 เรื่องในตอนนี้- อัพเดท 23 มี.ค. 52 / 17:07 |
| | แบบฟอร์มสมัครยัยตัวแสบของแจจุง ตอบเป็นสีเขียวนะค่ะ ชื่ออะไรเอ่ยเนี่ย??- ออดค่ะ อายุละตะเอง- 14 ทำไมถึงมาสมัครนางเอกแจจุงล่ะ?- คาแร็กเตอร์ของแจน่าสนใจและก็เป็นคนที่ปลื้มอยู่ด้วยค่ะ ชื่อที่ลงชื่อในไอดี- nicks-ka-nok สัญญานะว่าถ้าติดแล้วจะไม่ทิ้งนิยายอิมอ่ะ-แน่นอนค่ะ ไม่งั้นออดคงไม่มาสมัครหรอกค่ะ อิอิ ชื่อตัวละคร(ขอเป็นภาษาเกาหลีน๊า เอาความหมายด้วย )- ซองอึน แปลว่า พรจากสวรรค์ อายุ- 22 ลักษณะนิสัย- ไม่ชอบทำอะไรตามคนอื่นมีความคิดที่แปลกๆแหวกแนว ซุกซนอยู่นิ่งไม่ค่อยเป็น ชอบแกล้ง เจ้าคิดเจ้าแค้น กัดไม่ปล่อย เมื่อตั้งใจทำสิ่งใดแล้วก็ต้องทำให้สำเร็จ เป็นคนเอาจริงเอาจัง พึ่งพาได้ในหลายๆเรื่อง ให้คำปรึกษาได้เป็นอย่างดีไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยก็ตามแต่เธอก็ไม่รำคาญที่มีคนมาขอคำปรึกษาจากเธอ จนได้เป็นที่รักใคร่ของใครๆหลายๆคนที่รู้จัก รักครอบครัวเป็นที่สุด โดยเฉพาะพี่ชายของเธอที่คอยช่วยเธออยู่เสมอในทุกๆเรื่องแถมยังเป็นคนที่เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ขลุกอยู่กับเขา อาจเพราะเธอเป็นน้องเล็กจึงทำให้เธอมีนิสัยที่เอาแต่ใจตัวเองไปหน่อยแต่ก็ไม่ถึงขั้นที่เรียกร้องเกินความจำเป็น เป็นคนคิดอะไรทำอย่างนั้น ภายนอกเธอดูเข้มแข็งแต่ภายในนั้นอ่อนไหวง่าย มีความมั่นใจในตัวเองสูง เด็ดเดี่ยว พูดอย่างที่คิดโดยไม่อ้อมค้อมพูดอย่างตรงๆ มีเหตุผล(ส่วนใหญ่)ในบางเรื่อง เป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่ง ไม่ค่อยแสดงออกมาว่ารู้สึกยังไง ไม่ให้ใครเห็นน้ำตาของตัวเองได้ง่ายๆ แต่ถ้าได้โกรธจนเส้นความอดทนถึงขีดสุดขาดลงแล้วล่ะก็เธอพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ แต่เป็นการระเบิดที่ค่อยๆทวีคูณความน่ากลัวด้วยสายตาอันเยือกเย็นเมื่อเห็นก็ต้องขนลุกบวกกับวาจาที่พูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติแต่เชือดเฉือน เห็นใจคนอื่นๆ รอยยิ้มของเธอมี 2 ด้านด้วยกัน คือ อย่างแรกเต็มไปด้วยเสน่ห์แพรวพราวจากปากบางได้รูปเปรียบดังแสงอาทิตย์ที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน แถมยังผนวกกับนัยน์ตาสีเข้มที่มีแววซุกซนเล็กๆ ระยิบระยับราวกับมีดาวอยู่ในดวงตาคู่นั้นนับแสนและเหมือนกับกำลังร่ายมนต์ให้ผู้ที่ได้มองต้องหลงใหล เคลิบเคลิ้ม แต่อย่างที่สองนี่สิ ช่างต่างอะไรกันอย่างนี้มีแต่ความเย็นชา ว่างเปล่า ผู้ใดได้พบเห็นไม่ต้องพูดถึงไม่กล้าแม้แต่จะมองดวงตาคู่นั้น มันน่ากลัวจนต้องสยบไปทุกราย รักอิสระ ร่าเริงแจ่มใสอยู่เสมอไม่ถือตัวเมื่ออยู่กับคนที่รู้จัก แต่ในทางกลับกันถ้าอยู่กับผู้คนที่ไม่สนิทด้วยก็จะดูเหมือนหยิ่งยโส เป็นเจ้าแม่แฟชั่น ชอบชอปปิ้งเป็นชีวิตจิตใจ ชอบเที่ยวไปทุกที่ไม่ว่าที่นั่นจะมีสภาพเป็นยังไง ชอบสิ่งที่แปลกใหม่และกล้าที่จะลองสิ่งนั้นโดยไม่ได้คำนึงถึงความปลอดภัยสักเท่าไหร่ ขอแค่สนุกเท่านั้นก็เพียงพอสำหรับเธอ บุคลิกที่มองก็รู้ว่าเป็นเธอ- ใบหน้าเรียวกับผิวสีขาวอมชมพูอย่างเป็นธรรมชาติ มีดวงตาที่คมเข้ม จมูกเชิดรั้น ริมฝีปากบางเอิบอิ่มที่มีสีชมพูระเรื่อที่มักจะมีรอยยิ้มเล็กๆประดับอยู่ที่มุมปาก จึงทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ผมยาวสลวยเป็นเงางามสีน้ำตาลธรรมชาติที่ยาวเกือบกึ่งกางหลัง เป็นลอนใหญ่ๆ รับกับใบหน้าเรียวได้เป็นอย่างดี บวกกับร่างบางระหงที่ไม่ได้ผอมจนเกินไป สัดส่วนกำลังดี ท่าทางที่เดินอย่างมั่นใจ แต่ละย่างก้าวช่างมั่นคงดูมีสง่าเป็นอย่างมาก ประวัติครอบครัว- พ่อของเธอเป็นมาเฟียเก่าแม้จะห่างหายจากวงการมานาน เพราะเนื่องจากแม่ของเธอได้ขอร้อง แม่ที่แสนจะอ่อนโยน สวย แสนดี ราวกับนางฟ้า จึงทำให้พ่อตกอยู่ในกำมือได้ไม่ยากนัก แต่พ่อยังไม่จบง่ายๆแค่นั้นหรอก ยังมีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอีกตั้งหนึ่งคน ซึ่งสืบต่อกิจการของเขาได้ โดยเขาทำการสร้างบริษัทจิวเวอร์ลี่ จนมีชื่อเสียงโด่งดังเพื่อมาหลอกตาภรรยาของเขา กว่าภรรยาของเขาจะรู้ ลูกๆของเขาก็ได้เจริญรอยตามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ชอบ- ดอกไม้ทุกชนิดที่มีสีสดใสและมีกลิ่นหอม ชอบสัตว์เลี้ยงที่ตัวใหญ่ ชอบชอปปิ้ง ไปเที่ยวในที่ที่ไม่เคยไป ทำสิ่งใหม่ๆ ชอบคนซื่อสัตย์ ไม่เสแสร้ง ชอบแกล้งคน ชอบของหวานทุกอย่าง สิ่งที่เกรียด- สัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำทุกชนิด กลิ่นเหม็น คนเสแสร้ง ไม่จริงใจ สิ่งที่กลัว- ผี กลัวในที่มืดๆ ความสามารถพิเศษ – เป่าฟลุต ร้องเพลง สามารถเอาแจกันวางไว้บนหัวแล้วเดินโดยที่ไม่ทำให้แจกันตกได้ งานอดิเรก- อ่านนิยาย เล่นกับสุนัขของตัวเอง แกล้งคน ชอปปิ้ง อิมเมจ(อย่างต่ำ5รูป โหดไปป่ะ??)เอาหลายๆมุมนะ  
 ชื่ออิมเมจ BOA
อิมเมจที่เป็นพระเอกคุณอ่ะ
 คำถามชิงบท 1-วันนึงคุณมีโอกาสได้ไปงานเลี้ยงกับพี่ชายที่แสนเอาใจของคุณ ในขณะที่คุณแยกตัวออกมาคุณพบกับแจจุงได้ยังไง? แล้วคุณแยกตัวออกมาเพราะอะไรกัน? ความรู้สึกแรกที่คุณได้พบและพูดคุยกับแจจุงคือ... “นี่ตัวร้าย เค้าขอไปเข้าห้องน้ำแปบนะ พอดีเค้าปวดชิ้งฉ่องอ่ะ” เหอๆ เป็นไงฉันเรียกพี่ชายฉันว่ายตัวร้าย แปลกดีใช่ม้า หุหุ ขนาดเค้ายังเรียกฉันว่ายัยตัวแสบได้เลย ระหว่างที่ฉันกำลังมองหาห้องปลดทุกข์อยู่นั้น ก็มีคนสะกิดแขนฉันเบาๆ ฉันจึงหันไปมอง เขาเป็นผู้ชายที่รูปร่างสูง ผิวขาว ดวงตามีสีเข้มแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์นิดๆแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์แพรวพราว จมูกโด่ง รอยยิ้มน้อยๆที่ประดับอยู่บนปากเรียว ใบหน้าคมคายได้รูป “ไม่ทราบว่าคุณมองหาอะไรอยู่รึเปล่าครับ”เสียงนุ่มทุ้มถามขึ้น ทำให้เธอหลุดออกจากความคิด “เอ่อ...พอดีฉันกำลังมองหาห้องน้ำอยู่น่ะค่ะ”ฉันตอบกลับ “งั้นให้ผมพาไปเอามั้ยครับ อ้อ ลืมไปเลยผมแจจุงครับ” “อ่อ ค่ะ แค่บอกทางฉันก็พอค่ะ” คำตอบของฉันทำให้เขาชะงักไปนิดนึง “เอางั้นก็ได้ครับ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายก็จะเจอครับ เอ่อ..