AUTUMN & SUMMER ชุลมุนนัก คู่รักอลเวง REWRITE

คำเตือน :นิยายเรื่องนี้โรแมนติก หวานแหว๋ว ฮาแตก ยามหวานก็หวานเว่อร์ ยามเศร้าก็สะเทือนใจ ห้ามเสพเกินวันละ 3 ตอน (เพราะคนเขียนปั่นไม่ทัน)
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิต เนื้อคู่และคู่แท้หรือไม่
ถ้าหากคุณไม่เชื่อลองมาฟังเรื่องราวกับรักของฉันสิ
ผู้ชายของฉันคนนี้ 'เด็ดนะ'



เมื่อเราแรกพบสบตากันครั้งแรก.... 

“สร้อย...เธอไปได้สร้อยเส้นนั้นมาจากไหน” ซัมเมอร์ถาม สายตาเขากำลังจับจ้องอยู่ที่เนินอกฉัน เอ่อ ความจริงเขาจ้องไปที่สร้อยครึ่งหัวใจซะมากกว่า

“สร้อย...” ฉันทวนคำและก็หยิบสร้อยที่ฉันใส่อยู่ออกมา “นายหมายถึงเส้นนี้น่ะเหรอ”

“ใช่”

“มีคุณยายแก่ๆ คนหนึ่งให้ฉันมา เขาบอกว่าจะเจอแต่โชคดี ถ้าฉันเก็บสร้อยเส้นนี้ไว้น่ะ”

“=[]=” เห็นมั้ย ขนาดหมอนั่นยังอ้าปากค้างเลย คนบ้าอะไรแค่ได้สร้อยแล้วจะโชคดี ไร้สาระชะมัด

“ทำไม นายอยากได้เหรอ เอาไปสิ เอาไปเลย ฉันยินดียกให้ เพราะตั้งแต่ได้มันมา ชีวิตฉันก็ซวยตลอด” ฉันถอดสร้อยและยื่นไปให้เขา

“ยายแก่ๆ ให้มางั้นเหรอ” 

“อือ เอ้า ถ้าอยากได้ก็เอาไป” ฉันจับมือเขาแบออก ยัดสร้อยเส้นนั้นใส่มือของเขา และฉันก็เดินออกไป แต่ว่าซัมเมอร์กับจับข้อมือและกระชากฉัน ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวทำให้ตอนนี้หน้าฉันซบไปทีแผงอกขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะของหมอนั่นเต็มๆ หวายยย แถมหมอนั่นยังเลื่อนหน้ามาใกล้ๆ ฉันจนใจ(แอบ)เต้นรัว  ยะ…อย่าบอกนะแล้วนายอารมณ์ค้างแล้วจะมาทำกับฉัน ไม่น้า

“เธอต้องเป็นเมียฉัน!!”
 

เมื่อรักเราเริ่มร้อนแรง...อ๊ายยยยย >///<

“มานอนสิ รออะไรอยู่เล่า ตอนนี้เครื่องฉันร้อนแล้วนะ” ซัมเมอร์พูดด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ๆ และตบที่ว่างๆ ข้างๆ ตัวเขา

“มาสิจ๊ะ... อะฮ้า” กรี๊ด ทำไมต้อง ทำตาปรือๆ แล้วกัดริมฝีปากล่างด้วยล่ะ >O<

ฉันรีบก้มหน้าแดงๆของตัวเอง แล้วก็มุดลงไปในผ้าห่ม แต่ว่าซัมเมอร์ก็ไม่ยอมลดละ เขาเอาขาขึ้นมาก่ายฉัน

“ชอบเล่นผีผ้าห่มเหรอจ๊ะ ^3^” อ๊ากก มันตามฉันเข้ามาในผ้าห่ม คืนนี้จะได้นอนมั้ยเนี่ย รู้แล้ว ไอ้พวกโรคจิตแบบนี้อ่ะ มันแรงมาต้องแรงกลับ

“ชอบสิจ๊ะ ตอนนี้เครื่องของฉันก็กำลังร้อนเหมือนกัน”  ฉันบอกแล้วทำเสียงเซ็กซี่แล้วก็ปลดกระดุมเสื้อลงมาถึงเม็ดที่สอง  จากนั้นฉันก็เป็นฝ่ายขึ้นคร่อมเขาแทน  -///- ซัมเมอร์ตกใจเล็กน้อยทำอาการที่เปลี่ยนไปของฉันแต่เขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
 

เมื่อรักเราหวาน หว๊าน หวาน หวานกันจนผึ้งทั้งรังรุมทึ้ง รุมตอม

                ซัมเมอร์ใช้มืออีกข้างดึงฉันลงไป หน้าฉันซบลงบนแผงอกของซัมเมอร์เต็มๆ >///< ฉันเงยหน้าขึ้นมา ทำให้หน้าของเราทั้งคู่อยู่ใกล้กันมาก  จังหวะหัวใจขอฉันก็เต้นแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

                “เอ่อ... >///<” ฉันดันตัวให้ลุกขึ้นมา แต่ทว่า...

                กึก!!

                ลุกไม่ได้! ฉันก้มไปมอง ก็พบว่า สร้อยคอรูปหนึ่งหัวใจของเราเกี่ยวกัน แถมยังลงล็อคเป็นรูปหัวใจเต็มดวงอีกด้วยOoO ฉันกับซัมเมอร์ได้แต่มองหน้ากัน และขำออกมาก

                “ฮ่าฮ่า” ซัมเมอร์เอื้อมมาปัดปอยผมของฉัน เลื่อนหน้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่รดอยู่ตรงหน้า  ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือซัมเมอร์อายกันแน่ เพราะใบหน้าของเขาแดงเอามากๆ เลยล่ะ

                หน้าเราสองคนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...อีกนิดเดียว...ปากของเราก็จะประกบกัน...อีกนิดเดียว

ยามเมื่อรักเรามีปัญหา ดราม่า น้ำตาไหล ทรมานแทบขาดใจ...

