตาขึ้นมองน้องสาว“คิดจะทำอะไร”
“พี่นั้นแหละจะทำยังไง”ชายหนุ่มเงียบมองน้องสาวตัวดีนิ่ง คลอลินเลยพุดต่อเอง
“พี่นั้นแหละจะทำยังไง”ชายหนุ่มเงียบมองน้องสาวตัวดีนิ่ง คลอลินเลยพุดต่อเอง
พี่นั้นแหละจะทำยังไง”ชายหนุ่มเงียบมองน้องสาวตัวดีนิ่ง คลอลินเลยพุดต่อเอง“รอแค่เวลาเท่านั้น จากนั้นพี่ มันขึ้นอยู่กับพี่”เหมือนชายหนุ่มจะยอมแพ้ พ่นลมหายใจยาวหลุบสายตาลงมองการ์ดใบสวยที่เข้าโยนลงโต๊ะ
รอแค่เวลาเท่านั้น จากนั้นพี่ มันขึ้นอยู่กับพี่”เหมือนชายหนุ่มจะยอมแพ้ พ่นลมหายใจยาวหลุบสายตาลงมองการ์ดใบสวยที่เข้าโยนลงโต๊ะ“งั้นมีงานอะไรสำคัญจนเธอต้องหาทางเรียกแปลกๆให้พี่มาหาก็ว่ามา”
“เรื่องงาน
ที่พี่จะขยายไปทำด้านเหมือง
”แล้วคลอลินก็จัดการยัดงานใส่พี่ชายทันที เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปมากๆถึงมากที่สุด กว่าจะเห็นหน้าเห็นตาหรือเข้าบริษัทที่แทบนับครั้งได้แล้วท่าอยากเจอที่บ้านละก็ต้องตีสามอัพ (up) คอสแคนถอนหายใจเฮือกเมื่อน้องสาวบอกว่าหมดงานแล้ว มองดูนาฬิกาแล้วขอตัวไปทำธุระ
“เรื่องงาน ที่พี่จะขยายไปทำด้านเหมือง ”แล้วคลอลินก็จัดการยัดงานใส่พี่ชายทันที เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปมากๆถึงมากที่สุด กว่าจะเห็นหน้าเห็นตาหรือเข้าบริษัทที่แทบนับครั้งได้แล้วท่าอยากเจอที่บ้านละก็ต้องตีสามอัพ (up) คอสแคนถอนหายใจเฮือกเมื่อน้องสาวบอกว่าหมดงานแล้ว มองดูนาฬิกาแล้วขอตัวไปทำธุระ
เรื่องงาน ที่พี่จะขยายไปทำด้านเหมือง ”แล้วคลอลินก็จัดการยัดงานใส่พี่ชายทันที เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปมากๆถึงมากที่สุด กว่าจะเห็นหน้าเห็นตาหรือเข้าบริษัทที่แทบนับครั้งได้แล้วท่าอยากเจอที่บ้านละก็ต้องตีสามอัพ (up) คอสแคนถอนหายใจเฮือกเมื่อน้องสาวบอกว่าหมดงานแล้ว มองดูนาฬิกาแล้วขอตัวไปทำธุระ“ธุระจริงหรือ”ถามดักพี่ชายไว้ก่อนแล้วหัวเราะชอบใจ ชายหนุ่มหันมามองตาเขียวเดินไปที่ประตูแต่ก่อนที่จะปิดเสียงนุ่มเบาหวิวของเขาก้ดังขึ้น
ธุระจริงหรือ”ถามดักพี่ชายไว้ก่อนแล้วหัวเราะชอบใจ ชายหนุ่มหันมามองตาเขียวเดินไปที่ประตูแต่ก่อนที่จะปิดเสียงนุ่มเบาหวิวของเขาก้ดังขึ้น“อย่าลืมนะคลอลิน อย่างลืมบอกเขา”หญิงสาวพยักหน้ารับยิ้มๆแต่ชายหนุ่มไม่ได้หันมามอง ทันทีที่ประตูห้องปิดลงสายตาที่ทอดมองตามพี่ชายรอยยิ้มทะเล้นนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนแกมสงสาร
อย่าลืมนะคลอลิน อย่างลืมบอกเขา”หญิงสาวพยักหน้ารับยิ้มๆแต่ชายหนุ่มไม่ได้หันมามอง ทันทีที่ประตูห้องปิดลงสายตาที่ทอดมองตามพี่ชายรอยยิ้มทะเล้นนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนแกมสงสาร“ฉันไม่ลืมหรอกคอสแตน นั้นเป็นชื้อแรกที่ฉันนึกออก”
ฉันไม่ลืมหรอกคอสแตน นั้นเป็นชื้อแรกที่ฉันนึกออก”***
กรี๊ด!!!!!! .
!!!!!! .เสียงร้องดังแปดหลอดที่หลุดออกมาจากห้องทำงานของ บ.ก เล่นเอาพนักงานทั้งหลายนอกห้องถึงกับสะดุ้งเฮือกหันไปมองเป็นทางเดียวกันอย่างตื่นๆ
บ.ก เล่นเอาพนักงานทั้งหลายนอกห้องถึงกับสะดุ้งเฮือกหันไปมองเป็นทางเดียวกันอย่างตื่นๆ“อะไรๆเกิดอะไรขึ้น”เสียงร้องถามอย่างตื่นๆของพนักงานดั่งไปทั้งชั้น ก่อนที่ประตูห้องทำงานของเสียงที่เล็ดรอดออกมาขนาดแปดหลอดจะเปิดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
อะไรๆเกิดอะไรขึ้น”เสียงร้องถามอย่างตื่นๆของพนักงานดั่งไปทั้งชั้น ก่อนที่ประตูห้องทำงานของเสียงที่เล็ดรอดออกมาขนาดแปดหลอดจะเปิดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย“ไอ้แว่นโว้ย เข้ามานี้ด่วน เร็วๆ”สิ้นเสียงของหัวหน้าสายตาทุกคู่ก็พุ้งปราดไปที่เจ้าของชื้อที่หัวหน้าเรียกหา สาวร่างเล็กผอมบางใส่แว่นหนากลมโตที่หอบแฟ้มงานกองโตทำหน้าไม่ถูกเมื่อสายตาทุกคู่จ้องมาที่เธอก่อนจะหน้าเสียขึ้นมา
ไอ้แว่นโว้ย เข้ามานี้ด่วน เร็วๆ”สิ้นเสียงของหัวหน้าสายตาทุกคู่ก็พุ้งปราดไปที่เจ้าของชื้อที่หัวหน้าเรียกหา สาวร่างเล็กผอมบางใส่แว่นหนากลมโตที่หอบแฟ้มงานกองโตทำหน้าไม่ถูกเมื่อสายตาทุกคู่จ้องมาที่เธอก่อนจะหน้าเสียขึ้นมา***
นิ้วมือผอมบางชีดๆยกขึ้นมาดันแว่นของตัวเองให้เข้าที่ สายตาของเจ้าตัวทอดมองไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระง่าอยู่ถนนฝั่งตรงข้าม ภาศิริ กลืนน้ำลงคออึกใหญ่กระชับเสื่อคลุมของตัวเองให้แนบกายยิ่งขึ้น เป็นเวลานานที่เจ้าตัวไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีกับภาระกิจที่ได้รับมอบหมายมาจาก บ.ก. ของเธอกับการได้รับเชิญให้มาทำข่าววันสำคัญของนักธุรกิจใหญ่ของโลกอย่างทายาทของ ‘ดีโอเชีย’ ทีแรกที่เธอได้ยินนั้นหญิงสาวรีบสายหน้าปฏิเสธทันควันกับการเดินทางมาครั้งนี้จริงๆแล้วมันไม่ใช่หน้าที่ของเธอกับการตามสัมภาษณ์นักธุรกิจเพราะเธออยู่สายบันเทิงตั่งหากและอีกอย่างคือเธอไม่ต้องการกลับมาที่กรีซนี้อีก หากแต่ไม่ว่าเธอจะบอกปฏิเสธยังไง บ.ก.ของเธอก็ยังบังคับให้เธอมาอยู่ดีด้วยเหตุผลที่ว่า
สายตาของเจ้าตัวทอดมองไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระง่าอยู่ถนนฝั่งตรงข้าม ภาศิริ กลืนน้ำลงคออึกใหญ่กระชับเสื่อคลุมของตัวเองให้แนบกายยิ่งขึ้น เป็นเวลานานที่เจ้าตัวไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีกับภาระกิจที่ได้รับมอบหมายมาจาก บ.ก. ของเธอกับการได้รับเชิญให้มาทำข่าววันสำคัญของนักธุรกิจใหญ่ของโลกอย่างทายาทของ ‘ดีโอเชีย’ ทีแรกที่เธอได้ยินนั้นหญิงสาวรีบสายหน้าปฏิเสธทันควันกับการเดินทางมาครั้งนี้จริงๆแล้วมันไม่ใช่หน้าที่ของเธอกับการตามสัมภาษณ์นักธุรกิจเพราะเธออยู่สายบันเทิงตั่งหากและอีกอย่างคือเธอไม่ต้องการกลับมาที่กรีซนี้อีก หากแต่ไม่ว่าเธอจะบอกปฏิเสธยังไง บ.ก.ของเธอก็ยังบังคับให้เธอมาอยู่ดีด้วยเหตุผลที่ว่า‘ไปเถอะแว่น เธอเป็นคนเดียวในกองของเรานะที่พูดภาษากรีกได้’
ไปเถอะแว่น เธอเป็นคนเดียวในกองของเรานะที่พูดภาษากรีกได้’ได้นะมันก็ได้อยู่หรอกแต่ว่ามันได้แบบ งูๆปลาๆ ที่พายเรืออยู่ในอ่างนี้สิ
หญิงสาวหันไปมองผู้ร่วมคณะของเธออีกสามคนที่กำลังทำหน้าตื่นมองตาโตเท่าหานให้กับความใหญ่โตของคฤหาสน์ตรงหน้า เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงยังไงไม่รู้ ซึ้งประกอบด้วย
เจ้าของงานพี่แมวหรือกุลยาและหนึ่งบุรุษตากล้องรุ่นเดียวกับเธออย่างนายทังหรือกันตะ
“ที่นี้แน่หรือแว่น แน่ใจนะ”เสียงของกุลยาถามเสียงหวิวสายตาไม่คลาดจากภาพตรงหน้า
ที่นี้แน่หรือแว่น แน่ใจนะ”เสียงของกุลยาถามเสียงหวิวสายตาไม่คลาดจากภาพตรงหน้า“นั้นสิแว่น แน่ใจนะว่านี้คือบ้านไม่ใช้วังของเจ้าองค์ไหน มันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้”กันตะรีบสนับสนุน สาวเจ้าของแว่นหนายิ้มแห้งๆพยักหน้ารับช้าๆหันไปมองวังของเพื่อนหนุ่มอีกครั้ง นั้นสิตอนเธอเห็นครั้งแรกก็มีอาการไม่ต่างจากพวกพี่ๆที่เป็นอยู่
นั้นสิแว่น แน่ใจนะว่านี้คือบ้านไม่ใช้วังของเจ้าองค์ไหน มันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้”กันตะรีบสนับสนุน สาวเจ้าของแว่นหนายิ้มแห้งๆพยักหน้ารับช้าๆหันไปมองวังของเพื่อนหนุ่มอีกครั้ง นั้นสิตอนเธอเห็นครั้งแรกก็มีอาการไม่ต่างจากพวกพี่ๆที่เป็นอยู่“ใช่ ก็นี้แหละคฤหาสน์ของดีโอเชีย
ส่วนโรงแรมที่เขาจัดงาน
อืม”หญิงสาวไกด์จำเป็นยกการ์ดเชิญสีสวยขึ้นมาอ่านทวน “ดีโอแกร์น9
ก็อยู่ห่างจากที่นี้ไปอีกประมาณฝากหนึ่งนะ”ที่จริงแล้วพวกเธอมาก่อนกำหนดวันงานประมาณสามวันเพราะทุกคนต้องการเห็นและศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับคนที่พวกเธอต้องมาทำข่าวให้มากพอที่จะไม่มาทำโก๊ะให้ขายหน้า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็เป็นเพราะความอยากรู้ถึงสภาพของเศรษฐีละดับโลกของทั้งสองคนเท่านั้น
วันนี้ก็คือการบังคับให้เธอพามาดูคฤหาสน์ประจำตระกูลของดีโอเชีย
วันนี้ก็คือการบังคับให้เธอพามาดูคฤหาสน์ประจำตระกูลของดีโอเชีย
“โอ่อ่าสมกับเป็นบ้านของนักธุระกิจใหญ่จริงๆ”กุลยาพูดเหมือนละเมอในขณะที่ผู้ชายคนเดียวของกลุ่มทำเสียงในลำคอพูดพึมพร่ำๆ
โอ่อ่าสมกับเป็นบ้านของนักธุระกิจใหญ่จริงๆ”กุลยาพูดเหมือนละเมอในขณะที่ผู้ชายคนเดียวของกลุ่มทำเสียงในลำคอพูดพึมพร่ำๆ“ชาตินี้ทำงานเก็บเงินสร้างบ้านขนาดนี้ก็พอใจแล้ว”
“งั้นนายคงไม่ได้สมหวังในชีวิตหรอนายทังเพราะทั้งชาตินายคงเก็บไม่ได้ถึงครึ่งของเขาหรอก”กุลยารีบพูดสวนเล่นเอาคนโดนขัดหน้างอ
“งั้นนายคงไม่ได้สมหวังในชีวิตหรอนายทังเพราะทั้งชาตินายคงเก็บไม่ได้ถึงครึ่งของเขาหรอก”กุลยารีบพูดสวนเล่นเอาคนโดนขัดหน้างอ
