Don"t know why - Don"t know why นิยาย Don"t know why : Dek-D.com - Writer

    Don"t know why

    คอสแตน หนุ่มหล่อที่สาวๆต่างหมายปองกับยัยแว่นเฉิมเบอะที่ทำให้หนุ่มมาดเข้มอย่างเขาต้องเหลียวมอง เรื่องราวของทั้งคู่จะลงเอยด้วยรอยยิ้มหรือนำตา อันนี่ต้องลองด้วยตัวคุณเอง

    ผู้เข้าชมรวม

    152

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    152

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  23 ม.ค. 49 / 21:57 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      Dont know why I

      t know why I

      กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ

      กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ

      รถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของอาคารสูงที่ติดป้ายไว้ว่า รองประธานริหาร สาวสวยผมสีทองคดเป็นคอดตั้งแต่ช่วงกลางผมลงมาถึงปลายผมก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าสะพายและแฟ้มงานสีเดียวกับรถอีกสองสามแฟ้ม หญิงสาวจัดการปิดล็อกประตูรถเป็นที่เรียบร้อยก่อนหันหลังตั้งท่าจะเดินเข้าไปภายในอาคาร เท้าทั้งสองหยุดชะงักเมื่อเห็นจาร์กัวสีแดงสดปาดตาจอดอยู่ในช่องถัดมาที่มีป้ายติดไว้ว่า ประธานบริหาร หญิงสาวขยับแว่นกันแดดของตัวเองพร้อมทำเสียงครางในลำคอ

      รถสปอร์ตสีดำคันหรูวิ่งเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของอาคารสูงที่ติดป้ายไว้ว่า รองประธานริหาร สาวสวยผมสีทองคดเป็นคอดตั้งแต่ช่วงกลางผมลงมาถึงปลายผมก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าสะพายและแฟ้มงานสีเดียวกับรถอีกสองสามแฟ้ม หญิงสาวจัดการปิดล็อกประตูรถเป็นที่เรียบร้อยก่อนหันหลังตั้งท่าจะเดินเข้าไปภายในอาคาร เท้าทั้งสองหยุดชะงักเมื่อเห็นจาร์กัวสีแดงสดปาดตาจอดอยู่ในช่องถัดมาที่มีป้ายติดไว้ว่า ประธานบริหาร หญิงสาวขยับแว่นกันแดดของตัวเองพร้อมทำเสียงครางในลำคอ

      อืม…ได้ผลแหะ…วันนี้เข้าบริษัทด้วยยิ้มเก๋ตามแบบฉบับของสาวมั่นให้รถคันคุ้นเตยแต่ไม่เจนตาก่อนเดินเข้าไปในตึก ตรงดิ่งไปที่ลิฟต์แก้วของบุคคล VIP แล้วกดหมายเลขชั้นเกือบสูงสุด…99…หญิงสาวดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษตั้งแต่เห็นรถสีปาดใจที่จอดอยู่ด้านล่างคัน สองเท้าเคยชินก้าวไปตามทางที่มุ้งสู่ห้องทำงานของตัวเอง หากแต่พอถึงทางแยกที่มุ้งไปสู่ห้องห้องที่ซ้อนตัวในมุมลึกของตึกเท้าทั้งคู่จึงชะงัก สักพักหญิงสาวจึงหันเดินไปตามทางนั้นแทนที่จะตรงไปห้องทำงานของตัวเองอย่างเคย

      ประตูห้องถูกผลักเข้าไป หากแต่ในห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงที่เธอคิดว่าจะเจอ

      อืม…ได้ผลแหะ…วันนี้เข้าบริษัทด้วยยิ้มเก๋ตามแบบฉบับของสาวมั่นให้รถคันคุ้นเตยแต่ไม่เจนตาก่อนเดินเข้าไปในตึก ตรงดิ่งไปที่ลิฟต์แก้วของบุคคล VIP แล้วกดหมายเลขชั้นเกือบสูงสุด…99…หญิงสาวดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษตั้งแต่เห็นรถสีปาดใจที่จอดอยู่ด้านล่างคัน สองเท้าเคยชินก้าวไปตามทางที่มุ้งสู่ห้องทำงานของตัวเอง หากแต่พอถึงทางแยกที่มุ้งไปสู่ห้องห้องที่ซ้อนตัวในมุมลึกของตึกเท้าทั้งคู่จึงชะงัก สักพักหญิงสาวจึงหันเดินไปตามทางนั้นแทนที่จะตรงไปห้องทำงานของตัวเองอย่างเคย

      ประตูห้องถูกผลักเข้าไป หากแต่ในห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงที่เธอคิดว่าจะเจอ

      หากแต่ในห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีร่างสูงที่เธอคิดว่าจะเจอ

      อ้าว…ไม่อยู่หรอกหรือเดินเข้าไปที่โต๊ะกว้างกลางห้อง เปิดดูแฟ้มงานจำนวนมากกกกก…บนโต๊ะแล้วยิ้มออกเมื่อเห็นว่ามีรายเซ็นอนุมัติของท่านประธานแล้ว หญิงสาวกดโทรศัพท์เพื่อเรียกเลขาหน้าห้อง

      อ้าว…ไม่อยู่หรอกหรือเดินเข้าไปที่โต๊ะกว้างกลางห้อง เปิดดูแฟ้มงานจำนวนมากกกกก…บนโต๊ะแล้วยิ้มออกเมื่อเห็นว่ามีรายเซ็นอนุมัติของท่านประธานแล้ว หญิงสาวกดโทรศัพท์เพื่อเรียกเลขาหน้าห้อง

      แคท…เข้ามาเอางานไปทำต่อทีก่อนวางสาย หญิงสาวยิ้มกับตัวเองแล้วหันหลังกลับเดินออกจากห้องไป สวนทางกับเลขาที่เดินเข้ามา มันปล่อยมานานเกินไปแล้ว

      แคท…เข้ามาเอางานไปทำต่อทีก่อนวางสาย หญิงสาวยิ้มกับตัวเองแล้วหันหลังกลับเดินออกจากห้องไป สวนทางกับเลขาที่เดินเข้ามา มันปล่อยมานานเกินไปแล้ว

      หญิงสาวเดินไปยังห้องของตัวเองแล้วเปิดประตูเข้าไป

      อุ้ย!!!…”หญิงสาวอุทานตกใจมองดูชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ในห้องด้วยท้วงท่าประจำที่ดูจะเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวให้เธอและคนอื่นๆเห็นเป็นประจำ คือการยืนหันหลังให้ประตู สองมือไขว้หลัง สายตามองตรงออกไปนอกกระจก เจ้าของร่างไม่ได้หันมามองนอกจากไหวไหล่เล็กน้อยรักษาสายตาไว้ในระดับเดิม และตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัทในเครือ ดีโอเชีย จัดเป็นตึกสูงอันดับต้นๆของกรีซ เวลานี้เขาจึงสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่สดใสเหนือตึกระฟ้าทั่วกรุงเอเธนส์ ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยค่อยๆหันกลับมามองคนเข้ามาใหม่

      อุ้ย!!!…”หญิงสาวอุทานตกใจมองดูชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ในห้องด้วยท้วงท่าประจำที่ดูจะเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวให้เธอและคนอื่นๆเห็นเป็นประจำ คือการยืนหันหลังให้ประตู สองมือไขว้หลัง สายตามองตรงออกไปนอกกระจก เจ้าของร่างไม่ได้หันมามองนอกจากไหวไหล่เล็กน้อยรักษาสายตาไว้ในระดับเดิม และตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัทในเครือ ดีโอเชีย จัดเป็นตึกสูงอันดับต้นๆของกรีซ เวลานี้เขาจึงสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่สดใสเหนือตึกระฟ้าทั่วกรุงเอเธนส์ ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยค่อยๆหันกลับมามองคนเข้ามาใหม่

      คอสแตน…นึกว่าพี่จะอยู่ห้องซะอีกเลยแวะไปหาชายหนุ่มยิ้มเครียดให้น้องสาวพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ของเจ้าของห้อง

      คอสแตน…นึกว่าพี่จะอยู่ห้องซะอีกเลยแวะไปหาชายหนุ่มยิ้มเครียดให้น้องสาวพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ของเจ้าของห้อง

      เธอส่งใบนี้ไปให้พี่ใช่ไหมหยิบแผ่นการ์ดสีสวยออกมาจากกระเป๋าเสื้อชูไปด้านหน้าแล้วโยนลงบนโต๊ะ คลอลิน หัวเราะร่วน เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่มีโต๊ะกั้นอยู่

      เธอส่งใบนี้ไปให้พี่ใช่ไหมหยิบแผ่นการ์ดสีสวยออกมาจากกระเป๋าเสื้อชูไปด้านหน้าแล้วโยนลงบนโต๊ะ คลอลิน หัวเราะร่วน เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่มีโต๊ะกั้นอยู่

      นั้นเป็นทางเดียวที่ฉันจะเจอพี่ได้ก่อนตี 3 ฉันจะได้ไม่ต้องลงทุนนอนที่ห้องรับแขกเพื่อรอพี่

      ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ จัดงานแบบนี้นักข่าวมาตรึมแน่ๆชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นๆแต่คนฟังยังไม่สำนึกอะไร

      นั้นเป็นทางเดียวที่ฉันจะเจอพี่ได้ก่อนตี 3 ฉันจะได้ไม่ต้องลงทุนนอนที่ห้องรับแขกเพื่อรอพี่

      ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ จัดงานแบบนี้นักข่าวมาตรึมแน่ๆชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นๆแต่คนฟังยังไม่สำนึกอะไร

      ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้ จัดงานแบบนี้นักข่าวมาตรึมแน่ๆชายหนุ่มพูดเสียงขุ่นๆแต่คนฟังยังไม่สำนึกอะไร

      แหม…คอสแตนปีนี้พี่สามสิบแล้วนะมันก็ต้องมีอะไรพิเศษๆหน่อยสิ เอาให้มันสุดๆไปเลยให้สมกับการเป็นทายาทของดีโอเชีย

      ไร้สาระ…แถมนักข่าว…

      ไม่ไร้สาระน้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้นชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน

      แหม…คอสแตนปีนี้พี่สามสิบแล้วนะมันก็ต้องมีอะไรพิเศษๆหน่อยสิ เอาให้มันสุดๆไปเลยให้สมกับการเป็นทายาทของดีโอเชีย

      ไร้สาระ…แถมนักข่าว…

      ไม่ไร้สาระน้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้นชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน

      ไร้สาระ…แถมนักข่าว…

      ไม่ไร้สาระน้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้นชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน

      ไม่ไร้สาระน้องสาวรีบสวนทันควัน คลอลินยังยิ้มคงยิ้มกว้างถึงจะรู้ว่าพี่ชายของเธอไม่พอใจมากขนาดไหนเพราะคอสแตนถึงจะเป็นนักธุรกิจใหญ่ไฟแรงเป็นที่รู้จักและมีชื้อเสียงมากไม่ว่าจะด้านไหนแต่เขามักจะหลบเลี้ยงนักข่าวได้อย่างยอดเยี่ยมชนิดเธอเองยังนับถือที่เขาสามารถหลบหลีกได้ในขณะที่เธอไม่รอด มีสาระแน่นอนและพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนักข่าวเลยนะเพราะเราคัดเอาแต่นักข่าวมีเกรดทั้งนั้นชายหนุ่มพยายามหายใจเข้าปอดลึกๆข่มกลั้นความโกรธเครืองที่พลุ่งขึ้นมาภายในต่อน้องสาวสุดสวาทขาดใจคนเดียวคนนี้อย่างเต็มที่ พูดเสียงรอดไรฟัน

      แต่พี่ไม่ชอบ

      โถ…คอสแตนงานนี้หม่ามี้ลงทุนบินมาจากเมกาเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของพี่โดยเฉพาะเลยนะหญิงสาวพูดเสียงอ่อนลงเหมือนท้อใจจะพูดแต่ชายหนุ่มกลับตาวาวขึ้นมา

      แต่พี่ไม่ชอบ

      โถ…คอสแตนงานนี้หม่ามี้ลงทุนบินมาจากเมกาเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของพี่โดยเฉพาะเลยนะหญิงสาวพูดเสียงอ่อนลงเหมือนท้อใจจะพูดแต่ชายหนุ่มกลับตาวาวขึ้นมา

      โถ…คอสแตนงานนี้หม่ามี้ลงทุนบินมาจากเมกาเพื่อมาร่วมงานวันเกิดของพี่โดยเฉพาะเลยนะหญิงสาวพูดเสียงอ่อนลงเหมือนท้อใจจะพูดแต่ชายหนุ่มกลับตาวาวขึ้นมา

      นี้…แม่ก็เอาด้วยงั้นหรือ…ทะ

      พี่ดูนี้หญิงสาวคัดคอพี่ชาย ค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา

      นี้…แม่ก็เอาด้วยงั้นหรือ…ทะ

      พี่ดูนี้หญิงสาวคัดคอพี่ชาย ค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา

      พี่ดูนี้หญิงสาวคัดคอพี่ชาย ค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา

      ดูรายชื่อสำนักพิมพ์และนักข่าวที่ได้คัดมาทำข่าวในงานของพี่ก่อนสิ…รับรองนอกจากนี้ไม่มีสำนักพิมพ์ใดได้ไปหรือรู้เด็ดขาดส่งของในมือให้พี่ชายยิ้มๆ ชายหนุ่มหยิบมาอ่าน…ก่อนชะงักแล้วเหลือบตาขึ้นมองน้องสาว

      ดูรายชื่อสำนักพิมพ์และนักข่าวที่ได้คัดมาทำข่าวในงานของพี่ก่อนสิ…รับรองนอกจากนี้ไม่มีสำนักพิมพ์ใดได้ไปหรือรู้เด็ดขาดส่งของในมือให้พี่ชายยิ้มๆ ชายหนุ่มหยิบมาอ่าน…ก่อนชะงักแล้วเหลือบตาขึ้นมองน้องสาว

      คิดจะทำอะไร

      พี่นั้นแหละจะทำยังไงชายหนุ่มเงียบมองน้องสาวตัวดีนิ่ง คลอลินเลยพุดต่อเอง

      คิดจะทำอะไร

      พี่นั้นแหละจะทำยังไงชายหนุ่มเงียบมองน้องสาวตัวดีนิ่ง คลอลินเลยพุดต่อเอง

      พี่นั้นแหละจะทำยังไงชายหนุ่มเงียบมองน้องสาวตัวดีนิ่ง คลอลินเลยพุดต่อเอง

      รอแค่เวลาเท่านั้น…จากนั้นพี่…มันขึ้นอยู่กับพี่เหมือนชายหนุ่มจะยอมแพ้ พ่นลมหายใจยาวหลุบสายตาลงมองการ์ดใบสวยที่เข้าโยนลงโต๊ะ

      รอแค่เวลาเท่านั้น…จากนั้นพี่…มันขึ้นอยู่กับพี่เหมือนชายหนุ่มจะยอมแพ้ พ่นลมหายใจยาวหลุบสายตาลงมองการ์ดใบสวยที่เข้าโยนลงโต๊ะ

      งั้นมีงานอะไรสำคัญจนเธอต้องหาทางเรียกแปลกๆให้พี่มาหาก็ว่ามา

      เรื่องงาน…ที่พี่จะขยายไปทำด้านเหมือง…แล้วคลอลินก็จัดการยัดงานใส่พี่ชายทันที เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปมากๆถึงมากที่สุด กว่าจะเห็นหน้าเห็นตาหรือเข้าบริษัทที่แทบนับครั้งได้แล้วท่าอยากเจอที่บ้านละก็ต้องตีสามอัพ (up) คอสแคนถอนหายใจเฮือกเมื่อน้องสาวบอกว่าหมดงานแล้ว มองดูนาฬิกาแล้วขอตัวไปทำธุระ

      งั้นมีงานอะไรสำคัญจนเธอต้องหาทางเรียกแปลกๆให้พี่มาหาก็ว่ามา

      เรื่องงาน…ที่พี่จะขยายไปทำด้านเหมือง…แล้วคลอลินก็จัดการยัดงานใส่พี่ชายทันที เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปมากๆถึงมากที่สุด กว่าจะเห็นหน้าเห็นตาหรือเข้าบริษัทที่แทบนับครั้งได้แล้วท่าอยากเจอที่บ้านละก็ต้องตีสามอัพ (up) คอสแคนถอนหายใจเฮือกเมื่อน้องสาวบอกว่าหมดงานแล้ว มองดูนาฬิกาแล้วขอตัวไปทำธุระ

      เรื่องงาน…ที่พี่จะขยายไปทำด้านเหมือง…แล้วคลอลินก็จัดการยัดงานใส่พี่ชายทันที เพราะตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา พี่ชายของเธอเปลี่ยนไปมากๆถึงมากที่สุด กว่าจะเห็นหน้าเห็นตาหรือเข้าบริษัทที่แทบนับครั้งได้แล้วท่าอยากเจอที่บ้านละก็ต้องตีสามอัพ (up) คอสแคนถอนหายใจเฮือกเมื่อน้องสาวบอกว่าหมดงานแล้ว มองดูนาฬิกาแล้วขอตัวไปทำธุระ

      ธุระจริงหรือถามดักพี่ชายไว้ก่อนแล้วหัวเราะชอบใจ ชายหนุ่มหันมามองตาเขียวเดินไปที่ประตูแต่ก่อนที่จะปิดเสียงนุ่มเบาหวิวของเขาก้ดังขึ้น

      ธุระจริงหรือถามดักพี่ชายไว้ก่อนแล้วหัวเราะชอบใจ ชายหนุ่มหันมามองตาเขียวเดินไปที่ประตูแต่ก่อนที่จะปิดเสียงนุ่มเบาหวิวของเขาก้ดังขึ้น

      อย่าลืมนะคลอลิน…อย่างลืมบอกเขาหญิงสาวพยักหน้ารับยิ้มๆแต่ชายหนุ่มไม่ได้หันมามอง ทันทีที่ประตูห้องปิดลงสายตาที่ทอดมองตามพี่ชายรอยยิ้มทะเล้นนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนแกมสงสาร

      อย่าลืมนะคลอลิน…อย่างลืมบอกเขาหญิงสาวพยักหน้ารับยิ้มๆแต่ชายหนุ่มไม่ได้หันมามอง ทันทีที่ประตูห้องปิดลงสายตาที่ทอดมองตามพี่ชายรอยยิ้มทะเล้นนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนแกมสงสาร

      ฉันไม่ลืมหรอกคอสแตน…นั้นเป็นชื้อแรกที่ฉันนึกออก

      ฉันไม่ลืมหรอกคอสแตน…นั้นเป็นชื้อแรกที่ฉันนึกออก

      ***

      กรี๊ด!!!!!!…………………………….