แล้วคุณชะ...” “ขอบคุณค่ะ”แล้วฉันก็ยิ้มน้อยๆพร้อมคำขอบคุณ นายนี่ยังไงกันนะ อยู่ๆก็เข้ามาทัก ทำตาเจ้าเล่ห์วิบวับใส่แถมไอ้รอยยิ้มอย่างมีเลศนัยนั้นด้วย ยังจะถามชื่อฉันอีก ดูๆแล้วถึงจะหน้าตาจัดอยู่ในระดับดีก็เหอะแต่รู้สึกไม่อยากรู้จักเลยสักนิด เหอๆ คนอย่างฉันแล้วไม่คบคนไปเรื่อยเปื่อยหรอกย่ะ อย่าให้เจอกันอีกเลย สาธุ!!!!!! 2-ต่อมาคุณได้มาทำงานร่วมกับแจจุงโดยการถ่ายแบบด้วยกัน คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อพบกับเขาอีกครั้ง แล้วคุณทำอย่างไรต่อไป?? (อยากให้บอกด้วยนะคะ ว่าถ่ายแบบชุดอะไร) หา!!!นี่ฉันต้องไปเดินแบบชุดฤดูหนาวกับอีตาขี้หลีนั้นหรอเนี่ย โอ๊ย!อยากตาย ทำไมต้องมาเจอนายนี่อีกเนี่ย พระเจ้าทำไมถึงได้แกล้งลูกอย่างนี้ ฉันต้องไปพูดกับผู้จัดการซะแล้ว “พี่คะ ทำไมไม่บอกกนูก่อนว่าจะต้องถ่ายแบบกับ เอ่อ...คุณแจจุง” พอเจอหน้าฉันก็ยิงคำถามใส่ทันที “อ้าว!!พี่ยังไม่ได้บอกซองอึนหรอกหรอเนี่ย ตายจริง ขอโทษด้วยนะจ๊ะ”พี่น่ะไม่ตายหรอกค่ะ แต่หนูนี่แหละจะตาย “ปฏิเสธตอนนี้ทันมั้ยคะ คือ พอดีหนูมีนัดกับพี่ชายน่ะค่ะ” ฉันขอให้ทันด้วยเถอะ....... “เอ่อ ไม่ทันแล้วล่ะจ้ะ เพราะงานจะเริ่มอีก2วันข้างหน้าแล้ว เอ่อ..แล้วซองอึนพอจะเลื่อนนัดพี่ชายของซองอึนได้มั้ย” เพล้ง....ความหวังฉันพังทลายทันทีที่พี่ผู้จัดการบอก “แห่ๆ คือมันก็ไม่แน่หรอกนะคะ”ยังไงฉันก็ไม่อยากไปนี่นาถึงจะไม่ได้นัดกับนายตัวร้ายนั่นก็เถอะ “ขอร้องล่ะ ช่วยหน่อยนะจ๊ะซองอึน เพราะพี่หาคนไม่ทันแล้วจริงๆนะ”พี่เค้าไม่พูดเปล่าทำตาวิบวับอ้อนวอนแถม ยังยกมือไหว้ฉันอีกด้วย “พี่คะไม่ต้องไหว้หรอกค่ะ หนูเดินให้ก็ได้ค่ะ”แง้ๆในที่สุดฉันก็ต้องทนสายตาและท่าทางแบบนี้ไม่ได้ ก็เลยได้แต่ทำใจ ไม่เป็นไรยัยซองอึนมันเป็นชุดฤดูหนาวปกปิดมิดชิดอยู่แล้วอีกอย่างก็แค่แปบเดียวเท่านั้น แค่แปบเดียวเอง แล้ววันนั้นก็มาถึง ฮือๆ ฉันไม่อยากตื่นเลยต้องไปทำงานร่วมกับอีตาขี้หลีนั่น ฮึ่ย ไม่ได้เดี๋ยวจะโดนหัวเราะเยาะเอา แล้วฉันก็รีบแต่งตัวไปที่ทำการถ่าย เพื่อที่จะได้เสร็จเร็วๆ ตอนนี้ฉันคิดเพียงแค่ให้การถ่ายทำราบรื่นและเสร็จให้เร็วที่สุด ฉะนั้นก่อนถึงที่ทำการถ่าย ฉันจึงแวะไหว้ศาลพระภูมิ สาธุ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายโปรดจงดลบันดาลให้การถ่ายในครั้งนี้ทำราบรื่นและเสร็จให้เร็วที่สุดด้วยเถิดดด สาธุ รู้สึกยังไงกับนิยายของอิมอ่ะ อยากรู้ๆ บอกหน่อยนะ- พอเริ่มอ่านพล็อตเรื่องกับคาแร็กเตอร์แล้วก็รู้สึกชอบ อีกอย่างน่าจะมีหลายคู่ ที่ดูแล้วว่ามีอะไรที่แตกต่างกันในแต่ละตัวละครทำให้ไม่น่าเบื่อ ความรักในหลายๆด้าน มองได้ในหลายแง่ ซึ่งน่าติดตามน่าค้นหาเป็นอย่างมากค่ะ ส่งเป็นลิ้งค์เท่านั้นน๊า โชคดีจ้า | |
|
แบบฟอร์มสมัครยัยตัวแสบของแจจุง
ตอบเป็นสีเขียวนะค่ะ
ชื่ออะไรเอ่ยเนี่ย??- โบอิ้งค่า~
อายุละตะเอง- 13 แล้ว~
ทำไมถึงมาสัครนางเอกแจจุงล่ะ?- ก็โบชอบแจจุง มากมากเลยละค่ะ และก็ คาแรคเตอร์ของแจนี่ตรงกับโบมากๆเลย
ชื่อที่ลงชื่อในไอดี- @priL Fo๐L
สัญญานะวว่าถ้าติดแล้วจะไม่ทิ้งนิยายอิมอ่ะ- จ้า~
ชื่อตัวละคร(ขอเป็นภาษาเกาหลีน๊า เอาความหมายด้วย )- ฮันโบซอก [อัญมณี เพชรพลอย]
อายุ- 21 ย่าง 22