งั้นนายคงไม่ได้สมหวังในชีวิตหรอนายทังเพราะทั้งชาตินายคงเก็บไม่ได้ถึงครึ่งของเขาหรอก”กุลยารีบพูดสวนเล่นเอาคนโดนขัดหน้างอ“ไหงเจ๊แมวพูดงี้ละเจ๊”
“เอ้า
หรือไม่จริงทุกวันนี้เงินเดือนเกือบครึ่งนายก็ต้องเอาไปใช้หนี้แว่นเขาไม่ใช้หรือ”คราวนี้บุคลที่สามที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่คงมีแต่เจ้าตัวที่ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกจี้ความจริง
“เอ้า หรือไม่จริงทุกวันนี้เงินเดือนเกือบครึ่งนายก็ต้องเอาไปใช้หนี้แว่นเขาไม่ใช้หรือ”คราวนี้บุคลที่สามที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่คงมีแต่เจ้าตัวที่ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกจี้ความจริง
เอ้า หรือไม่จริงทุกวันนี้เงินเดือนเกือบครึ่งนายก็ต้องเอาไปใช้หนี้แว่นเขาไม่ใช้หรือ”คราวนี้บุคลที่สามที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่คงมีแต่เจ้าตัวที่ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกจี้ความจริง“ขาดมาสามเดือนแล้วพี่แมว”ภาศิริรีบฟ้องทันที
ขาดมาสามเดือนแล้วพี่แมว”ภาศิริรีบฟ้องทันที“แหมไอ้แว่นยวนๆหน่อยเป็นไรวะ”
“สามเดือนนี่นะ
เราว่าไม่หน่อยแล้วนะทัง”
“แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจ”กุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย
“สามเดือนนี่นะ
เราว่าไม่หน่อยแล้วนะทัง”
“แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจ”กุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย
“แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจ”กุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย
แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจ”กุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย“แว่นเป็นอะไรทำไมไม่มาขึ้นรถละจ๊ะ”กุลยาถามหญิงสาวอย่างเป็นสงสัยภาศิริพยายามส่งยิ้มให้ก่อนตอบเสียงเบา
แว่นเป็นอะไรทำไมไม่มาขึ้นรถละจ๊ะ”กุลยาถามหญิงสาวอย่างเป็นสงสัยภาศิริพยายามส่งยิ้มให้ก่อนตอบเสียงเบา“พี่แมวกับทังกลับก่อนเถอะค่ะ ขอแว่นไปทำธุระก่อนนะคะ”
“ธุระอะไรให้เราไปเป็นเพื่อนไหม”กันตะเสนอตัวแต่หญิงสาวสายหน้าปฏิเสธ
“ธุระอะไรให้เราไปเป็นเพื่อนไหม”กันตะเสนอตัวแต่หญิงสาวสายหน้าปฏิเสธ
ธุระอะไรให้เราไปเป็นเพื่อนไหม”กันตะเสนอตัวแต่หญิงสาวสายหน้าปฏิเสธ“ไม่ต้องหรอกทังเราไปเองได้ เจอกันที่โรงแรมเลยแล้วกันนะ”
“แต่ว่า
”ทั้งสองกำลังจะค้านด้วยความเป็นห่วงแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน
“แต่ว่า ”ทั้งสองกำลังจะค้านด้วยความเป็นห่วงแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน
แต่ว่า ”ทั้งสองกำลังจะค้านด้วยความเป็นห่วงแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน“ไม่ต้องห่วงหรอนะ อย่าลืมสิว่าแว่นเคยอยู่ที่กรีซนี้มาก่อนรู้จักดีกว่ากรุงเทพอีกต่อให้หลับตาเดินยังไปถูกเลย”
ไม่ต้องห่วงหรอนะ อย่าลืมสิว่าแว่นเคยอยู่ที่กรีซนี้มาก่อนรู้จักดีกว่ากรุงเทพอีกต่อให้หลับตาเดินยังไปถูกเลย”ขี่โม้
ทั้งสองฟังแล้วหันไปมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้ารับ
“งั้นก็เจอกันที่โรงแรมนะแว่นพี่กับนายทังจะกลับก่อนนะ”
“คะ”
“ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา”
“คะ”ตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา
“คะ”
“ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา”
“คะ”ตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา
“ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา”
“คะ”ตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา
“คะ”ตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา
คะ”ตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา“มาหาใครหรือครับคุณ”ภาษากรีกแท้ๆดังอยู่ข้างเธอเล่นเอาหญิงสาวที่เม่อไปข้านหน้าสะดุ้งโหยงหันกับมามอง
มาหาใครหรือครับคุณ”ภาษากรีกแท้ๆดังอยู่ข้างเธอเล่นเอาหญิงสาวที่เม่อไปข้านหน้าสะดุ้งโหยงหันกับมามอง“เออ ”หญิงสาวยิ้มแห้งๆให้ชายร่างสูงในสูทสีดำแว่นตาดำที่ดูท่าหน้าจะเป็นหนึ่งในบอร์ดี้การ์ดที่เดินไปมาเพราะว่าต้องใช้เวลาแปลและเรียบเรียงคำพูดกลับพอสมควร
เออ ”หญิงสาวยิ้มแห้งๆให้ชายร่างสูงในสูทสีดำแว่นตาดำที่ดูท่าหน้าจะเป็นหนึ่งในบอร์ดี้การ์ดที่เดินไปมาเพราะว่าต้องใช้เวลาแปลและเรียบเรียงคำพูดกลับพอสมควร“เปล่าหรอกคะ”เธอเห็นคนตรงหน้ามองมาที่เธอจนเป็นจ้องก่อนจะท่าทางตกใจแล้วค่อยๆก้มหัวลงจนเธอสงสัย
เปล่าหรอกคะ”เธอเห็นคนตรงหน้ามองมาที่เธอจนเป็นจ้องก่อนจะท่าทางตกใจแล้วค่อยๆก้มหัวลงจนเธอสงสัย“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าครับเปล่า”เสียงของเขาดูจะร้อนรนเป็นพิเศษก่อนหยิบวิทยุขึ้นมารัวภาษากรีกออกไปเป็นชุดชนิดที่เธอจับใจความไม่ได้มากนักแต่รู้ว่าคนที่เขาพูดด้วยชื้อ
เจฟ
เจฟ
หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของคอสแตน
หญิงสาวหน้าตื่นผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณที่ร้องก้องบอกให้เธอไปได้แล้ว
ไปจากที่นี้ได้แล้ว
หากแต่เมื่อเธอหันหลังกับเธอก็เจอกับกำแพงมนุษญ์ร่างยักษ์รายคนที่มายืนอยู่หลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
บางคนเธอก็คุ้นๆหน้าบางคนเธอก็ไม่เคยเห็น หญิงสาวอึ้งอยู่พักก่อนเชิดหน้าขึ้นเดินต่อไปคล้ายไม่สนใจและสิ่งที่ตามมาคือผู้ชายเหล่านั้นถอยหลังกันคนละก้าวแต่ไม่ยอมเปิดทางให้เธอหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป เป็นไงเป็นกัน
หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น
“เปล่าครับเปล่า”เสียงของเขาดูจะร้อนรนเป็นพิเศษก่อนหยิบวิทยุขึ้นมารัวภาษากรีกออกไปเป็นชุดชนิดที่เธอจับใจความไม่ได้มากนักแต่รู้ว่าคนที่เขาพูดด้วยชื้อ
เจฟ
เจฟ
หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของคอสแตน
หญิงสาวหน้าตื่นผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณที่ร้องก้องบอกให้เธอไปได้แล้ว
ไปจากที่นี้ได้แล้ว
หากแต่เมื่อเธอหันหลังกับเธอก็เจอกับกำแพงมนุษญ์ร่างยักษ์รายคนที่มายืนอยู่หลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
บางคนเธอก็คุ้นๆหน้าบางคนเธอก็ไม่เคยเห็น หญิงสาวอึ้งอยู่พักก่อนเชิดหน้าขึ้นเดินต่อไปคล้ายไม่สนใจและสิ่งที่ตามมาคือผู้ชายเหล่านั้นถอยหลังกันคนละก้าวแต่ไม่ยอมเปิดทางให้เธอหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป เป็นไงเป็นกัน
หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น
เจฟ หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของคอสแตน หญิงสาวหน้าตื่นผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณที่ร้องก้องบอกให้เธอไปได้แล้ว ไปจากที่นี้ได้แล้ว หากแต่เมื่อเธอหันหลังกับเธอก็เจอกับกำแพงมนุษญ์ร่างยักษ์รายคนที่มายืนอยู่หลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ บางคนเธอก็คุ้นๆหน้าบางคนเธอก็ไม่เคยเห็น
หญิงสาวอึ้งอยู่พักก่อนเชิดหน้าขึ้นเดินต่อไปคล้ายไม่สนใจและสิ่งที่ตามมาคือผู้ชายเหล่านั้นถอยหลังกันคนละก้าวแต่ไม่ยอมเปิดทางให้เธอหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป เป็นไงเป็นกัน หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น
เป็นไงเป็นกัน หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น“มาถึงนี้แล้วจะไม่เข้าไปข้างหน่อยหรือครับคุณ”หญิงสาวรีบหันกลับมามองคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่แล้วครางเสียงเบาในลำคอ
มาถึงนี้แล้วจะไม่เข้าไปข้างหน่อยหรือครับคุณ”หญิงสาวรีบหันกลับมามองคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่แล้วครางเสียงเบาในลำคอ“เจฟ ” เจ้าของชื้อวัยเลยสามสิบยิ้มรับพร้อมโค้งหัวลงเล็กน้อยเหมือนทักทายผู้หญิงผมสั้นแค่บ่าสวมแว่นตาหนาเตอะดูแล้วแถบไม่มีตรงไหนสะดุดตาเลย
เจฟ ” เจ้าของชื้อวัยเลยสามสิบยิ้มรับพร้อมโค้งหัวลงเล็กน้อยเหมือนทักทายผู้หญิงผมสั้นแค่บ่าสวมแว่นตาหนาเตอะดูแล้วแถบไม่มีตรงไหนสะดุดตาเลย“ไม่ได้เจอกันนานนะครับมาดาม”เขาก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอโบกมือให้ทุกคนออกไป
ไม่ได้เจอกันนานนะครับมาดาม”เขาก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอโบกมือให้ทุกคนออกไป“หนึ่งเดือนเองเจฟ”หญิงสาวพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย “แค่เดือนเดียวเอง
จริงไหม”
“หนึ่งเดือนที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป”หัวหน้ารักษาความปลอดภัยของเจ้าของดีโอเชียพูดเสียงคล้ายออกความเห็น ผิดกับยิ่งสาวที่แสยิ้มเยาะพูดเสียงเครือ
“หนึ่งเดือนที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป”หัวหน้ารักษาความปลอดภัยของเจ้าของดีโอเชียพูดเสียงคล้ายออกความเห็น ผิดกับยิ่งสาวที่แสยิ้มเยาะพูดเสียงเครือ
หนึ่งเดือนที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป”หัวหน้ารักษาความปลอดภัยของเจ้าของดีโอเชียพูดเสียงคล้ายออกความเห็น ผิดกับยิ่งสาวที่แสยิ้มเยาะพูดเสียงเครือ“สุขขึ้นละซิถ้า”เสียงหัวเราะขื่นๆในลำคอของเธอเล่นเอาทั้งตัวเองและคนฟังจุกไปด้วยกันทั้งคู่
สุขขึ้นละซิถ้า”เสียงหัวเราะขื่นๆในลำคอของเธอเล่นเอาทั้งตัวเองและคนฟังจุกไปด้วยกันทั้งคู่“ท่านเปลี่ยนไปครับเปลี่ยนไปมาก”คนเป็นลูกน้องถึงจะไม่รู้อะไรมากับเหตุผลที่ทำให้นายเปลี่ยนไปแต่คนที่มักอยู่ด้วยตลอดย้อมรู้ว่าพฤติกรรมของนายจ้างเปลี่ยนไปยังไงบ้าง ไม่ใช้แต่เขาแม้แต่คนอื่นๆยังสงสัย ยิ่งเห็นนายเที่ยว เล่น อย่างหนักจนงานการแทบไม่เข้าไปดู เจฟถอนหายใจแล้วผายมืออกเชิญให้หญิงสาวเข้าไปด้านใน
ท่านเปลี่ยนไปครับเปลี่ยนไปมาก”คนเป็นลูกน้องถึงจะไม่รู้อะไรมากับเหตุผลที่ทำให้นายเปลี่ยนไปแต่คนที่มักอยู่ด้วยตลอดย้อมรู้ว่าพฤติกรรมของนายจ้างเปลี่ยนไปยังไงบ้าง ไม่ใช้แต่เขาแม้แต่คนอื่นๆยังสงสัย ยิ่งเห็นนายเที่ยว เล่น อย่างหนักจนงานการแทบไม่เข้าไปดู เจฟถอนหายใจแล้วผายมืออกเชิญให้หญิงสาวเข้าไปด้านใน“ไม่ละเจฟ ฉันจะกลับโรงแรมแล้ว”หญิงสาวปฏิเสธ เจฟขมวดคิ้วน้อยๆแล้วรีบพูด
ไม่ละเจฟ ฉันจะกลับโรงแรมแล้ว”หญิงสาวปฏิเสธ เจฟขมวดคิ้วน้อยๆแล้วรีบพูด“มาดามไม่ได้มาต้องนานนะครับท่านคงจะดีใจที่เห็นคุณ”คราวนี้หญิงสาวหัวเราะเสียงดังแปร่งๆในตาแดงร้อนผ่าวขึ้นจนแว่นตาขึ้นฝ้า
มาดามไม่ได้มาต้องนานนะครับท่านคงจะดีใจที่เห็นคุณ”คราวนี้หญิงสาวหัวเราะเสียงดังแปร่งๆในตาแดงร้อนผ่าวขึ้นจนแว่นตาขึ้นฝ้า“ไม่มีค่าอะไรหรอกเจฟ เขาไม่เจอฉันสิยิ่งจะดีใจละไม่ว่า”
“เข้าไปก่อนดีไหมครับ
ดูท่าฝนหน้าจะตก”เขาชี้ให้ดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วหน้าเสีย “หรือไหมผมจะไปบอกนายเอารถไปส่งคุณ”
“ไม่
ไม่ต้อง”หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี
“เข้าไปก่อนดีไหมครับ
ดูท่าฝนหน้าจะตก”เขาชี้ให้ดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วหน้าเสีย “หรือไหมผมจะไปบอกนายเอารถไปส่งคุณ”
“ไม่
ไม่ต้อง”หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี
“ไม่ ไม่ต้อง”หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี
ไม่ ไม่ต้อง”หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี“ท่านอยู่ที่สระน้ำนะครับ”เขาบอกเธอเรียบๆเมื่อเดินใกล้ถึงตัวคฤหาสน์ก่อนเดินไปอีกทาง ภาศิริเหมือนถูกไฟช็อตให้ชาไปชั้วครู่สติเริ่มบอกว่าเธอกล่าวเข้ามาในอาณาเขตของเขาอีกแล้ว
อาณาเขตของคนทรยศ
โลเล
ไอ้เจ้าชู้
คนที่ที่ทำให้เธอเดินทางกลับเมืองไทยด้วยหัวใจที่บอกช้ำความรู้สึกดีๆหายไปชั้วพลิบตาที่เห็นภาพชายหญิงที่แทบจะเปลือยคลอเคลียกันอย่างไม่อายฟ้าดินตอนกลางวันแซกๆ สองมือของเธอกำแน่นอย่างลืมตัวสองเท้าเดินไปตามทางสู่สระน้ำขนาดใหญ่รูปร่างแปลกที่สร้างให้เหมือนอยู่ในป่ามีต้นไม้ปลูกขึ้นเป็นที่ๆ
เขามีคนใหม่
สำนึกทุกอย่างในหัวเริ่มสั่งให้เธอกลับไปในห้วงความคิดที่พยายามฝังเก็บหลังจากที่ก้าวเท้าพ้นจากอาณาเขตของเขาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
เขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอจริงๆหรอกทะเบียบสมรสก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่งที่มีไว้ให้เธอกอดไว้ส่วนตัวกับใจเขาจะโบยบินไปที่ไหนต่อไหนก็ได้
ผู้หญิงเอเชียตัวเล็กแถมหน้าตาไม่เอาไหนอย่างเธอมีหรือเขาจะยอมผูกพันไปด้วยชั้วชีวิต
คิดแล้วก็อดก้มลงมองตัวเองไม่ได้ก่อนจะหน้าแดงระรื้นขึ้นมา
เธอเทียบอะไรกับผู้หญิงที่เห็นเมื่อเดือนก่อนนั้นไม่ได้เลยจริงๆนั้นแหละ
สำนึกทุกอย่างในหัวเริ่มสั่งให้เธอกลับไปในห้วงความคิดที่พยายามฝังเก็บหลังจากที่ก้าวเท้าพ้นจากอาณาเขตของเขาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน เขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอจริงๆหรอกทะเบียบสมรสก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่งที่มีไว้ให้เธอกอดไว้ส่วนตัวกับใจเขาจะโบยบินไปที่ไหนต่อไหนก็ได้ ผู้หญิงเอเชียตัวเล็กแถมหน้าตาไม่เอาไหนอย่างเธอมีหรือเขาจะยอมผูกพันไปด้วยชั้วชีวิต คิดแล้วก็อดก้มลงมองตัวเองไม่ได้ก่อนจะหน้าแดงระรื้นขึ้นมา
เธอเทียบอะไรกับผู้หญิงที่เห็นเมื่อเดือนก่อนนั้นไม่ได้เลยจริงๆนั้นแหละ
“คิดอะไรของแกเนี้ยยายแว่น”สะบัดหัวไปมาไล่ความคิดของตัวเองออกแล้วก้สวไปข้างหน้า
คิดอะไรของแกเนี้ยยายแว่น”สะบัดหัวไปมาไล่ความคิดของตัวเองออกแล้วก้สวไปข้างหน้า“แว่น”หูแว้วๆเหมือนได้ยินเสียงเรียกคล้ายตกใจของใครหากก่อนจะได้หันไปมองที่มาของเสียงหญิงสาวก็ร้องกรี๊ดลั้นเมื่อสำนึกบอกว่าตรงหน้าไม่ใช้พื้นปูน
แว่น”หูแว้วๆเหมือนได้ยินเสียงเรียกคล้ายตกใจของใครหากก่อนจะได้หันไปมองที่มาของเสียงหญิงสาวก็ร้องกรี๊ดลั้นเมื่อสำนึกบอกว่าตรงหน้าไม่ใช้พื้นปูน“กรี๊ด!!!!!!!!!!
”
ตู้มๆๆๆๆ หญิงสาวพุ่งพรวดขึ้นมาบนผิวน้ำก่อนจะจมลงไปอีกเพราะว่ายน้ำไม่เป็น
ตู้มๆๆๆๆ
หญิงสาวพุ่งพรวดขึ้นมาบนผิวน้ำก่อนจะจมลงไปอีกเพราะว่ายน้ำไม่เป็น
“ช่วยด้วย ”ภาษาที่ออกมาล้วนแต่เป็นภาษาไทยล่วนๆเพราะเจ้าตัวคิดภาษาเจ้าของสถานที่ไม่ออก
ช่วยด้วย ”ภาษาที่ออกมาล้วนแต่เป็นภาษาไทยล่วนๆเพราะเจ้าตัวคิดภาษาเจ้าของสถานที่ไม่ออก“คอสแตน
”เป็นชื้อที่ออกจากปากโดยไม่เสียเวลาคิดในเมื่อสมองของเธอมีแต่ชื้อของเขา แล้วสำนึกก็บอกว่ามีลำแขนแข็งแรงของใครมาครั่วตัวเธอขึ้นมาเหนือผิวน้ำ หญิงสาวแสบหูแสบตาไปหมดกอดคนร่างโตที่มาช่วยไว้
แน่น มือหนาใหญ่คู่นั้นลูบหลังเธอไปมาเมื่อเห็นเธอไอไม่หยุด คอสแตนค่อยๆว่ายประคองคนตัวเล็กไปที่ขอบสระแล้วยกเธอขึ้นไปนั่งที่ขอยสระ จัดการถอนเสื้อคลุมที่อุ้มน้ำของเธอออกแล้วขึ้นจากน้ำไปใส่เสื้อคลุมที่ว่างอยู่เก้าอี้ข้างสระหยิบผ้าขนหนูของตัวเองมาห่อหญิงสาวที่นั่งตัวสั้นไว้ ถามเสียงเป็นห่วง
แน่น มือหนาใหญ่คู่นั้นลูบหลังเธอไปมาเมื่อเห็นเธอไอไม่หยุด คอสแตนค่อยๆว่ายประคองคนตัวเล็กไปที่ขอบสระแล้วยกเธอขึ้นไปนั่งที่ขอยสระ จัดการถอนเสื้อคลุมที่อุ้มน้ำของเธอออกแล้วขึ้นจากน้ำไปใส่เสื้อคลุมที่ว่างอยู่เก้าอี้ข้างสระหยิบผ้าขนหนูของตัวเองมาห่อหญิงสาวที่นั่งตัวสั้นไว้ ถามเสียงเป็นห่วง
มือหนาใหญ่คู่นั้นลูบหลังเธอไปมาเมื่อเห็นเธอไอไม่หยุด คอสแตนค่อยๆว่ายประคองคนตัวเล็กไปที่ขอบสระแล้วยกเธอขึ้นไปนั่งที่ขอยสระ จัดการถอนเสื้อคลุมที่อุ้มน้ำของเธอออกแล้วขึ้นจากน้ำไปใส่เสื้อคลุมที่ว่างอยู่เก้าอี้ข้างสระหยิบผ้าขนหนูของตัวเองมาห่อหญิงสาวที่นั่งตัวสั้นไว้ ถามเสียงเป็นห่วง“เป็นไงบางแว่น”เอื้อมมือไปปัดผมที่บังหน้าเธอออก ทำให้เขาเห็นใบหน้าที่ซีดของอีกฝ่ายแต่จมูกกับตาแดงไปหมด หญิงสาวไอเอาน้ำออกมาอยู่ครูใหญ่ก่อนจะพยายามตั้งสติสองมือกระชับผ้าขนหนูแน่นเพราะความหนาวขณะหันมามองเขา แต่ไม่ค่อยชัดเพราะ
เป็นไงบางแว่น”เอื้อมมือไปปัดผมที่บังหน้าเธอออก ทำให้เขาเห็นใบหน้าที่ซีดของอีกฝ่ายแต่จมูกกับตาแดงไปหมด หญิงสาวไอเอาน้ำออกมาอยู่ครูใหญ่ก่อนจะพยายามตั้งสติสองมือกระชับผ้าขนหนูแน่นเพราะความหนาวขณะหันมามองเขา แต่ไม่ค่อยชัดเพราะ“แว่นฉันละอยู่ไหน”ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเอง”ฉันมองไม่ค่อยเห็นเลย”ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆด้วยความตลกรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีแว่นคู่ชีพแล้วเธอแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยเพราะสายตาที่สั้นเอามากๆ
แว่นฉันละอยู่ไหน”ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเอง”ฉันมองไม่ค่อยเห็นเลย”ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆด้วยความตลกรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีแว่นคู่ชีพแล้วเธอแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยเพราะสายตาที่สั้นเอามากๆ“เดียว
รอครู่นะ”เขาหันไปมองในสระแล้วเอื้อมมือไปหยิบแว่นหนากรอบเงินที่ลอยอยู่ในสระ ส่งให้หญิงสาว ภาศิริรับแว่นมาใส่แล้วหันไปมองเขาอีก
ใบหน้าหล่อเหลาคมสันนั้นมีเคราสีเขียวขึ้นมาเล็กน้อยจนทำให้ดูออกเถื่อนๆไปนิด หญิงสาวรู้สึกตาร้อนผ่าวในขณะที่มือเย็นเฉียบ