      !!!!!!…………………………….

      เสียงร้องดังแปดหลอดที่หลุดออกมาจากห้องทำงานของ . เล่นเอาพนักงานทั้งหลายนอกห้องถึงกับสะดุ้งเฮือกหันไปมองเป็นทางเดียวกันอย่างตื่นๆ

      . เล่นเอาพนักงานทั้งหลายนอกห้องถึงกับสะดุ้งเฮือกหันไปมองเป็นทางเดียวกันอย่างตื่นๆ

      อะไรๆเกิดอะไรขึ้นเสียงร้องถามอย่างตื่นๆของพนักงานดั่งไปทั้งชั้น ก่อนที่ประตูห้องทำงานของเสียงที่เล็ดรอดออกมาขนาดแปดหลอดจะเปิดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

      อะไรๆเกิดอะไรขึ้นเสียงร้องถามอย่างตื่นๆของพนักงานดั่งไปทั้งชั้น ก่อนที่ประตูห้องทำงานของเสียงที่เล็ดรอดออกมาขนาดแปดหลอดจะเปิดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

      ไอ้แว่นโว้ย…เข้ามานี้ด่วน…เร็วๆสิ้นเสียงของหัวหน้าสายตาทุกคู่ก็พุ้งปราดไปที่เจ้าของชื้อที่หัวหน้าเรียกหา สาวร่างเล็กผอมบางใส่แว่นหนากลมโตที่หอบแฟ้มงานกองโตทำหน้าไม่ถูกเมื่อสายตาทุกคู่จ้องมาที่เธอก่อนจะหน้าเสียขึ้นมา

      ไอ้แว่นโว้ย…เข้ามานี้ด่วน…เร็วๆสิ้นเสียงของหัวหน้าสายตาทุกคู่ก็พุ้งปราดไปที่เจ้าของชื้อที่หัวหน้าเรียกหา สาวร่างเล็กผอมบางใส่แว่นหนากลมโตที่หอบแฟ้มงานกองโตทำหน้าไม่ถูกเมื่อสายตาทุกคู่จ้องมาที่เธอก่อนจะหน้าเสียขึ้นมา

      ***

      นิ้วมือผอมบางชีดๆยกขึ้นมาดันแว่นของตัวเองให้เข้าที่ สายตาของเจ้าตัวทอดมองไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระง่าอยู่ถนนฝั่งตรงข้าม ภาศิริ กลืนน้ำลงคออึกใหญ่กระชับเสื่อคลุมของตัวเองให้แนบกายยิ่งขึ้น เป็นเวลานานที่เจ้าตัวไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีกับภาระกิจที่ได้รับมอบหมายมาจาก .. ของเธอกับการได้รับเชิญให้มาทำข่าววันสำคัญของนักธุรกิจใหญ่ของโลกอย่างทายาทของ ดีโอเชีย ทีแรกที่เธอได้ยินนั้นหญิงสาวรีบสายหน้าปฏิเสธทันควันกับการเดินทางมาครั้งนี้จริงๆแล้วมันไม่ใช่หน้าที่ของเธอกับการตามสัมภาษณ์นักธุรกิจเพราะเธออยู่สายบันเทิงตั่งหากและอีกอย่างคือเธอไม่ต้องการกลับมาที่กรีซนี้อีก หากแต่ไม่ว่าเธอจะบอกปฏิเสธยังไง ..ของเธอก็ยังบังคับให้เธอมาอยู่ดีด้วยเหตุผลที่ว่า

      สายตาของเจ้าตัวทอดมองไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระง่าอยู่ถนนฝั่งตรงข้าม ภาศิริ กลืนน้ำลงคออึกใหญ่กระชับเสื่อคลุมของตัวเองให้แนบกายยิ่งขึ้น เป็นเวลานานที่เจ้าตัวไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีกับภาระกิจที่ได้รับมอบหมายมาจาก .. ของเธอกับการได้รับเชิญให้มาทำข่าววันสำคัญของนักธุรกิจใหญ่ของโลกอย่างทายาทของ ดีโอเชีย ทีแรกที่เธอได้ยินนั้นหญิงสาวรีบสายหน้าปฏิเสธทันควันกับการเดินทางมาครั้งนี้จริงๆแล้วมันไม่ใช่หน้าที่ของเธอกับการตามสัมภาษณ์นักธุรกิจเพราะเธออยู่สายบันเทิงตั่งหากและอีกอย่างคือเธอไม่ต้องการกลับมาที่กรีซนี้อีก หากแต่ไม่ว่าเธอจะบอกปฏิเสธยังไง ..ของเธอก็ยังบังคับให้เธอมาอยู่ดีด้วยเหตุผลที่ว่า

      ไปเถอะแว่น เธอเป็นคนเดียวในกองของเรานะที่พูดภาษากรีกได้

      ไปเถอะแว่น เธอเป็นคนเดียวในกองของเรานะที่พูดภาษากรีกได้

      ได้นะมันก็ได้อยู่หรอกแต่ว่ามันได้แบบ…งูๆปลาๆ…ที่พายเรืออยู่ในอ่างนี้สิ…

      หญิงสาวหันไปมองผู้ร่วมคณะของเธออีกสามคนที่กำลังทำหน้าตื่นมองตาโตเท่าหานให้กับความใหญ่โตของคฤหาสน์ตรงหน้า…เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงยังไงไม่รู้…ซึ้งประกอบด้วย

      เจ้าของงานพี่แมวหรือกุลยาและหนึ่งบุรุษตากล้องรุ่นเดียวกับเธออย่างนายทังหรือกันตะ

      ที่นี้แน่หรือแว่น…แน่ใจนะเสียงของกุลยาถามเสียงหวิวสายตาไม่คลาดจากภาพตรงหน้า

      ที่นี้แน่หรือแว่น…แน่ใจนะเสียงของกุลยาถามเสียงหวิวสายตาไม่คลาดจากภาพตรงหน้า

      นั้นสิแว่น…แน่ใจนะว่านี้คือบ้านไม่ใช้วังของเจ้าองค์ไหน…มันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้กันตะรีบสนับสนุน สาวเจ้าของแว่นหนายิ้มแห้งๆพยักหน้ารับช้าๆหันไปมองวังของเพื่อนหนุ่มอีกครั้ง…นั้นสิตอนเธอเห็นครั้งแรกก็มีอาการไม่ต่างจากพวกพี่ๆที่เป็นอยู่

      นั้นสิแว่น…แน่ใจนะว่านี้คือบ้านไม่ใช้วังของเจ้าองค์ไหน…มันถึงได้ใหญ่ขนาดนี้กันตะรีบสนับสนุน สาวเจ้าของแว่นหนายิ้มแห้งๆพยักหน้ารับช้าๆหันไปมองวังของเพื่อนหนุ่มอีกครั้ง…นั้นสิตอนเธอเห็นครั้งแรกก็มีอาการไม่ต่างจากพวกพี่ๆที่เป็นอยู่

      ใช่ ก็นี้แหละคฤหาสน์ของดีโอเชีย…ส่วนโรงแรมที่เขาจัดงาน…อืมหญิงสาวไกด์จำเป็นยกการ์ดเชิญสีสวยขึ้นมาอ่านทวน ดีโอแกร์น9…ก็อยู่ห่างจากที่นี้ไปอีกประมาณฝากหนึ่งนะที่จริงแล้วพวกเธอมาก่อนกำหนดวันงานประมาณสามวันเพราะทุกคนต้องการเห็นและศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับคนที่พวกเธอต้องมาทำข่าวให้มากพอที่จะไม่มาทำโก๊ะให้ขายหน้า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็เป็นเพราะความอยากรู้ถึงสภาพของเศรษฐีละดับโลกของทั้งสองคนเท่านั้น

      …วันนี้ก็คือการบังคับให้เธอพามาดูคฤหาสน์ประจำตระกูลของดีโอเชีย…

      ใช่ ก็นี้แหละคฤหาสน์ของดีโอเชีย…ส่วนโรงแรมที่เขาจัดงาน…อืมหญิงสาวไกด์จำเป็นยกการ์ดเชิญสีสวยขึ้นมาอ่านทวน ดีโอแกร์น9…ก็อยู่ห่างจากที่นี้ไปอีกประมาณฝากหนึ่งนะที่จริงแล้วพวกเธอมาก่อนกำหนดวันงานประมาณสามวันเพราะทุกคนต้องการเห็นและศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับคนที่พวกเธอต้องมาทำข่าวให้มากพอที่จะไม่มาทำโก๊ะให้ขายหน้า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็เป็นเพราะความอยากรู้ถึงสภาพของเศรษฐีละดับโลกของทั้งสองคนเท่านั้น

      …วันนี้ก็คือการบังคับให้เธอพามาดูคฤหาสน์ประจำตระกูลของดีโอเชีย…

      โอ่อ่าสมกับเป็นบ้านของนักธุระกิจใหญ่จริงๆกุลยาพูดเหมือนละเมอในขณะที่ผู้ชายคนเดียวของกลุ่มทำเสียงในลำคอพูดพึมพร่ำๆ

      โอ่อ่าสมกับเป็นบ้านของนักธุระกิจใหญ่จริงๆกุลยาพูดเหมือนละเมอในขณะที่ผู้ชายคนเดียวของกลุ่มทำเสียงในลำคอพูดพึมพร่ำๆ

      ชาตินี้ทำงานเก็บเงินสร้างบ้านขนาดนี้ก็พอใจแล้ว

      งั้นนายคงไม่ได้สมหวังในชีวิตหรอนายทังเพราะทั้งชาตินายคงเก็บไม่ได้ถึงครึ่งของเขาหรอกกุลยารีบพูดสวนเล่นเอาคนโดนขัดหน้างอ

      ชาตินี้ทำงานเก็บเงินสร้างบ้านขนาดนี้ก็พอใจแล้ว

      งั้นนายคงไม่ได้สมหวังในชีวิตหรอนายทังเพราะทั้งชาตินายคงเก็บไม่ได้ถึงครึ่งของเขาหรอกกุลยารีบพูดสวนเล่นเอาคนโดนขัดหน้างอ

      งั้นนายคงไม่ได้สมหวังในชีวิตหรอนายทังเพราะทั้งชาตินายคงเก็บไม่ได้ถึงครึ่งของเขาหรอกกุลยารีบพูดสวนเล่นเอาคนโดนขัดหน้างอ

      ไหงเจ๊แมวพูดงี้ละเจ๊

      เอ้า…หรือไม่จริงทุกวันนี้เงินเดือนเกือบครึ่งนายก็ต้องเอาไปใช้หนี้แว่นเขาไม่ใช้หรือคราวนี้บุคลที่สามที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่คงมีแต่เจ้าตัวที่ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกจี้ความจริง

      ไหงเจ๊แมวพูดงี้ละเจ๊

      เอ้า…หรือไม่จริงทุกวันนี้เงินเดือนเกือบครึ่งนายก็ต้องเอาไปใช้หนี้แว่นเขาไม่ใช้หรือคราวนี้บุคลที่สามที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่คงมีแต่เจ้าตัวที่ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกจี้ความจริง

      เอ้า…หรือไม่จริงทุกวันนี้เงินเดือนเกือบครึ่งนายก็ต้องเอาไปใช้หนี้แว่นเขาไม่ใช้หรือคราวนี้บุคลที่สามที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆถึงกลับปล่อยเสียงหัวเราะอย่างห้ามไม่อยู่คงมีแต่เจ้าตัวที่ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกจี้ความจริง

      ขาดมาสามเดือนแล้วพี่แมวภาศิริรีบฟ้องทันที

      ขาดมาสามเดือนแล้วพี่แมวภาศิริรีบฟ้องทันที

      แหมไอ้แว่นยวนๆหน่อยเป็นไรวะ

      สามเดือนนี่นะ…เราว่าไม่หน่อยแล้วนะทัง

      แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจกุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย

      แหมไอ้แว่นยวนๆหน่อยเป็นไรวะ

      สามเดือนนี่นะ…เราว่าไม่หน่อยแล้วนะทัง

      แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจกุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย

      สามเดือนนี่นะ…เราว่าไม่หน่อยแล้วนะทัง

      แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจกุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย

      แล้วมาทำเป็นคุยจะสร้างบ้านแค่นี่ก็พอใจกุลยาสายหัวให้รุ่นน้องตัวดีอย่างเอือมๆแกมตลกก่อนจะชวนทุกคนกลับ แต่ภาศิริกลับยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปขึ้นรถจนทั้งสองหันมามองอย่าสงสัย

      แว่นเป็นอะไรทำไมไม่มาขึ้นรถละจ๊ะกุลยาถามหญิงสาวอย่างเป็นสงสัยภาศิริพยายามส่งยิ้มให้ก่อนตอบเสียงเบา

      แว่นเป็นอะไรทำไมไม่มาขึ้นรถละจ๊ะกุลยาถามหญิงสาวอย่างเป็นสงสัยภาศิริพยายามส่งยิ้มให้ก่อนตอบเสียงเบา

      พี่แมวกับทังกลับก่อนเถอะค่ะ ขอแว่นไปทำธุระก่อนนะคะ

      ธุระอะไรให้เราไปเป็นเพื่อนไหมกันตะเสนอตัวแต่หญิงสาวสายหน้าปฏิเสธ

      พี่แมวกับทังกลับก่อนเถอะค่ะ ขอแว่นไปทำธุระก่อนนะคะ

      ธุระอะไรให้เราไปเป็นเพื่อนไหมกันตะเสนอตัวแต่หญิงสาวสายหน้าปฏิเสธ

      ธุระอะไรให้เราไปเป็นเพื่อนไหมกันตะเสนอตัวแต่หญิงสาวสายหน้าปฏิเสธ

      ไม่ต้องหรอกทังเราไปเองได้ เจอกันที่โรงแรมเลยแล้วกันนะ

      แต่ว่า…ทั้งสองกำลังจะค้านด้วยความเป็นห่วงแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน

      ไม่ต้องหรอกทังเราไปเองได้ เจอกันที่โรงแรมเลยแล้วกันนะ

      แต่ว่า…ทั้งสองกำลังจะค้านด้วยความเป็นห่วงแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน

      แต่ว่า…ทั้งสองกำลังจะค้านด้วยความเป็นห่วงแต่หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน

      ไม่ต้องห่วงหรอนะ…อย่าลืมสิว่าแว่นเคยอยู่ที่กรีซนี้มาก่อนรู้จักดีกว่ากรุงเทพอีกต่อให้หลับตาเดินยังไปถูกเลย

      ไม่ต้องห่วงหรอนะ…อย่าลืมสิว่าแว่นเคยอยู่ที่กรีซนี้มาก่อนรู้จักดีกว่ากรุงเทพอีกต่อให้หลับตาเดินยังไปถูกเลย

      …ขี่โม้…

      ทั้งสองฟังแล้วหันไปมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้ารับ

      งั้นก็เจอกันที่โรงแรมนะแว่นพี่กับนายทังจะกลับก่อนนะ

      คะ

      ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา

      คะตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา

      งั้นก็เจอกันที่โรงแรมนะแว่นพี่กับนายทังจะกลับก่อนนะ

      คะ

      ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา

      คะตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา

      คะ

      ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา

      คะตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา

      ระวังตัวด้วยนะยังไงก็ไม่ใช้บ้านเมืองเรา

      คะตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา

      คะตอบรับยิ้มๆมองส่งคนทั้งสองขึ้นรถออกไปจนลับสายตา หญิงสาวจึงหันมามองคฤหาสน์หลังเดิมอีกครั้งมองดูอยู่อย่างนั้นเนินนาน โดยไม่รู้ตัวเท้าทั้งสองของเธอก้าวตัดผ่านถนนข้ามมายืนอยู่ตรงหน้ารัวขนาดใหญ่ หญิงสาวมองเข้าไปข้างในที่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยเดินไปมาข้อนข้างมากด้วยความรู้สึกสะบันร้อนสะบันหนาวก่อนที่นัยน์ตาคมใต้แว่นจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแต่แดงกล่ำและฉาบไว้ด้วยน้ำใส่ในหน่วยตา