ลักษณะนิสัย- เป็นคนไฮเปอร์ไม่อยู่กับที่ เป็นคนที่ซุกซนมาก เหมือนกับเด็กก็ไม่ปาน แก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่า เป็นคนที่ชอบเอาแต่ใจ เพราะมีพี่ชายที่ชอบเอาใจน้องสาว แต่ที่จริงเป็นคนที่อ่อนไหวง่าย แสดงออกว่าตัวเองเข้มแข็ง จนบางคนคิดว่าหยิ่ง หากเกลียดใครจะเกลียดจนเข้ากระดูกดำ ชอบวางแผนแปลกๆ ซึ่งมักคิดว่า มันเป็นชีวิตของวัยรุ่นที่จะคิดแปลกออกไปจากผู้ใหญ่ เป็นคนที่วางใจได้ ไม่ค่อยชอบพูดกับใครเรื่อยเปื่อยโดยไม่จำเป็น แต่ถ้าอยู่กับพี่ชาย จะเปลี่ยนเป็นคนละคนคือพูดมาก และเป็นคนที่พี่ชายต้องคอยดูแลตลอด เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง เด็ดเดี่ยว พูดออกไปโดยไม่ต้องคิด คำพูดของโบซอกแต่ละคำอาจทำให้ใครบางคนอยากฆ่าตัวตายได้เลย แต่ละคำช่างขวานผ่าซากจนแทบคลั่ง รอยยิ้มของเธอมี 3 ประเภท คือ 1 รอยยิ้มที่เต็มใจ หรืออีกอย่างรอยยิ้มเพชฌฆาต ที่มันหวานหยดย้อยจนแทบละลาย 2 แสยะยิ้มหรืออมยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่จะเห็นตามรูปของเธอ ที่เธอจะยิ้มออกมาตามหน้าที่ของนางแบบสุดสวย และ 3 เรียกอีกอย่างว่า เสแสร้งยิ้มก็ได้ เพราะเธอจะยิ้มให้คนที่เธอเกลียดที่สุดเห็น ถึงแม้จะดูผ่านๆ อาจจะเป็นเพียงรอยยิ้มที่แสนธรรมดาของคนสวย แต่ถ้าเธอยิ้มให้คนคนนั้นแล้ว มันก็เหมือนมีดปาดคอดีดีนั่นเอง เพราะรอยยิ้มจะประกอบไปด้วยความเย็นชา มุมปากแสยะออก ดวงตาเหมือนลุกโชนด้วยไฟหรือความเคียดแค้น แต่ที่จริงแล้วเธอเป็นคนร่าเริง เข้ากับคนง่าย เพราะดวงตาสีช็อคโกแลตกลมโต มันดูสดใส จนใครก็ตกหลุมรัก
บุคลิกที่มองก็รู้ว่าเป็นเธอ- มักเรียกแทนตัวเองว่า ‘โบ’ ดวงตาสีช็อกโกแลตขม กับผมสี ดำอมน้ำตาลเป็นลอนหยิกเล็กน้อย ไปหน้าคม ริมฝีปากอมชมพูไม่จำเป็นต้องแต่งแต้ม สัดส่วนหุ่นนางแบบ นิสัยแก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่า ไม่เคยอยู่สุข ชอบเอาแต่ใจ บางคนอาจคิดว่าหยิ่ง
ประวัติครอบครัว- เป็นลูกสาวคนสุดทองของมาเฟียใหญ่ของจีน มีพี่ชายหนึ่งคนชื่อ ฮันกยอง ซึ่งเป็นผู้สืบทอดกิจการมาเฟีย ซึ่ง แม่ไม่เห็นด้วยจึงพยายามให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน พยายามถอนตัวออกจากวงการ ลูกชายจึงใช้ธุรกิจถ่ายแบบ เป็นอาชีพบังหน้า กว่าแม่ของโบซอกกับฮันกยองจะรู้ ฮันกยองก็เป็นที่เกรงกลัวของชาวบ้านชาวช่องกันไปหมดแล้ว
สิ่งที่ชอบ- กล้องถ่ายรูป สุนัข [อาทิ รอตไวเลอร์ อัลเซเชี่ยน]
สิ่งที่เกรียด- จิ้งจก ตุ๊กแก กับ คนที่ชอบขัดใจ ชุดคอสเพล
สิ่งที่กลัว- ความโดดเดี่ยว พี่ชาย
ความสามารถพิเศษ – เล่นดนตรีได้ทุกประเภทและทุกชนิด เป็นคนที่ถ่ายรูปขึ้น คนที่เชิดหน้าได้โดยที่สิ่งของบนหัวไม่ตกลงมา
งานอดิเรก- การเล่นไวโอลิน ถ่ายรูป อ่านหนังสือ ช็อปปิ้ง
อิมเมจ(อย่างต่ำ5รูป โหดไปป่ะ??)
ชื่ออิมเมจ ฮวังมิฮี
อิมเมจที่เป็นพระเอกคุณอ่ะ
คำถามชิงบท
1-วันนึงคุณมีโอกาสได้ไปงานเลี้ยงกับพี่ชายที่แสนเอาใจของคุณ ในขณะที่คุณแยกตัวออกมาคุณพบกับแจจุงได้ยังไง? แล้วคุณแยกตัวออกมาเพราะอะไรกัน? ความรู้สึกแรกที่คุณได้พบและพูดคุยกับแจจุงคือ...
