การผจญภัยของโรซาน

เสียงโหวกเหวกโวยวาย เสียงดนตรีบรรเลง กลิ่นเหล้าเบียร์คลุ้งไปหมด คุณนั่งอยู่แถวๆบาร์ตรงหน้าคุณมีเจ้าของโรงเตี้ยมกำลังเช็ดแก้วอยู่และแก้วเบียร์ที่มีฟองฟอดจนล้นอยู่ 1 แก้ว

          มีชายแก่ๆใส่เสื้อผ้าคร่ำครึเดินมานั่งลงข้างๆคุณ

          “เฮ้ เจ้าเป็นพวกหน้าใหม่งั้นเรอะ”

          คุณพยักหน้าตอบ

          “ฮ่ะ ข้าไม่ได้เจอพวกหน้าใหม่นานแล้วนะเนี่ย”

          “งั้น มื้อนี้ข้าเลี้ยงเอง”

          ชายแก่คร่ำครึหันไปสั่งเหล้ากับเจ้าของโรงเตี๊ยม

          “เผ่าพันธุ์ใดใดก็อยู่มาอยู่ที่แห่งนี้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น คนแคระเครายาวที่ยกถังเบียร์สด เอลฟ์พวกนั้นที่เต้นรำกันไม่เบื่อ แม้กระทั่งออร์คที่กำลังจีบสาวบาร์แต่ก็ไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเลยแม้แต่น้อย ฮ่าฮ่าฮ่า”

          ไม่นานเจ้าของโรงเตี๊ยมก็เอาเหล้ามีวาง ชายแก่คร่ำครึไม่รีรอที่จะกระดกมัน

          “แล้วเจ้าเป็นนักผจญภัยรึเปล่าล่ะ”

          คุณพยักหน้าตอบอีกครั้ง

          “แน่ล่ะ พวกที่อยู่ที่นี้ทั้งหมดก็เป็นนักผจญภัยกันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่เจ้าของโรงเตี๊ยมหรือแม้แต่ตัวข้าเอง”

          ตาแก่ดื่มเหล้าต่อ

          “น่าเสียดายที่ที่แห่งนี้ไม่ค่อยมีคนน่าสนใจนัก มีแต่พวกนักผจญภัยดาษดื่นจืดชืดไม่มีเอกลักษณ์ เว้นแต่เจ้า ข้าสัมผัสได้ถึงการผจญภัยสุดตื่นเต้นที่กำลังรอเจ้าอยู่”

          คุณทำหน้าสงสัย

          “ไม่ต้องรีบร้อน เอางี้ข้าจะเล่าประสบการณ์ที่ข้าเคยพบมากับนักผจญภัยคนนึงแล้วกันนะ”

          “เขาชื่อ โรซาน ไม่ช้าก็เร็วเจ้าเองก็คงต้องพบกับเขา วะฮ่าฮ่าฮ่า”

          ตาแก่ก็กระดกเหล้าต่อไป

          “คือ เรื่องมันเป็นแบบนี้…”

---

สวัสดีครับ ผมขอเรียนตามตรงเลยนะครับ นิยายเรื่องนี้เขียนโดยผู้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน หลายสิ่งหลายอย่างอาจจะมั่วซั่วตั้วเหลงไปบ้างเช่นการใช้คำ การจัดวางโครงเรื่องต่างๆ ต้องขออภัยด้วยที่ไม่มีความมืออาชีพ จึงอยากจะขอแจ้งให้ทราบไว้ก่อนที่ท่านจะผิดหวัง

แต่สำหรับผมแล้ว ผมอยากถ่ายทอดจินตนาการของผมออกมาเป็นเรื่องราวที่ผมคิดว่ามันน่าสนุกอย่างน้อยก็สำหรับตัวผมเอง ส่วนสำหรับคนที่เข้ามากดเข้ามาหรือหลงเข้ามาอ่าน กระผมขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านจากใจจริงครับ