      มาหาใครหรือครับคุณภาษากรีกแท้ๆดังอยู่ข้างเธอเล่นเอาหญิงสาวที่เม่อไปข้านหน้าสะดุ้งโหยงหันกับมามอง

      มาหาใครหรือครับคุณภาษากรีกแท้ๆดังอยู่ข้างเธอเล่นเอาหญิงสาวที่เม่อไปข้านหน้าสะดุ้งโหยงหันกับมามอง

      เออ…หญิงสาวยิ้มแห้งๆให้ชายร่างสูงในสูทสีดำแว่นตาดำที่ดูท่าหน้าจะเป็นหนึ่งในบอร์ดี้การ์ดที่เดินไปมาเพราะว่าต้องใช้เวลาแปลและเรียบเรียงคำพูดกลับพอสมควร

      เออ…หญิงสาวยิ้มแห้งๆให้ชายร่างสูงในสูทสีดำแว่นตาดำที่ดูท่าหน้าจะเป็นหนึ่งในบอร์ดี้การ์ดที่เดินไปมาเพราะว่าต้องใช้เวลาแปลและเรียบเรียงคำพูดกลับพอสมควร

      เปล่าหรอกคะเธอเห็นคนตรงหน้ามองมาที่เธอจนเป็นจ้องก่อนจะท่าทางตกใจแล้วค่อยๆก้มหัวลงจนเธอสงสัย

      เปล่าหรอกคะเธอเห็นคนตรงหน้ามองมาที่เธอจนเป็นจ้องก่อนจะท่าทางตกใจแล้วค่อยๆก้มหัวลงจนเธอสงสัย

      เป็นอะไรหรือเปล่าคะ

      เปล่าครับเปล่าเสียงของเขาดูจะร้อนรนเป็นพิเศษก่อนหยิบวิทยุขึ้นมารัวภาษากรีกออกไปเป็นชุดชนิดที่เธอจับใจความไม่ได้มากนักแต่รู้ว่าคนที่เขาพูดด้วยชื้อ…เจฟ…

      …เจฟ…หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของคอสแตน…หญิงสาวหน้าตื่นผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณที่ร้องก้องบอกให้เธอไปได้แล้ว…ไปจากที่นี้ได้แล้ว…หากแต่เมื่อเธอหันหลังกับเธอก็เจอกับกำแพงมนุษญ์ร่างยักษ์รายคนที่มายืนอยู่หลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้…บางคนเธอก็คุ้นๆหน้าบางคนเธอก็ไม่เคยเห็น

      หญิงสาวอึ้งอยู่พักก่อนเชิดหน้าขึ้นเดินต่อไปคล้ายไม่สนใจและสิ่งที่ตามมาคือผู้ชายเหล่านั้นถอยหลังกันคนละก้าวแต่ไม่ยอมเปิดทางให้เธอหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป เป็นไงเป็นกัน…หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น

      เป็นอะไรหรือเปล่าคะ

      เปล่าครับเปล่าเสียงของเขาดูจะร้อนรนเป็นพิเศษก่อนหยิบวิทยุขึ้นมารัวภาษากรีกออกไปเป็นชุดชนิดที่เธอจับใจความไม่ได้มากนักแต่รู้ว่าคนที่เขาพูดด้วยชื้อ…เจฟ…

      …เจฟ…หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของคอสแตน…หญิงสาวหน้าตื่นผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณที่ร้องก้องบอกให้เธอไปได้แล้ว…ไปจากที่นี้ได้แล้ว…หากแต่เมื่อเธอหันหลังกับเธอก็เจอกับกำแพงมนุษญ์ร่างยักษ์รายคนที่มายืนอยู่หลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้…บางคนเธอก็คุ้นๆหน้าบางคนเธอก็ไม่เคยเห็น

      หญิงสาวอึ้งอยู่พักก่อนเชิดหน้าขึ้นเดินต่อไปคล้ายไม่สนใจและสิ่งที่ตามมาคือผู้ชายเหล่านั้นถอยหลังกันคนละก้าวแต่ไม่ยอมเปิดทางให้เธอหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป เป็นไงเป็นกัน…หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น

      เปล่าครับเปล่าเสียงของเขาดูจะร้อนรนเป็นพิเศษก่อนหยิบวิทยุขึ้นมารัวภาษากรีกออกไปเป็นชุดชนิดที่เธอจับใจความไม่ได้มากนักแต่รู้ว่าคนที่เขาพูดด้วยชื้อ…เจฟ…

      …เจฟ…หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของคอสแตน…หญิงสาวหน้าตื่นผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณที่ร้องก้องบอกให้เธอไปได้แล้ว…ไปจากที่นี้ได้แล้ว…หากแต่เมื่อเธอหันหลังกับเธอก็เจอกับกำแพงมนุษญ์ร่างยักษ์รายคนที่มายืนอยู่หลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้…บางคนเธอก็คุ้นๆหน้าบางคนเธอก็ไม่เคยเห็น

      หญิงสาวอึ้งอยู่พักก่อนเชิดหน้าขึ้นเดินต่อไปคล้ายไม่สนใจและสิ่งที่ตามมาคือผู้ชายเหล่านั้นถอยหลังกันคนละก้าวแต่ไม่ยอมเปิดทางให้เธอหญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป เป็นไงเป็นกัน…หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น

      เป็นไงเป็นกัน…หากช้าเพียงชั้ววินาทีเสียงเข้มๆของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น

      มาถึงนี้แล้วจะไม่เข้าไปข้างหน่อยหรือครับคุณหญิงสาวรีบหันกลับมามองคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่แล้วครางเสียงเบาในลำคอ

      มาถึงนี้แล้วจะไม่เข้าไปข้างหน่อยหรือครับคุณหญิงสาวรีบหันกลับมามองคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่แล้วครางเสียงเบาในลำคอ

      เจฟ…” เจ้าของชื้อวัยเลยสามสิบยิ้มรับพร้อมโค้งหัวลงเล็กน้อยเหมือนทักทายผู้หญิงผมสั้นแค่บ่าสวมแว่นตาหนาเตอะดูแล้วแถบไม่มีตรงไหนสะดุดตาเลย

      เจฟ…” เจ้าของชื้อวัยเลยสามสิบยิ้มรับพร้อมโค้งหัวลงเล็กน้อยเหมือนทักทายผู้หญิงผมสั้นแค่บ่าสวมแว่นตาหนาเตอะดูแล้วแถบไม่มีตรงไหนสะดุดตาเลย

      ไม่ได้เจอกันนานนะครับมาดามเขาก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอโบกมือให้ทุกคนออกไป

      ไม่ได้เจอกันนานนะครับมาดามเขาก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอโบกมือให้ทุกคนออกไป

      หนึ่งเดือนเองเจฟหญิงสาวพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย แค่เดือนเดียวเอง…จริงไหม

      หนึ่งเดือนที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปหัวหน้ารักษาความปลอดภัยของเจ้าของดีโอเชียพูดเสียงคล้ายออกความเห็น ผิดกับยิ่งสาวที่แสยิ้มเยาะพูดเสียงเครือ

      หนึ่งเดือนเองเจฟหญิงสาวพยายามยิ้มให้อีกฝ่าย แค่เดือนเดียวเอง…จริงไหม

      หนึ่งเดือนที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปหัวหน้ารักษาความปลอดภัยของเจ้าของดีโอเชียพูดเสียงคล้ายออกความเห็น ผิดกับยิ่งสาวที่แสยิ้มเยาะพูดเสียงเครือ

      หนึ่งเดือนที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปหัวหน้ารักษาความปลอดภัยของเจ้าของดีโอเชียพูดเสียงคล้ายออกความเห็น ผิดกับยิ่งสาวที่แสยิ้มเยาะพูดเสียงเครือ

      สุขขึ้นละซิถ้าเสียงหัวเราะขื่นๆในลำคอของเธอเล่นเอาทั้งตัวเองและคนฟังจุกไปด้วยกันทั้งคู่

      สุขขึ้นละซิถ้าเสียงหัวเราะขื่นๆในลำคอของเธอเล่นเอาทั้งตัวเองและคนฟังจุกไปด้วยกันทั้งคู่

      ท่านเปลี่ยนไปครับเปลี่ยนไปมากคนเป็นลูกน้องถึงจะไม่รู้อะไรมากับเหตุผลที่ทำให้นายเปลี่ยนไปแต่คนที่มักอยู่ด้วยตลอดย้อมรู้ว่าพฤติกรรมของนายจ้างเปลี่ยนไปยังไงบ้าง…ไม่ใช้แต่เขาแม้แต่คนอื่นๆยังสงสัย…ยิ่งเห็นนายเที่ยว เล่น อย่างหนักจนงานการแทบไม่เข้าไปดู เจฟถอนหายใจแล้วผายมืออกเชิญให้หญิงสาวเข้าไปด้านใน

      ท่านเปลี่ยนไปครับเปลี่ยนไปมากคนเป็นลูกน้องถึงจะไม่รู้อะไรมากับเหตุผลที่ทำให้นายเปลี่ยนไปแต่คนที่มักอยู่ด้วยตลอดย้อมรู้ว่าพฤติกรรมของนายจ้างเปลี่ยนไปยังไงบ้าง…ไม่ใช้แต่เขาแม้แต่คนอื่นๆยังสงสัย…ยิ่งเห็นนายเที่ยว เล่น อย่างหนักจนงานการแทบไม่เข้าไปดู เจฟถอนหายใจแล้วผายมืออกเชิญให้หญิงสาวเข้าไปด้านใน

      ไม่ละเจฟ ฉันจะกลับโรงแรมแล้วหญิงสาวปฏิเสธ เจฟขมวดคิ้วน้อยๆแล้วรีบพูด

      ไม่ละเจฟ ฉันจะกลับโรงแรมแล้วหญิงสาวปฏิเสธ เจฟขมวดคิ้วน้อยๆแล้วรีบพูด

      มาดามไม่ได้มาต้องนานนะครับท่านคงจะดีใจที่เห็นคุณคราวนี้หญิงสาวหัวเราะเสียงดังแปร่งๆในตาแดงร้อนผ่าวขึ้นจนแว่นตาขึ้นฝ้า

      มาดามไม่ได้มาต้องนานนะครับท่านคงจะดีใจที่เห็นคุณคราวนี้หญิงสาวหัวเราะเสียงดังแปร่งๆในตาแดงร้อนผ่าวขึ้นจนแว่นตาขึ้นฝ้า

      ไม่มีค่าอะไรหรอกเจฟ เขาไม่เจอฉันสิยิ่งจะดีใจละไม่ว่า

      เข้าไปก่อนดีไหมครับ…ดูท่าฝนหน้าจะตกเขาชี้ให้ดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วหน้าเสีย หรือไหมผมจะไปบอกนายเอารถไปส่งคุณ

      ไม่…ไม่ต้องหญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี

      ไม่มีค่าอะไรหรอกเจฟ เขาไม่เจอฉันสิยิ่งจะดีใจละไม่ว่า

      เข้าไปก่อนดีไหมครับ…ดูท่าฝนหน้าจะตกเขาชี้ให้ดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วหน้าเสีย หรือไหมผมจะไปบอกนายเอารถไปส่งคุณ

      ไม่…ไม่ต้องหญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี

      เข้าไปก่อนดีไหมครับ…ดูท่าฝนหน้าจะตกเขาชี้ให้ดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วหน้าเสีย หรือไหมผมจะไปบอกนายเอารถไปส่งคุณ

      ไม่…ไม่ต้องหญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี

      ไม่…ไม่ต้องหญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันยืนชั้งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี

      ท่านอยู่ที่สระน้ำนะครับเขาบอกเธอเรียบๆเมื่อเดินใกล้ถึงตัวคฤหาสน์ก่อนเดินไปอีกทาง ภาศิริเหมือนถูกไฟช็อตให้ชาไปชั้วครู่สติเริ่มบอกว่าเธอกล่าวเข้ามาในอาณาเขตของเขาอีกแล้ว…อาณาเขตของคนทรยศ…โลเล…ไอ้เจ้าชู้…คนที่ที่ทำให้เธอเดินทางกลับเมืองไทยด้วยหัวใจที่บอกช้ำความรู้สึกดีๆหายไปชั้วพลิบตาที่เห็นภาพชายหญิงที่แทบจะเปลือยคลอเคลียกันอย่างไม่อายฟ้าดินตอนกลางวันแซกๆ สองมือของเธอกำแน่นอย่างลืมตัวสองเท้าเดินไปตามทางสู่สระน้ำขนาดใหญ่รูปร่างแปลกที่สร้างให้เหมือนอยู่ในป่ามีต้นไม้ปลูกขึ้นเป็นที่ๆ…เขามีคนใหม่…

      …สำนึกทุกอย่างในหัวเริ่มสั่งให้เธอกลับไปในห้วงความคิดที่พยายามฝังเก็บหลังจากที่ก้าวเท้าพ้นจากอาณาเขตของเขาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน…เขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอจริงๆหรอกทะเบียบสมรสก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่งที่มีไว้ให้เธอกอดไว้ส่วนตัวกับใจเขาจะโบยบินไปที่ไหนต่อไหนก็ได้…ผู้หญิงเอเชียตัวเล็กแถมหน้าตาไม่เอาไหนอย่างเธอมีหรือเขาจะยอมผูกพันไปด้วยชั้วชีวิต…คิดแล้วก็อดก้มลงมองตัวเองไม่ได้ก่อนจะหน้าแดงระรื้นขึ้นมา

      …เธอเทียบอะไรกับผู้หญิงที่เห็นเมื่อเดือนก่อนนั้นไม่ได้เลยจริงๆนั้นแหละ…

      ท่านอยู่ที่สระน้ำนะครับเขาบอกเธอเรียบๆเมื่อเดินใกล้ถึงตัวคฤหาสน์ก่อนเดินไปอีกทาง ภาศิริเหมือนถูกไฟช็อตให้ชาไปชั้วครู่สติเริ่มบอกว่าเธอกล่าวเข้ามาในอาณาเขตของเขาอีกแล้ว…อาณาเขตของคนทรยศ…โลเล…ไอ้เจ้าชู้…คนที่ที่ทำให้เธอเดินทางกลับเมืองไทยด้วยหัวใจที่บอกช้ำความรู้สึกดีๆหายไปชั้วพลิบตาที่เห็นภาพชายหญิงที่แทบจะเปลือยคลอเคลียกันอย่างไม่อายฟ้าดินตอนกลางวันแซกๆ สองมือของเธอกำแน่นอย่างลืมตัวสองเท้าเดินไปตามทางสู่สระน้ำขนาดใหญ่รูปร่างแปลกที่สร้างให้เหมือนอยู่ในป่ามีต้นไม้ปลูกขึ้นเป็นที่ๆ…เขามีคนใหม่…

      …สำนึกทุกอย่างในหัวเริ่มสั่งให้เธอกลับไปในห้วงความคิดที่พยายามฝังเก็บหลังจากที่ก้าวเท้าพ้นจากอาณาเขตของเขาเมื่อหนึ่งเดือนก่อน…เขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธอจริงๆหรอกทะเบียบสมรสก็แค่กระดาษแผ่นหนึ่งที่มีไว้ให้เธอกอดไว้ส่วนตัวกับใจเขาจะโบยบินไปที่ไหนต่อไหนก็ได้…ผู้หญิงเอเชียตัวเล็กแถมหน้าตาไม่เอาไหนอย่างเธอมีหรือเขาจะยอมผูกพันไปด้วยชั้วชีวิต…คิดแล้วก็อดก้มลงมองตัวเองไม่ได้ก่อนจะหน้าแดงระรื้นขึ้นมา

      …เธอเทียบอะไรกับผู้หญิงที่เห็นเมื่อเดือนก่อนนั้นไม่ได้เลยจริงๆนั้นแหละ…

      คิดอะไรของแกเนี้ยยายแว่นสะบัดหัวไปมาไล่ความคิดของตัวเองออกแล้วก้สวไปข้างหน้า

      คิดอะไรของแกเนี้ยยายแว่นสะบัดหัวไปมาไล่ความคิดของตัวเองออกแล้วก้สวไปข้างหน้า

      แว่นหูแว้วๆเหมือนได้ยินเสียงเรียกคล้ายตกใจของใครหากก่อนจะได้หันไปมองที่มาของเสียงหญิงสาวก็ร้องกรี๊ดลั้นเมื่อสำนึกบอกว่าตรงหน้าไม่ใช้พื้นปูน

      แว่นหูแว้วๆเหมือนได้ยินเสียงเรียกคล้ายตกใจของใครหากก่อนจะได้หันไปมองที่มาของเสียงหญิงสาวก็ร้องกรี๊ดลั้นเมื่อสำนึกบอกว่าตรงหน้าไม่ใช้พื้นปูน

      กรี๊ด!!!!!!!!!!……………”

      ตู้มๆๆๆๆ

      หญิงสาวพุ่งพรวดขึ้นมาบนผิวน้ำก่อนจะจมลงไปอีกเพราะว่ายน้ำไม่เป็น

      กรี๊ด!!!!!!!!!!……………”