“เฮีย!! เดี๋ยวโบมานะ - - วันนี้ฉันยิ้มจนเหงือกแห้งไปหมดแล้ว ขอไปหาน้ำมาดื่มก่อนนะ” เฮีย หรือ พี่ฮันกยอง พี่ชายคนเดียวของฉัน วันนี้ฉันกับพี่ได้รับเชิญมางานของบริษัทแห่งหนึ่งของเกาหลีที่ พ่อฉันเป็นหุ้นส่วนอยู่ด้วย แต่ดันส่งพี่กับฉันมาแทน
“รีบมานะยัยตัวแสบ เดี๋ยวโบต้องไปยืนบนเวทีกับพี่”พี่ฮันกยองหันมาพดกับฉันแล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนๆของเค้าต่อ สนใจน้องบ้างเซ่!!
“ขอโทษครับ...”ผู้ชายคนหนึ่งเบียดฉันออกจาก โต๊ะที่มีน้ำพุน้ำพันช์สีแดงสด ซึ่งฉันกำลังตักมันแท้ๆ
“นี่คุณ!!”ฉันเริ่มออกเสียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ดังมากพอให้รู้ว่าฉันกำลังโมโห
“ขอโทษครับ..นี่สำหรับคุณ”ผู้ชายคนนั้น ยื่นแก้วไวน์ให้ฉัน ฉันจึงรีบหมุนตัวกลับไปหาพี่ชายของฉันทันที เพราะสายตากรุ้มกริ้มของเค้าจ้องฉันเหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัว แต่เค้ากลับมายืนขวางทางฉัน
“ผมชื่อ แจจุง แล้วไม่ทราบว่าคุณคนสวยชื่ออะไรครับ” ฉันมองหน้าเค้าเพียงแวบเดียว แล้วก็เดินกระแทกไหล่ของเค้าไปอย่างไม่ใยดี
อีตาขี้หลีนั่นมันน่าบดขยี้ด้วยส้นสูงจริงเลย!! ให้ตายซิ ทำหน้ายังกะจะจับฉันไปขาย มาถามชื่อ แล้วมาทำเป็นชม ฉันไม่ใช่พวกบ้ายอนะเฟร้ย!! ถึงน่าตาจะดูดีก็เหอะนะ -*- ฉันก็เลือกเหมือนกันแหละน่า!! สาธุ!! บุญเก่าที่ฉันสะสมไว้ ช่วยดลบันดาลให้ฉันไม่ต้องเจอกับอีตาขี้หลีนั่นด้วยเถอะ
2-ต่อมาคุณได้มาทำงานร่วมกับแจจุงโดยการถ่ายแบบด้วยกัน คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อพบกับเขาอีกครั้ง แล้วคุณทำอย่างไรต่อไป?? (อยากให้บอกด้วยนะคะ ว่าถ่ายแบบชุดอะไร)
ปัง!!
“พี่ค่ะ!! ทำไมไม่บอกโบเรื่องถ่ายแบบละค่ะ”ฉันทุบโต๊ะของพี่ชายสุดที่รักของฉันทันที เมื่อได้รับทราบข่าวจากผู้จัดการส่วนตัว ว่าต้องถ่ายแบบชุดว่ายน้ำสุดหวาบหวิวกับอีตาแจจุงนั่น
“อย่าเอาแต่ใจน่า โบซอก!! ทำเพื่องานหน่อยไม่ได้รึไงเนี่ย อย่าเอาเรื่อส่วนตัวกับแจจุงมาเป็นข้ออ้างน่า!!”พี่ฮันคยองกระแทกเสียงเล็กน้อย ซึ่งมันทำให้ฉันไม่พอใจอย่างมาก
“พี่คอยดูเถอะงานเนี๊ย!! จบงานนี้พี่ไม่ได้เห็นน่าโบอีกแน่!!” ฉันตะโกนสุดเสียงใส่หน้าพี่ชายอย่างสุดแรงเกิด ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ฉันไม่เคยห่างจากพี่ฮันไม่เกิด 10 นาทีเท่านั้นแหละน่า
วันรุ่งขึ้นฉันกับพวกช่างกล้องในบริษัทเดินทางไปที่ทะเล สักแห่งในเกาหลี ซึ่งฉันจำชื่อไม่ได้ - - เพราะฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรกับงานสักนิดเดียว!! ฉันแค่คิดว่าจะทำยังไงให้งานชิ้นนี้เสร็จเร็วและดี!!
“น้องโบค่ะ กอดคอน้องแจจุงไปเลยค่ะ!!” พี่ผู้จัดการส่วนตัวสั่งฉัน ตอนนี้สภาพฉันช่าง XYZ มากๆ บิกินนี่สีแดงสด!! กับท่าทางสุดยั่ว อ๊ากกก!! พี่ฮันคยองโบยอมถ่ายชุดคอสเพลแล้ว!! ยกเลิกงานนี้เถ๊อะ! ~ToT ฉันได้แต่กรีดร้องในใจ ถึงฉันจะเกลียดชุดคอสเพลมากแค่ไหนแต่งานนี้ฉันขอปฏิเสธเถอะ
“ใกล้เข้าไปอีกค่ะ ใกล้อีก อีกค่ะ!!”พี่ผู้จัดการยังสั่งต่อไป ฉันก็เริ่มรัดคอของอีตาแจจุงจนมันแน่นไปหมด อีตาบ้านั่น ก็เอานิ้วมาเขี่ยที่เอวฉันอีก ฉันบ้าจี้นะเฟร้ย!!