เธอพึ่งรู้ว่าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้นเธอคิดถึงเขาขนาดไหนแต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วเธอถึงกับคร้างทำอะไรไม่ได้เพราะความเจ็บปวด
เธอพึ่งรู้ว่าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้นเธอคิดถึงเขาขนาดไหนแต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วเธอถึงกับคร้างทำอะไรไม่ได้เพราะความเจ็บปวด
“คอสแตน
”เรียกชื้อเขาเบาๆยันตัวลุกขึ้นอย่างรีบร้อนและเพราะความรีบทำให้ร่างบางเซถลาไปด้านหลังแต่เธอกลับปัดเมือที่ยื้นมาเพื่อช่วยพยุงของเขาออกไปอย่างแรง
หญิงสาวตกใจไม่น้อยกับปติกิริยารุนแรงของตัวเองที่เป็นไปโดยอัตโนมัติ
ชายหนุ่มเองก็อึงไปชั้วครู่กับท่าทางของเธอก่อนจะยักไหล่เมื่อคิดว่ามันไม่แปลกอะไรถ้าเธอจะเป็นอย่างนี้ เขามองเข้าไปในดวงตาที่แดงๆของอีกฝ่ายที่ฉายแววระแวดระวัง เจ็บปวด แค้นเคืองและแข็งกะด้างของนัยน์ตาดำคู่นั้น ส่งยิ้มที่เขามีให้เธอคนเดียวอย่างเช่นเมือก่อนให้ถามเสียงหวงใย
ชายหนุ่มเองก็อึงไปชั้วครู่กับท่าทางของเธอก่อนจะยักไหล่เมื่อคิดว่ามันไม่แปลกอะไรถ้าเธอจะเป็นอย่างนี้ เขามองเข้าไปในดวงตาที่แดงๆของอีกฝ่ายที่ฉายแววระแวดระวัง เจ็บปวด แค้นเคืองและแข็งกะด้างของนัยน์ตาดำคู่นั้น ส่งยิ้มที่เขามีให้เธอคนเดียวอย่างเช่นเมือก่อนให้ถามเสียงหวงใย
เขามองเข้าไปในดวงตาที่แดงๆของอีกฝ่ายที่ฉายแววระแวดระวัง เจ็บปวด แค้นเคืองและแข็งกะด้างของนัยน์ตาดำคู่นั้น ส่งยิ้มที่เขามีให้เธอคนเดียวอย่างเช่นเมือก่อนให้ถามเสียงหวงใย“เป็นอะไรหรือเปล่า
ให้ตามหมอไหม”
“ไม่ต้อง”ประโยคนั้นออกจากปากโดยไม่ต้องคิด
เรื่องอะไรจะให้หมอมาจิ้มก้นเล่นละและที่แน่ๆเขาต้องตามหมอประจำตระกูลที่ชื้อว่า
โด้ต้า
หน้าแก่ที่คอยแต่จะฉีดยาให้เธอแน่ๆทั้งที่เธอไม่ชอบและชายหนุ่มก็รู้แต่ไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้งที่เธอจะโดนเข็มจิ้ม คอสแตนยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายตาคอนเขาจากคนตรงหน้า
คิดถึงจังเลย
“ไม่ต้อง”ประโยคนั้นออกจากปากโดยไม่ต้องคิด
เรื่องอะไรจะให้หมอมาจิ้มก้นเล่นละและที่แน่ๆเขาต้องตามหมอประจำตระกูลที่ชื้อว่า
โด้ต้า
หน้าแก่ที่คอยแต่จะฉีดยาให้เธอแน่ๆทั้งที่เธอไม่ชอบและชายหนุ่มก็รู้แต่ไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้งที่เธอจะโดนเข็มจิ้ม คอสแตนยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายตาคอนเขาจากคนตรงหน้า
คิดถึงจังเลย
คิดถึงจังเลย
“โอ.เคไม่ก็ไม่ งั้นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่าเดียวจะไม่สบายเอา”กับเดินไปที่โต๊ะแล้วทำอะไรบางอย่างไม่นานหนักก็มีเด็กรับใช้เดินออกมาสองคนชายหนุ่มรัวภาษากรีกสั่งงานก่อนจะหันไปมองเธอ
โอ.เคไม่ก็ไม่ งั้นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่าเดียวจะไม่สบายเอา”กับเดินไปที่โต๊ะแล้วทำอะไรบางอย่างไม่นานหนักก็มีเด็กรับใช้เดินออกมาสองคนชายหนุ่มรัวภาษากรีกสั่งงานก่อนจะหันไปมองเธอ“เข้าไปเถอะดูท่าฝนจะตกหนักซะด้วย”หญิงสาวก้าวถอยหลังเบี่ยงตัวออกห่างเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้
เข้าไปเถอะดูท่าฝนจะตกหนักซะด้วย”หญิงสาวก้าวถอยหลังเบี่ยงตัวออกห่างเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้“ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยถ้าคุณจะกรุณาก็ไปส่งฉันที่โรงแรมได้ไหมคะ”เสียงถอนหายใจหนักๆดังมาจากเขาและน้ำเสียงที่ตามมาเล่นเอาเธอเย็นไปทั้งสันหลังเพราะมันแข็งกระด้างด้วยความไม่พอใจ
ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยถ้าคุณจะกรุณาก็ไปส่งฉันที่โรงแรมได้ไหมคะ”เสียงถอนหายใจหนักๆดังมาจากเขาและน้ำเสียงที่ตามมาเล่นเอาเธอเย็นไปทั้งสันหลังเพราะมันแข็งกระด้างด้วยความไม่พอใจ“บ้านหลังนี้มีเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยนก็แล้วกัน”
“ไม่เหมาะมั้งคะถ้า
”หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อต้องพูดคำต่อไป “เจ้าของเขารู้อาจจะไม่พอใจ”ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอทันที
“ไม่เหมาะมั้งคะถ้า ”หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อต้องพูดคำต่อไป “เจ้าของเขารู้อาจจะไม่พอใจ”ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอทันที
ไม่เหมาะมั้งคะถ้า ”หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อต้องพูดคำต่อไป “เจ้าของเขารู้อาจจะไม่พอใจ”ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอทันที“เธอจะไม่พอใจที่ตัวเองใส่เสื้อผ้าตัวเองหรือไงแว่น
เอาละเข้าไปข้างในเถอะฝนเริ่มลงเม็ดแล้วเดียวจะไม่สบาย”เขายกมือขึ้นจับแขนเธอแล้วลากเขาไปด้านในโดยไม่สนอาการแข็งขืนของเธอ เจฟกับธีน่าแม่บ้านของเขาที่ยืนคุยกันอยู่ต้องห้องโถงหันมามองนายจ้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นสะภาพของเธอและกิริยาลากเธอเข้ามาของชายห
นุ่มก่อนจะพากันยิ้มเล็กยิ้มน้อย
นุ่มก่อนจะพากันยิ้มเล็กยิ้มน้อย
“ธีน่าเดียวพามาดามขึ้นไปอาบน้ำให้เรียบร้อยด้วยนะ”
“คะท่าน”หญิงวัยกลางคนรับคำพร้อมกับพลายมือเชิญมาดามของตนให้ขึ้นไปด้านบน ภาศิริมองเขาอย่างเจ็บใจก่อนกระทืบเท้าเดินขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มมองตามแล้วถอนหายใจพรืดรับผ้าเช็ดตัวจากคนใช้ที่ยืนให้มาเช็ดผมแรงๆเดินเอื่อยไปที่โซฟาโดยมีเจฟเดินตามเข้ามา
“คะท่าน”หญิงวัยกลางคนรับคำพร้อมกับพลายมือเชิญมาดามของตนให้ขึ้นไปด้านบน ภาศิริมองเขาอย่างเจ็บใจก่อนกระทืบเท้าเดินขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มมองตามแล้วถอนหายใจพรืดรับผ้าเช็ดตัวจากคนใช้ที่ยืนให้มาเช็ดผมแรงๆเดินเอื่อยไปที่โซฟาโดยมีเจฟเดินตามเข้ามา
คะท่าน”หญิงวัยกลางคนรับคำพร้อมกับพลายมือเชิญมาดามของตนให้ขึ้นไปด้านบน ภาศิริมองเขาอย่างเจ็บใจก่อนกระทืบเท้าเดินขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มมองตามแล้วถอนหายใจพรืดรับผ้าเช็ดตัวจากคนใช้ที่ยืนให้มาเช็ดผมแรงๆเดินเอื่อยไปที่โซฟาโดยมีเจฟเดินตามเข้ามา“เดียวนายออกไปเตรียมรถไว้ด้วยนะ”
“ท่านจะออกไปไหนอีกหรือครับข้างนอกฝนตกหนัก
”ชายหนุ่มโบกมือขึ้นขัดการพูดของลูกน้อง
“ท่านจะออกไปไหนอีกหรือครับข้างนอกฝนตกหนัก ”ชายหนุ่มโบกมือขึ้นขัดการพูดของลูกน้อง
ท่านจะออกไปไหนอีกหรือครับข้างนอกฝนตกหนัก ”ชายหนุ่มโบกมือขึ้นขัดการพูดของลูกน้อง“ไม่ใช้ฉันแต่แว่นเขาจะกลับโรงแรม”
“อ้าวแล้วทำไมมาดามถึงไม่นอนที่นี้ละครับท่าน”ชายหนุ่มไม่ตอบเขามองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างแรงนอกหน้าต่างใส่นิ่งเจฟเห็นดังนั้นจึงถอยออกไป
จะเอาอะไรมากกว่านี้สำหรับวันแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอรับรู้ถึงการกระทำที่นอกใจของเขาในวันนั้น ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง
ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว
สมน้ำหน้า
สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด
“อ้าวแล้วทำไมมาดามถึงไม่นอนที่นี้ละครับท่าน”ชายหนุ่มไม่ตอบเขามองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างแรงนอกหน้าต่างใส่นิ่งเจฟเห็นดังนั้นจึงถอยออกไป
จะเอาอะไรมากกว่านี้สำหรับวันแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอรับรู้ถึงการกระทำที่นอกใจของเขาในวันนั้น ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง
ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว
สมน้ำหน้า
สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด
จะเอาอะไรมากกว่านี้สำหรับวันแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอรับรู้ถึงการกระทำที่นอกใจของเขาในวันนั้น ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง
ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว
สมน้ำหน้า
สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด
ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว
สมน้ำหน้า
สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด
‘พี่ทำไปได้ยังไงคอสแตน พาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้าน’นั้นสิทำไปได้ยังไงกัน ตอนนั้นไม่โง่ก็บ้าแน่ๆ
พี่ทำไปได้ยังไงคอสแตน พาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้าน’นั้นสิทำไปได้ยังไงกัน ตอนนั้นไม่โง่ก็บ้าแน่ๆ‘พี่ออกเก่งไม่ใช่หรือเรื่องแบบนี้ไม่น่าพลาดเลยนะ’