      ตู้มๆๆๆๆ

      หญิงสาวพุ่งพรวดขึ้นมาบนผิวน้ำก่อนจะจมลงไปอีกเพราะว่ายน้ำไม่เป็น

      ช่วยด้วย…ภาษาที่ออกมาล้วนแต่เป็นภาษาไทยล่วนๆเพราะเจ้าตัวคิดภาษาเจ้าของสถานที่ไม่ออก

      ช่วยด้วย…ภาษาที่ออกมาล้วนแต่เป็นภาษาไทยล่วนๆเพราะเจ้าตัวคิดภาษาเจ้าของสถานที่ไม่ออก

      คอสแตน…”เป็นชื้อที่ออกจากปากโดยไม่เสียเวลาคิดในเมื่อสมองของเธอมีแต่ชื้อของเขา แล้วสำนึกก็บอกว่ามีลำแขนแข็งแรงของใครมาครั่วตัวเธอขึ้นมาเหนือผิวน้ำ หญิงสาวแสบหูแสบตาไปหมดกอดคนร่างโตที่มาช่วยไว้

      แน่น มือหนาใหญ่คู่นั้นลูบหลังเธอไปมาเมื่อเห็นเธอไอไม่หยุด คอสแตนค่อยๆว่ายประคองคนตัวเล็กไปที่ขอบสระแล้วยกเธอขึ้นไปนั่งที่ขอยสระ จัดการถอนเสื้อคลุมที่อุ้มน้ำของเธอออกแล้วขึ้นจากน้ำไปใส่เสื้อคลุมที่ว่างอยู่เก้าอี้ข้างสระหยิบผ้าขนหนูของตัวเองมาห่อหญิงสาวที่นั่งตัวสั้นไว้ ถามเสียงเป็นห่วง

      คอสแตน…”เป็นชื้อที่ออกจากปากโดยไม่เสียเวลาคิดในเมื่อสมองของเธอมีแต่ชื้อของเขา แล้วสำนึกก็บอกว่ามีลำแขนแข็งแรงของใครมาครั่วตัวเธอขึ้นมาเหนือผิวน้ำ หญิงสาวแสบหูแสบตาไปหมดกอดคนร่างโตที่มาช่วยไว้

      แน่น มือหนาใหญ่คู่นั้นลูบหลังเธอไปมาเมื่อเห็นเธอไอไม่หยุด คอสแตนค่อยๆว่ายประคองคนตัวเล็กไปที่ขอบสระแล้วยกเธอขึ้นไปนั่งที่ขอยสระ จัดการถอนเสื้อคลุมที่อุ้มน้ำของเธอออกแล้วขึ้นจากน้ำไปใส่เสื้อคลุมที่ว่างอยู่เก้าอี้ข้างสระหยิบผ้าขนหนูของตัวเองมาห่อหญิงสาวที่นั่งตัวสั้นไว้ ถามเสียงเป็นห่วง

      มือหนาใหญ่คู่นั้นลูบหลังเธอไปมาเมื่อเห็นเธอไอไม่หยุด คอสแตนค่อยๆว่ายประคองคนตัวเล็กไปที่ขอบสระแล้วยกเธอขึ้นไปนั่งที่ขอยสระ จัดการถอนเสื้อคลุมที่อุ้มน้ำของเธอออกแล้วขึ้นจากน้ำไปใส่เสื้อคลุมที่ว่างอยู่เก้าอี้ข้างสระหยิบผ้าขนหนูของตัวเองมาห่อหญิงสาวที่นั่งตัวสั้นไว้ ถามเสียงเป็นห่วง

      เป็นไงบางแว่นเอื้อมมือไปปัดผมที่บังหน้าเธอออก ทำให้เขาเห็นใบหน้าที่ซีดของอีกฝ่ายแต่จมูกกับตาแดงไปหมด หญิงสาวไอเอาน้ำออกมาอยู่ครูใหญ่ก่อนจะพยายามตั้งสติสองมือกระชับผ้าขนหนูแน่นเพราะความหนาวขณะหันมามองเขา…แต่ไม่ค่อยชัดเพราะ…

      เป็นไงบางแว่นเอื้อมมือไปปัดผมที่บังหน้าเธอออก ทำให้เขาเห็นใบหน้าที่ซีดของอีกฝ่ายแต่จมูกกับตาแดงไปหมด หญิงสาวไอเอาน้ำออกมาอยู่ครูใหญ่ก่อนจะพยายามตั้งสติสองมือกระชับผ้าขนหนูแน่นเพราะความหนาวขณะหันมามองเขา…แต่ไม่ค่อยชัดเพราะ…

      แว่นฉันละอยู่ไหนยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเองฉันมองไม่ค่อยเห็นเลยชายหนุ่มยิ้มน้อยๆด้วยความตลกรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีแว่นคู่ชีพแล้วเธอแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยเพราะสายตาที่สั้นเอามากๆ

      แว่นฉันละอยู่ไหนยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเองฉันมองไม่ค่อยเห็นเลยชายหนุ่มยิ้มน้อยๆด้วยความตลกรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีแว่นคู่ชีพแล้วเธอแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยเพราะสายตาที่สั้นเอามากๆ

      เดียว…รอครู่นะเขาหันไปมองในสระแล้วเอื้อมมือไปหยิบแว่นหนากรอบเงินที่ลอยอยู่ในสระ ส่งให้หญิงสาว ภาศิริรับแว่นมาใส่แล้วหันไปมองเขาอีก…ใบหน้าหล่อเหลาคมสันนั้นมีเคราสีเขียวขึ้นมาเล็กน้อยจนทำให้ดูออกเถื่อนๆไปนิด หญิงสาวรู้สึกตาร้อนผ่าวในขณะที่มือเย็นเฉียบ

      …เธอพึ่งรู้ว่าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้นเธอคิดถึงเขาขนาดไหนแต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วเธอถึงกับคร้างทำอะไรไม่ได้เพราะความเจ็บปวด…

      เดียว…รอครู่นะเขาหันไปมองในสระแล้วเอื้อมมือไปหยิบแว่นหนากรอบเงินที่ลอยอยู่ในสระ ส่งให้หญิงสาว ภาศิริรับแว่นมาใส่แล้วหันไปมองเขาอีก…ใบหน้าหล่อเหลาคมสันนั้นมีเคราสีเขียวขึ้นมาเล็กน้อยจนทำให้ดูออกเถื่อนๆไปนิด หญิงสาวรู้สึกตาร้อนผ่าวในขณะที่มือเย็นเฉียบ

      …เธอพึ่งรู้ว่าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้นเธอคิดถึงเขาขนาดไหนแต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วเธอถึงกับคร้างทำอะไรไม่ได้เพราะความเจ็บปวด…

      คอสแตน…เรียกชื้อเขาเบาๆยันตัวลุกขึ้นอย่างรีบร้อนและเพราะความรีบทำให้ร่างบางเซถลาไปด้านหลังแต่เธอกลับปัดเมือที่ยื้นมาเพื่อช่วยพยุงของเขาออกไปอย่างแรง…หญิงสาวตกใจไม่น้อยกับปติกิริยารุนแรงของตัวเองที่เป็นไปโดยอัตโนมัติ…

      ชายหนุ่มเองก็อึงไปชั้วครู่กับท่าทางของเธอก่อนจะยักไหล่เมื่อคิดว่ามันไม่แปลกอะไรถ้าเธอจะเป็นอย่างนี้ เขามองเข้าไปในดวงตาที่แดงๆของอีกฝ่ายที่ฉายแววระแวดระวัง เจ็บปวด แค้นเคืองและแข็งกะด้างของนัยน์ตาดำคู่นั้น ส่งยิ้มที่เขามีให้เธอคนเดียวอย่างเช่นเมือก่อนให้ถามเสียงหวงใย

      คอสแตน…เรียกชื้อเขาเบาๆยันตัวลุกขึ้นอย่างรีบร้อนและเพราะความรีบทำให้ร่างบางเซถลาไปด้านหลังแต่เธอกลับปัดเมือที่ยื้นมาเพื่อช่วยพยุงของเขาออกไปอย่างแรง…หญิงสาวตกใจไม่น้อยกับปติกิริยารุนแรงของตัวเองที่เป็นไปโดยอัตโนมัติ…

      ชายหนุ่มเองก็อึงไปชั้วครู่กับท่าทางของเธอก่อนจะยักไหล่เมื่อคิดว่ามันไม่แปลกอะไรถ้าเธอจะเป็นอย่างนี้ เขามองเข้าไปในดวงตาที่แดงๆของอีกฝ่ายที่ฉายแววระแวดระวัง เจ็บปวด แค้นเคืองและแข็งกะด้างของนัยน์ตาดำคู่นั้น ส่งยิ้มที่เขามีให้เธอคนเดียวอย่างเช่นเมือก่อนให้ถามเสียงหวงใย

      เขามองเข้าไปในดวงตาที่แดงๆของอีกฝ่ายที่ฉายแววระแวดระวัง เจ็บปวด แค้นเคืองและแข็งกะด้างของนัยน์ตาดำคู่นั้น ส่งยิ้มที่เขามีให้เธอคนเดียวอย่างเช่นเมือก่อนให้ถามเสียงหวงใย

      เป็นอะไรหรือเปล่า…ให้ตามหมอไหม

      ไม่ต้องประโยคนั้นออกจากปากโดยไม่ต้องคิด…เรื่องอะไรจะให้หมอมาจิ้มก้นเล่นละและที่แน่ๆเขาต้องตามหมอประจำตระกูลที่ชื้อว่า…โด้ต้า…หน้าแก่ที่คอยแต่จะฉีดยาให้เธอแน่ๆทั้งที่เธอไม่ชอบและชายหนุ่มก็รู้แต่ไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้งที่เธอจะโดนเข็มจิ้ม คอสแตนยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายตาคอนเขาจากคนตรงหน้า

      …คิดถึงจังเลย…

      เป็นอะไรหรือเปล่า…ให้ตามหมอไหม

      ไม่ต้องประโยคนั้นออกจากปากโดยไม่ต้องคิด…เรื่องอะไรจะให้หมอมาจิ้มก้นเล่นละและที่แน่ๆเขาต้องตามหมอประจำตระกูลที่ชื้อว่า…โด้ต้า…หน้าแก่ที่คอยแต่จะฉีดยาให้เธอแน่ๆทั้งที่เธอไม่ชอบและชายหนุ่มก็รู้แต่ไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้งที่เธอจะโดนเข็มจิ้ม คอสแตนยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายตาคอนเขาจากคนตรงหน้า

      …คิดถึงจังเลย…

      ไม่ต้องประโยคนั้นออกจากปากโดยไม่ต้องคิด…เรื่องอะไรจะให้หมอมาจิ้มก้นเล่นละและที่แน่ๆเขาต้องตามหมอประจำตระกูลที่ชื้อว่า…โด้ต้า…หน้าแก่ที่คอยแต่จะฉีดยาให้เธอแน่ๆทั้งที่เธอไม่ชอบและชายหนุ่มก็รู้แต่ไม่เคยเข้าข้างเธอเลยสักครั้งที่เธอจะโดนเข็มจิ้ม คอสแตนยิ้มกว้างเมื่อเห็นสายตาคอนเขาจากคนตรงหน้า

      …คิดถึงจังเลย…

      โอ.เคไม่ก็ไม่ งั้นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่าเดียวจะไม่สบายเอากับเดินไปที่โต๊ะแล้วทำอะไรบางอย่างไม่นานหนักก็มีเด็กรับใช้เดินออกมาสองคนชายหนุ่มรัวภาษากรีกสั่งงานก่อนจะหันไปมองเธอ

      โอ.เคไม่ก็ไม่ งั้นเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่าเดียวจะไม่สบายเอากับเดินไปที่โต๊ะแล้วทำอะไรบางอย่างไม่นานหนักก็มีเด็กรับใช้เดินออกมาสองคนชายหนุ่มรัวภาษากรีกสั่งงานก่อนจะหันไปมองเธอ

      เข้าไปเถอะดูท่าฝนจะตกหนักซะด้วยหญิงสาวก้าวถอยหลังเบี่ยงตัวออกห่างเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้

      เข้าไปเถอะดูท่าฝนจะตกหนักซะด้วยหญิงสาวก้าวถอยหลังเบี่ยงตัวออกห่างเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้

      ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยถ้าคุณจะกรุณาก็ไปส่งฉันที่โรงแรมได้ไหมคะเสียงถอนหายใจหนักๆดังมาจากเขาและน้ำเสียงที่ตามมาเล่นเอาเธอเย็นไปทั้งสันหลังเพราะมันแข็งกระด้างด้วยความไม่พอใจ

      ฉันไม่ได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยถ้าคุณจะกรุณาก็ไปส่งฉันที่โรงแรมได้ไหมคะเสียงถอนหายใจหนักๆดังมาจากเขาและน้ำเสียงที่ตามมาเล่นเอาเธอเย็นไปทั้งสันหลังเพราะมันแข็งกระด้างด้วยความไม่พอใจ

      บ้านหลังนี้มีเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยนก็แล้วกัน

      ไม่เหมาะมั้งคะถ้า…หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อต้องพูดคำต่อไป เจ้าของเขารู้อาจจะไม่พอใจชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอทันที

      บ้านหลังนี้มีเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยนก็แล้วกัน

      ไม่เหมาะมั้งคะถ้า…หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อต้องพูดคำต่อไป เจ้าของเขารู้อาจจะไม่พอใจชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอทันที

      ไม่เหมาะมั้งคะถ้า…หญิงสาวกำมือแน่นเมื่อต้องพูดคำต่อไป เจ้าของเขารู้อาจจะไม่พอใจชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอทันที

      เธอจะไม่พอใจที่ตัวเองใส่เสื้อผ้าตัวเองหรือไงแว่น…เอาละเข้าไปข้างในเถอะฝนเริ่มลงเม็ดแล้วเดียวจะไม่สบายเขายกมือขึ้นจับแขนเธอแล้วลากเขาไปด้านในโดยไม่สนอาการแข็งขืนของเธอ เจฟกับธีน่าแม่บ้านของเขาที่ยืนคุยกันอยู่ต้องห้องโถงหันมามองนายจ้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นสะภาพของเธอและกิริยาลากเธอเข้ามาของชายห

      นุ่มก่อนจะพากันยิ้มเล็กยิ้มน้อย

      เธอจะไม่พอใจที่ตัวเองใส่เสื้อผ้าตัวเองหรือไงแว่น…เอาละเข้าไปข้างในเถอะฝนเริ่มลงเม็ดแล้วเดียวจะไม่สบายเขายกมือขึ้นจับแขนเธอแล้วลากเขาไปด้านในโดยไม่สนอาการแข็งขืนของเธอ เจฟกับธีน่าแม่บ้านของเขาที่ยืนคุยกันอยู่ต้องห้องโถงหันมามองนายจ้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นสะภาพของเธอและกิริยาลากเธอเข้ามาของชายห

      นุ่มก่อนจะพากันยิ้มเล็กยิ้มน้อย

      ธีน่าเดียวพามาดามขึ้นไปอาบน้ำให้เรียบร้อยด้วยนะ

      คะท่านหญิงวัยกลางคนรับคำพร้อมกับพลายมือเชิญมาดามของตนให้ขึ้นไปด้านบน ภาศิริมองเขาอย่างเจ็บใจก่อนกระทืบเท้าเดินขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มมองตามแล้วถอนหายใจพรืดรับผ้าเช็ดตัวจากคนใช้ที่ยืนให้มาเช็ดผมแรงๆเดินเอื่อยไปที่โซฟาโดยมีเจฟเดินตามเข้ามา

      ธีน่าเดียวพามาดามขึ้นไปอาบน้ำให้เรียบร้อยด้วยนะ

      คะท่านหญิงวัยกลางคนรับคำพร้อมกับพลายมือเชิญมาดามของตนให้ขึ้นไปด้านบน ภาศิริมองเขาอย่างเจ็บใจก่อนกระทืบเท้าเดินขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มมองตามแล้วถอนหายใจพรืดรับผ้าเช็ดตัวจากคนใช้ที่ยืนให้มาเช็ดผมแรงๆเดินเอื่อยไปที่โซฟาโดยมีเจฟเดินตามเข้ามา

      คะท่านหญิงวัยกลางคนรับคำพร้อมกับพลายมือเชิญมาดามของตนให้ขึ้นไปด้านบน ภาศิริมองเขาอย่างเจ็บใจก่อนกระทืบเท้าเดินขึ้นไปด้านบน ชายหนุ่มมองตามแล้วถอนหายใจพรืดรับผ้าเช็ดตัวจากคนใช้ที่ยืนให้มาเช็ดผมแรงๆเดินเอื่อยไปที่โซฟาโดยมีเจฟเดินตามเข้ามา

      เดียวนายออกไปเตรียมรถไว้ด้วยนะ

      ท่านจะออกไปไหนอีกหรือครับข้างนอกฝนตกหนัก…ชายหนุ่มโบกมือขึ้นขัดการพูดของลูกน้อง

      เดียวนายออกไปเตรียมรถไว้ด้วยนะ

      ท่านจะออกไปไหนอีกหรือครับข้างนอกฝนตกหนัก…ชายหนุ่มโบกมือขึ้นขัดการพูดของลูกน้อง

      ท่านจะออกไปไหนอีกหรือครับข้างนอกฝนตกหนัก…ชายหนุ่มโบกมือขึ้นขัดการพูดของลูกน้อง

      ไม่ใช้ฉันแต่แว่นเขาจะกลับโรงแรม

      อ้าวแล้วทำไมมาดามถึงไม่นอนที่นี้ละครับท่านชายหนุ่มไม่ตอบเขามองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างแรงนอกหน้าต่างใส่นิ่งเจฟเห็นดังนั้นจึงถอยออกไป