“อีกค่ะ!”ตอนนี้หน่มน๊มของฉันแถบจะมิดหายไปในอกของนายแจจุงแล้วนะเนี๊ย!! ยังจะใกล้ถึงไหน TT^TT โฮก~ พีฮันคยองช่วยด้วยค่า~
รู้สึกยังไงกับนิยายของอิมอ่ะ อยากรู้ๆ บอกหน่อยนะ- ก็พล็อตเรื่องตรงใจกับโบมากเลย คนที่เอามาให้ออน่าจะมีพล๊อตแตกต่างกันน้า~ เช่นแบบว่าแฟนเก่าตามง้อแฟนแบบนี้!! แต่แบบนี้ก็โอเคแล้วจ้า
| ห้องของแพรว ตอนที่ 2 : ใบสมัครแจ*0* , ผู้เข้าชมตอนนี้ : 0 , โพส : 0 , Rating : 0 / 0 vote(s) |
แบบฟอร์มสมัครยัยตัวแสบของแจจุง ตอบเป็นสีเขียวนะค่ะ ชื่ออะไรเอ่ยเนี่ย??-แพรว อายุละตะเอง- 13-14 ทำไมถึงมาสัครนางเอกแจจุงล่ะ? ก็ชอบเขาแหละ^_<!! ชื่อที่ลงชื่อในไอดี- rubbish-t สัญญานะวว่าถ้าติดแล้วจะไม่ทิ้งนิยายอิมอ่ะ- ค้า ชื่อตัวละคร(ขอเป็นภาษาเกาหลีน๊า เอาความหมายด้วย นามสกุลฮันนะ คงจะรู้แหะๆ)-ฮันชอนซา แปลว่านางฟ้า อายุ-18 ลักษณะนิสัย- มีความเป็นผู้หญิงจริงๆน้อยมาก=[]= แต่เวลาอยู่หน้าคนไม่สนิทหรือผู้ใหญ่แล้วจะเหมือนผ้าพับไว้ในตู้ แต่ถ้ากับคนรุ่นเดียวกันแล้วยัยคนนี้จะไม่เกรงใจอะไรทั้งสิ้น โฮะๆๆ เธอคือลิงดีๆ ยามไม่มีอะไรจำทำ อยู่นิ่งๆไม่ได้จะรู้สึกคันเนื้อคันตัวไปหมด เหมือนจะสติแตก เป็นคนมี อัธยาศัย ดีเป็นส่วนมาก แต่ถ้าคุณเกิดไปขวางหูขวางตาแกหลายๆครั้งเข้า แกคงจะเกลียดคุณเข้ากระดูกดำแล้วแหละ เธอชอบยิ้มอยู่เสมอ เพราะเธอเชื่อว่าจะทำให้คนรอบข้างอาจรู้สึกดีขึ้นได้ เวลาเจอกับคนไม่รู้จักเท่าไหร่ เธอชอบเชิ่ดหน้าขึ้นจนเป็นนิสัย เหตุเพราะมันไม่เมื่อยคออ่ะ! รักสนุกมากๆ ระริกระรี้จะทำนู้นทำนี่ตลอด แต่ซุ่มซ่ามอยู่ตลอด ทำอาหารได้แย่มากกก เอาแต่ใจเล็กๆ เพราะถูกเลี้ยงอย่างเอาใจ หยิ่งในสักดิ์ศรีมากๆ เวลามีปัญหาอะไรจะสามารถตั้งสติได้เร็ว เป็นคนไม่เคยวีนหรือร้องกรี๊ด เป็นคนที่ดูแล้วเข้มแข็งมาก แทบจะไม่ร้องไห้เลยตั้งแต่โตมา ไม่ว่าจะเวลาไหนๆ เธอก็ยังยิ้มได้อยู่เสมอ ชอบเก็บอะไรหลายๆไว้ในใจ มีทักษะการต่อสู่พอตัว(แต่ไม่ถึงกับบู๊แหลกนะ แค่เอาตัวรอดและทรงตัวเก่งเอง) เชิดๆหยิ่งแบบผู้ดี- - บุคลิกที่มองก็รู้ว่าเป็นเธอ-ร่างสูงบางของเธอมักจะถูกตกแต่งไปด้วยเสื้อผ้าง่ายๆไม่พิถีพิถัน แต่กลับดูดีมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างน่าประหลาด เรือนสีอ่อนผมถูกจัดแต่งทรงสวยเลื่อยลงมาที่ลำคอระหง สันจมูกสวยรับกับดวงสีเฮเซลที่แปร่งประกายความซุกซนเล็กๆออกมาให้เห็น พร้อมกับที่ริมฝีปากอิ่มแย้มยิ้มทุกครั้งเมื่อเดินผ่านคนรู้จักที่โค้งให้เธอเล็กน้อย ประวัติครอบครัว-ครอบครัวทีมีธุรกิจแห่งใหญ่แถมยังได้ชื่อว่าเป็นมาเฟียชื่อดัง ทำให้ชอนซามักว่างตัวลำบาก เธอมักมีความในฝังลึกในเรื่องของเพื่อนๆในห้องที่มักเดินหนีเธอไป แต่กระนั้นก็ยังมีพี่ชายที่พร้อมจะค่อยเป็นเพื่อนให้อยู่เสมอ กับแม่ที่ค่อยเอาใจใส่ เธอเลยไม่ต้องการอะไรอีก สิ่งที่ชอบ-ทุกอย่างที่เป็นช็อกโกแล๊ต สิ่งที่เกรียด-ฉันเคยเกลียดอ่ะไรด้วยหรอ ตอนนี้ยังนะวันพรุ้งนี้ไม่รู้เหมือนกัน สิ่งที่กลัว-การอยู่คนเดียวในที่มืดๆ... (ปล.