“ขอห้านาทีได้มั้ย ขอกอดหน่อย ขอแค่ห้านาทีสุดท้าย”

“อื้อๆ T_T”

ซัมเมอร์ซบหน้าลงบนไหล่ฉันอย่างอ่อนแรง เงียบ....ไม่มีคำพูดใดๆ แต่ฉันกลับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากกายคนข้างๆที่ถ่ายทอดมาให้ ฉันหลับตาลงช้าๆ ภาพเก่าๆ ของเราสองคนฉายวนเวีนยไปมาในหัวสมองของฉันราวกับได้ดูภาพยนตร์  ห้านาทีสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ห้านาทีแห่งความสุขและความอบอุ่น ต่อจากนี้ไป เธอจะอยู่โดยที่ไม่มีไอ้หัวซอสมะเขือเทศแล้วนะออทั่ม TOT  ไม่นานซัมเมอร์ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ  แต่ส่วนลึกของจิตใจฉันกับโหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา

มีเพียงแค่รอยยิ้ม...รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาของเขา...ดูก็รู้ว่าเขาฝืนยิ้ม...ฉันยิ้มตอบกลับไปเช่นกัน แต่ทำไมสภาพจิตใจมันไม่ได้ยิ้มด้วยเลย

…รอยยิ้มของนาย ความอบอุ่นของนาย ช่วงชีวิตหนึ่งที่เราเคยใช้ชีวิตด้วยกัน ฉันจะเก็บไว้ในห้วงความทรงจำ แม้ตายไป ฉันก็จะไม่ลืมเลยว่า ผู้ชายที่ฉันรัก เขาชื่อ ซัมเมอร์...

ซัมเมอร์มองหน้าฉันแล้วส่งยิ้มให้จางๆ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่เศร้าที่สุดที่เคยปรากฏเลยล่ะ ซัมเมอร์หันหลังแล้วเดินล้วงกระเป๋าเดินดุ่มๆ ไปที่ใต้ต้นไม้ ซัมเมอร์นั่งพิงต้นไม้อย่างอ่อนแรง เขาหลับตาลงช้าๆ น้ำใสๆ ที่เอ่อล้นไหลลงมาเป็นทาง ภาพตรงหน้านั้นกรีดหัวใจฉันเหลือเกิน

เราจบกันด้วยดีแล้วสินะ

จากนี้ไป ไม่มียัยออทึ่ม กับไอ้หัวซอสมะเขือเทศแล้ว

บ๊าย...บาย...
★★★TALK★★★
สวัสดีงามๆ อีกครั้งค่ะ MewJay127 iรายงานตัวนะคะ ไม่ได้เล่น My ID นานมาก ตั้งแต่มี Facebook 555 
เรื่องนี้จะอัพใหม่+รีไรท์ใหม่นะคะ มันอาจจะยังไม่ได้รีไรท์หมดสักเท่าไหร่ 
แบบเรื่องนี้แต่งตอนสมัยยังอยู่มัธยมต้น หัวสมองพุ่งปรี๊ดปร๊าด แต่ภาษายังไม่สวยงามเท่าไหร่
มีแต่ความฮา บ้าบอ เลยอยากจะปรับการใช้ภาษาอีกสักนิดสักหน่อย อิอิ >///< 
เรื่องออทั่มกับซัมเมอร์ลงใหม่นะคะ อาจมีหลายคนเคยอ่านจบแล้ว รึเคยเข้ามาอ่านใหม่ก็ฝากด้วยนะคะ
ฝากออทั่ม ซัมเมอร์ วินเทอร์ สปริงส์ พี่เรน ออกัส เอเพิล และคนสำคัญ แท่นแท๊น!!!
คุณยายผู้เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของทั้งหมดนี้ (เอ..รึคนแต่งจะเป็นคุณยายนะ 55)
ขอบอกตรงนี้เลยนะคะ ว่าอัพไม่บ่อย แต่จะพยายามอัพนะจ๊ะ เนื่องด้วยไรท์เตอร์เรียนปี 3 แล้ว 
ปี 3 มันหนักน่าดู ทั้งเรียนและฝึกงานบนหอผู้ป่วย... จึงขออนุญาตอัพเฉพาะวันเสาร์รึวันอาทิตย์นะคะ  (อย่าเพิ่งเซ็งกันนะคะ ถ้าจู่ๆหายไป...)
อาจจะไม่สนุก หรืออย่างไรก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้น นักอ่านเก่า นักอ่านใหม่ที่ติดตามกันอย่างตลอด ขอบคุณนะคะ...

อ่อ เน้นตัวใหญ่ๆๆๆๆ หมิวแต่งนิยายเรื่องใหม่แล้วนะ แซ่บเว่อร์อ่ะ นางเอกเราลักพาตัวกระเอกกลางงานแต่ง!!
กลางงานแต่งเลยนะคะ แซบมั้ยล่ะ ยังไงก็ฝากจิ้มๆ ไปอ่านบ้างสิ บ้านนั้นเหงาเว่อร์อ่ะ ไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนเม้นเลย หนีมาบ้านซัมเมอร์กันหมดเลยอ่าาาา 
เค้าไม่มีกำลังใจในการแต่งนะ ลองเข้าไปอ่านซิ รับรองติดใจ จิ้มเลยๆๆๆ>>> http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=813434

★★★★ แอด Facebook ไปทักทายกันได้นะคะ  ไม่กัดๆ ขอบคุณค่ะ>>https://www.facebook.com/
mew.jay.3?ref=tn_tnmn