      …จะเอาอะไรมากกว่านี้สำหรับวันแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอรับรู้ถึงการกระทำที่นอกใจของเขาในวันนั้น ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง

      ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว

      …สมน้ำหน้า…

      สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด

      ไม่ใช้ฉันแต่แว่นเขาจะกลับโรงแรม

      อ้าวแล้วทำไมมาดามถึงไม่นอนที่นี้ละครับท่านชายหนุ่มไม่ตอบเขามองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างแรงนอกหน้าต่างใส่นิ่งเจฟเห็นดังนั้นจึงถอยออกไป

      …จะเอาอะไรมากกว่านี้สำหรับวันแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอรับรู้ถึงการกระทำที่นอกใจของเขาในวันนั้น ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง

      ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว

      …สมน้ำหน้า…

      สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด

      อ้าวแล้วทำไมมาดามถึงไม่นอนที่นี้ละครับท่านชายหนุ่มไม่ตอบเขามองสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างแรงนอกหน้าต่างใส่นิ่งเจฟเห็นดังนั้นจึงถอยออกไป

      …จะเอาอะไรมากกว่านี้สำหรับวันแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอรับรู้ถึงการกระทำที่นอกใจของเขาในวันนั้น ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง

      ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว

      …สมน้ำหน้า…

      สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด

      ไม่รู้เธอจะรักเขาเหมือนเดิมหรือเปล่า ทำไมคนเราถึงจะมารู้ใจตัวเองก็หลังจากที่เสียมันไปแล้วนะ เขาหลับตาลงช้าๆฟาริน สวยและเจนโลกเข้าใจถึงความต้องการของผู้ชายทุกอย่างมันทำให้เขาถึงขนาดเขและหักหลังเมียตัวเอง ความคึกคะนองทำให้เขาไร้สำนึกจนวันที่ฟ้าลงโทษมาถึงผลของมันคือความล้มเหลวของชีวิตคู่และความเกรียดชังที่ได้จากผู้หญิงที่เคยรักเขามากที่สุดเข้ามาแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง

      ภาศิริเงียบนิ่งไม่โว้ยวายร่วมถึงไม่ให้เขาอธิบายและไม่อภัยเธอหลีกหนีหายไปไม่ยอมให้เขาพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว

      …สมน้ำหน้า…

      สมกับคำพูดของคลอลินไม่มีผิด

      พี่ทำไปได้ยังไงคอสแตน พาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านนั้นสิทำไปได้ยังไงกัน…ตอนนั้นไม่โง่ก็บ้าแน่ๆ

      พี่ทำไปได้ยังไงคอสแตน พาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านนั้นสิทำไปได้ยังไงกัน…ตอนนั้นไม่โง่ก็บ้าแน่ๆ

      พี่ออกเก่งไม่ใช่หรือเรื่องแบบนี้ไม่น่าพลาดเลยนะ

      พี่ออกเก่งไม่ใช่หรือเรื่องแบบนี้ไม่น่าพลาดเลยนะ

      คำพูดของน้องสาวที่เล่นเอาเขาสะอึก…ฉันไม่ได้เก่งโว้ย

      ฉันไม่ได้เก่งโว้ย

      ชายหนุ่มลืมตาขึ้นเสียงของฝนภายนอกดังเข้ามาถึงข้างใน เขามองดูสิ่งเหล่านั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่าจมดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ก่อนจะได้ยินเสียงใครเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องโถง

      เขามองดูสิ่งเหล่านั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่าจมดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่อย่างนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ก่อนจะได้ยินเสียงใครเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องโถง

      คอสแตนค่อยๆหันกลับไปมอง กวาดสายตาไปทั่วร่างบางในชุดใหม่แล้วขยับตัวขึ้นนั่งตรง พูดเสียงขรึมเข้มเพื่อปิดบังความรู้สึกภายใน หากเธอสังเกตุสักนิดมันก็ไม่อยากเลยที่จะรับรู้ถึงความผิดปกติของเขา

      กวาดสายตาไปทั่วร่างบางในชุดใหม่แล้วขยับตัวขึ้นนั่งตรง พูดเสียงขรึมเข้มเพื่อปิดบังความรู้สึกภายใน หากเธอสังเกตุสักนิดมันก็ไม่อยากเลยที่จะรับรู้ถึงความผิดปกติของเขา

      ฉันให้เจฟเตรียมรถไว้ให้แล้ว…เขาจะพาเธอไปส่งที่พักภาศิริมองเข้าด้วยหางตาก่อนเมินหนี ขอบคุณเขาตามมารยาท

      ฉันให้เจฟเตรียมรถไว้ให้แล้ว…เขาจะพาเธอไปส่งที่พักภาศิริมองเข้าด้วยหางตาก่อนเมินหนี ขอบคุณเขาตามมารยาท

      ขอบคุณคะก่อนที่เธอจะเดินออกไปชายหนุ่มพูดลอยๆออกมา

      ขอบคุณคะก่อนที่เธอจะเดินออกไปชายหนุ่มพูดลอยๆออกมา

      น่าเหลือเชื่อจริงๆนะ ที่เธอยอมกลับมาที่นี้อีก

      ฉัน…บังเอิญเท่านั้นแหละคะเสียงของหญิงสาวทั้งเรียบเย็นและไร้ความรู้สึก เอ่ยคำพูดเชือดเฉือนออกไป มันก็แค่บังเอิญที่สำนักพิมพ์ที่ฉันทำงานอยู่ได้รับการตอบรับให้มาทำข่าวงานวันเกิดของทายาทดีโอเชียอและก็บังเอิญอีกว่า .. เขารู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี้พูดภาษาที่นี้พอได้แถมยังบังเอิญว่าคนๆนั้นที่ต้องมาทำข่าวคือคุณไม่ยังงันฉันคงไม่มาเหยียบที่นี้อีกคนฟังถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกหันหลังให้ร่างน้อยทันที

      น่าเหลือเชื่อจริงๆนะ ที่เธอยอมกลับมาที่นี้อีก

      ฉัน…บังเอิญเท่านั้นแหละคะเสียงของหญิงสาวทั้งเรียบเย็นและไร้ความรู้สึก เอ่ยคำพูดเชือดเฉือนออกไป มันก็แค่บังเอิญที่สำนักพิมพ์ที่ฉันทำงานอยู่ได้รับการตอบรับให้มาทำข่าวงานวันเกิดของทายาทดีโอเชียอและก็บังเอิญอีกว่า .. เขารู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี้พูดภาษาที่นี้พอได้แถมยังบังเอิญว่าคนๆนั้นที่ต้องมาทำข่าวคือคุณไม่ยังงันฉันคงไม่มาเหยียบที่นี้อีกคนฟังถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกหันหลังให้ร่างน้อยทันที

      ฉัน…บังเอิญเท่านั้นแหละคะเสียงของหญิงสาวทั้งเรียบเย็นและไร้ความรู้สึก เอ่ยคำพูดเชือดเฉือนออกไป มันก็แค่บังเอิญที่สำนักพิมพ์ที่ฉันทำงานอยู่ได้รับการตอบรับให้มาทำข่าวงานวันเกิดของทายาทดีโอเชียอและก็บังเอิญอีกว่า .. เขารู้ว่าฉันเคยอยู่ที่นี้พูดภาษาที่นี้พอได้แถมยังบังเอิญว่าคนๆนั้นที่ต้องมาทำข่าวคือคุณไม่ยังงันฉันคงไม่มาเหยียบที่นี้อีกคนฟังถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกหันหลังให้ร่างน้อยทันที

      ฉันกลับละนะหญิงสาวถอนหายใจเดินเชิดหน้าออกไปยังรถที่จอดเทียบอยู่ด้านหน้าโดยไม่สนใจคนที่กำมือแน่นกรามขบกันจนเป็นสันนูนในห้องอีก

      ฉันกลับละนะหญิงสาวถอนหายใจเดินเชิดหน้าออกไปยังรถที่จอดเทียบอยู่ด้านหน้าโดยไม่สนใจคนที่กำมือแน่นกรามขบกันจนเป็นสันนูนในห้องอีก

      Don’t know why II

      แสงแฟร๊ชของกล้องถ่ายนับสิบๆเครื่องที่กดรัวพร้อมๆกันนั้นทำให้ทั่วบริเวณงานขาวโพนไปหมด คอสแตนพยายามพยามปั่นหน้ายิ้มให้กับนักข่าวมีเกรดจำนวนมหาศาลในความคิดเขาอย่างอยากเย็นขณะที่เดินมาถึงหน้าห้องงานเพื่อเข้าไปในงานเลี้ยงฉลองครบรอบวันเกิดปีที่สามสิบของเขา ที่น้องสาวตัวดีกับแม่ที่เคารพรวมหัวกันจัดขึ้นมา สายตาของเขามองหาผู้หญิงเอเชียร่างบางที่คาดว่าจะได้พบในงาน

      ...ไม่เห็น...

      คิ้วของเขาเขาขมวดเขาหากันอย่างหงุดหงิดใจ...หงุดหงิดทั้งนักข่าวที่รุมล้อมเขาอยู่และกับการที่ไม่เห็นเธอในสายตา คลอลินที่ยืนยิ้มให้นักข่าวอยู่ข้างๆเขาหันมามองใบหน้าของพี่ชายแล้วรีบกระตุกแขนอีกฝ่ายดึงเข้าไปข้างใน กระวิบเบาๆพอได้ยินกันสองคน

      แสงแฟร๊ชของกล้องถ่ายนับสิบๆเครื่องที่กดรัวพร้อมๆกันนั้นทำให้ทั่วบริเวณงานขาวโพนไปหมด คอสแตนพยายามพยามปั่นหน้ายิ้มให้กับนักข่าวมีเกรดจำนวนมหาศาลในความคิดเขาอย่างอยากเย็นขณะที่เดินมาถึงหน้าห้องงานเพื่อเข้าไปในงานเลี้ยงฉลองครบรอบวันเกิดปีที่สามสิบของเขา ที่น้องสาวตัวดีกับแม่ที่เคารพรวมหัวกันจัดขึ้นมา สายตาของเขามองหาผู้หญิงเอเชียร่างบางที่คาดว่าจะได้พบในงาน

      ...ไม่เห็น...

      คิ้วของเขาเขาขมวดเขาหากันอย่างหงุดหงิดใจ...หงุดหงิดทั้งนักข่าวที่รุมล้อมเขาอยู่และกับการที่ไม่เห็นเธอในสายตา คลอลินที่ยืนยิ้มให้นักข่าวอยู่ข้างๆเขาหันมามองใบหน้าของพี่ชายแล้วรีบกระตุกแขนอีกฝ่ายดึงเข้าไปข้างใน กระวิบเบาๆพอได้ยินกันสองคน

      เก็บอารมณ์หน่อยสิคอสแตน หน้าพี่กำลังจะพันกันอยู่แล้ว

      เพราะเธอ

      แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไงชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ

      เก็บอารมณ์หน่อยสิคอสแตน หน้าพี่กำลังจะพันกันอยู่แล้ว

      เพราะเธอ

      แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไงชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ

      เพราะเธอ

      แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไงชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ

      แหม...เรื่องอย่างนี้ลงทุนนิดลุงทุนหน่อยละบ่นไม่เลิก มันก็ไม่ได้สูญเปล่าซะหมดนี่วันก่อนได้ยินมาว่าพี่แว่นไปตกน้ำป้อมแป็มที่บ้านไม่ใช่เหรือไงชายหนุ่มไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวน้องสาวตัวแสบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คลอลินโวยวายทันทีเพราะ

      เล่นไรเนี้ยผมเสียทรงหมด รู้ไหมว่าฉันต้องนั่งทนให้เขาทำให้ทั้งวันเชียวนะชายหนุ่มสายหน้าอย่างเอือม เดินหนีเข้าไปหา สตรียุโรปวัยกลางคนรูปร่างออกท้วมนิดๆที่กำลังยืนคุยอยู่กับผุ้หญิงวัยเดียวกันอีกสองสามคน

      เล่นไรเนี้ยผมเสียทรงหมด รู้ไหมว่าฉันต้องนั่งทนให้เขาทำให้ทั้งวันเชียวนะชายหนุ่มสายหน้าอย่างเอือม เดินหนีเข้าไปหา สตรียุโรปวัยกลางคนรูปร่างออกท้วมนิดๆที่กำลังยืนคุยอยู่กับผุ้หญิงวัยเดียวกันอีกสองสามคน

      คอสแตน...มาแล้วหรือลูกมาดามใหญ่ แม่ม่ายแห่งดีโอเชียสวมกอดลูกชายพรางหอมแกล้มซ้ายขวา ขอให้ลูกมีความสุขในชีวิตนางอวยพรลูกชาย

      คอสแตน...มาแล้วหรือลูกมาดามใหญ่ แม่ม่ายแห่งดีโอเชียสวมกอดลูกชายพรางหอมแกล้มซ้ายขวา ขอให้ลูกมีความสุขในชีวิตนางอวยพรลูกชาย

      ขอบคุณครับแม่

      เป็นอะไร...หน้าตาดูเครียดพิกลคลอลินหัวเราะในลำคอเดินมายืนข้างๆมารดา

      ขอบคุณครับแม่

      เป็นอะไร...หน้าตาดูเครียดพิกลคลอลินหัวเราะในลำคอเดินมายืนข้างๆมารดา

      เป็นอะไร...หน้าตาดูเครียดพิกลคลอลินหัวเราะในลำคอเดินมายืนข้างๆมารดา

      มี้ไม่รู้จริงๆหรือคะชายหนุ่มเงยหน้ามองน้องสาวดุๆแต่อีกฝ่ายไม่สนใจยังคงพูดต่อไปเลื้อยๆ

      มี้ไม่รู้จริงๆหรือคะชายหนุ่มเงยหน้ามองน้องสาวดุๆแต่อีกฝ่ายไม่สนใจยังคงพูดต่อไปเลื้อยๆ

      คอสแตนเขาหงุดหงิดที่ไม่เห็นพี่แว่นในงานคะ ทั้งๆที่เขาคาดว่าน่าจะเจอผู้เป็นมารดาฟังแล้วฉีกยิ้มอ่อนโยน

      คอสแตนเขาหงุดหงิดที่ไม่เห็นพี่แว่นในงานคะ ทั้งๆที่เขาคาดว่าน่าจะเจอผู้เป็นมารดาฟังแล้วฉีกยิ้มอ่อนโยน

      ลูกต้องได้เจอเธอแน่นอนลูกรัก

      แต่ก็ยังไม่เห็นสาวปากไวยังรักษาจุดเด่นได้ยอดเยี่ยม มาดารเลยหันมาตีแขนลูกสาวเบาๆ

      ลูกต้องได้เจอเธอแน่นอนลูกรัก

      แต่ก็ยังไม่เห็นสาวปากไวยังรักษาจุดเด่นได้ยอดเยี่ยม มาดารเลยหันมาตีแขนลูกสาวเบาๆ

      แต่ก็ยังไม่เห็นสาวปากไวยังรักษาจุดเด่นได้ยอดเยี่ยม มาดารเลยหันมาตีแขนลูกสาวเบาๆ

      เรานะ…พูดอะไรคอสแตนมองน้องสาวขรึมๆ

      …นั้นสิ…เธอยังไม่มา…

      มาดามเห็นลูกชายเงียบไปไม่พูดไม่จาเลยหันไปมอง ยกมือขึ้นลูบแขนลูกชายเบาๆอย่างปลอบโยน ถามคล้ายเตือนสติลูกชายอย่างอ่อนโยน

      เรานะ…พูดอะไรคอสแตนมองน้องสาวขรึมๆ

      …นั้นสิ…เธอยังไม่มา…

      มาดามเห็นลูกชายเงียบไปไม่พูดไม่จาเลยหันไปมอง ยกมือขึ้นลูบแขนลูกชายเบาๆอย่างปลอบโยน ถามคล้ายเตือนสติลูกชายอย่างอ่อนโยน

      วันนี้ลูกให้คำตอบตัวเองได้แล้วจริงหรือเปล่าคอสแตน ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาลูกได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วใช้ไหม นี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของลูกชายหนุ่มพ้นลมหายใจออกมาช้าๆสายตามองออกไปข้างนอกที่มีนักข่าวจำนวนมากยืนอยู่...ดีหน่อยที่พวกนั้นถูกกักไว้ข้างนอก...

      วันนี้ลูกให้คำตอบตัวเองได้แล้วจริงหรือเปล่าคอสแตน ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาลูกได้คำตอบที่แน่ชัดแล้วใช้ไหม นี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของลูกชายหนุ่มพ้นลมหายใจออกมาช้าๆสายตามองออกไปข้างนอกที่มีนักข่าวจำนวนมากยืนอยู่...ดีหน่อยที่พวกนั้นถูกกักไว้ข้างนอก...

      ผม...รู้แล้วครับชายหนุ่มพูดเสียงราบเรียบก็จริงแต่หนักแน่นจนคลอลินอดเหลือบตาขึ้นมองหน้าของพี่ชายไม่ได้

      ...นี้สิถึงเป็นพี่เรา...