พวกเพื่อนรุมเกลียดเธอที่ทำให้พวกเขาโดนฮันกยองตบหัว ทั้งๆที่ตัวเองมาแกล้งชอนซาก่อนเลยเอาเธอไปขังไว้ที่ห้องใต้บันใดของโรงเรียน แต่ฮันกยองมาช่วยทัน) ความสามารถพิเศษ – ทำให้ชาวบ้านหั่วปั่น55+ งานอดิเรก- หาอะไรก็ได้ทำ อิมเมจ(อย่างต่ำ5รูป โหดไปป่ะ??)เอาหลายๆมุมนะ
 ชื่ออิมเมจ-lee ah dizon อิมเมจที่เป็นพระเอกคุณอ่ะ  
 คำถามชิงบท 1-วันนึงคุณมีโอกาสได้ไปงานเลี้ยงกับพี่ชายที่แสนเอาใจของคุณ ในขณะที่คุณแยกตัวออกมาคุณพบกับแจจุงได้ยังไง? แล้วคุณแยกตัวออกมาเพราะอะไรกัน? ความรู้สึกแรกที่คุณได้พบและพูดคุยกับแจจุงคือ... “เฮีย...” ฉันสะกิดพี่ที่กำลังยืนพูดคุยกับแขกท่านอื่น “อะไรเหรอ นางฟ้าน้อย^__^?”เห็นไหมทุกคนพี่ฉันหล่อใช่ม้า คิคิ “เออ...ไปหาพี่ซีวอนหน่อยได้ไหมคะ>__<”ฉันทำหน้าระริกระรี้ จนเฮียเกิงของฉันแอบบิดแก้มของฉันเบาๆ “แหมติดมันแจเลยนะ จะปลื้มอะไรกันนักหนา-^-“ หุๆๆ อย่าทำตัวน่ารักสิคะเฮีเดี๋ยวหนูก็จังพี่ยัดลงตู้ปลาข้างๆนั้นหรอก-..- “ได้สิครับนางฟ้า^O^” “พี่อยากให้ฉันบินได้รึไง ถึงเรียกว่านางฟ้าๆๆๆๆ-_-“ “เอาไหมล่ะ เดี๋ยวพี่สั่งทำปีกให้^O^“ “พอเลย พี่ชอบทำตัวติ้มต๊องกันฉันจริงๆ=_=” ฉันพยายามสอดส่องสายตาไปทั่วงานจนเห็นร่างสูงคนที่ฉันปลื้มแสนปลื้ม อ๊ะนั้นไงฉันเห็นพี่ซีวอนแล้ว อ๊ากก วันนี้พี่เขาหล่อจังเลย สูทสีดำนั้นเหมาะมากๆเลยล่ะ อ๊ะ พี่ค่ะฉันอยู่ทางนี้*0* ฉันพยายามโบกไม้โบกมือให้พี่ซีวอน แต่เหมือนพี่เขาจะวุ่นอยู่กับการคุณกับหุ้นส่วนอยู่ ฉันเลยมุ่งหน้าเดินไปหาพี่ซีวอนแทน พลัก “ขอโทษครับ”อยู่ดีๆผู้ชายตัวขาววอกเหมือนลิงเผือกก็เดินเข้ามาชนฉันจนฉันเซถลาไปแต่ตังหลักได้ พร้อมกับที่เอี้ยวตัวหลบมือปราหมึกของไอ้หน้าเผือกที่ทำท่าเหมือนจะรับฉันที่กำลังจะล้ม ลูกมาเฟียนะโว้ย-00-!! “เออ..ไม่เป็นไรคะ”ฉันตรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อนรีบออกเดินไปหาพี่ซีวอน แต่ไอ้ผู้ชายตัวเผือกหน้าตุ๊ดนั้นดันเข้ามาขวางทางไว้ก่อนแนะนำตัวเอง “สวัสดีครับ ผมชื่อคิมแจจุงครับ เมื่อกี้ขอโทษด้วยคุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ”ฉันพยายามชะเง้อมองพี่ซีวอนที่กำลังคุยกับหุ้นส่วนอยู่แต่กับถูกไอ้คนตรงหน้าบังมิด ฉันหันหน้ากลับมาจ้องเขา ไม่สนแม้แต่ใบขาวสวยที่ถูกประดัยตกแต่งด้วยเครื่องหน้าหวานจนแลดูเหมือนผู้หญิง (ไม่สนเลยนะนั่น- -) “สวัสดี”ฉันฉีกยิ้มบางๆให้เขา โดยที่เขาจะโปร่ยยิ้มกลับมา ก่อนที่เขาจะทันไปได้ตั้งตัวฉันก็พลักเขาออกไปสุดแรงก่อนเดินเร็วๆไปทางพี่ซีวอน แต่ว่า...