พี่ออกเก่งไม่ใช่หรือเรื่องแบบนี้ไม่น่าพลาดเลยนะ’คำพูดของน้องสาวที่เล่นเอาเขาสะอึก ’ฉันไม่ได้เก่งโว้ย’
’ฉันไม่ได้เก่งโว้ย’ชายหนุ่มลืมตาขึ้นเสียงของฝนภายนอกดังเข้ามาถึงข้างใน เขามองดูสิ่งเหล่านั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่าจมดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ก่อนจะได้ยินเสียงใครเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องโถง
เขามองดูสิ่งเหล่านั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่าจมดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ก่อนจะได้ยินเสียงใครเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องโถงคอสแตนค่อยๆหันกลับไปมอง กวาดสายตาไปทั่วร่างบางในชุดใหม่แล้วขยับตัวขึ้นนั่งตรง พูดเสียงขรึมเข้มเพื่อปิดบังความรู้สึกภายใน หากเธอสังเกตุสักนิดมันก็ไม่อยากเลยที่จะรับรู้ถึงความผิดปกติของเขา
กวาดสายตาไปทั่วร่างบางในชุดใหม่แล้วขยับตัวขึ้นนั่งตรง พูดเสียงขรึมเข้มเพื่อปิดบังความรู้สึกภายใน หากเธอสังเกตุสักนิดมันก็ไม่อยากเลยที่จะรับรู้ถึงความผิดปกติของเขา“ฉันให้เจฟเตรียมรถไว้ให้แล้ว เขาจะพาเธอไปส่งที่พัก”ภาศิริมองเข้าด้วยหางตาก่อนเมินหนี ขอบคุณเขาตามมารยาท
ฉันให้เจฟเตรียมรถไว้ให้แล้ว เขาจะพาเธอไปส่งที่พัก”ภาศิริมองเข้าด้วยหางตาก่อนเมินหนี ขอบคุณเขาตามมารยาท“ขอบคุณคะ”ก่อนที่เธอจะเดินออกไปชายหนุ่มพูดลอยๆออกมา
ขอบคุณคะ”ก่อนที่เธอจะเดินออกไปชายหนุ่มพูดลอยๆออกมา“น่าเหลือเชื่อจริงๆนะ ที่เธอยอมกลับมาที่นี้อีก”
“ฉัน
บังเอิญเท่านั้นแหละคะ”เสียงของหญิงสาวทั้งเรียบเย็นและไร้ความรู้สึก เอ่ยคำพูดเชือดเฉือนออกไป “มันก็แค่บังเอิญที่สำนักพิมพ์ที่ฉันทำงานอยู่ได้รับการตอบรับให้มาทำข่าวงานวันเกิดของทายาทดีโอเชียอและก็บังเอิญอีกว่า บ.ก. เขารู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี้พูดภาษาที่นี้พอได้แถมยังบังเอิญว่าคนๆนั้นที่ต้องมาทำข่าวคือคุณไม่ยังงันฉันคงไม่มาเหยียบที่นี้อีก”คนฟังถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกหันหลังให้ร่างน้อยทันที
“ฉัน บังเอิญเท่านั้นแหละคะ”เสียงของหญิงสาวทั้งเรียบเย็นและไร้ความรู้สึก เอ่ยคำพูดเชือดเฉือนออกไป “มันก็แค่บังเอิญที่สำนักพิมพ์ที่ฉันทำงานอยู่ได้รับการตอบรับให้มาทำข่าวงานวันเกิดของทายาทดีโอเชียอและก็บังเอิญอีกว่า บ.ก. เขารู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี้พูดภาษาที่นี้พอได้แถมยังบังเอิญว่าคนๆนั้นที่ต้องมาทำข่าวคือคุณไม่ยังงันฉันคงไม่มาเหยียบที่นี้อีก”คนฟังถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกหันหลังให้ร่างน้อยทันที
ฉัน บังเอิญเท่านั้นแหละคะ”เสียงของหญิงสาวทั้งเรียบเย็นและไร้ความรู้สึก เอ่ยคำพูดเชือดเฉือนออกไป “มันก็แค่บังเอิญที่สำนักพิมพ์ที่ฉันทำงานอยู่ได้รับการตอบรับให้มาทำข่าวงานวันเกิดของทายาทดีโอเชียอและก็บังเอิญอีกว่า บ.ก. เขารู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี้พูดภาษาที่นี้พอได้แถมยังบังเอิญว่าคนๆนั้นที่ต้องมาทำข่าวคือคุณไม่ยังงันฉันคงไม่มาเหยียบที่นี้อีก”คนฟังถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกหันหลังให้ร่างน้อยทันที“ฉันกลับละนะ”หญิงสาวถอนหายใจเดินเชิดหน้าออกไปยังรถที่จอดเทียบอยู่ด้านหน้าโดยไม่สนใจคนที่กำมือแน่นกรามขบกันจนเป็นสันนูนในห้องอีก
ฉันกลับละนะ”หญิงสาวถอนหายใจเดินเชิดหน้าออกไปยังรถที่จอดเทียบอยู่ด้านหน้าโดยไม่สนใจคนที่กำมือแน่นกรามขบกันจนเป็นสันนูนในห้องอีกDon’t know why II
แสงแฟร๊ชของกล้องถ่ายนับสิบๆเครื่องที่กดรัวพร้อมๆกันนั้นทำให้ทั่วบริเวณงานขาวโพนไปหมด คอสแตนพยายามพยามปั่นหน้ายิ้มให้กับนักข่าวมีเกรดจำนวนมหาศาลในความคิดเขาอย่างอยากเย็นขณะที่เดินมาถึงหน้าห้องงานเพื่อเข้าไปในงานเลี้ยงฉลองครบรอบวันเกิดปีที่สามสิบของเขา ที่น้องสาวตัวดีกับแม่ที่เคารพรวมหัวกันจัดขึ้นมา สายตาของเขามองหาผู้หญิงเอเชียร่างบางที่คาดว่าจะได้พบในงาน
...ไม่เห็น... คิ้วของเขาเขาขมวดเขาหากันอย่างหงุดหงิดใจ...หงุดหงิดทั้งนักข่าวที่รุมล้อมเขาอยู่และกับการที่ไม่เห็นเธอในสายตา คลอลินที่ยืนยิ้มให้นักข่าวอยู่ข้างๆเขาหันมามองใบหน้าของพี่ชายแล้วรีบกระตุกแขนอีกฝ่ายดึงเข้าไปข้างใน กระวิบเบาๆพอได้ยินกันสองคน
...ไม่เห็น...
คิ้วของเขาเขาขมวดเขาหากันอย่างหงุดหงิดใจ...หงุดหงิดทั้งนักข่าวที่รุมล้อมเขาอยู่และกับการที่ไม่เห็นเธอในสายตา คลอลินที่ยืนยิ้มให้นักข่าวอยู่ข้างๆเขาหันมามองใบหน้าของพี่ชายแล้วรีบกระตุกแขนอีกฝ่ายดึงเข้าไปข้างใน กระวิบเบาๆพอได้ยินกันสองคน
“เก็บอารมณ์หน่อยสิคอสแตน หน้าพี่กำลังจะพันกันอยู่แล้ว”
“เพราะเธอ”
“แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไง”ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ
“เพราะเธอ”
“แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไง”ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ
“แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไง”ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ
แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไง”ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ“เล่นไรเนี้ยผมเสียทรงหมด รู้ไหมว่าฉันต้องนั่งทนให้เขาทำให้ทั้งวันเชียวนะ”ชายหนุ่มสายหน้าอย่างเอือม เดินหนีเข้าไปหา สตรียุโรปวัยกลางคนรูปร่างออกท้วมนิดๆที่กำลังยืนคุยอยู่กับผุ้หญิงวัยเดียวกันอีกสองสามคน
เล่นไรเนี้ยผมเสียทรงหมด รู้ไหมว่าฉันต้องนั่งทนให้เขาทำให้ทั้งวันเชียวนะ”ชายหนุ่มสายหน้าอย่างเอือม เดินหนีเข้าไปหา สตรียุโรปวัยกลางคนรูปร่างออกท้วมนิดๆที่กำลังยืนคุยอยู่กับผุ้หญิงวัยเดียวกันอีกสองสามคน“คอสแตน...มาแล้วหรือลูก”มาดามใหญ่ แม่ม่ายแห่งดีโอเชียสวมกอดลูกชายพรางหอมแกล้มซ้ายขวา “ขอให้ลูกมีความสุขในชีวิต”นางอวยพรลูกชาย
คอสแตน...มาแล้วหรือลูก”มาดามใหญ่ แม่ม่ายแห่งดีโอเชียสวมกอดลูกชายพรางหอมแกล้มซ้ายขวา “ขอให้ลูกมีความสุขในชีวิต”นางอวยพรลูกชาย“ขอบคุณครับแม่”
“เป็นอะไร...หน้าตาดูเครียดพิกล”คลอลินหัวเราะในลำคอเดินมายืนข้างๆมารดา
“เป็นอะไร...หน้าตาดูเครียดพิกล”คลอลินหัวเราะในลำคอเดินมายืนข้างๆมารดา
เป็นอะไร...หน้าตาดูเครียดพิกล”คลอลินหัวเราะในลำคอเดินมายืนข้างๆมารดา“มี้ไม่รู้จริงๆหรือคะ”ชายหนุ่มเงยหน้ามองน้องสาวดุๆแต่อีกฝ่ายไม่สนใจยังคงพูดต่อไปเลื้อยๆ
มี้ไม่รู้จริงๆหรือคะ”ชายหนุ่มเงยหน้ามองน้องสาวดุๆแต่อีกฝ่ายไม่สนใจยังคงพูดต่อไปเลื้อยๆ“คอสแตนเขาหงุดหงิดที่ไม่เห็นพี่แว่นในงานคะ ทั้งๆที่เขาคาดว่าน่าจะเจอ”ผู้เป็นมารดาฟังแล้วฉีกยิ้มอ่อนโยน
คอสแตนเขาหงุดหงิดที่ไม่เห็นพี่แว่นในงานคะ ทั้งๆที่เขาคาดว่าน่าจะเจอ”ผู้เป็นมารดาฟังแล้วฉีกยิ้มอ่อนโยน“ลูกต้องได้เจอเธอแน่นอนลูกรัก”
“แต่ก็ยังไม่เห็น”สาวปากไวยังรักษาจุดเด่นได้ยอดเยี่ยม มาดารเลยหันมาตีแขนลูกสาวเบาๆ
“แต่ก็ยังไม่เห็น”สาวปากไวยังรักษาจุดเด่นได้ยอดเยี่ยม มาดารเลยหันมาตีแขนลูกสาวเบาๆ
แต่ก็ยังไม่เห็น”สาวปากไวยังรักษาจุดเด่นได้ยอดเยี่ยม มาดารเลยหันมาตีแขนลูกสาวเบาๆ“เรานะ
พูดอะไร”คอสแตนมองน้องสาวขรึมๆ
นั้นสิ
เธอยังไม่มา
มาดามเห็นลูกชายเงียบไปไม่พูดไม่จาเลยหันไปมอง ยกมือขึ้นลูบแขนลูกชายเบาๆอย่างปลอบโยน ถามคล้ายเตือนสติลูกชายอย่างอ่อนโยน
นั้นสิ เธอยังไม่มา
มาดามเห็นลูกชายเงียบไปไม่พูดไม่จาเลยหันไปมอง ยกมือขึ้นลูบแขนลูกชายเบาๆอย่างปลอบโยน ถามคล้ายเตือนสติลูกชายอย่างอ่อนโยน
“วันนี้ลูกให้คำตอบตัวเองได้แล้วจริงหรือเปล่าคอสแตน ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาลูกได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วใช้ไหม นี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของลูก”ชายหนุ่มพ้นลมหายใจออกมาช้าๆสายตามองออกไปข้างนอกที่มีนักข่าวจำนวนมากยืนอยู่...ดีหน่อยที่พวกนั้นถูกกักไว้ข้างนอก...
วันนี้ลูกให้คำตอบตัวเองได้แล้วจริงหรือเปล่าคอสแตน ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาลูกได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วใช้ไหม นี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของลูก”ชายหนุ่มพ้นลมหายใจออกมาช้าๆสายตามองออกไปข้างนอกที่มีนักข่าวจำนวนมากยืนอยู่...ดีหน่อยที่พวกนั้นถูกกักไว้ข้างนอก...“ผม...รู้แล้วครับ”ชายหนุ่มพูดเสียงราบเรียบก็จริงแต่หนักแน่นจนคลอลินอดเหลือบตาขึ้นมองหน้าของพี่ชายไม่ได้
...นี้สิถึงเป็นพี่เรา...
...นี้สิถึงเป็นพี่เรา...