      ผม...รู้แล้วครับชายหนุ่มพูดเสียงราบเรียบก็จริงแต่หนักแน่นจนคลอลินอดเหลือบตาขึ้นมองหน้าของพี่ชายไม่ได้

      ...นี้สิถึงเป็นพี่เรา...

      ***

      บนดาดฟ้าของโรงแรมที่จัดเป็นสวนสวยงาม เป็นสถานที่ไว้ให้ผู้คนขึ้นมาพักผ่อนและมองชมวิวทั่วกรุงเอเธนส์…

      ภาศิรินั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างระเบียง สายตาทอดมองไปยังข้างล้าง มองดูแสงสียามค่ำคืนของเมืองใหญ่และมีประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ เสียงลมพัดผ่านไปสะท้านให้หญิงสาวหนาวไปทั้งตัว ความเงียบเหงาโอบล้อมไปทั่วบริเวณ จะได้ยินเสียงแฮฮาของคนชั้นล้างที่กำลังสนุกสนานกันในงานเลี้ยง

      นิ้วเรียวสวยกรีดไล้ไปตามขอบระเบียงเหล็กดัด เหล็กนั้นเย็นจนนิ้มเธอรู้สึกได้และมีน้ำค้างที่จับตัวกันเป็นหยดเกาะอยู่เต็ม ดวงตาของหญิงสาวร้อนผ่าวภายใต้แว่นหน้าของเจ้าตัว

      …อยากจะลงไปรวมงาน เข้าไปอวยพรให้เขามีความสุขกับวันเกิดครบรอบสามสิบปีของเขา หากแต่ไม่รู้จะเข้าไปในฐานะอะไรก็ในเมื่อจริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบงานสัมภาษณ์ของเขาโดยตรงอย่างพี่แมวกับนายทัง

      สองมือกระชับเสื้อโค้ชของตัวเองให้กระชับขึ้น สายหน้าให้กับความงมงายของตัวเองที่จนป่านนี้ยังตัดใจจากผู้ชายใจโลเลคนนั้นไม่ได้

      …เขาคงไม่ได้คิดถึงผู้หญิงที่เขาไม่รักคนนี้หรอกในเมื่อข้างกายเขามีแต่หญิงงานแถมสมฐานะรายล้อมไม่ขาดสายขนาดนั้น…ผู้หญิงที่เพียบพร้อมและสามารถเสริมบารมีให้เขาเจริญรุ่งเรืองได้มากมาย…ชนิดที่เธอเทียบไม่ติดหรือไม่มีให้เขาเลยแม้แต่น้อยก็ว่าได้

      …เธอก็แค่ผู้หญิงเอเชียทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองไปวันๆไม่มีญาติพี่น้องเป็นคนเด่นคนดังหรือเชื้อสายผู้ดีเก่าแก่มาก่อน…เขาคงดีใจที่สามารถหลุดพ้นจากคนที่ตามตื้อสัมภาษณ์เขาอย่างกับตุ๊กแกเมื่อคราวที่เขาไปดูงานในเครือที่เมืองไทย...เธอคงเป็นผู้หญิงแปลกสำหรับเค้า...ของใหม่

      ...ความรักของเขานั้นทำให้เธอแทบละลาย...ตอนแรกหญิงสาวยังคงกลัวที่จะยอมรับว่ารักในตัวเขา เพราะความแตกต่างกันแทบเรียกได้ว่าฟ้ากับเหว...เขามีทุกอย่างครบไม่ส่าจะชื้อเสียง เงินทอง อำนาจ ในขณะที่เธอไม่มีสิ่งเหล่านั้น...เขาทำดีกับเธอทุกอย่างจนเธอรักเขาหมดใจยอมรับปากที่จะแต่งงานกับเขา หากแค่เวลาไม่ถึงสองปีชีวิตคู่ของทั้งคู่ก็พังทลาย เมื่อในวันหนึ่งเธอตระหนักถึงความจริงว่าเขาไม่ได้รักเธอแล้ว

      …เขานอกใจ…

      …ผู้หญิงที่กอดกันนัวเนียอยู่กับเขาบนเก้าอี้ข้างสระนั้นเกือบเปลือยเปล่า…ฟาริน…ชื้อนี้เธอจำได้ขึ้นใจ…

      นางแบบสาวลูกครึ่งอเมริกัน…สวยน่ารักน่าถนุถนอม…หุ่นดี…แถมมีชาติตระกูล…เธอพรั่งพร้อมทุกอย่างชนิดที่เธฮเทียบรัศมีไม่ติด

      น่ารักน่าถนุถนอม…หุ่นดี…แถมมีชาติตระกูล…เธอพรั่งพร้อมทุกอย่างชนิดที่เธฮเทียบรัศมีไม่ติด

      เกิดอะไรกับเธอถึงเป็นอย่างนี้ จากความรักให้ฉันที่เริ่มจากร้อย

      ค่อยๆทำหล่นหาย เลือนหายไปตามเวลา และไม่นานคงสูญสิ้นไป

      เคยทุ่มเทความรักให้ฉันหมดใจ สิ่งที่เธอให้ฉันมากมายก็รู้

      เธอมาทำให้รักของฉันที่เริ่มจากศูนย์ มันเพิ่มขึ้นทุกวันจนเต็มดวงใจ

      * รักเธอเริ่มจากร้อย นับวันนานไปยิ่งน้อยลง ฉันต้องทนเจ็บช้ำเฝ้าดูความรักที่สวนทาง

      ** ฉันอยู่อย่างอ้างว้าง เจ็บปวดใจและเหงาเกินทน ความรักเธอหมดลง วันที่ฉันรักหมดใจ

      ช่วยบอกหน่อยได้ไหม ต้องทำอย่างไร กับตัวตนที่แท้ของเธอแบบนี้

      เมื่อเธอได้หมดแล้ว หมดแล้วก็ไม่ใยดี เธอช่วยบอกวิธีให้ฉันทำใจ

      คิดถึงตอนนี้แล้วน้ำตาที่คลออยู่นานค่อยๆไหลลงมาตามแก้มนวลที่ซีดเซียวและเย็นชืด กระจกแว่นขึ้นฝ่าทำให้หญิงสาวต้องถอดออกมาเช็ด หญิงสาวรู้สึกเวียนหัววูบขึ้นมามือไม้อ่อนจนต้องวางแว่นลงก่อน ปล่อยไปสักพักแล้วอาการเหล่านี้จึงบรรเทาลง

      หญิงสาวหยิบแว่นขึ้นมาใส่แล้วนิ้วหน้าเมื่อรู้สึกตาลายมองภาพไม่ค่อยชัดกระพริบตาถี่ๆอยู่พักแล้วจึงกลับมาเป็นปกติ…หมู่นี้หญิงสาวมักมีอาการแบบนี้บ่อยๆตั้งแต่กลับจากบ้านของคอสแตนเมื่อหลายวันก่อน บางครั้งเป็นหนักถึงกับต้องหยุดทำกิจกรรมต่างๆมานอนพักจนพี่แมวถึงกับทักว่าอาการมัแปลกพิกล ไล่ให้เธอไปหาหมอทุกครั้ง

      กลับไปถึงเมืองไทยแล้วรีบไปหาหมอซะนะแว่น

      กลับไปถึงเมืองไทยแล้วรีบไปหาหมอซะนะแว่น

      หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นในหัวยังคงนักอึ้ง รู้สึกเหมือนพื้นเอียงจนทรงตัวไม่อยู่

      แว่น!!!”คอสแตนร้องเสียงหลงถลามารับร่างบางที่ทรุดฮวบลงไว้ก่อนที่เธอจะล้มกระแทกพื้น หญิงสาวหยุดแขนเข้าเอาไว้แน่นน้ำตาซึมก่อนจะผวาเฮือกดิ้นรนออกจากอ้อมแขนเขาแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย

      แว่น!!!”คอสแตนร้องเสียงหลงถลามารับร่างบางที่ทรุดฮวบลงไว้ก่อนที่เธอจะล้มกระแทกพื้น หญิงสาวหยุดแขนเข้าเอาไว้แน่นน้ำตาซึมก่อนจะผวาเฮือกดิ้นรนออกจากอ้อมแขนเขาแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย

      ปล่อยๆฉัน…ปล่อยก่อนหญิงสาวกรีดเสียงแหบๆของตัวเองอย่างยากเย็นยกมือปิดปากตัวเองไว้

      ปล่อยๆฉัน…ปล่อยก่อนหญิงสาวกรีดเสียงแหบๆของตัวเองอย่างยากเย็นยกมือปิดปากตัวเองไว้

      เป็นอะไร…คุณจะไปไหนชายหนุ่มมองใบหน้าซีดๆของอีกฝ่ายที่ดิ้นสะบัดไปมาในวงแขน เห็นเหงื่อซึมออกมาเต็มหน้าผากนูนสวย

      เป็นอะไร…คุณจะไปไหนชายหนุ่มมองใบหน้าซีดๆของอีกฝ่ายที่ดิ้นสะบัดไปมาในวงแขน เห็นเหงื่อซึมออกมาเต็มหน้าผากนูนสวย

      จะอ้วก…ปล่อยนะ…ไม่ไวแล้วชายหนุ่มรีบยกร่างบางปลิวไปที่ระเบียง ทันทีที่ถึงระเบียงหญิงสาวถลาไปโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดมีอะไรในท้องนั้นออกมาหมดไม่หลงเหลืออะไรชายหนุ่มลูบหลังให้เบาๆคล้ายปลอบโยน หญิงสาวอาเจียนอย่างหนัก รู้สึกแข้งขาหมดแรงจนชายหนุ่มต้องออกแรงประคองเต็มกำลัง

      จะอ้วก…ปล่อยนะ…ไม่ไวแล้วชายหนุ่มรีบยกร่างบางปลิวไปที่ระเบียง ทันทีที่ถึงระเบียงหญิงสาวถลาไปโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดมีอะไรในท้องนั้นออกมาหมดไม่หลงเหลืออะไรชายหนุ่มลูบหลังให้เบาๆคล้ายปลอบโยน หญิงสาวอาเจียนอย่างหนัก รู้สึกแข้งขาหมดแรงจนชายหนุ่มต้องออกแรงประคองเต็มกำลัง

      เป็นอะไรแว่น…ไม่สบายหรือตัวคุณเย็นมากๆเลยชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใหญ่ สองมือเช็ดน้ำตาที่ไหลซึมออกมาและเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเต็มดวงหน้าเบามือ

      …ดีที่เขามาทันกว่าจะหาตัวของนักข่าวสำนักพิมพ์ที่หญิงสาวทำงานอยู่มาถามได้ว่าเธออยู่ไหนก็เล่นเอาเขาหงุดหงิดว๊ากลูกน้องไปกี่ครั้งก็ไม่รู้ เพราะนักข่าวมีเกรดของน้องสาวตัวดีที่เชิญมามันไม่น้อยเอามากๆ ไม่งั้นไม่รู้หญิงสาวจะเป็นยังไงบางเมื่อไม่มีคนดูแล

      เป็นอะไรแว่น…ไม่สบายหรือตัวคุณเย็นมากๆเลยชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใหญ่ สองมือเช็ดน้ำตาที่ไหลซึมออกมาและเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเต็มดวงหน้าเบามือ

      …ดีที่เขามาทันกว่าจะหาตัวของนักข่าวสำนักพิมพ์ที่หญิงสาวทำงานอยู่มาถามได้ว่าเธออยู่ไหนก็เล่นเอาเขาหงุดหงิดว๊ากลูกน้องไปกี่ครั้งก็ไม่รู้ เพราะนักข่าวมีเกรดของน้องสาวตัวดีที่เชิญมามันไม่น้อยเอามากๆ ไม่งั้นไม่รู้หญิงสาวจะเป็นยังไงบางเมื่อไม่มีคนดูแล

      ไม่รู้…หญิงสาวสายหัวไปมา ปวดหัวจังเลยงะ…ปวดๆๆ…โอ๊ยหญิงสาวร้องเสียงหลงผวาไปที่ระเบียงอีกรอบคราวนี้เธออาเจียนเอาแต่น้ำลายกับลมออกมาซะส่วนใหญ่ ชายหนุ่มก็ทำได้แต่ลูบหลังกับทำหน้าเจื่อนเมื่อช่วยอะไรเธอไม่ได้ เขาตัดสิ้นใจล่วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดเบอร์ไปหาหมอประจำตระกูล

      ไม่รู้…หญิงสาวสายหัวไปมา ปวดหัวจังเลยงะ…ปวดๆๆ…โอ๊ยหญิงสาวร้องเสียงหลงผวาไปที่ระเบียงอีกรอบคราวนี้เธออาเจียนเอาแต่น้ำลายกับลมออกมาซะส่วนใหญ่ ชายหนุ่มก็ทำได้แต่ลูบหลังกับทำหน้าเจื่อนเมื่อช่วยอะไรเธอไม่ได้ เขาตัดสิ้นใจล่วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมากดเบอร์ไปหาหมอประจำตระกูล

      โด้ต้า…เดียวไปคอยฉันที่ห้องพักของฉันนะหญิงตาโตเมื่อได้ยินชื้อหมอ (จอมโหดของเธอ) หญิงสาวรีบกรีดเสียงร้องเมื่อถูกเขาซ้อนตัวขึ้นอุ้ม เสียงแหลมดังกระท่อนกระแท่น

      โด้ต้า…เดียวไปคอยฉันที่ห้องพักของฉันนะหญิงตาโตเมื่อได้ยินชื้อหมอ (จอมโหดของเธอ) หญิงสาวรีบกรีดเสียงร้องเมื่อถูกเขาซ้อนตัวขึ้นอุ้ม เสียงแหลมดังกระท่อนกระแท่น

      ไม่นะ…ไม่เอา…ไม่หาหมอ…ปล่อยฉันนะ…ปล่อยสิ…เกรียดหมอนะ…ปล่อยๆๆชายหนุ่มไม่สนใจเสียงร้องวี๊ดๆของเธอที่ร้องลั่นยังกับเด็กเพราะสิ่งที่เขามุ่งมั้นอยู่ตอนนี้คืออยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร

      ***

      ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาปิดถึงหน้าอกของคนที่หลับไปเพราะยานอนหลับอ่อนๆของโด้ต้า คอสแตนยิ้มบางๆลูบหน้าใสไปมาก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป

      ชายหนุ่มใช้เวลาในห้องน้ำไม่นานหนักก็เดินออกมาในชุดเสื้อคลุมของโรงแรมชายหนุ่มเดินไปปิดไฟในห้องให้เหลืออยู่แต่เพียงไฟที่ข้างหัวเตียง ร่างสูงค่อยๆสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มช้าๆถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ตื่นก็เถอะ เขาหันมามองพิจารณาคนข้างๆพลางลูบศีรษะเบาๆก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผากนูน หญิงสาวมีปฏิกิริยาทันทีด้วยการพลิกตัวเข้าหาเขาทำเสียงในลำคอเบาๆก่อนเงียบไป ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกอดเอาร่างนั้นเข้าหาตัวยิ่งขึ้นแต่ไม่ถึงกับลัดแน่นล้มตัวลงนอน…ไม่นานก็หลับไป

      …เจอกันพรุ่งนี้นะ…

      ***

      ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ

      เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้กันตะที่กำลังลากกระเป๋าออกมาจากห้องเดินไปที่ประตูส่องช่องตาแมวดุว่าใคร ก่อนจะร้องลั่นอย่างดีใจ เปิดประตูออกกว้าง

      ไม่นะ…ไม่เอา…ไม่หาหมอ…ปล่อยฉันนะ…ปล่อยสิ…เกรียดหมอนะ…ปล่อยๆๆชายหนุ่มไม่สนใจเสียงร้องวี๊ดๆของเธอที่ร้องลั่นยังกับเด็กเพราะสิ่งที่เขามุ่งมั้นอยู่ตอนนี้คืออยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร

      ***

      ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาปิดถึงหน้าอกของคนที่หลับไปเพราะยานอนหลับอ่อนๆของโด้ต้า คอสแตนยิ้มบางๆลูบหน้าใสไปมาก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป

      ชายหนุ่มใช้เวลาในห้องน้ำไม่นานหนักก็เดินออกมาในชุดเสื้อคลุมของโรงแรมชายหนุ่มเดินไปปิดไฟในห้องให้เหลืออยู่แต่เพียงไฟที่ข้างหัวเตียง ร่างสูงค่อยๆสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มช้าๆถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ตื่นก็เถอะ เขาหันมามองพิจารณาคนข้างๆพลางลูบศีรษะเบาๆก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผากนูน หญิงสาวมีปฏิกิริยาทันทีด้วยการพลิกตัวเข้าหาเขาทำเสียงในลำคอเบาๆก่อนเงียบไป ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกอดเอาร่างนั้นเข้าหาตัวยิ่งขึ้นแต่ไม่ถึงกับลัดแน่นล้มตัวลงนอน…ไม่นานก็หลับไป

      …เจอกันพรุ่งนี้นะ…

      ***

      ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ

      เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้กันตะที่กำลังลากกระเป๋าออกมาจากห้องเดินไปที่ประตูส่องช่องตาแมวดุว่าใคร ก่อนจะร้องลั่นอย่างดีใจ เปิดประตูออกกว้าง