พี่ซีวอนกลับหายไปแล้ว!! แขนของฉันถูกกระฉากไปข้างหลังอย่างแรงแต่ฉันไว้พอที่จะกำมืออีกข้างไปข้างหน้าพร้อมกับปล่อยตัวไปตามแรงดึงจนหมัดของฉันปะทะกับหน้าอกของเขาเต็มๆ และมันแรงพจะทำให้เขาร่วงลงไปกับพื้น ไม่แรงได้ไง ขนาดฉันยังเจ็บแขนเลยT^T “เธอ... ทำบ้าอะไรว่ะ!”เขาเริ่มขึ้นเสียงจนคนรอบเราเริ่มหันมามอง “นายมันน่ารำคานเอง!!” “เฮอะเธอนี่มัน...” “หึ”ฉันเชิดหน้าขึ้นอย่างสะใจ ก่อนจะรับรู้ถึงไออุ่นที่มือของตัวเองพร้อมกับการมาของใครอีกคน “ชอนซา?”พี่ซีวอนถามฉันอย่างไม่เข้าใจเล็ก ก่อนจับไหลฉันให้หันไปหาและจ้องหน้าฉัน ฉันยิ้มตอบอย่างสดใส “ก็ชอนซาอยากไปหาพี่ซีวอนแต่ผู้ชายคนนี้มันขวางทาง=_=+(ชิ้ง)” “งั้นหรอ แล้วจะไม่ขอโทษเขาหรอกครับ” “ห๊ะ=[]=!!! แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้าพี่เห็นว่ามันผิดฉันจะขอโทษก็ได้- -++” “อ่า...ครับๆ งั้นเราไปกันเถอะ “ “ได้คะ”ฉันเอามือไปคล้องแขนพี่ซีวอนที่ยื่นมาแล้วชวนพีซีวอนคุยไปเรื่อยจน ไปเจอกับเฮียเกิงที่ตอนนี้ยังคุยกันไม่เสร็จ=_= แล้วทั้งสองก็เดินจากไปโดยลืมแจจุง=_= 2-ต่อมาคุณได้มาทำงานร่วมกับแจจุงโดยการถ่ายแบบด้วยกัน คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อพบกับเขาอีกครั้ง แล้วคุณทำอย่างไรต่อไป?? (อยากให้บอกด้วยนะคะ ว่าถ่ายแบบชุดอะไร) “ไง”ผู้ชายเผือกหน้าตุ๊ดนามว่าแจจุง...มันกำลังส่งยิ้มหวานให้ฉัน ฉันมองเข้านิ่ง รู้สึกว่าใบหน้าเชิดขึ้นเล็กน้อย ก่อนหันหลังและเดินกลับขึ้นรถ “กรี๊ดดดดดดดดด ไม่ได้นะฮะน้องชอนซา พี่ขอร้องT^T”พี่ตุกแกเน่าพยายามตึงประตูรถตู้ของฉันที่ฉันกำลังจะปิดไว้ ด้วยหน้าตาหน้าสงสาร “ขอโทษที่คะพี่ แต่ชอนซาเองก็ทนที่จะทำงานกับไอ้ผู้ชายเผือกหน้าตุ๊ดนั้นลง” “คุณหนูคะ พี่ขอร้องจริงๆนะคะ ถ้าคุณหนูไม่ถ่าย คุณแจจุงเขาก็จะไม่ยอมถ่ายเหมือนกัน งั้นพี่ต้องเจ๊งแน่ๆ ถ้านายแบบกับนางแบบยังต้องไปหาใหม่หมด ขอร้องนะคะ”พี่สาวอีกคนที่ดึงประตู้รถของฉันเหมือนกันพยายามโน้มน้าวใจฉัน “แต่ว่า...” “ไงจ๊ะ^__,^”ไอ้ผู้เผือกหน้าตุ๊ดมันเดินมาข้างรถแล้วยิ้มกวนประสาทใส่ฉัน อ๊ากกกกกกก ความโมโหของฉันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ฉันปล่อยมือจากประตู้รถจนพี่ๆล้มลงไปกับพื้น ใบหน้าของฉันเชิดขึ้นเล็กๆ ฉันลงจากรถไปเผชิญหน้ากับเขา “สวัสดีไอ้ผู้ชายเผือกหน้าตุ๊ด^_,^” “ขอบคุณที่ตั้งให้-_-^” “ฉันไม่มีวันถ่ายแบบกับนายแน่” “ไม่กล้าเทียบรัศมีฉันก็ว่ามาเถอะ” “อยากคิดจะยั่วโมโหฉัน เอาเถอะ ยังไงฉันก็เห็นแก่หน้าของพี่ชาย พี่ๆคะเข้าสตูฯกันเถอะ^_^” ฉันแอบหันไปทำตาถมึงทึงใส่เขาโดยไม่ลืมแลบลิ้นใส่ ก่อนรีบเดินตามพวกพี่ๆไป เดี๋ยวนะ...ถ่ายแบบ ชุดหน้าร้อน...งั้น มันก็วอบๆแวมๆอ่ะดิ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ให้ตาย!! แย่ที่สุด! รู้สึกยังไงกับนิยายของอิมอ่ะ อยากรู้ๆ บอกหน่อยนะ-ก็พล๊อตน่ารักดี เรื่องน่ารักดีด้วย^O^
|
|
ความคิดเห็น