***
บนดาดฟ้าของโรงแรมที่จัดเป็นสวนสวยงาม เป็นสถานที่ไว้ให้ผู้คนขึ้นมาพักผ่อนและมองชมวิวทั่วกรุงเอเธนส์
ภาศิรินั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างระเบียง สายตาทอดมองไปยังข้างล้าง มองดูแสงสียามค่ำคืนของเมืองใหญ่และมีประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ เสียงลมพัดผ่านไปสะท้านให้หญิงสาวหนาวไปทั้งตัว ความเงียบเหงาโอบล้อมไปทั่วบริเวณ จะได้ยินเสียงแฮฮาของคนชั้นล้างที่กำลังสนุกสนานกันในงานเลี้ยง
นิ้วเรียวสวยกรีดไล้ไปตามขอบระเบียงเหล็กดัด เหล็กนั้นเย็นจนนิ้มเธอรู้สึกได้และมีน้ำค้างที่จับตัวกันเป็นหยดเกาะอยู่เต็ม ดวงตาของหญิงสาวร้อนผ่าวภายใต้แว่นหน้าของเจ้าตัว
อยากจะลงไปรวมงาน เข้าไปอวยพรให้เขามีความสุขกับวันเกิดครบรอบสามสิบปีของเขา หากแต่ไม่รู้จะเข้าไปในฐานะอะไรก็ในเมื่อจริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบงานสัมภาษณ์ของเขาโดยตรงอย่างพี่แมวกับนายทัง
สองมือกระชับเสื้อโค้ชของตัวเองให้กระชับขึ้น สายหน้าให้กับความงมงายของตัวเองที่จนป่านนี้ยังตัดใจจากผู้ชายใจโลเลคนนั้นไม่ได้
เขาคงไม่ได้คิดถึงผู้หญิงที่เขาไม่รักคนนี้หรอกในเมื่อข้างกายเขามีแต่หญิงงานแถมสมฐานะรายล้อมไม่ขาดสายขนาดนั้น ผู้หญิงที่เพียบพร้อมและสามารถเสริมบารมีให้เขาเจริญรุ่งเรืองได้มากมาย ชนิดที่เธอเทียบไม่ติดหรือไม่มีให้เขาเลยแม้แต่น้อยก็ว่าได้
เธอก็แค่ผู้หญิงเอเชียทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองไปวันๆไม่มีญาติพี่น้องเป็นคนเด่นคนดังหรือเชื้อสายผู้ดีเก่าแก่มาก่อน เขาคงดีใจที่สามารถหลุดพ้นจากคนที่ตามตื้อสัมภาษณ์เขาอย่างกับตุ๊กแกเมื่อคราวที่เขาไปดูงานในเครือที่เมืองไทย...เธอคงเป็นผู้หญิงแปลกสำหรับเค้า...ของใหม่
...ความรักของเขานั้นทำให้เธอแทบละลาย...ตอนแรกหญิงสาวยังคงกลัวที่จะยอมรับว่ารักในตัวเขา เพราะความแตกต่างกันแทบเรียกได้ว่าฟ้ากับเหว...เขามีทุกอย่างครบไม่ส่าจะชื้อเสียง เงินทอง อำนาจ ในขณะที่เธอไม่มีสิ่งเหล่านั้น...เขาทำดีกับเธอทุกอย่างจนเธอรักเขาหมดใจยอมรับปากที่จะแต่งงานกับเขา หากแค่เวลาไม่ถึงสองปีชีวิตคู่ของทั้งคู่ก็พังทลาย เมื่อในวันหนึ่งเธอตระหนักถึงความจริงว่าเขาไม่ได้รักเธอแล้ว
เขานอกใจ
ผู้หญิงที่กอดกันนัวเนียอยู่กับเขาบนเก้าอี้ข้างสระนั้นเกือบเปลือยเปล่า ฟาริน ชื้อนี้เธอจำได้ขึ้นใจ
นางแบบสาวลูกครึ่งอเมริกัน สวย น่ารักน่าถนุถนอม หุ่นดี แถมมีชาติตระกูล เธอพรั่งพร้อมทุกอย่างชนิดที่เธฮเทียบรัศมีไม่ติด
น่ารักน่าถนุถนอม หุ่นดี แถมมีชาติตระกูล เธอพรั่งพร้อมทุกอย่างชนิดที่เธฮเทียบรัศมีไม่ติดเกิดอะไรกับเธอถึงเป็นอย่างนี้ จากความรักให้ฉันที่เริ่มจากร้อย
ค่อยๆทำหล่นหาย เลือนหายไปตามเวลา และไม่นานคงสูญสิ้นไป
เคยทุ่มเทความรักให้ฉันหมดใจ สิ่งที่เธอให้ฉันมากมายก็รู้
เธอมาทำให้รักของฉันที่เริ่มจากศูนย์ มันเพิ่มขึ้นทุกวันจนเต็มดวงใจ
* รักเธอเริ่มจากร้อย นับวันนานไปยิ่งน้อยลง ฉันต้องทนเจ็บช้ำเฝ้าดูความรักที่สวนทาง
** ฉันอยู่อย่างอ้างว้าง เจ็บปวดใจและเหงาเกินทน ความรักเธอหมดลง วันที่ฉันรักหมดใจ
ช่วยบอกหน่อยได้ไหม ต้องทำอย่างไร กับตัวตนที่แท้ของเธอแบบนี้
เมื่อเธอได้หมดแล้ว หมดแล้วก็ไม่ใยดี เธอช่วยบอกวิธีให้ฉันทำใจ
คิดถึงตอนนี้แล้วน้ำตาที่คลออยู่นานค่อยๆไหลลงมาตามแก้มนวลที่ซีดเซียวและเย็นชืด กระจกแว่นขึ้นฝ่าทำให้หญิงสาวต้องถอดออกมาเช็ด หญิงสาวรู้สึกเวียนหัววูบขึ้นมามือไม้อ่อนจนต้องวางแว่นลงก่อน ปล่อยไปสักพักแล้วอาการเหล่านี้จึงบรรเทาลง
หญิงสาวหยิบแว่นขึ้นมาใส่แล้วนิ้วหน้าเมื่อรู้สึกตาลายมองภาพไม่ค่อยชัดกระพริบตาถี่ๆอยู่พักแล้วจึงกลับมาเป็นปกติ หมู่นี้หญิงสาวมักมีอาการแบบนี้บ่อยๆตั้งแต่กลับจากบ้านของคอสแตนเมื่อหลายวันก่อน บางครั้งเป็นหนักถึงกับต้องหยุดทำกิจกรรมต่างๆมานอนพักจนพี่แมวถึงกับทักว่าอาการมัแปลกพิกล ไล่ให้เธอไปหาหมอทุกครั้ง
‘กลับไปถึงเมืองไทยแล้วรีบไปหาหมอซะนะแว่น’
กลับไปถึงเมืองไทยแล้วรีบไปหาหมอซะนะแว่น’หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นในหัวยังคงนักอึ้ง รู้สึกเหมือนพื้นเอียงจนทรงตัวไม่อยู่
“แว่น!!!”คอสแตนร้องเสียงหลงถลามารับร่างบางที่ทรุดฮวบลงไว้ก่อนที่เธอจะล้มกระแทกพื้น หญิงสาวหยุดแขนเข้าเอาไว้แน่นน้ำตาซึมก่อนจะผวาเฮือกดิ้นรนออกจากอ้อมแขนเขาแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย
แว่น!!!”คอสแตนร้องเสียงหลงถลามารับร่างบางที่ทรุดฮวบลงไว้ก่อนที่เธอจะล้มกระแทกพื้น หญิงสาวหยุดแขนเข้าเอาไว้แน่นน้ำตาซึมก่อนจะผวาเฮือกดิ้นรนออกจากอ้อมแขนเขาแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย“ปล่อยๆฉัน ปล่อยก่อน”หญิงสาวกรีดเสียงแหบๆของตัวเองอย่างยากเย็นยกมือปิดปากตัวเองไว้
ปล่อยๆฉัน ปล่อยก่อน”หญิงสาวกรีดเสียงแหบๆของตัวเองอย่างยากเย็นยกมือปิดปากตัวเองไว้“เป็นอะไร คุณจะไปไหน”ชายหนุ่มมองใบหน้าซีดๆของอีกฝ่ายที่ดิ้นสะบัดไปมาในวงแขน เห็นเหงื่อซึมออกมาเต็มหน้าผากนูนสวย
เป็นอะไร คุณจะไปไหน”ชายหนุ่มมองใบหน้าซีดๆของอีกฝ่ายที่ดิ้นสะบัดไปมาในวงแขน เห็นเหงื่อซึมออกมาเต็มหน้าผากนูนสวย“จะอ้วก ปล่อยนะ ไม่ไวแล้ว”ชายหนุ่มรีบยกร่างบางปลิวไปที่ระเบียง ทันทีที่ถึงระเบียงหญิงสาวถลาไปโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดมีอะไรในท้องนั้นออกมาหมดไม่หลงเหลืออะไรชายหนุ่มลูบหลังให้เบาๆคล้ายปลอบโยน หญิงสาวอาเจียนอย่างหนัก รู้สึกแข้งขาหมดแรงจนชายหนุ่มต้องออกแรงประคองเต็มกำลัง
จะอ้วก ปล่อยนะ ไม่ไวแล้ว”ชายหนุ่มรีบยกร่างบางปลิวไปที่ระเบียง ทันทีที่ถึงระเบียงหญิงสาวถลาไปโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดมีอะไรในท้องนั้นออกมาหมดไม่หลงเหลืออะไรชายหนุ่มลูบหลังให้เบาๆคล้ายปลอบโยน หญิงสาวอาเจียนอย่างหนัก รู้สึกแข้งขาหมดแรงจนชายหนุ่มต้องออกแรงประคองเต็มกำลัง“เป็นอะไรแว่น
ไม่สบายหรือตัวคุณเย็นมากๆเลย”ชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใหญ่ สองมือเช็ดน้ำตาที่ไหลซึมออกมาและเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเต็มดวงหน้าเบามือ
ดีที่เขามาทันกว่าจะหาตัวของนักข่าวสำนักพิมพ์ที่หญิงสาวทำงานอยู่มาถามได้ว่าเธออยู่ไหนก็เล่นเอาเขาหงุดหงิดว๊ากลูกน้องไปกี่ครั้งก็ไม่รู้ เพราะนักข่าวมีเกรดของน้องสาวตัวดีที่เชิญมามันไม่น้อยเอามากๆ ไม่งั้นไม่รู้หญิงสาวจะเป็นยังไงบางเมื่อไม่มีคนดูแล
ดีที่เขามาทันกว่าจะหาตัวของนักข่าวสำนักพิมพ์ที่หญิงสาวทำงานอยู่มาถามได้ว่าเธออยู่ไหนก็เล่นเอาเขาหงุดหงิดว๊ากลูกน้องไปกี่ครั้งก็ไม่รู้ เพราะนักข่าวมีเกรดของน้องสาวตัวดีที่เชิญมามันไม่น้อยเอามากๆ ไม่งั้นไม่รู้หญิงสาวจะเป็นยังไงบางเมื่อไม่มีคนดูแล
“ไม่รู้ ”หญิงสาวสายหัวไปมา “ปวดหัวจังเลยงะ ปวดๆๆ โอ๊ย”หญิงสาวร้องเสียงหลงผวาไปที่ระเบียงอีกรอบคราวนี้เธออาเจียนเอาแต่น้ำลายกับลมออกมาซะส่วนใหญ่ ชายหนุ่มก็ทำได้แต่ลูบหลังกับทำหน้าเจื่อนเมื่อช่วยอะไรเธอไม่ได้ เขาตัดสิ้นใจล่วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดเบอร์ไปหาหมอประจำตระกูล
ไม่รู้ ”หญิงสาวสายหัวไปมา “ปวดหัวจังเลยงะ ปวดๆๆ โอ๊ย”หญิงสาวร้องเสียงหลงผวาไปที่ระเบียงอีกรอบคราวนี้เธออาเจียนเอาแต่น้ำลายกับลมออกมาซะส่วนใหญ่ ชายหนุ่มก็ทำได้แต่ลูบหลังกับทำหน้าเจื่อนเมื่อช่วยอะไรเธอไม่ได้ เขาตัดสิ้นใจล่วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดเบอร์ไปหาหมอประจำตระกูล“โด้ต้า เดียวไปคอยฉันที่ห้องพักของฉันนะ”หญิงตาโตเมื่อได้ยินชื้อหมอ (จอมโหดของเธอ) หญิงสาวรีบกรีดเสียงร้องเมื่อถูกเขาซ้อนตัวขึ้นอุ้ม เสียงแหลมดังกระท่อนกระแท่น
โด้ต้า เดียวไปคอยฉันที่ห้องพักของฉันนะ”หญิงตาโตเมื่อได้ยินชื้อหมอ (จอมโหดของเธอ) หญิงสาวรีบกรีดเสียงร้องเมื่อถูกเขาซ้อนตัวขึ้นอุ้ม เสียงแหลมดังกระท่อนกระแท่น“ไม่นะ
ไม่เอา
ไม่หาหมอ
ปล่อยฉันนะ
ปล่อยสิ
เกรียดหมอนะ
ปล่อยๆๆ”ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงร้องวี๊ดๆของเธอที่ร้องลั่นยังกับเด็กเพราะสิ่งที่เขามุ่งมั้นอยู่ตอนนี้คืออยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร
*** ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาปิดถึงหน้าอกของคนที่หลับไปเพราะยานอนหลับอ่อนๆของโด้ต้า คอสแตนยิ้มบางๆลูบหน้าใสไปมาก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป ชายหนุ่มใช้เวลาในห้องน้ำไม่นานหนักก็เดินออกมาในชุดเสื้อคลุมของโรงแรมชายหนุ่มเดินไปปิดไฟในห้องให้เหลืออยู่แต่เพียงไฟที่ข้างหัวเตียง ร่างสูงค่อยๆสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มช้าๆถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ตื่นก็เถอะ เขาหันมามองพิจารณาคนข้างๆพลางลูบศีรษะเบาๆก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผากนูน หญิงสาวมีปฏิกิริยาทันทีด้วยการพลิกตัวเข้าหาเขาทำเสียงในลำคอเบาๆก่อนเงียบไป ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกอดเอาร่างนั้นเข้าหาตัวยิ่งขึ้นแต่ไม่ถึงกับลัดแน่นล้มตัวลงนอน
ไม่นานก็หลับไป
เจอกันพรุ่งนี้นะ
*** ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้กันตะที่กำลังลากกระเป๋าออกมาจากห้องเดินไปที่ประตูส่องช่องตาแมวดุว่าใคร ก่อนจะร้องลั่นอย่างดีใจ เปิดประตูออกกว้าง
***
ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาปิดถึงหน้าอกของคนที่หลับไปเพราะยานอนหลับอ่อนๆของโด้ต้า คอสแตนยิ้มบางๆลูบหน้าใสไปมาก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป
