1 April ย้อนเวลากลับมาเป็นสามี

ภรรยาผู้ถูกสามีเฉยชาใส่ มีหน้าที่เดินตามเกมส์ของเขา ราวกับสุนัขผู้ซื่อสัตย์ ไร้ปากเสียง ไร้การปฏิเสธ และ ธาราชล คือสามีคนนั้น ผู้ยื่นข้อเสนอให้ รวิกานต์ แต่งงานกับเขาโดยหมั้นกันช่วงหญิงสาวอายุ 20 และแต่งงานตอนอายุ 22 ปี แทนพี่สาวต่างมารดาของเธอ

ภาพสุภาพบุรุษหรือสามีผู้อบอุ่นในสายตาคนอื่น จริงๆแล้วเขาเป็นเพียง ภูเขาน้ำแข็งปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน และว่างเปล่าจากสายตาพร้อมทั้งบรรยากาศรอบตัว แถมยังเป็นบรรยากาศระหว่างสามีภรรยาไปอีก จนมาถึงวันที่ กานต์ เอ่ยเรื่องหย่าขึ้นมาหลังแต่งงานกันได้ 3 ปี เธอเพียงถามเขา เพราะชีวิตคู่ปราศจากความรักไม่มีทางยั่งยืนได้ ใบหย่าถูกยื่นในทันทีราวกับว่าอีกฝ่ายเตรียมไว้อยู่ก่อน ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่ลังเลจรดปากกาลงชื่อตนเองลง แม้ว่าหน้ากระดาษนั้นจะไม่ปรากฏลายมือชื่อของอีกฝ่าย

นิ้วเรียวถอดแหวนออกวางไว้บนกระดาษก่อนจะก้มหัวขอบคุณทุกสิ่งกับผู้ชายที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอในเวลานั้น แม้ว่าการแต่งงานจะเต็มไปด้วยเงื่อนไข แต่หากเธอถูกโยนไปอยู่ในมือของการแต่งงานกับคนอื่นยามนั้น ก็ไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร

ด้านคนมองแหวนบนกระดาษกำมือแน่นตวัดหน้าไปทางอื่นยามเห็นอีกฝ่ายเดินหายกลับเข้าไปในห้องและเดินออกมาพร้อมกระเป๋าสะพายข้างธรรมดาใบเดียว คงเตรียมตัวพร้อมจะไปจากเขาอยู่ทุกวินาทีสินะ...

อยู่ๆฟ้าดันร้องขึ้นมาทั้งที่เป็นวันแรกของเดือนเมษายนแท้ๆ ก่อนจะฝนจะตกหนัก ธาราชลจำได้ดีว่าภรรยาของตนกลัวฟ้าร้องจึงรีบวิ่งตามออกไป มองหาเจ้าตัวว่าเดินหรือวิ่งเตลิดไปทางไหน เธอยืนก้มหน้าแบบนั้นก่อนจะเดินข้ามถนนไปไม่สนเสียงเรียกหรือไม่ได้ยินเขาก็ไม่อาจรู้ได้...

ขอให้พี่มีสุขภาพที่ดี อย่าเจ็บ อย่าป่วย

ขอให้พี่มีรอยยิ้ม มีแต่คนรัก และ เมตตา

พี่คะ

พี่ชล

อรุณสวัสดิ์ค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะคะ

"ทำไมฉันถึง... ทั้งที่เธอแสดงออกชัดขนาดนั้น หรือเปล่า เธออาจไม่ได้รัก แต่รู้สึกต้องทำ แต่ แต่ว่า..."

"เพราะมันเป็นเครื่องหมายสำคัญ ถ้ามอบให้ใครแล้ว แปลว่าคนคนนั้นคือคนที่สำคัญสำหรับเราตลอดไป..." เสียงอธิบายถึงเครื่องหมายที่หญิงสาวชอบเป็นพิเศษ

"เรียกได้เสมอ กานต์จะรีบไปหาพี่ทันทีเลยนะ"

"กลับมา กานต์ ได้โปรดกลับมาหาฉันอีกครั้ง ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะเป็นสามีที่ดี"