      เจ๊แว่น...เจ๊ไปไหนมาฮะภาศิริยิ้มเนือยๆให้เดินเข้ามาในห้อง

      เจ๊แว่น...เจ๊ไปไหนมาฮะภาศิริยิ้มเนือยๆให้เดินเข้ามาในห้อง

      แล้วพี่แมวละถามหารุ่นพี่ของตัวเองพลางทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา

      แล้วพี่แมวละถามหารุ่นพี่ของตัวเองพลางทรุดตัวลงนั่งที่โซฟา

      เจ๊แมวอยู่...กันตะตอบไม่ทันจบประโยค เสียงร้องแหลมแสบแก้วหูของกุลยาก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสมสวนของเจ้าตัววิ่งปรู๊ดออกมา

      เจ๊แมวอยู่...กันตะตอบไม่ทันจบประโยค เสียงร้องแหลมแสบแก้วหูของกุลยาก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสมสวนของเจ้าตัววิ่งปรู๊ดออกมา

      ยายแว่น!!!...ทำไมเธอถึงไม่บอกพี่หะ...ทำไมๆๆกุลยาตะเบ็งเสียงใส่พลางเขย่าแขนรุ่นน้องอย่างแรง จนหญิงสาวรู้สึกปวดหัว

      ยายแว่น!!!...ทำไมเธอถึงไม่บอกพี่หะ...ทำไมๆๆกุลยาตะเบ็งเสียงใส่พลางเขย่าแขนรุ่นน้องอย่างแรง จนหญิงสาวรู้สึกปวดหัว

      ใจเย็นๆคะพี่แมว แว่นไม่ได้บอกอะไรพี่แมวหรือคะหญิงสาวทำหน้างงถามกลับ ในขณะที่กุลยาหน้างอลง หอบหายใจด้วยความเหนื่อย ค่าที่ร้องดังลั่นคับห้องเมื่อครู่

      ใจเย็นๆคะพี่แมว แว่นไม่ได้บอกอะไรพี่แมวหรือคะหญิงสาวทำหน้างงถามกลับ ในขณะที่กุลยาหน้างอลง หอบหายใจด้วยความเหนื่อย ค่าที่ร้องดังลั่นคับห้องเมื่อครู่

      ก็เรื่องที่แว่นเป็นเมียของ mr.ดีโอเชียไง...โอ้ยๆๆ...พลอยแท้เพชรแท้อยู่ใกล้มือแค่นี้แท้ๆดันมองข้ามสาวสวยบ่นพึมพำกับตัวเอง ทรุดตัวลงนั่งข้างๆรุ่นน้องสาวของตัวเองที่หน้าซีดหน้าเซียวลงหลังจากฟังคำพูดของรุ่นพี่

      ก็เรื่องที่แว่นเป็นเมียของ mr.ดีโอเชียไง...โอ้ยๆๆ...พลอยแท้เพชรแท้อยู่ใกล้มือแค่นี้แท้ๆดันมองข้ามสาวสวยบ่นพึมพำกับตัวเอง ทรุดตัวลงนั่งข้างๆรุ่นน้องสาวของตัวเองที่หน้าซีดหน้าเซียวลงหลังจากฟังคำพูดของรุ่นพี่

      พี่รู้ได้ไงว่าแว่นเป็นเมียเขา

      ไม่รู้สิแปลกเจ๊กันตะเป็นคนตอบแทนเมื่อเดินเอาแก้วน้ำมาให้รุ่นพี่ ภาศิริตอบขอบใจเบาๆชายหนุ่มจึงพูดต่อเมื่อคืนนะ...เขาหงุดหงิดใหญ่เลย ตอนที่ลูกน้องเขามาบอกว่าต้องการพบผมกับพี่แมวนะเราสองคนสั่นแทบตาบนึกว่าเผลอไปเหยียบตาปลาเขาเข้าซะอีก

      ...เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...

      พี่รู้ได้ไงว่าแว่นเป็นเมียเขา

      ไม่รู้สิแปลกเจ๊กันตะเป็นคนตอบแทนเมื่อเดินเอาแก้วน้ำมาให้รุ่นพี่ ภาศิริตอบขอบใจเบาๆชายหนุ่มจึงพูดต่อเมื่อคืนนะ...เขาหงุดหงิดใหญ่เลย ตอนที่ลูกน้องเขามาบอกว่าต้องการพบผมกับพี่แมวนะเราสองคนสั่นแทบตาบนึกว่าเผลอไปเหยียบตาปลาเขาเข้าซะอีก

      ...เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...

      ไม่รู้สิแปลกเจ๊กันตะเป็นคนตอบแทนเมื่อเดินเอาแก้วน้ำมาให้รุ่นพี่ ภาศิริตอบขอบใจเบาๆชายหนุ่มจึงพูดต่อเมื่อคืนนะ...เขาหงุดหงิดใหญ่เลย ตอนที่ลูกน้องเขามาบอกว่าต้องการพบผมกับพี่แมวนะเราสองคนสั่นแทบตาบนึกว่าเผลอไปเหยียบตาปลาเขาเข้าซะอีก

      ...เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...

      เขาไม่มีตาปลายะ ไม่เหมือนนายหรอก...

      ใช่ๆพี่หัวแทบหดนึกว่าเดินอยู่ในดงมาเฟียกุลยารีบสนับสนุนทันที หยิงสาวที่นั่งฟังเงียบพอจะเดาได้ว่ารุ่นพี่เธอพูดนะเป็นยังไง เพราะครั้งแรกที่เธอเห็นมนุษย์ตัวยักษ์แถมดำของเขาในบ้านของวันแรกที่มาอยู่กับเขา เธอยังนึกว่าหลงมาอยู่ในซุ้มมือปืนหรือไง แต่ว่า...พอวันหลังมาเธอก็เห็นเหลือแต่เจฟคนเดียวเท่านั้น

      อืม...วันนั้นที่ไปก็ลืมไปเลยว่ามีกำแพงมนุษย์ล้อมเธอไว้

      ใช่ๆพี่หัวแทบหดนึกว่าเดินอยู่ในดงมาเฟียกุลยารีบสนับสนุนทันที หยิงสาวที่นั่งฟังเงียบพอจะเดาได้ว่ารุ่นพี่เธอพูดนะเป็นยังไง เพราะครั้งแรกที่เธอเห็นมนุษย์ตัวยักษ์แถมดำของเขาในบ้านของวันแรกที่มาอยู่กับเขา เธอยังนึกว่าหลงมาอยู่ในซุ้มมือปืนหรือไง แต่ว่า...พอวันหลังมาเธอก็เห็นเหลือแต่เจฟคนเดียวเท่านั้น

      อืม...วันนั้นที่ไปก็ลืมไปเลยว่ามีกำแพงมนุษย์ล้อมเธอไว้

      พวกเขาเป็นการ์ดของผมชายหนุ่มเคยบอกเธอเมื่อเช้าวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาเจอคนชุดดำเดินเต็มบ้าน

      พวกเขาเป็นการ์ดของผมชายหนุ่มเคยบอกเธอเมื่อเช้าวันหนึ่งเธอตื่นขึ้นมาเจอคนชุดดำเดินเต็มบ้าน

      ปกติพวกเขาก็จะเดินเตร่แถวๆนี้แล้วก็ตามผมบ้างเป็นบางครั้ง...เขาเงียบไปอึกใจนึงมองสบดวงตาใส่กลม

      โตของเธอที่จ้องเขากลับ แต่เดียวนี้ผมจะเรียกใช้พวกเขาเวลาจำเป็นเท่านั้น...เพื่อจะได้เป็นส่วนตัวขึ้น

      แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลยกันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน

      ปกติพวกเขาก็จะเดินเตร่แถวๆนี้แล้วก็ตามผมบ้างเป็นบางครั้ง...เขาเงียบไปอึกใจนึงมองสบดวงตาใส่กลม

      โตของเธอที่จ้องเขากลับ แต่เดียวนี้ผมจะเรียกใช้พวกเขาเวลาจำเป็นเท่านั้น...เพื่อจะได้เป็นส่วนตัวขึ้น

      แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลยกันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน

      แต่เดียวนี้ผมจะเรียกใช้พวกเขาเวลาจำเป็นเท่านั้น...เพื่อจะได้เป็นส่วนตัวขึ้น

      แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลยกันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน

      แต่พอไปถึงนะ...เขากลับถามหาเจ๊...เล่นเอาพวกเรางงไปเลยกันตะเล่าต่อทำให้หญิงสาวหันมาให้ความสนใจกับปัญจุบันแทน

      ใช้ตอนนั้นพี่ไม่รู้ว่าเขารู้จักเธอ...แต่พอคุณคลอลินมาให้สัมภาษณ์และบอกว่าเธฮคือพี่สะใภ้เขานะ พี่แทบทรุดลงไปกองกับพื้น

      ไม่แทบมั้งเจ๊...ลงไปกองเลยละกันตะแย้งเบาๆพลางถอยห่างเมื่อกุลยาหันมามองตาเขียว

      ใช้ตอนนั้นพี่ไม่รู้ว่าเขารู้จักเธอ...แต่พอคุณคลอลินมาให้สัมภาษณ์และบอกว่าเธฮคือพี่สะใภ้เขานะ พี่แทบทรุดลงไปกองกับพื้น

      ไม่แทบมั้งเจ๊...ลงไปกองเลยละกันตะแย้งเบาๆพลางถอยห่างเมื่อกุลยาหันมามองตาเขียว

      ไม่แทบมั้งเจ๊...ลงไปกองเลยละกันตะแย้งเบาๆพลางถอยห่างเมื่อกุลยาหันมามองตาเขียว

      นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะนายทังแวดรุ่นน้องหนุ่มแล้วหันมาสนใจคนข้างๆต่อ

      นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะนายทังแวดรุ่นน้องหนุ่มแล้วหันมาสนใจคนข้างๆต่อ

      แว่น...ทำไมแว่นไม่บอกพี่ละหะ...แล้วทำไมไม่เคยมีข่าวแว่นเลยละจ๊ะ...แล้วทำไมแว่นถึงไม่อยู่กับเขาละ

      แว่น...ทำไมแว่นไม่บอกพี่ละหะ...แล้วทำไมไม่เคยมีข่าวแว่นเลยละจ๊ะ...แล้วทำไมแว่นถึงไม่อยู่กับเขาละ

      คนถูกถามอึ้งไป หลบสายตาด้วยการก้มลงมองพื้นพรหมด้านล่าง

      ...เขาไม่ได้บอกหรือไงว่าจะหย่ากันอยู่แล้ว...

      ไม่มีอะไรมากหรอกคะพี่แมว...แว่นกับเขาแยกกันอยู่แล้วค่ะ

      อะไรนะ!!!”สองเสียงร้องดังประสานกันอย่างตกใจ

      ไม่มีอะไรมากหรอกคะพี่แมว...แว่นกับเขาแยกกันอยู่แล้วค่ะ

      อะไรนะ!!!”สองเสียงร้องดังประสานกันอย่างตกใจ

      อะไรนะ!!!”สองเสียงร้องดังประสานกันอย่างตกใจ

      ทำไมละแว่น

      นั้นสิเจ๊...

      เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ

      ทำไมละแว่น

      นั้นสิเจ๊...

      เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ

      นั้นสิเจ๊...

      เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ

      เราต่างกันมาค่ะพี่แมว ทัง...เลยไปด้วยกันไม่ได้หญิงสาวตอบเบาๆเสียงสั่น ขมพร่าไปทั้งคอ

      เหตุผลเด็กๆกุลยาพูดออกมาพลางมองดูรุ่นน้องสาวอย่างพิจราณา

      เหตุผลเด็กๆกุลยาพูดออกมาพลางมองดูรุ่นน้องสาวอย่างพิจราณา

      นั้นสิเจ๊...คนเราถ้ารักกันจริงต่อให้ต่างกันขนาดไหนได้มาอยู่ด้วยกันแล้วยังไงก็ยังอยู่กันยืดแน่นอนกันตะพูดบาง หญิงสาวได้แต่ยิ้มสู่ ขยับตัวลุกขึ้น

      นั้นสิเจ๊...คนเราถ้ารักกันจริงต่อให้ต่างกันขนาดไหนได้มาอยู่ด้วยกันแล้วยังไงก็ยังอยู่กันยืดแน่นอนกันตะพูดบาง หญิงสาวได้แต่ยิ้มสู่ ขยับตัวลุกขึ้น

      นั้นสินะ...แว่นขอตัวไปเก็บของก่อนนะเดียวไปไม่ทันเครื่องพูดจบแล้วหญิงสาวก็จ้ำพลวดเข้าไปในห้อง ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำแล้วผวาไปที่อ่างล้างหน้าเปิดน้ำแรงๆเอามือรองน้ำขึ้นมาสาดใส่หน้าตัวเอง

      ...เพราะไม่รักนะสิถึงไปด้วยกันไม่ได้...

      หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ยิ่งเมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแล้วได้รับการปฏิบัติที่ดีจากเขาเธอยิ่งนึกขยะแขยง...ขบะแขยงตัวเองที่ดันมีความสุขกับที่เขาทำให้...เพื่อน...

      หญิงสาวยกมือขึ้นกดหน้าอกตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บแปร็บ จนหายใจไม่สะดวกริมฝีปากบางเม้มหากันแน้น เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า

      ...เป็นอะไร...

      เวลาผ่านไปสักพักอาการเจ็บจึงหายไป หญิงสาวจึงหันมาจัดการกับคราบน้ำตาของตัวเองแทน

      ก๊อกๆๆ...

      นั้นสินะ...แว่นขอตัวไปเก็บของก่อนนะเดียวไปไม่ทันเครื่องพูดจบแล้วหญิงสาวก็จ้ำพลวดเข้าไปในห้อง ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำแล้วผวาไปที่อ่างล้างหน้าเปิดน้ำแรงๆเอามือรองน้ำขึ้นมาสาดใส่หน้าตัวเอง

      ...เพราะไม่รักนะสิถึงไปด้วยกันไม่ได้...

      หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ยิ่งเมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแล้วได้รับการปฏิบัติที่ดีจากเขาเธอยิ่งนึกขยะแขยง...ขบะแขยงตัวเองที่ดันมีความสุขกับที่เขาทำให้...เพื่อน...

      หญิงสาวยกมือขึ้นกดหน้าอกตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกว่ามันเจ็บแปร็บ จนหายใจไม่สะดวกริมฝีปากบางเม้มหากันแน้น เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า

      ...เป็นอะไร...

      เวลาผ่านไปสักพักอาการเจ็บจึงหายไป หญิงสาวจึงหันมาจัดการกับคราบน้ำตาของตัวเองแทน

      ก๊อกๆๆ...

      แว่นพี่เข้าไปได้มั้ยเสียงของกุลยาดังเข้ามา

      แว่นพี่เข้าไปได้มั้ยเสียงของกุลยาดังเข้ามา

      เข้ามาเลยคะพี่แมว แว่นไม่ได้ล็อกห้องหญิงสาวตะโกนตอบ เอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าตัวเองแล้วเดินออกมา

      เข้ามาเลยคะพี่แมว แว่นไม่ได้ล็อกห้องหญิงสาวตะโกนตอบ เอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าตัวเองแล้วเดินออกมา

      มีอะไรหรอคะพี่แมว

      เปล่า...พอดีพี่พึ่งนึกออกว่าเมื่อวานมีคนโทรมาหาแว่นจากเมืองไทย แต่แว่นไม่อยู่เขาเลยฝากบอกให้แว่นโทรกลับหาเค้าด้วยหญิงสาวทำหน้างงอยู่พักใหญ่ นึกไม่ออกว่าใครจะมีธุระด่วนอัไรกับเธอนักหนาถึงต้องโทรหาข้ามทวีปอย่างนี้

      มีอะไรหรอคะพี่แมว

      เปล่า...พอดีพี่พึ่งนึกออกว่าเมื่อวานมีคนโทรมาหาแว่นจากเมืองไทย แต่แว่นไม่อยู่เขาเลยฝากบอกให้แว่นโทรกลับหาเค้าด้วยหญิงสาวทำหน้างงอยู่พักใหญ่ นึกไม่ออกว่าใครจะมีธุระด่วนอัไรกับเธอนักหนาถึงต้องโทรหาข้ามทวีปอย่างนี้

      เปล่า...พอดีพี่พึ่งนึกออกว่าเมื่อวานมีคนโทรมาหาแว่นจากเมืองไทย แต่แว่นไม่อยู่เขาเลยฝากบอกให้แว่นโทรกลับหาเค้าด้วยหญิงสาวทำหน้างงอยู่พักใหญ่ นึกไม่ออกว่าใครจะมีธุระด่วนอัไรกับเธอนักหนาถึงต้องโทรหาข้ามทวีปอย่างนี้

      เค้าบอกมั้ยคะว่าใคร

      เสียงแกแล้วนะ บอกว่าชื้อพจน์ อะไรประมาณนี้

      เค้าบอกมั้ยคะว่าใคร

      เสียงแกแล้วนะ บอกว่าชื้อพจน์ อะไรประมาณนี้

      เสียงแกแล้วนะ บอกว่าชื้อพจน์ อะไรประมาณนี้

      ...คุณประพจน์ ทนายความที่เธอให้จัดการเอกสารเรื่องหย่านั้นเอง...

      หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนที่หน้าจะซีดเผือกลงทันตาเห็น

      ...เค้าคงจัดการเอกสารทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะสิถึงได้โทรมาบอก...

      หญิงสาวข่มความขมในลำคออย่างใจหาย พลางตอบขอบคุณรุ่นพี่

      ขอบคุณคะพี่แมวที่บอก

      ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่แว่นเถอะเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดจังเลย สัญชาติญาณทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองทันที

      ขอบคุณคะพี่แมวที่บอก

      ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่แว่นเถอะเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดจังเลย สัญชาติญาณทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองทันที

      ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่แว่นเถอะเป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดจังเลย สัญชาติญาณทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองทันที

      หรอคะ...สงสัยกระเพราะกำเริบมั้งคะ แว่นรู้สึกป่วนๆท้องชอบกล

      งั้นหรือ กลับไปนี้ก็ไปหาหมอซะนะ แล้วก็หัดกินข้าวให้ตรงเวลาซะบ้างนะจะหมู่นี้พี่รู้สึกว่าเธอป่วยออดๆแอดๆบ่อยเหลือเกิน ก่อนมาก็ได้ข้าวว่าไปวูบในห้องน้ำที่ออฟฟิศไม่ใช้หรือ

      ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้าหญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก

      หรอคะ...สงสัยกระเพราะกำเริบมั้งคะ แว่นรู้สึกป่วนๆท้องชอบกล

      งั้นหรือ กลับไปนี้ก็ไปหาหมอซะนะ แล้วก็หัดกินข้าวให้ตรงเวลาซะบ้างนะจะหมู่นี้พี่รู้สึกว่าเธอป่วยออดๆแอดๆบ่อยเหลือเกิน ก่อนมาก็ได้ข้าวว่าไปวูบในห้องน้ำที่ออฟฟิศไม่ใช้หรือ

      ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้าหญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก

      งั้นหรือ กลับไปนี้ก็ไปหาหมอซะนะ แล้วก็หัดกินข้าวให้ตรงเวลาซะบ้างนะจะหมู่นี้พี่รู้สึกว่าเธอป่วยออดๆแอดๆบ่อยเหลือเกิน ก่อนมาก็ได้ข้าวว่าไปวูบในห้องน้ำที่ออฟฟิศไม่ใช้หรือ

      ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้าหญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก

      ก็วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยนี้คะ ตามข่าวดาราฉาวที่ไปปาร์ตี้ยากันในผับจนเกือบเช้าหญิงสาวบอกเหตุผลที่ตัวเองไปหน้ามืดในห้องน้ำก่อนเดินทางมาที่กรีซเพียงสองวัน จนเพื่อนๆต้องวิ่งวุ้นหายยาดมกันทั้งตึก

      จ้า...แต่นี้มันโรคกระเพราะ เป็นเพราะไม่กินข้าวหรือกินไม่ตรงเวลา...สองสามวันมานี้เธอกินอาหารยังกะแมวดมมองรุ่นน้องแล้วต้องออกปาก แต่แว่นดูอวบขึ้นนะ ผิวพันธ์ก็ดูเปล่งปลั่งมีแต่หน้าที่ซีด

      ไม่รู้สิแว่นไม่เคยสังเกตตัวเอง...พี่แมวว่าแว่นอ้วนขึ้นหรอ หว้าขี้เกรียดลดจังหญิงสาวว่าพลางก้มมองตัวเอง

      จ้า...แต่นี้มันโรคกระเพราะ เป็นเพราะไม่กินข้าวหรือกินไม่ตรงเวลา...สองสามวันมานี้เธอกินอาหารยังกะแมวดมมองรุ่นน้องแล้วต้องออกปาก แต่แว่นดูอวบขึ้นนะ ผิวพันธ์ก็ดูเปล่งปลั่งมีแต่หน้าที่ซีด

      ไม่รู้สิแว่นไม่เคยสังเกตตัวเอง...พี่แมวว่าแว่นอ้วนขึ้นหรอ หว้าขี้เกรียดลดจังหญิงสาวว่าพลางก้มมองตัวเอง

      ไม่รู้สิแว่นไม่เคยสังเกตตัวเอง...พี่แมวว่าแว่นอ้วนขึ้นหรอ หว้าขี้เกรียดลดจังหญิงสาวว่าพลางก้มมองตัวเอง

      ไม่ต้องลดหรอกจ๊ะ...ถึงอวบขึ้นเธอก็เป็นกุ้งแห้งอยู่ดีกุลยาพูดแล้วหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่เหมือนคิดอะไรออกอีกจึงหันกับมามองรุ่นน้องตัวเอง

      ไม่ต้องลดหรอกจ๊ะ...ถึงอวบขึ้นเธอก็เป็นกุ้งแห้งอยู่ดีกุลยาพูดแล้วหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่เหมือนคิดอะไรออกอีกจึงหันกับมามองรุ่นน้องตัวเอง

      แว่น...เธอมี...ผ้า...อนามัยมัยถามพลางแก้มแดงปลั่งขึ้นมา ภาศิริมองอาการดังกล่าวอย่างขำๆ คิดอยู่ครู่ก่อนยิ้มออก สายหน้าไปมา

      แว่น...เธอมี...ผ้า...อนามัยมัยถามพลางแก้มแดงปลั่งขึ้นมา ภาศิริมองอาการดังกล่าวอย่างขำๆ คิดอยู่ครู่ก่อนยิ้มออก สายหน้าไปมา

      ไม่มีหรอกคะ แว่นไม่ได้ซื้อมานาน...ปลายเสียงของหญิงสาวถูกกลืนหายไปในลำคอ ดวงตาของเธอเบิกออกกว้างเมื่อนึกอะไรออก

      ไม่มีหรอกคะ แว่นไม่ได้ซื้อมานาน...ปลายเสียงของหญิงสาวถูกกลืนหายไปในลำคอ ดวงตาของเธอเบิกออกกว้างเมื่อนึกอะไรออก

      ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรกุลยาหน้าหมอยลง เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้หญิงสาวในห้องยืนนิ่งอยู่ที่เดิม และอย่างรวดเร็วสองมือบางก็ยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพื่อปิดกลั้นเสียงกรีดร้องของตัวเอง

      Don’t know why 4

      4

      ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที

      ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที

      แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอหญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง

      แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอหญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง

      ไม่เป็นอะไรสักหน่อยแค่เมื่อเช้าเพลียๆเลยไปให้หมอเค้าตัวดูนิดหน่อย

      หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีกยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ

      ไม่เป็นอะไรสักหน่อยแค่เมื่อเช้าเพลียๆเลยไปให้หมอเค้าตัวดูนิดหน่อย

      หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีกยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ

      หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีกยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ

      พี่แมว

      พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไงพี่บอกแล้ว....................

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      พี่แมว

      พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไงพี่บอกแล้ว....................

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไงพี่บอกแล้ว....................

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      ใช่แล้วอย่าบอกนะว่าลืมปิ่นพูดขึ้นบ่าง หญิงสาวเลยเงียบไปเลย

      ...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า

      ใช่แล้วอย่าบอกนะว่าลืมปิ่นพูดขึ้นบ่าง หญิงสาวเลยเงียบไปเลย

      ...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า

      ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า

      …***…

      ตกเย็นหญิงสาวขับรถกลับบ้านอย่างสบายอารมณ์ที่วันนี้ได้รับทั้งข่าวดี...และบริกาดีๆจากเพื่อนๆทุกคนในกอง...ก็วันนี้เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...55555555

      แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ

      ดีๆจากเพื่อนๆทุกคนในกอง...ก็วันนี้เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...55555555

      แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ

      คุณ...มาได้ไงถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ

      คุณ...มาได้ไงถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ

      นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ”…นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ...

      นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ”…นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ...

      หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้าหญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย

      หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้าหญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย

      ตอนรับสามีอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม

      เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที…”

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      ตอนรับสามีอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม

      เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที…”

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที…”

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      วันนี้ซวยชะมัด...... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว

      วันนี้ซวยชะมัด...... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว

      วันนี้ยางรถคุณโดนเจาะงั้นหรือ

      มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้าสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้วเตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา

      วันนี้ยางรถคุณโดนเจาะงั้นหรือ

      มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้าสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้วเตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา

      มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้าสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้วเตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา

      นี่คุณเข้ามาทำไม...ใครอนุญาตไม่ทราบ...บุกรุกนะเนี้ย

      ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      นี่คุณเข้ามาทำไม...ใครอนุญาตไม่ทราบ...บุกรุกนะเนี้ย

      ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง

      เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง

      ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน

      งั้นบ้านใคร

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน

      งั้นบ้านใคร

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      งั้นบ้านใคร

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้วไล่มันอย่างนี้แหละ

      งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้วไล่มันอย่างนี้แหละ

      ไม่ละ...วันนี้ผมจะนอนนี้

      อะไรนะ

      ไม่ละ...วันนี้ผมจะนอนนี้

      อะไรนะ

      อะไรนะ

      ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรกุลยาหน้าหมอยลง เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้หญิงสาวในห้องยืนนิ่งอยู่ที่เดิม และอย่างรวดเร็วสองมือบางก็ยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพื่อปิดกลั้นเสียงกรีดร้องของตัวเอง

      Don’t know why 4

      4

      ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที

      ภาศิริเดินเข้ามาในออฟฟิศก็เกือบบ่ายไปแล้ว พอเดินมาถึงโต๊ะทำงานเท่านั้น ปิ่นรีบถามเธอทันที

      แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอหญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง

      แว่นไปหาหมอเป็นอะไรหรอหญิงสาวยิ้มบางๆ นั่งลงเก้าอี้ช้าๆ...เหมือนคิดไปเองหรือเปล่าที่ตัวเองเหนื่อยและหายใจไม่ค่อยคล้อง

      ไม่เป็นอะไรสักหน่อยแค่เมื่อเช้าเพลียๆเลยไปให้หมอเค้าตัวดูนิดหน่อย

      หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีกยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ

      ไม่เป็นอะไรสักหน่อยแค่เมื่อเช้าเพลียๆเลยไปให้หมอเค้าตัวดูนิดหน่อย

      หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีกยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ

      หรอ...งั้นแล้วไปนึกว่าเป็นอะไรซะอีกยิ้มให้เพื่อนก่อนหันไปดูงานที่โต๊ะทำไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนใครมายืนอยู่หน้าโต๊ะ

      พี่แมว

      พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไงพี่บอกแล้ว....................

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      พี่แมว

      พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไงพี่บอกแล้ว....................

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      พี่เอง...ได้ข้าวว่าไปหาหมอมาหรอเป็นอะไร...โรคกระเพาะยังไม่หายหรือไงพี่บอกแล้ว....................

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      ...ไม่เป็นไรมากสักหน่อย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      หน้าเธอซีดๆยายแว่น...แล้วนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิด บ.ก พรุ่งนี้ได้ไหมเนี้ย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      วันเกิดหัวหน้าทวนคำแล้วยิ้มแห้ง...ลืมไปเลย

      ใช่แล้วอย่าบอกนะว่าลืมปิ่นพูดขึ้นบ่าง หญิงสาวเลยเงียบไปเลย

      ...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า

      ใช่แล้วอย่าบอกนะว่าลืมปิ่นพูดขึ้นบ่าง หญิงสาวเลยเงียบไปเลย

      ...ก็ไม่ให้บอกว่าลืมไม่ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า

      ใช่หรือไง...ก็คนมันลืมนี้หว่า

      …***…

      ตกเย็นหญิงสาวขับรถกลับบ้านอย่างสบายอารมณ์ที่วันนี้ได้รับทั้งข่าวดี...และบริกาดีๆจากเพื่อนๆทุกคนในกอง...ก็วันนี้เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...55555555

      แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ

      ดีๆจากเพื่อนๆทุกคนในกอง...ก็วันนี้เธอแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย...55555555

      แต่พอขับมาถึงหน้าบ้านหญิงสาวก็ต้องชะงักตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ระเบียงหน้าบ้านอย่างตกใจ

      คุณ...มาได้ไงถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ

      คุณ...มาได้ไงถามออกไปแล้วเดินเข้าไปใกล้ คอสแตนยิ้มขี้เล่นส่งมาให้มองดูร่างที่ดูอวบขึ้นอย่างพอใจ

      นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ”…นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ...

      นั่งเครื่องบินมาสิถามแปลก...ผมคงไม่อึดขนาดว่ายน้ำมาหรอกนะ”…นายตอบคำแรกก็กว่าบาทซะ...

      หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้าหญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย

      หรอยะ...ดีงั้นมาทางไหนก็ออกไปทางนั้นเลยฉันไม่อยากเห็นหน้าหญิงสาวตะวาดแหวใส่พลางชี้นิ้วบอกทางให้ไป แต่ชายหนุ่มกับนั่งเฉย

      ตอนรับสามีอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม

      เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที…”

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      ตอนรับสามีอย่างนี้ไม่ดีเลยรู้ไหม

      เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที…”

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      เชอะ...ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณแล้วอย่าลืม...อะ...ลืมไปคุณได้เอกสารหย่าที่ฉันส่งด่วนติดจรวจความเร็วสูงไปให้แล้วใช้ไหม...นั้นก็กรุณาเซ็นซะนะจะได้ขาดกันหมดทุกทางซะที…”

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      ยัง...ผมยังไม่เห็นเลย...อืม...ถ้าเป็นอย่างนั้นคลอลินคงเผาทิ้งแล้วละ

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      คุณ...หญิงสาวชักโมโหขึ้นมา มองรอยยิ้มที่เคยหลง...หัวปักหัวปรำ...

      คอสแตนฉีกยิ้มให้เธอก็จริง...แต่สายตาเข้าเริ่มไม่ยิ้มซะแล้ว

      วันนี้ซวยชะมัด...... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว

      วันนี้ซวยชะมัด...... เมื่อกี่ยังบอกว่าดีอยู่เลย บ่นพึมพำๆกับตัวเองแล้วเดินหนีไปเปิดประตูบ้าน เมื่อวานก็รถปราดหน้าเกือบชนตายวันนี้ก็ยางรั่วยางแบน...ดีนะมีฝรั่งคนละพันธุ์กับคุณเค้ามีน้ำใจมาช่วย...ฮึพรุ่งนี้ไม่โดนโจทขึ้นบ้านหรือวันไหนโดนไล่ยิงตูดหรือไง...แถมมาเจอคนเฮงซวยอีก...อุ้ย!!!”ร้องอุทานอย่างตกใจเมื่ออยู่ก็ถูกมือหน้าใหญ่คว้าเข้าที่ต้นแขนกระชากเบาๆ หญิงสาวหันหลังกลับเตรียมแผดเสียงใส่เข้า แต่ต้องชะงักเมื่อใบหน้าเข้าไม่เหลือเค้าขี้เล่นอีกแล้ว

      วันนี้ยางรถคุณโดนเจาะงั้นหรือ

      มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้าสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้วเตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา

      วันนี้ยางรถคุณโดนเจาะงั้นหรือ

      มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้าสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้วเตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา

      มันรั่วไม่ได้โดนเจาะ...ฉันไม่ได้ไปสร้างศัตรูที่ไหนให้แค้นจนต้องปะทุษะร้าสักหน่อย...แล้วก็เอาแขนเอามือออกไปจากตัวฉันได้แล้วเตือนเค้าพร้อมสลัดแขนออก ชายหนุ่มปล่อยแต่โดยดี หญิงสาวหันไปไขกุญแจบ้านเดินเข้าไปข้างในกะปล่อยชายหนุ่มไว้คนเดียว แต่ร่างสูงใหญ่กลับเดินตามเข้ามา

      นี่คุณเข้ามาทำไม...ใครอนุญาตไม่ทราบ...บุกรุกนะเนี้ย

      ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      นี่คุณเข้ามาทำไม...ใครอนุญาตไม่ทราบ...บุกรุกนะเนี้ย

      ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      ตรงไหน...ผมแค่เดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      บ้านของคุณ...หญิงสาวร้องลั้น เครื่องบินตกหลุมอาการมาหรอ...สับสนหรือเปล่าที่นี้ไม่ใช้บ้านคุณสักกะนิด

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      เงินก็ไม่ได้จากสักแดง...

      เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง

      เค้าบอกว่าสามีภรรยาก็คือคนๆเดียวกัน...งั้นบ้านคุณก็เหมือนบ้านผมนั้นแหละชายหนุ่มโมเมเอาเลย ลอยชายไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น ภาศิริเดินตามมาอย่างเอาเรื่อง

      ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน

      งั้นบ้านใคร

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      ที่นี้ไม่ใช่บ้านฉัน

      งั้นบ้านใคร

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      งั้นบ้านใคร

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      บ้าน...???...หญิงสาวเงียบไปเลย...ก็นี้มันบ้านตัวเองนี้หว่า...

      เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังมาให้หญิงสาวเจ็บใจเล่น...ภาศิริมองอย่างแค้น...

      งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้วไล่มันอย่างนี้แหละ

      งั้นเข้ามาแล้วก็ออกไปได้แล้วไล่มันอย่างนี้แหละ

      ไม่ละ...วันนี้ผมจะนอนนี้

      อะไรนะ

      ไม่ละ...วันนี้ผมจะนอนนี้

      อะไรนะ

      อะไรนะ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×