คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ปฐมพยาบาล
สาวท่อนเอ็นให่วามแ็แรเ้าไปนมิ้าม โยเ้าหาามแรอารม์ บทรัร้อนแรำเนินไป นเือบรุ่นสา แม้นใ้ร่าะหมแรนสลบไปหลายรั้ นัวโ็ยัมีพละำลัเหมือนไม่รู้ัเหน็เหนื่อย
นัวเล็ื่นมาอีรั้เป็นเวลาเือบเ้าโมอเ้าวันเสาร์ หิสาวรู้สึปวหัวแปลบน้อยมือมาุมหัวเอาไว้ วาหลับปี๋อยู่นานว่าะัใลืมไ้
นัยน์าู่โวาามอรอบ ๆ ็ไม่พบใร เาออไปทำานแล้วมั้ โอ้ยทำไมมันปวอย่านี้นะ ปวทั้้าบน้าล่าไปหม ไหนในเน็มันบอว่าถ้ามีบ่อย ๆ ะไม่เ็บใร แ่นี่เธอนับไม่ไ้ว่ารั้ที่เท่าไหร่แ่ทำไมยัโรเ็บอยู่
เสียริโทนโทรศัพท์ทำให้มพู้อเอื้อมไปหยิบปาเล็พึมพำ ‘ใรโทรมาอีเนี่ย’
“ฮัลโหลิม”
“….”
“อะไรนะวันนี้มีนัเป็นอาสาปมพยาบาบเหรอ บ้าใระลืม ไม่ไ้ลืม เี๋ยวรีบไป อนนี้แหละ”มพูลาสัารัวเออันอ่อนเปลี้ยเพลียแรไปวานหายาพาราที่เ้าอห้อเ็บไว้ในล่อปมพยาบาล
‘เอสัทียาพารา’ แะอหยิบยาใส่ปาำนวนหนึ่เม็ หลัานั้นหิสาว็ใ้เวลาเือบ 15 นาทีในารอาบน้ำ แ่ัว เ็บอลับหอ
มพูมาถึที่สนามีฬาอเนประส์ ึ่เป็นสนามีฬาลาอมหาวิทยาลัย วันนี้มีารัแ่ันีฬาฟุบอลระหว่าะวิศวรรมศาสร์และะแพทยศาสร์ ทำให้นัศึษาพยาบาลอย่าเธอ้อมาเป็นอาสาปมพยาบาลเบื้อ้น
“ว่าะมานะะ”แป้ี่ในุเสื้อีฬาะอมหาลัย้านหน้าเป็นเสื้อเอี๊ยมมีราพยาบาลับาวอร์มยืนท้าวเอวมอเธอ ้วยใบหน้าหิอไม่บอ็รู้ว่าหุหิน่าู
“โทษทีรถิ”ปาิภา้มหน้า่ำบอเสียเบา
“มาอ้าว่ารถิ แ็ไม่้อลับบ้านสัอาทิย์สิ”เพื่อนอีนมายืน้วยท่าเียวัน วาสายามอเธอทั่วัว แล้วแสยะยิ้มเพรา
“ไม่้อุยันแล้ว ไปประำที่ัน”เมื่อเพื่อนายเพียหนึ่เียวเินเ้ามาเรียไปประำที่เ้นท์ปมพยาบาล สามเพื่อนี้ึ้อเลิเสวนาไปทำานที่ไ้มอบหมาย
“ปิ๊” เสียนหวีอรรมารอบสนาม เป่าึ้นเมื่อมีเหุาร์นัฟุบอละแพทย์เี่ยวานัฟุบอละฟุบอล นล้มลเิเสียฮือฮาทั่วสารทิศ
ความคิดเห็น