ชายหนุ่มใช้เวลาในห้องน้ำไม่นานหนักก็เดินออกมาในชุดเสื้อคลุมของโรงแรมชายหนุ่มเดินไปปิดไฟในห้องให้เหลืออยู่แต่เพียงไฟที่ข้างหัวเตียง ร่างสูงค่อยๆสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มช้าๆถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ตื่นก็เถอะ เขาหันมามองพิจารณาคนข้างๆพลางลูบศีรษะเบาๆก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผากนูน หญิงสาวมีปฏิกิริยาทันทีด้วยการพลิกตัวเข้าหาเขาทำเสียงในลำคอเบาๆก่อนเงียบไป ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกอดเอาร่างนั้นเข้าหาตัวยิ่งขึ้นแต่ไม่ถึงกับลัดแน่นล้มตัวลงนอน ไม่นานก็หลับไป
เจอกันพรุ่งนี้นะ
***
ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้กันตะที่กำลังลากกระเป๋าออกมาจากห้องเดินไปที่ประตูส่องช่องตาแมวดุว่าใคร ก่อนจะร้องลั่นอย่างดีใจ เปิดประตูออกกว้าง
“เจ๊แว่น...เจ๊ไปไหนมาฮะ”ภาศิริยิ้มเนือยๆให้เดินเข้ามาในห้อง
เจ๊แว่น...เจ๊ไปไหนมาฮะ”ภาศิริยิ้มเนือยๆให้เดินเข้ามาในห้อง“แล้วพี่แมวละ”ถามหารุ่นพี่ของตัวเองพลางทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา
แล้วพี่แมวละ”ถามหารุ่นพี่ของตัวเองพลางทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา“เจ๊แมวอยู่...”กันตะตอบไม่ทันจบประโยค เสียงร้องแหลมแสบแก้วหูของกุลยาก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสมสวนของเจ้าตัววิ่งปรู๊ดออกมา
เจ๊แมวอยู่...”กันตะตอบไม่ทันจบประโยค เสียงร้องแหลมแสบแก้วหูของกุลยาก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสมสวนของเจ้าตัววิ่งปรู๊ดออกมา“ยายแว่น!!!...ทำไมเธอถึงไม่บอกพี่หะ...ทำไมๆๆ”กุลยาตะเบ็งเสียงใส่พลางเขย่าแขนรุ่นน้องอย่างแรง จนหญิงสาวรู้สึกปวดหัว
ยายแว่น!!!...ทำไมเธอถึงไม่บอกพี่หะ...ทำไมๆๆ”กุลยาตะเบ็งเสียงใส่พลางเขย่าแขนรุ่นน้องอย่างแรง จนหญิงสาวรู้สึกปวดหัว“ใจเย็นๆคะพี่แมว แว่นไม่ได้บอกอะไรพี่แมวหรือคะ”หญิงสาวทำหน้างงถามกลับ ในขณะที่กุลยาหน้างอลง หอบหายใจด้วยความเหนื่อย ค่าที่ร้องดังลั่นคับห้องเมื่อครู่
ใจเย็นๆคะพี่แมว แว่นไม่ได้บอกอะไรพี่แมวหรือคะ”หญิงสาวทำหน้างงถามกลับ ในขณะที่กุลยาหน้างอลง หอบหายใจด้วยความเหนื่อย ค่าที่ร้องดังลั่นคับห้องเมื่อครู่“ก็เรื่องที่แว่นเป็นเมียของ mr.ดีโอเชียไง...โอ้ยๆๆ...พลอยแท้เพชรแท้อยู่ใกล้มือแค่นี้แท้ๆดันมองข้าม”สาวสวยบ่นพึมพำกับตัวเอง ทรุดตัวลงนั่งข้างๆรุ่นน้องสาวของตัวเองที่หน้าซีดหน้าเซียวลงหลังจากฟังคำพูดของรุ่นพี่
ก็เรื่องที่แว่นเป็นเมียของ mr.ดีโอเชียไง...โอ้ยๆๆ...พลอยแท้เพชรแท้อยู่ใกล้มือแค่นี้แท้ๆดันมองข้าม”สาวสวยบ่นพึมพำกับตัวเอง ทรุดตัวลงนั่งข้างๆรุ่นน้องสาวของตัวเองที่หน้าซีดหน้าเซียวลงหลังจากฟังคำพูดของรุ่นพี่“พี่รู้ได้ไงว่าแว่นเป็นเมียเขา”
“ไม่รู้สิแปลกเจ๊”กันตะเป็นคนตอบแทนเมื่อเดินเอาแก้วน้ำมาให้รุ่นพี่ ภาศิริตอบขอบใจเบาๆชายหนุ่มจึงพูดต่อ “เมื่อคืนนะ...เขาหงุดหงิดใหญ่เลย ตอนที่ลูกน้องเขามาบอกว่าต้องการพบผมกับพี่แมวนะเราสองคนสั่นแทบตาบนึกว่าเผลอไปเหยียบตาปลาเขาเข้าซะอีก”
...เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...
“ไม่รู้สิแปลกเจ๊”กันตะเป็นคนตอบแทนเมื่อเดินเอาแก้วน้ำมาให้รุ่นพี่ ภาศิริตอบขอบใจเบาๆชายหนุ่มจึงพูดต่อ “เมื่อคืนนะ...เขาหงุดหงิดใหญ่เลย ตอนที่ลูกน้องเขามาบอกว่าต้องการพบผมกับพี่แมวนะเราสองคนสั่นแทบตาบนึกว่าเผลอไปเหยียบตาปลาเขาเข้าซะอีก”
...เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...
...เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...
เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...“ใช่ๆพี่หัวแทบหดนึกว่าเดินอยู่ในดงมาเฟีย”กุลยารีบสนับสนุนทันที หยิงสาวที่นั่งฟังเงียบพอจะเดาได้ว่ารุ่นพี่เธอพูดนะเป็นยังไง เพราะครั้งแรกที่เธอเห็นมนุษย์ตัวยักษ์แถมดำของเขาในบ้านของวันแรกที่มาอยู่กับเขา เธอยังนึกว่าหลงมาอยู่ในซุ้มมือปืนหรือไง แต่ว่า...พอวันหลังมาเธอก็เห็นเหลือแต่เจฟคนเดียวเท่านั้น
อืม...วันนั้นที่ไปก็ลืมไปเลยว่ามีกำแพงมนุษย์ล้อมเธอไว้
อืม...วันนั้นที่ไปก็ลืมไปเลยว่ามีกำแพงมนุษย์ล้อมเธอไว้
“พวกเขาเป็นการ์ดของผม”ชายหนุ่มเคยบอกเธอเมื่อเช้าวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาเจอคนชุดดำเดินเต็มบ้าน
พวกเขาเป็นการ์ดของผม”ชายหนุ่มเคยบอกเธอเมื่อเช้าวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาเจอคนชุดดำเดินเต็มบ้าน“ปกติพวกเขาก็จะเดินเตร่แถวๆนี้แล้วก็ตามผมบ้างเป็นบางครั้ง...”เขาเงียบไปอึกใจนึงมองสบดวงตาใส่กลม
โตของเธอที่จ้องเขากลับ “แต่เดียวนี้ผมจะเรียกใช้พวกเขาเวลาจำเป็นเท่านั้น...เพื่อจะได้เป็นส่วนตัวขึ้น”
“แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลย”กันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน
โตของเธอที่จ้องเขากลับ “แต่เดียวนี้ผมจะเรียกใช้พวกเขาเวลาจำเป็นเท่านั้น...เพื่อจะได้เป็นส่วนตัวขึ้น”
“แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลย”กันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน
“แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลย”กันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน
“แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลย”กันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน
“ใช้ตอนนั้นพี่ไม่รู้ว่าเขารู้จักเธอ...แต่พอคุณคลอลินมาให้สัมภาษณ์และบอกว่าเธฮคือพี่สะใภ้เขานะ พี่แทบทรุดลงไปกองกับพื้น”
“ไม่แทบมั้งเจ๊...ลงไปกองเลยละ”กันตะแย้งเบาๆพลางถอยห่างเมื่อกุลยาหันมามองตาเขียว
“ไม่แทบมั้งเจ๊...ลงไปกองเลยละ”กันตะแย้งเบาๆพลางถอยห่างเมื่อกุลยาหันมามองตาเขียว
ไม่แทบมั้งเจ๊...ลงไปกองเลยละ”กันตะแย้งเบาๆพลางถอยห่างเมื่อกุลยาหันมามองตาเขียว“นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะนายทัง”แวดรุ่นน้องหนุ่มแล้วหันมาสนใจคนข้างๆต่อ
นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะนายทัง”แวดรุ่นน้องหนุ่มแล้วหันมาสนใจคนข้างๆต่อ“แว่น...ทำไมแว่นไม่บอกพี่ละหะ...แล้วทำไมไม่เคยมีข่าวแว่นเลยละจ๊ะ...แล้วทำไมแว่นถึงไม่อยู่กับเขาละ”
แว่น...ทำไมแว่นไม่บอกพี่ละหะ...แล้วทำไมไม่เคยมีข่าวแว่นเลยละจ๊ะ...แล้วทำไมแว่นถึงไม่อยู่กับเขาละ”คนถูกถามอึ้งไป หลบสายตาด้วยการก้มลงมองพื้นพรหมด้านล่าง
...เขาไม่ได้บอกหรือไงว่าจะหย่ากันอยู่แล้ว...
“ไม่มีอะไรมากหรอกคะพี่แมว...แว่นกับเขาแยกกันอยู่แล้วค่ะ”
“อะไรนะ!!!”สองเสียงร้องดังประสานกันอย่างตกใจ
“อะไรนะ!!!”สองเสียงร้องดังประสานกันอย่างตกใจ
อะไรนะ!!!”สองเสียงร้องดังประสานกันอย่างตกใจ“ทำไมละแว่น”
“นั้นสิเจ๊...”
“เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้”หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ
“นั้นสิเจ๊...”
“เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้”หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ
“เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้”หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ
เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้”หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ“เหตุผลเด็กๆ”กุลยาพูดออกมาพลางมองดูรุ่นน้องสาวอย่างพิจราณา
เหตุผลเด็กๆ”กุลยาพูดออกมาพลางมองดูรุ่นน้องสาวอย่างพิจราณา“นั้นสิเจ๊...คนเราถ้ารักกันจริงต่อให้ต่างกันขนาดไหนได้มาอยู่ด้วยกันแล้วยังไงก็ยังอยู่กันยืดแน่นอน”กันตะพูดบาง หญิงสาวได้แต่ยิ้มสู่ ขยับตัวลุกขึ้น
นั้นสิเจ๊...คนเราถ้ารักกันจริงต่อให้ต่างกันขนาดไหนได้มาอยู่ด้วยกันแล้วยังไงก็ยังอยู่กันยืดแน่นอน”กันตะพูดบาง หญิงสาวได้แต่ยิ้มสู่ ขยับตัวลุกขึ้น“นั้นสินะ...แว่นขอตัวไปเก็บของก่อนนะเดียวไปไม่ทันเครื่อง”พูดจบแล้วหญิงสาวก็จ้ำพลวดเข้าไปในห้อง ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำแล้วผวาไปที่อ่างล้างหน้าเปิดน้ำแรงๆเอามือรองน้ำขึ้นมาสาดใส่หน้าตัวเอง
...เพราะไม่รักนะสิถึงไปด้วยกันไม่ได้... หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ยิ่งเมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแล้วได้รับการปฏิบัติที่ดีจากเขาเธอยิ่งนึกขยะแขยง...ขบะแขยงตัวเองที่ดันมีความสุขกับที่เขาทำให้...เพื่อน... หญิงสาวยกมือขึ้นกดหน้าอกตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บแปร็บ จนหายใจไม่สะดวกริมฝีปากบางเม้มหากันแน้น เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ...เป็นอะไร... เวลาผ่านไปสักพักอาการเจ็บจึงหายไป หญิงสาวจึงหันมาจัดการกับคราบน้ำตาของตัวเองแทน ก๊อกๆๆ...
...เพราะไม่รักนะสิถึงไปด้วยกันไม่ได้...
หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ยิ่งเมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแล้วได้รับการปฏิบัติที่ดีจากเขาเธอยิ่งนึกขยะแขยง...ขบะแขยงตัวเองที่ดันมีความสุขกับที่เขาทำให้...เพื่อน...
หญิงสาวยกมือขึ้นกดหน้าอกตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บแปร็บ จนหายใจไม่สะดวกริมฝีปากบางเม้มหากันแน้น เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า
...เป็นอะไร...
เวลาผ่านไปสักพักอาการเจ็บจึงหายไป หญิงสาวจึงหันมาจัดการกับคราบน้ำตาของตัวเองแทน
ก๊อกๆๆ...
“แว่นพี่เข้าไปได้มั้ย”เสียงของกุลยาดังเข้ามา
แว่นพี่เข้าไปได้มั้ย”เสียงของกุลยาดังเข้ามา“เข้ามาเลยคะพี่แมว แว่นไม่ได้ล็อกห้อง”หญิงสาวตะโกนตอบ เอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าตัวเองแล้วเดินออกมา
เข้ามาเลยคะพี่แมว แว่นไม่ได้ล็อกห้อง”หญิงสาวตะโกนตอบ เอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าตัวเองแล้วเดินออกมา“มีอะไรหรอคะพี่แมว”
“เปล่า...พอดีพี่พึ่งนึกออกว่าเมื่อวานมีคนโทรมาหาแว่นจากเมืองไทย แต่แว่นไม่อยู่เขาเลยฝากบอกให้แว่นโทรกลับหาเค้าด้วย”หญิงสาวทำหน้างงอยู่พักใหญ่ นึกไม่ออกว่าใครจะมีธุระด่วนอัไรกับเธอนักหนาถึงต้องโทรหาข้ามทวีปอย่างนี้
“เปล่า...พอดีพี่พึ่งนึกออกว่าเมื่อวานมีคนโทรมาหาแว่นจากเมืองไทย แต่แว่นไม่อยู่เขาเลยฝากบอกให้แว่นโทรกลับหาเค้าด้วย”หญิงสาวทำหน้างงอยู่พักใหญ่ นึกไม่ออกว่าใครจะมีธุระด่วนอัไรกับเธอนักหนาถึงต้องโทรหาข้ามทวีปอย่างนี้
เปล่า...พอดีพี่พึ่งนึกออกว่าเมื่อวานมีคนโทรมาหาแว่นจากเมืองไทย แต่แว่นไม่อยู่เขาเลยฝากบอกให้แว่นโทรกลับหาเค้าด้วย”หญิงสาวทำหน้างงอยู่พักใหญ่ นึกไม่ออกว่าใครจะมีธุระด่วนอัไรกับเธอนักหนาถึงต้องโทรหาข้ามทวีปอย่างนี้“เค้าบอกมั้ยคะว่าใคร”
“เสียงแกแล้วนะ บอกว่าชื้อพจน์ อะไรประมาณนี้”
“เสียงแกแล้วนะ บอกว่าชื้อพจน์ อะไรประมาณนี้”
เสียงแกแล้วนะ บอกว่าชื้อพจน์ อะไรประมาณนี้”...คุณประพจน์ ทนายความที่เธอให้จัดการเอกสารเรื่องหย่านั้นเอง...
หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนที่หน้าจะซีดเผือกลงทันตาเห็น
...เค้าคงจัดการเอกสารทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะสิถึงได้โทรมาบอก...
หญิงสาวข่มความขมในลำคออย่างใจหาย พลางตอบขอบคุณรุ่นพี่
“ขอบคุณคะพี่แมวที่บอก”
“ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่แว่นเถอะเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดจังเลย” สัญชาติญาณทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองทันที
“ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่แว่นเถอะเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดจังเลย” สัญชาติญาณทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองทันที
ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่แว่นเถอะเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดจังเลย” สัญชาติญาณทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองทันที“หรอคะ...สงสัยกระเพราะกำเริบมั้งคะ แว่นรู้สึกป่วนๆท้องชอบกล”
“งั้นหรือ กลับไปนี้ก็ไปหาหมอซะนะ แล้วก็หัดกินข้าวให้ตรงเวลาซะบ้างนะจะหมู่นี้พี่รู้สึกว่าเธอป่วยออดๆแอดๆบ่อยเหลือเกิน ก่อนมาก็ได้ข้าวว่าไปวูบในห้องน้ำที่ออฟฟิศไม่ใช้หรือ”
“ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้า”หญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก
“งั้นหรือ กลับไปนี้ก็ไปหาหมอซะนะ แล้วก็หัดกินข้าวให้ตรงเวลาซะบ้างนะจะหมู่นี้พี่รู้สึกว่าเธอป่วยออดๆแอดๆบ่อยเหลือเกิน ก่อนมาก็ได้ข้าวว่าไปวูบในห้องน้ำที่ออฟฟิศไม่ใช้หรือ”
“ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้า”หญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก
“ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้า”หญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก
ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้า”หญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก“จ้า...แต่นี้มันโรคกระเพราะ เป็นเพราะไม่กินข้าวหรือกินไม่ตรงเวลา...สองสามวันมานี้เธอกินอาหารยังกะแมวดม”มองรุ่นน้องแล้วต้องออกปาก “แต่แว่นดูอวบขึ้นนะ ผิวพันธ์ก็ดูเปล่งปลั่งมีแต่หน้าที่ซีด”
“ไม่รู้สิแว่นไม่เคยสังเกตตัวเอง...พี่แมวว่าแว่นอ้วนขึ้นหรอ หว้าขี้เกรียดลดจัง”หญิงสาวว่าพลางก้มมองตัวเอง
“ไม่รู้สิแว่นไม่เคยสังเกตตัวเอง...พี่แมวว่าแว่นอ้วนขึ้นหรอ หว้าขี้เกรียดลดจัง”หญิงสาวว่าพลางก้มมองตัวเอง
ไม่รู้สิแว่นไม่เคยสังเกตตัวเอง...พี่แมวว่าแว่นอ้วนขึ้นหรอ หว้าขี้เกรียดลดจัง”หญิงสาวว่าพลางก้มมองตัวเอง“ไม่ต้องลดหรอกจ๊ะ...ถึงอวบขึ้นเธอก็เป็นกุ้งแห้งอยู่ดี”กุลยาพูดแล้วหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่เหมือนคิดอะไรออกอีกจึงหันกับมามองรุ่นน้องตัวเอง
ไม่ต้องลดหรอกจ๊ะ...ถึงอวบขึ้นเธอก็เป็นกุ้งแห้งอยู่ดี”กุลยาพูดแล้วหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่เหมือนคิดอะไรออกอีกจึงหันกับมามองรุ่นน้องตัวเอง“แว่น...เธอมี...ผ้า...อนามัยมัย”ถามพลางแก้มแดงปลั่งขึ้นมา ภาศิริมองอาการดังกล่าวอย่างขำๆ คิดอยู่ครู่ก่อนยิ้มออก สายหน้าไปมา
แว่น...เธอมี...ผ้า...อนามัยมัย”ถามพลางแก้มแดงปลั่งขึ้นมา ภาศิริมองอาการดังกล่าวอย่างขำๆ คิดอยู่ครู่ก่อนยิ้มออก สายหน้าไปมา“ไม่มีหรอกคะ แว่นไม่ได้ซื้อมานาน...”ปลายเสียงของหญิงสาวถูกกลืนหายไปในลำคอ ดวงตาของเธอเบิกออกกว้างเมื่อนึกอะไรออก
ไม่มีหรอกคะ แว่นไม่ได้ซื้อมานาน...”ปลายเสียงของหญิงสาวถูกกลืนหายไปในลำคอ ดวงตาของเธอเบิกออกกว้างเมื่อนึกอะไรออก“ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร”กุลยาหน้าหมอยลง เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้หญิงสาวในห้องยืนนิ่งอยู่ที่เดิม และอย่างรวดเร็วสองมือบางก็ยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพื่อปิดกลั้นเสียงกรีดร้องของตัวเอง
Don’t know why 4 ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที “แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอ”หญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง “ไม่เป็นอะไรสักหน่อย
แค่เมื่อเช้าเพลียๆเลยไปให้หมอเค้าตัวดูนิดหน่อย”
“หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีก”ยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ “หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีก”ยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ “พี่แมว”
“พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไง
พี่บอกแล้ว....................”
“...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย”
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย “พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไง
พี่บอกแล้ว....................”
“...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย”
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย “...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย”
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย “หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย “วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย “ใช่แล้วอย่าบอกนะว่าลืม”ปิ่นพูดขึ้นบ่าง หญิงสาวเลยเงียบไปเลย
...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า ...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า
***
ตกเย็นหญิงสาวขับรถกลับบ้านอย่างสบายอารมณ์ที่วันนี้ได้รับทั้งข่าวดี...และบริการดีๆจากเพื่อนๆทุกคนในกอง...ก็วันนี้เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...55555555
แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ “คุณ...มาได้ไง”ถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ “นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ”
นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ... “หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้า”หญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย “ตอนรับสามีอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม”
“เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที
”
“ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ”
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว “เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที
”
“ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ”
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว “ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ”
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว “คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว “วันนี้ซวยชะมัด...”... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน “เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว “วันนี้ยางรถคุณโดนเจาะงั้นหรือ”
“มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้ายสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้ว”เตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา “มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้ายสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้ว”เตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา “นี่คุณเข้ามาทำไม...ใครอนุญาตไม่ทราบ...บุกรุกนะเนี้ย”
“ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง”
“บ้านของคุณ...”หญิงสาวร้องลั้น “เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด”
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง... “ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง”
“บ้านของคุณ...”หญิงสาวร้องลั้น “เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด”
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง... “บ้านของคุณ...”หญิงสาวร้องลั้น “เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด”
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง... “เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละ”ชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง “ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน”
“งั้นบ้านใคร”
“บ้าน...???...”หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น... “งั้นบ้านใคร”
“บ้าน...???...”หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น... “บ้าน...???...”หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น... เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น... “งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้ว”ไล่มันอย่างนี้แหละ “ไม่ละ...วันนี้ผมจะนอนนี้”
“อะไรนะ”
“อะไรนะ”
Don’t know why 4
4ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที
ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที“แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอ”หญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง
แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอ”หญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง“ไม่เป็นอะไรสักหน่อย
แค่เมื่อเช้าเพลียๆเลยไปให้หมอเค้าตัวดูนิดหน่อย”
“หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีก”ยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ
“หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีก”ยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ
หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีก”ยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ“พี่แมว”
“พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไง
พี่บอกแล้ว....................”
“...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย”
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย
“พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไง
พี่บอกแล้ว....................”
“...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย”
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย
“...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย”
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย
“หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย”
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย
“วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย
วันเกิดหัวหน้า”ทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย“ใช่แล้วอย่าบอกนะว่าลืม”ปิ่นพูดขึ้นบ่าง หญิงสาวเลยเงียบไปเลย
...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า
...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า
ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า***
ตกเย็นหญิงสาวขับรถกลับบ้านอย่างสบายอารมณ์ที่วันนี้ได้รับทั้งข่าวดี...และบริการดีๆจากเพื่อนๆทุกคนในกอง...ก็วันนี้เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...55555555
แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ
แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ
“คุณ...มาได้ไง”ถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ
คุณ...มาได้ไง”ถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ“นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ” นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ...
นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ” นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ...“หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้า”หญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย
หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้า”หญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย“ตอนรับสามีอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม”
“เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที
”
“ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ”
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว
“เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที
”
“ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ”
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว
“ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ”
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว
“คุณ...”หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว
คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว
“วันนี้ซวยชะมัด...”... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน “เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว
วันนี้ซวยชะมัด...”... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน “เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว“วันนี้ยางรถคุณโดนเจาะงั้นหรือ”
“มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้ายสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้ว”เตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา
“มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้ายสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้ว”เตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา
มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้ายสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้ว”เตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา“นี่คุณเข้ามาทำไม...ใครอนุญาตไม่ทราบ...บุกรุกนะเนี้ย”
“ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง”
“บ้านของคุณ...”หญิงสาวร้องลั้น “เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด”
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...
“ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง”
“บ้านของคุณ...”หญิงสาวร้องลั้น “เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด”
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...
“บ้านของคุณ...”หญิงสาวร้องลั้น “เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด”
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...
เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...“เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละ”ชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง
เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละ”ชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง“ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน”
“งั้นบ้านใคร”
“บ้าน...???...”หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...
“งั้นบ้านใคร”
“บ้าน...???...”หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...
“บ้าน...???...”หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...
เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...
“งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้ว”ไล่มันอย่างนี้แหละ
งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้ว”ไล่มันอย่างนี้แหละ“ไม่ละ...วันนี้ผมจะนอนนี้”
“อะไรนะ”
“อะไรนะ”
อะไรนะ”ผลงานอื่นๆ ของ Nu Wan ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Nu Wan
ความคิดเห็น